O Oλυμπιακός του Σόλιντ δεν έχει ταυτότητα! (Sportday / Μιχάλης Τσόχος)

Ο Τροντ Σόλιντ είναι φανερό ότι δεν έχει καταφέρει να φτιάξει μία ομάδα που να έχει ταυτότητα. Ο Ολυμπιακός έχει κάποιους καλούς παίκτες, κάποιους κακούς παίκτες, κάποιους ηλικιωμένους ποδοσφαιριστές, κάποιους νεαρούς ποδοσφαιριστές, αλλά ως ομάδα τη φετινή σεζόν δεν καταλαβαίνεις τι ακριβώς είναι.

Είναι μία ομάδα που παίζει επιθετικά; Οχι. Χθες δεν μπορούσε να κάνει φάση σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο. Είναι μία ομάδα που παίζει αμυντικά; Ασφαλώς όχι. Μέχρι τώρα στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει δεχθεί επτά τέρματα σε τρία ματς. Είναι μία ομάδα που θέλει να έχει κατοχή μπάλας; Μάλλον όχι. Διότι κανείς δεν ξέρει αν το θέλει με τον τρόπο που παίζει και κανείς δεν καταλαβαίνει αν μπορεί να την έχει κόντρα σε ομάδες όπως η Βαλένθια και η Ρόμα. Θέλει να παίξει κόντρα επίθεση; Και εδώ προφανώς όχι, διότι με παίκτες στην ενδεκάδα όπως ο Τζόρτζεβιτς, ο Ριβάλντο, ο Κωσταντίνου και ο Καστίγιο, δηλαδή τέσσερις φουλ επιθετικούς ποδοσφαιριστές, δεν μπορεί να παίξει κόντρα επίθεση, αλλά φουλ επίθεση.

Ο Σόλιντ δεν έχει δώσει ταυτότητα στον φετινό Ολυμπιακό και αυτό είναι ολοφάνερο από τα αποτελέσματα της ομάδας στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μπορεί εντός έδρας να ηττηθεί 4-2 όταν παίζει με ισπανική ομάδα και το παιχνίδι έχει εκρηκτικό ρυθμό και μπορεί να χάσει μέσα από ιταλική ομάδα με 0-1, διότι έτσι ξέρουν να κερδίζουν οι Ιταλοί. Οποιος παίζει με τον Ολυμπιακό μπορεί εύκολα να επιβάλει το παιχνίδι του και την ταυτότητα του παιχνιδιού του μέσα στο γήπεδο. Απλούστατα διότι ο Ολυμπιακός δεν έχει ταυτότητα.

Ο Ολυμπιακός μέχρι τώρα σε τρία ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ προσπάθησε να παίξει τρία διαφορετικά στυλ παιχνιδιού. Με τη Βαλένθια έπαιζε φουλ επίθεση και άναρχα. Με τη Σαχτάρ προσπαθούσε να παίξει αμυντικά, αλλά αδυνατούσε και εν τέλει κατάφερε να πάρει την ισοπαλία χάρη στην επίθεσή του. Και χθες προσπάθησε να παίξει συντηρητικά, αλλά δεν κατάφερε να κάνει φάση μετά την ανάπαυλα. Οταν όμως σε κάθε ματς προσπαθείς να εμφανίσεις διαφορετικές ομάδες και διαφορετικές λογικές στο παιχνίδι σου, αυτό που καταφέρνεις είναι να μην εμφανίσεις τίποτα. Δεν υπήρξε ποτέ ομάδα στον κόσμο που κάθε Τετάρτη να προσπαθεί να παίξει κάτι διαφορετικό. Ο Σόλιντ δεν έχει σχέδιο. Η μόνη δικαιολογία που έχει ο Νορβηγός γι' αυτά τα χάλια είναι ο Τουρέ. Διότι προφανώς αυτό που λείπει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον Ολυμπιακό είναι ένας φρέσκος, ποιοτικός και ηγετικός χαφ. Ομως αυτή η δικαιολογία δεν φτάνει για να καλύψει τον Νορβηγό.

Τι γίνεται τΩρα. Πρώτα η διοίκηση του Ολυμπιακού και στη συνέχεια ο προπονητής, είτε αυτός είναι ο Σόλιντ είτε κάποιος άλλος, οφείλουν να ξαναφτιάξουν αυτή την ομάδα από την αρχή. Δεν είμαι της άποψης «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν», αλλά οι γενναίες αποφάσεις πρέπει να υπάρξουν. Δύο από τους έντεκα που ξεκίνησαν χθες, ο «Ρίμπο» και ο Γεωργάτος, έτσι και αλλιώς σταματούν το ερχόμενο καλοκαίρι. Τον «Τζόλε» ναι μεν ο Ολυμπιακός οφείλει να τον κρατήσει με ένα τελευταίο συμβόλαιο τιμής, αφού όμως πρώτα του εξηγήσουν ότι δεν μπορεί και δεν αντέχει να είναι πλέον ούτε ο ηγέτης ούτε ο αναντικατάστατος παίκτης της ομάδας. Το αντίθετο μάλιστα. Πρέπει να χρησιμοποιείται λίγο και προσεκτικά και σε κατάλληλα σημεία. Ο Σέζαρ, ο Καστίγιο, ο Κωνσταντίνου και κάνα δυο ακόμα παίκτες είναι η... μαγιά, στην οποία πρέπει να χτίσει ο Ολυμπιακός μία ομάδα, αλλά οι αλλαγές πρέπει να είναι και πολλές και κυρίως ποιοτικές. Και αυτό το δεύτερο μπορεί να επιτευχθεί, πρώτα, αν αυτός που διαλέγει, διαλέξει καλύτερα από το περασμένο καλοκαίρι (είναι ζήτημα, όταν τελειώσει η χρονιά, αν από τους επτά παίκτες που επέλεξε ο Νορβηγός, θα του απονείμουμε τα εύσημα για πάνω από δύο) και στη συνέχεια αν πληρώσει ο Κόκκαλης.