Πολύ καλός, αλλά στο μπαρμπούτι… (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Όλα τα ματς του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ στο Καραϊσκάκη τα δύο τελευταία χρόνια έχουν την ίδια εικόνα. Ο γηπεδούχος ξεκινά ελαφρώς φουριόζος, κάνοντας μέσα στο γήπεδο κάτι που ο κόουτς έχει δουλέψει στην προπόνηση. Κάποια στιγμή ο αντίπαλος κόουτς, βλέποντας την ομάδα του να υποφέρει, κάνει κάποιου είδους διορθωτική κίνηση. Είναι δεδομένο ότι απέναντι σε αυτό δεν υπάρχει καμία απολύτως απάντηση από τον πάγκο του Ολυμπιακού: αν οι παίκτες κάνουν κάτι, έχει καλώς, αν όχι, η ομάδα δέχεται στωικά την ήττα και περιμένει το ματς της Κυριακής, για να νικήσει την Καλαμαριά και τον Εργοτέλη και να γίνει η κλασική δήλωση ότι «αυτό το πρωτάθλημα δεν πρέπει να χαθεί».

Οταν έγινε η κλήρωση του Ολυμπιακού, είχα επισημάνει ότι το μόνο βέβαιο σε αυτόν τον όμιλο είναι ότι τον Τροντ Σόλιντ τον περιμένουν έξι παρτίδες σκάκι. Μετά τα τρία πρώτα ματς το συμπέρασμα είναι ότι οι διαχειριστικές ικανότητες του Νορβηγού είναι ανύπαρκτες: δυσκολεύεται τόσο πολύ στο σκάκι, που το 'χει ρίξει στο μπαρμπούτι. Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα, βρε ζωή…

Επιτομή

Το ματς με τη Ρόμα είναι η επιτομή της ανικανότητάς του. Ο Ολυμπιακός κάνει ένα ικανοποιητικό κλείσιμο ημιχρόνου, στο οποίο δεν σκοράρει, αλλά τουλάχιστον απειλεί. Οι δύο ομάδες πάνε στα αποδυτήρια. Εκεί ο προπονητής της Ρόμα βάζει τις φωνές σε όλους για να τους ξυπνήσει και δίνει (κατά ομολογία των Ιταλών ρεπόρτερ) πέντε τουλάχιστον οδηγίες: 1) να παίζουν ο Ταντέι και ο Κασέτι τον Καστίγιο από πιο κοντά και να είναι αυτοί που θα δίνουν βοήθειες στον πλάγιο μπακ όταν ο πιτσιρικάς παίρνει φόρα κι όχι το αντίθετο, 2) να βγει είκοσι μέτρα πιο μπροστά ο Περότα, ώστε να έχει ένα στήριγμα ο Τότι, έστω από τα μετόπισθεν, 3) να μείνει ο Ντε Ρόσι μπροστά από τα σέντερ μπακ σαν «σκούπα» για να προσέχει τις κινήσεις του Καφέ χωρίς την μπάλα, που είχαν αναστατώσει τη Ρόμα σε δυο-τρεις περιπτώσεις, 4) να πάει ο Φατί πάνω στον Ριβάλντο, ώστε να έχει λόγο ύπαρξης στο παιχνίδι και 5) να παίξει πιο κοντά στα δύο στόπερ ο ψηλός Πανούτσι, για να υπάρξει καλύτερη αντιμετώπιση του Κωνσταντίνου και λιγότερος φόβος για τις λόμπες με τις οποίες τον σημάδευαν. Την επόμενη κίνηση την είδαμε γύρω στο 70': ο προπονητής των Ρωμαίων έριξε στο ματς ένα 19χρονο παιδάκι, τον Αλεσάντρο Ρόζι, για να παίξει στην πλευρά του Γεωργάτου. Αυτός ήταν που, ξεκούραστος και ορεξάτος, πήρε την μπάλα από τον Τότι και τη γύρισε στον Περότα, ο οποίος διά περιπάτου έκανε το 0-1.

