Ρόμα, σκρόφα, big καταστρόφα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Η παράδοση, φίλε αναγνώστη, είναι κάτι το οποίο «οφείλουμε να φυλάσσουμε ως κόρην οφθαλμού». Ετσι μου έλεγαν εμένα οι δάσκαλοί μου στο σχολείο, με τέτοια ελληνική παιδεία έχω γαλουχηθεί και δεν είμαι διατεθειμένος να αλλάξω για κανένα, μα κανένα λόγο.

Μου αρέσουν πολύ οι παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, μέχρι και οι τοπικές ενδυμασίες, τις οποίες μόνο ξεπερασμένες δεν θεωρώ. Αντίθετα, τις θεωρώ κομψότερες από κάτι κακόγουστα συνολάκια των Dolce & Gabbana (μιλάμε για τους αδελφούς Κατσάμπα της ιταλικής μόδας) και του Ρομπέρτο Καβάλι. Ολη αυτή, δηλαδή, τη στοκαδούρα που αγοράζουν, νομίζοντας ότι έχουν κάνει επένδυση, όλες ανεξαιρέτως οι κυρίες των βορείων προαστίων και μέλη της οργάνωσης ΓΙΑ, δηλαδή Γυναίκες Ισχυρών Ανδρών.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις παραδόσεις, Ολυμπιακός και Τσάμπιονς Λιγκ δεν πάνε μαζί. Είναι σαν να πίνεις τσάι με ταραμά. Οχι ότι πάνε οι άλλες ομάδες, αλλά η ομάδα του Πειραιά σίγουρα έχει την πρωτοκαθεδρία. Ολα έγιναν, φίλε αναγνώστη, για μία ακόμα φορά όπως επιβάλλουν οι κανόνες. Την παραμονή του παιχνιδιού με τη Ρόμα, ως είθισται, ο Νίκος Αλέφαντος έσπασε πάλι τη σιωπή του και προέβλεψε την άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού.

Ποιος Τότι, ποιος Ταντέι, ποιος Περότα, ποιος Ντε Ρόσι, ποιος Πιζάρο; ΑΥΤΟΣ 1-0, που λέγαμε πιτσιρικάδες στο σχολείο! Μαζί με τον ευρω-Αλέφαντο, όλοι οι προπονηταράδες, από τον Τολμητία Ανδρούτσο μέχρι τον Παρνασσό Γραβιάς, όλοι αυτοί που πανηγύρισαν τρελά όταν καταργήθηκαν τα διαβατήρια για την Ευρώπη, μια και δεν προλάβαιναν από τα πολλά ταξίδια να τα ανανεώνουν, «ακτινογράφησαν», έκαναν φύλλο και φτερό την ιταλική ομάδα, πέφτοντας πάλι μέσα.

Μη με βάλεις, φίλε αναγνώστη, στην άχαρη διαδικασία να αναδείξω τον καλύτερο. Με φέρνεις σε πολύ δύσκολη θέση. Εξάλλου, είναι τόσοι πολλοί. Ενα ολόκληρο πρωτάθλημα προσώπων και ειδικών. Αν, πάντως, επιμένεις, ε, τότε θα σου πω ποιος κατά την ταπεινή γνώμη μου θα πρέπει να κερδίσει τον τίτλο.

Ενας είναι και θα είναι στον αιώνα τον άπαντα. Ο Πέτρος Μίχος! Ηταν αυτός που μετά το ματς δήλωσε στη ΝΕΤ ότι ο Ολυμπιακός, σύμφωνα με το δυναμικό του, δεν έχει καμία τύχη στην Ευρώπη. Και ήταν ο ίδιος που όταν σκόραρε ο Θρύλος στο πρώτο παιχνίδι με τη Βαλένθια, πήρε τον λόγο για να πει ότι ο φετινός Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι για μεγάλα πράματα, κάτι που είχε επισημάνει πάλι ο ίδιος κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και με βάση την εικόνα που είχε από τα φιλικά παιχνίδια του Ολυμπιακού.

Δεν ξέρω πόσοι Μίχοι υπάρχουν, αλλά ειλικρινά όσοι περισσότεροι τόσο καλύτερα. Για το ποδόσφαιρό μας. Οπως δεν ξέρω τι ήθελε να πει ο Σόλιντ με τη δήλωσή του στη συνέντευξη Τύπου με αυτά τα γεμάτα μυστήριο λόγια:

«Ως προπονητής βλέπω μπροστά και, παρ' ότι χάσαμε, εγώ είδα μεγάλη βελτίωση από παίκτες που έρχονται από πίσω. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Δουλεύουμε πολύ, αλλά οι παίκτες χρειάζονται χρόνο. Για αρκετούς από τους παίκτες αυτά τα παιχνίδια είναι "σχολείο". Αν καλυτερεύσει το πρωτάθλημα, δεν θα έχεις ένα κενό. Εμείς έχουμε κάποιους καινούργιους παίκτες και με καινούργιους παίκτες προσπαθείς να βελτιωθείς. Θα βελτιωθούμε. Είμαστε μια ομάδα δέκα ετών. Δεν μπορείς να πετύχεις τόσο γρήγορα όσο θέλουν όλοι, όσο θέλω κι εγώ».

