Μετά την εκτόνωση, η νεύρωση (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Στην έρευνα του περιοδικού «Red Believers» διάβασα ότι υπάρχει ένα 20% Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων που δηλώνουν απόλυτα ευχαριστημένοι από το ποδόσφαιρο που παίζουν οι ομάδες τους. Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι αρκετά μεγάλο και ομολογώ ότι μου δημιούργησε απορίες. Ενας φίλος ψυχίατρος μού εξήγησε ότι υπολογίζεται πως υποφέρει από ψυχικά νοσήματα ένα ποσοστό περίπου 17%. Οι άνθρωποι αυτοί είτε ακολουθούν κάποια θεραπεία είτε δεν το γνωρίζουν!

Μία εβδομάδα πριν, έγραφα ότι το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, πριν ακόμα αρχίσει, συγκέντρωνε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να εξελιχθεί σε σούπερ ματς. Οι δύο ομάδες είναι αρκετά διαφορετικές από άποψη τακτικής. Η γηπεδούχος ομάδα είναι αρκετά επιθετική? η φιλοξενούμενη ξέρει να παίζει στην κόντρα. Στο γήπεδο βρίσκονταν αρκετοί παίκτες που είχαν πολλά να αποδείξουν. Τις προηγούμενες μέρες, εξαιτίας και της τοποθέτησης του Βασσάρα, είχε υπάρξει στη Θεσσαλονίκη λίγο άγριος φανατισμός. Οι δύο ομάδες είχαν να συναντηθούν πάνω από ένα χρόνο και οι μεν ένιωθαν ότι κάτι χρωστούσαν στους δε. Η ατμόσφαιρα που οι οπαδοί του Αρη ετοίμασαν ήταν καταπληκτική και χρήσιμη και για τους δύο: οι γηπεδούχοι θα 'πρεπε να γκαζώσουν, ανεβάζοντας αδρεναλίνη, χάρη σε αυτού του είδους την υποστήριξη, οι δε φιλοξενούμενοι θα 'πρεπε να βρουν ένα έξτρα κίνητρο για να τα δώσουν όλα –τίποτα δεν είναι ωραιότερο από το να βουλώνεις το στόμα του αντίπαλου, όταν αυτός σε προκαλεί.

Κορνίζα

Κι όμως, μολονότι η κορνίζα υπήρχε –και ήταν σπουδαία– το κάδρο αποδείχτηκε κακόγουστο. Οι δύο ομάδες φοβήθηκαν την ευθύνη: ο Αρης έπαιξε λιγότερο από όσο μας έχει δείξει ότι μπορεί και ο ΠΑΟΚ αγωνίστηκε παθητικά -με έναν τρόπο που δεν του ταιριάζει. Η ερώτηση είναι γιατί συνέβη αυτό.

Φόβος

Η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι ότι και οι δύο έπεσαν και πάλι θύματα του φόβου της ήττας: μοιάζουν σαν να έχουν προσβληθεί από αυτή τη μεταδοτική ασθένεια που καταδυναστεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν διεκδικούν το πρωτάθλημα, δεν παίζουν αυτή τη στιγμή –είναι νωρίς για να γίνουν τέτοιοι λογαριασμοί– για μια θέση στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ και, φυσικά, δεν κινδυνεύουν: κι όμως αντιμετώπισαν το ντέρμπι με τρόμο, κάνοντας συνολικά πάνω από 45 φάουλ! Το χειρότερο στην περίπτωση είναι ότι το τελικό 0-0 όντως μπορεί να ήταν καλό και για τους δύο: έφερε ελάχιστη γκρίνια, δεν διατάραξε σοβαρά την ηρεμία των ομάδων και ήδη ξεχάστηκε. Αν ο Αρης και ο ΠΑΟΚ έπαιζαν σήμερα, πάλι η αγωνιστική τους συμπεριφορά θα ήταν ίδια!

Παράδειγμα

Χρησιμοποιώ την περίπτωσή τους ως παράδειγμα: το πρόβλημα, φυσικά, δεν είναι ο Αρης και ο ΠΑΟΚ. Οι περισσότερες ελληνικές ομάδες δεν μπορούν πλέον να αντέξουν μια ήττα: δείτε τι συνέβη μέσα στην εβδομάδα στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟ. Στον Ολυμπιακό, ο Σόλιντ έκανε μέχρι και πολεμικό συμβούλιο με τους παίκτες για να βρει Ιούδες και λοιπούς προδότες, αλλά το αληθινά αστείο είναι ότι και οι παίκτες (ο Γεωργάτος, ο Ρίμπο κ.λπ.) είχαν ανάλογες απαιτήσεις εξηγήσεων. Στον ΠΑΟ, επιλέχτηκε ως θύμα της ήττας ο Μπίσκαν: κάποιος πάντα πρέπει να φταίει.