Αλκοτέστ

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δεχτώ ότι ο Σόλιντ ήταν τόσο ευχαριστημένος από τον Ολυμπιακό του πρώτου ημιχρόνου, που πίστευε ότι η Ρόμα δεν θα βρει τρόπο να τον σταματήσει: πρόκειται για δικαιολογημένη επιπολαιότητα. Μετά το 0-1, όμως, (κι ενώ υπήρχε πάνω από ένα τέταρτο παιχνιδιού!) κάτι θα 'πρεπε να γίνει. Τι έγινε; Μια σειρά από πράγματα που επιβάλλουν να γίνει στον Νορβηγό αλκοτέστ! Η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση του Οκκά, του Καστίγιο, του Κωνσταντίνου και του Μπόρχα είχε αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να καταλήξει να παίζει για ένα τέταρτο χωρίς χαφ απέναντι σε μια ομάδα που στο γήπεδο είχε έξι μέσους! Η Ρόμα πλησίασε το 0-2 τρεις φορές, ο Ολυμπιακός δεν έκανε σουτ! Μόνο ο Πέτρος Μίχος προέβλεπε ότι θα κάνει ακόμα δύο φάσεις μέχρι το τέλος του ματς. Ούτε μέχρι το τέλος του αιώνα δεν υπήρχε πιθανότητα να γίνει αυτό…

Παίκτες

Ο Σόλιντ ήρθε ως ο προπονητής που βάζει πάνω απ' όλα το σχήμα και κατέληξε να ποντάρει σχεδόν αποκλειστικά στις εμπνεύσεις και τη διάθεση των παικτών. Ο Ολυμπιακός παίζει με βαθιές μπαλιές στον Κωνσταντίνου, ελπίζοντας πως ο Κύπριος θα κάνει την κατάλληλη σπόντα ή θα βάλει γκολ. Οι εναλλακτικές λύσεις σε αυτό το, ας πούμε, σχέδιο ανάπτυξης είναι να πάρουν την μπάλα ο «Τζόλε» και ο Καστίγιο και να περάσουν όποιον βρουν: ο πρώτος δεν μπορεί να το κάνει αυτόν τον καιρό, ο δεύτερος ευτυχώς για τον Ολυμπιακό που υπάρχει. Η ίδια διάθεση αυτοθυσίας παρατηρείται και στην άμυνα: όποιος αντέχει να εκτίθεται στα ένας εναντίον ενός (ο Ανατολάκης π.χ. ή ο Ζεβλάκοφ) το ψιλοπαλεύει. Κάλυψη του χώρου, πρέσινγκ και κυρίως τρόπος άμυνας δεν υπάρχει: την Τετάρτη το βράδυ τέσσερις παίκτες έτρεμαν το φάντασμα του Τότι…

Φτωχή

Δύο χρόνια πριν, με μια ομάδα πιο φτωχή σε λύσεις, ο Ολυμπιακός έκανε τρεις νίκες στο Καραϊσκάκη κι έχασε στο Μονακό επειδή δεν του μέτρησαν ένα πεντακάθαρο γκολ, πριν αποκλειστεί από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ. Από εκείνη την ομάδα έλειπε ένα φορ σαν τον καπετάν Μιχάλη, ένας καλύτερος δεξιός χαφ από τον κατά τα άλλα πολύτιμο Γεωργιάδη, ένας δεύτερος κόφτης επιπέδου και ίσως ένας πλάγιος μπακ. Αντί να ρίξουν στο τραπέζι τα δέκα εκατομμύρια ευρώ που εκείνη η ομάδα έφερε και να την ενισχύσουν, έφεραν έναν προπονητή που με την Μπριζ δυσκολευόταν να περάσει τη φάση των ομίλων και του αγόρασαν σε δύο χρόνια πάνω από 15 παίκτες από τα πανέρια της Ευρώπης. Σε αυτά τα πανέρια έχει σήμερα καταλήξει ο Ολυμπιακός.