Αυτή δεν είναι δήλωση, είναι παραμιλητό. Ο προπονητής που βλέπει μπροστά, οι παίκτες που έρχονται από πίσω, οι παίκτες που χρειάζονται χρόνο, τα παιχνίδια που είναι «σχολείο», το πρωτάθλημα που έχει κενό, οι νέοι παίκτες, η ομάδα των δέκα ετών. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μετά, οι καινούργιοι παίκτες ποιοι είναι; Ο Νικοπολίδης, ο Ανατολάκης, ο Γεωργάτος, ο «Τζόλε», ο «Ρίμπο», ο Καστίγιο, ο Καφές, ο Μάριτς, ο Οκκάς; Γιατί δεν τους ξέρουμε τους νέους εμείς; Πού τους κρύβει;

Μήπως έχει χτυπήσει ο Νορβηγός και δεν γνωρίζει πρόσωπα; Αυτό το είχε πάθει σε μια ταινία, φίλε αναγνώστη, και η Ελένη Ερήμου και ζούσε ένα δράμα. Οχι τόσο μεγάλο σαν αυτό του Σόλιντ, αλλά λέμε...
Μετά θα μου πεις ότι ο χρόνος είναι κάτι σχετικό. Δεν έχεις άδικο, φίλε αναγνώστη. Ο Παπακαλιάτης έκανε σειρά για την τηλεόραση που λέγεται «Δυο μέρες μόνο» και κρατάει δύο χρόνια.

Μήπως την προηγούμενη της αναμέτρησης είδε στον ύπνο του ο καλός μου ο Σόλιντ τον Σέλουκ, τον δαιμόνιο αυτόν μάνατζερ, να του φωνάζει «big καταστρόφα» και ταράχτηκε τόσο που έχασε την επαφή με το περιβάλλον; Από τον φετινό Ολυμπιακό, όπως θα έλεγε και ο Πέτρος ο Μίχος, όλα να τα περιμένεις.

Αυτά όμως που είπε ο «Ρίμπο» μετά το ματς τα κατάλαβα όλα, φίλε αναγνώστη, αν και ο μεταφραστής φρόντισε να αποσιωπήσει μερικά. Μεταξύ μας, τι παίδαρος αυτός ο μεταφραστής του Βραζιλιάνου! Θεόρατος, άντρακλας πελαγίσιος, που σου προκαλεί δέος. Κορμοστασιά πορτιέρη στην παραλιακή. Ισως να ήταν αυτός ο λόγος που ο καλός συνάδελφος Δάρας κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, είτε μιλούσε ο «Ρίμπο» είτε ο μεταφραστής, αυτός δεν ξεκολλούσε τα μάτια του από τον δεύτερο. Συνήθως, λένε οι ψυχολόγοι, από ένστικτο κοιτάζεις εκεί απ' όπου κινδυνεύεις.

Εγώ, πάντως, πιστεύω ότι άλλος ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Ολυμπιακός έχασε τελικά το παιχνίδι με τη Ρόμα. Ηταν κουρασμένος. Ναι, έτσι όπως το λέω. Επαιξε την Κυριακή, την ίδια ώρα που όλες οι άλλες ομάδες στην Ελλάδα το είχαν ρίξει στο αραλίκι. Και δεν το λέω μόνο εγώ, φίλε αναγνώστη, το είπε και ο Αγραπίδης όταν ανακοινώθηκε πως ο Δήμος του Πειραιά αλλάζει χέρια.

«Δεν μπορείς να κερδίσεις τον Ολυμπιακό», δήλωσε κουνώντας το κεφάλι του με νόημα. Αρα ο Ολυμπιακός ακόμα και την Κυριακή των εκλογών αγωνιζόταν κανονικά. Μάλιστα, θα πρέπει να νίκησε, διότι αργά στο Πασαλιμάνι έπαιζαν τον ύμνο της ομάδας. Αγώνας Τετάρτη, αγώνας Κυριακή, δεν θέλει και πολύ να κλατάρει μια ομάδα!

Οπως δεν θέλει πολύ να γίνει πραγματικότητα το σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Αυτό που απεικονίζει τον πρόεδρο του ΠΑΟΚ, Γούμενο, Οικουμενικό Πατριάρχη. Ως γνωστόν, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και πρόκειται να επισκεφθεί τα γραφεία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ επ' ευκαιρία της επετείου των 80 χρόνων από την ίδρυση του «Δικεφάλου του Βορρά».

Δεν το έχει, λοιπόν, σε πολύ να «ψήσει» ο Γούμενος τον Βαρθολομαίο να πάρει την ΠΑΕ επικαλούμενος λόγους ιστορικούς και συναισθηματικούς. Γιατί για οικονομικούς… ούτε λόγος. Αν τα καταφέρει, τότε οφείλει κάποιος να αναπληρώσει το κενό που αφήνει ο Πατριάρχης. Κοιτώντας το σκίτσο, πείτε μου με το χέρι στην καρδιά, βλέπετε άλλον καλύτερο;