Τύχη

Το κακό για τις ελληνικές ομάδες είναι ότι το περασμένο Σαββατοκύριακο είχαμε την τύχη να δούμε δύο μεγάλα πραγματικά ευρωπαϊκά ντέρμπι με άξιους νικητές και σπουδαίους χαμένους. Η Ρεάλ Μαδρίτης νίκησε την Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τη Λίβερπουλ: τα δύο ματς ήταν αληθινά διαφημιστικά σποτ για το ποδόσφαιρο του καιρού μας (ειδικά το ντέρμπι της Ισπανίας…) και οι συγκρίσεις με τα ελληνικά ντέρμπι προκαλούν χαμόγελα. Το ότι το ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα δεν συγκρίνεται με αυτό που παίζεται στη Δυτική Ευρώπη είναι γνωστό: αυτό όμως που προκαλεί αληθινή θλίψη δεν είναι η αγωνιστική σύγκριση αλλά ο γενικότερος τρόπος προσέγγισης. Η Μπαρτσελόνα δεν διαλύθηκε επειδή έχασε από τη Ρεάλ Μαδρίτης, η Λίβερπουλ δεν ετοιμάζεται να διώξει τους μισούς παίκτες της επειδή και φέτος δεν θα κερδίσει το πρωτάθλημα: κρίσεις υπάρχουν παντού, πουθενά όμως δεν συναντάς τις συμπεριφορές υστερίας που υπάρχουν εδώ.

Οπαδοί

Οι συμπεριφορές των ομάδων είναι δυστυχώς ανάλογες με τις συνθήκες στις οποίες αυτές ζουν και υπάρχουν. Οι ελληνικές ομάδες είναι ομάδες οπαδών και όχι καταναλωτών ποδοσφαιρικού θεάματος: οι οπαδοί δεν θέλουν ήττες και οι ομάδες μπαίνουν στη διαδικασία να τους ικανοποιήσουν. Η διαχείριση της ήττας γίνεται με έναν τρόπο που θα θεωρείτο έως και γελοίος, αν δεν ήταν παιδαγωγικά επικίνδυνος. Κάθε φορά πρέπει να πέσουν κεφάλια, να αναζητηθούν υπεύθυνοι, να υπάρξουν εχθροί έτοιμοι να καούν στην πυρά, για να εκτονωθεί το λαϊκό αίσθημα: τρέμω τη στιγμή που αυτή η λογική θα αρχίσει να εφαρμόζεται και εκτός ποδοσφαίρου!

Εκτόνωση

Το ελληνικό ποδόσφαιρο του καιρού μας δεν είναι απλώς κακό: είναι αντιπαιδαγωγικό και επικίνδυνο. Κάποτε στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο υπήρχε για να εκτονώνεται ο κόσμος –τώρα πήγαμε ένα βήμα παραπέρα: το ποδόσφαιρο έχει έναν χαρακτήρα νεύρωσης, που είναι πέρα από την εκτόνωση. Το κακό θέαμα είναι σύμπτωμα: από νευρωτικές ομάδες, που τρέμουν την ιδέα της ήττας, δεν μπορείς να περιμένεις απολύτως τίποτα.

Παραγωγοί

Η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα είναι δύο μεγάλοι παραγωγοί θεάματος: το προϊόν που παράγουν πουλάει σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το δικό μας ποδόσφαιρο είναι τόσο εσωστρεφές, που σε έναν ξένο μοιάζει ακατανόητο: δείτε τις περιπτώσεις του Ουαντού, του Μπίσκαν, του Βενγλίνσκι, που το 'βαλαν στα πόδια, αδυνατώντας να πάρουν μέρος σε κάτι που έχει χαρακτήρα νεύρωσης.

Λάθος

Αυτή την εβδομάδα δεν υπάρχουν ντέρμπι. Η αγωνιστική βαφτίζεται αδιάφορη –στην πραγματικότητα, θα μπορούσε να μην υπάρχει στο πρόγραμμα. Ολο αυτό μόνο εμένα μού ακούγεται λάθος;