Ντούσαν

Λέμε συχνά-πυκνά ότι ο Παναθηναϊκός σήμερα πληρώνει τη διάλυση της ομάδας της Ριζούπολης. Ο Σωκράτης Κόκκαλης την απομάκρυνση του Ντούσαν Μπάγεβιτς θα την πληρώνει –πολύ φοβάμαι– για πολύ ακόμα: αν κρίνω από το τι έκανε ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ τα δύο τελευταία χρόνια, πρέπει αυτή να του έχει στοιχίσει γύρω στα 10 εκατομμύρια ευρώ –περίπου τόσα υπολογίζω ότι είναι τα χαμένα έσοδα και σε αυτά βάζω και τα συμβόλαια του Ντάνι, του Μπούτινα, του Λέμενς, του Μπαμπαγκίντα, του Καψή κι άλλων, που είτε κακώς αποκτήθηκαν είτε δεν αξιοποιήθηκαν. Το καλοκαίρι τελειώνουν ο «Ρίμπο», ο Γεωργάτος, ίσως ο «Τζόλε», και ο Ολυμπιακός θέλει χτίσιμο απ' την αρχή. Οχι για να κάνει ευρωπαϊκές πορείες, αλλά για να πάρει το πρωτάθλημα…

Παράγοντας

Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ή άδικο σε όσα είπε ο Ριβάλντο. Πρώτα απ' όλα, για να του δώσω δίκιο θα 'πρεπε να μας εξηγήσει γιατί δύο χρόνια πριν, με έναν προπονητή στον οποίο ο ίδιος έκανε ανοικτή και σκληρή κριτική, ο Ολυμπιακός έκανε στην έδρα του τρεις νίκες: αν το εξηγούσε αυτό και ζητούσε και συγγνώμη για όλη εκείνη τη συμπεριφορά του, ο χθεσινός «κατά Σόλιντ λόγος» θα είχε ένα νόημα. Τώρα δεν έχει, διότι ακούγεται σαν το νευρικό ξέσπασμα ενός κακομαθημένου παιδιού. Μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο «Ρίμπο» ένα μήνα μετά τον ερχομό του Σόλιντ είχε δηλώσει ότι στον Ολυμπιακό γίνεται δουλειά ευρωπαϊκού επιπέδου και ότι από την ομάδα δεν λείπει τίποτα για να κάνει τη μεγάλη διάκριση, τώρα μάλιστα που βρήκε και σπουδαίο προπονητή. Μόλις πριν από λίγες μέρες, μιλώντας στο κανάλι της UEFA, ο Βραζιλιάνος αναφέρθηκε στον Νορβηγό με τα καλύτερα λόγια, εκθειάζοντας τη δουλειά του και τους τρόπους του! Εκτός κι αν για τον Ριβάλντο ο Σόλιντ είναι καλός, φτάνει να μην τον κάνει αλλαγή –σόρι, αλλά δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη λογική.

Από την άλλη, δεν κρύβω ότι αυτή η παρέμβαση του Βραζιλιάνου μού φάνηκε ότι είχε και κάτι το σπουδαίο: σε μια βραδιά που κρύφτηκαν όλοι, ο «Ρίμπο» βγήκε μπροστά και είπε την άποψή του, ζητώντας και συγγνώμη για τις εμφανίσεις. Ως παίκτης θα μπορούσε σε μια τέτοια στιγμή να είναι πιο διπλωμάτης, σεβόμενος κυρίως τον προπονητή του –πόσω μάλλον όταν έχει «ευλογήσει το φάγωμα» του προηγούμενου. Ως παράγοντας, όμως, ήταν άριστος: είχε άποψη, κριτική στάση, απαίτηση κι έδειξε στους φιλάθλους σεβασμό.

Ως ποδοσφαιριστής, πλέον δύσκολα μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό σε ματς τέτοιου επιπέδου δυσκολίας. Οταν λέγεσαι Ριβάλντο και δεν μπορείς να ξεφύγεις από κάποιον Φατί, αρχίζεις να σκέφτεσαι την ώρα του «αντίο». Ομως δεν νομίζω ότι στον Ολυμπιακό δεν έχει να δώσει ακόμα πολλά: πίσω από ένα γραφείο, με κοστούμι και λάπτοπ, τον βλέπω πολύ καλά! Κυρίως διότι δεν κρύβεται από τις ευθύνες…