Εξιλαστήριο... ύφασμα (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Στη διαφημιστική «ζώνη» του γηπέδου δέσποζε το προεκλογικό πανό της υποψήφιας δημάρχου Νίκαιας: «Δήμητρα Μόσχου-μας ενώνει». Αντί ενότητας, όμως, κατέφθασαν οι... χωρισμοί. Μετά το τέλος του αγώνα Τσιώλης και Ιωνικός χώρισαν. Λίγο πριν από το τέλος, ο Χατζάρας αποχωρίστηκε το σακάκι του. Οχι, δεν το έδωσε στον διαιτητή διαμαρτυρόμενος -όπως είχε κάνει κάποτε ο Ιωαννίδης. Απλώς, «του την έδωσε» η αδυναμία του Νικολόπουλου να σκοράρει σε μία «εύκολη» φάση. Το άμοιρο (ευθυνών) σακάκι πετάχτηκε με δύναμη στον πάγκο. Εδώ μπορεί να διασκευαστεί το γνωστό άσμα του Β. Τσιτσάνη ως εξής: «Πέταξα το σακάκι μου/τι χάνεις, βρε παιδάκι μου/και καημό έχω μεγάλο/γκολ δεν βάλαμε, βρε, άλλο». Σκεφθείτε τι καημούς θα είχε ο Νικολόπουλος, εάν τυχόν ο Ιωνικός ισοφάριζε. Σκεφθείτε.

Πρώτα φεύγει το χούι;

Όσες φορές η κάμερα «συνέλαβε» τον Σόλιντ στον πάγκο, εκείνος έπινε νερό. Οι απανωτές σημειώσεις φαίνεται ότι αποτελούν, τούτη την περίοδο, μια ξεθυμασμένη συνήθεια. Το διάσημο μπλοκάκι φαντάζει σαν φετίχ ελαφρώς «ξεθωριασμένο». Λένε πως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Αν ο Νορβηγός χάνει πρώτα το χούι, τι να υποθέσουμε; Πώς δεν είναι, πια, τόσο ψυχωμένος στην υπόθεση της οικοδόμησης ενός «νέου Ολυμπιακού»; Νερό, λοιπόν. Ηταν και η εμφάνιση της ομάδας τόσο άνυδρη...