Aλλοι δώδεκα

Η ανακοίνωση που έβγαλε εναντίον του ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν μοιάζει να απασχολεί τον Κώστα Μπότο –η πραγματική ανησυχία του μεγάλου μάνατζερ είναι ο θυμός του Κώστα Πηλαδάκη. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχει κάνει ο Μπότος, όμως το αφεντικό της Λάρισας είναι έξω φρενών μαζί του: ακριβώς μία εβδομάδα πριν, το περασμένο Σάββατο, στο «12» της Γλυφάδας, όταν συναντήθηκαν, ο πρόεδρος της ΑΕΛ του αρνήθηκε επιδεικτικά το χέρι, λέγοντας «με εσένα έχω τελειώσει»! Στα σκληρά αυτά λόγια ο Μπότος δεν απάντησε, σημειώνοντας μόνο ότι ο ίδιος οφείλει να χαιρετάει τους ανθρώπους, ακόμα κι όταν αυτοί είναι θυμωμένοι μαζί του. Η αλήθεια είναι ότι, για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των παικτών του, ο Μπότος μπορεί να τσακωθεί με όλους τους προέδρους των ομάδων. Μετά τον Κόκκαλη, τον Ντέμη, τον Πηλαδάκη και τον Τζίγκερ (που του χρεώνει τα καλοκαιρινά καπρίτσια του Χαραλαμπίδη), τού έμειναν άλλοι δώδεκα…

Psycho 8

Σε αυτή τη φάση του θρίλερ δεν αναμένονται πολλά αίματα: η καθοριστική σκηνή θα είναι την επόμενη εβδομάδα. Επί τη ευκαιρία, να ευχηθώ καλή ξεκούραση στον Ηρακλή τον Τσίκινη και να ετοιμάζεται για την επάνοδό του. Για να δούμε τι θα δούμε.

•Πολατιάν (Ολυμπιακός – Εργοτέλης). Πήγε ένας νέος, για να χαρεί κι αυτός λίγο το Καραϊσκάκη και να κάνει κάποιες απαραίτητες για τη σταδιοδρομία του δημόσιες σχέσεις, παίζοντας μια ψιλή Ολυμπιακό…

•Κοντογιαννίδης (ΑΕΚ – Απόλλων Καλαμαριάς). Πολλή γκρίνια προβλέπω στο ΟΑΚΑ, ειδικά αν η ΑΕΚ δεν βάλει γκολ γρήγορα. Ξύπνιος είναι ο Ρωμανός ο Μελωδός, αλλά έχει ένα στυλ «δεν μασάω», που τους γηπεδούχους τους κάνει κομμάτια..

•Παμπορίδης (Κέρκυρα – Πανιώνιος). Δεν τον έχω να παίξει Σπύρο –κι ας είναι ο Μπέγκος, ο παλιόφιλος παρατηρητής. Γενικά, με αυτό το φεγγάρι, δεν βλέπω πολύ Σπύρο, ενώ αντίθετα βλέπω πολύ «Χ», και λόγω πολλών σφυριγμάτων…

•Φινοκαλιώτης (Λάρισα – ΠΑΟΚ). Επειδή ο Βασσάρας δεν γίνεται να διαιτητεύει όλα τα ματς του ΠΑΟΚ (δύο στη σειρά, είναι ήδη ρεκόρ), επιλέχθηκε ο «Φίνο», δηλαδή ό,τι πιο κοντά στον Βασσάρα κυκλοφορεί. Το ότι η Λάρισα είναι ψηλά, μάλλον λίγο ενοχλεί. Ο «Φίνο», πάντως, είναι ένας από τους τρεις καλύτερους διαιτητές στην Ελλάδα και σε κάθε ευκαιρία το δείχνει. Σπάνια, όμως, γηπεδούχος χάρηκε για τις υπηρεσίες του.

•Καρατζάς (Ιωνικός – Ατρόμητος). Και με Φίτσα επόπτη; Μιλάμε για τιμωρία χειρότερη και από τους –4 βαθμούς, οι οποίοι στην έφεση θα μειωθούν…

•Ζολώτας (Αιγάλεω – Ξάνθη). Ποιος τον πήγε Α' Εθνική, δεν έχω ακόμα μάθει, αν και έχω κάποιες υποψίες. Δεν παίζει 50-50, όπως νομίζει. Παίζει απλώς κουτουρού! Πολύ «περίεργο» ματς…

•Σταυρίδης (ΟΦΗ – Αρης). Η πλέον «περίεργη» τοποθέτηση και η μόνη που μου φαίνεται πως σίγουρα θα δημιουργήσει πολλές και μεγάλες γκρίνιες. Πιθανότατα η ανακοίνωση του Σούπερ 3 έτσουξε. Πιθανότατα κάποιος από ψηλά τα 'χει με τον Αρη…

•Μπριάκος (Ηρακλής – Παναθηναϊκός). Αλλος ένας διεθνής (μιλάμε για «8 στα 8»!) σε ματς του ΠΑΟ. Με το συνηθισμένο 50-50, που στην προκειμένη σημαίνει μια φιλική αβάντα σε Παναθηναϊκό. Φτάνει; Ναι, λέω…