Ο παράδεισος του χουλιγκανισμού (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στις περιπτώσεις που γίνονται επεισόδια σαν αυτά που έγιναν στη Λάρισα είναι ότι, ειδικά όταν το αποτέλεσμα δικαιώνει τον «λαό» της ομάδας που τα προκάλεσε, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ξαναγίνουν! Στη δική μας ανάγνωση, τα επεισόδια είναι πάντοτε καταδικαστέα. Οι δημοσιογράφοι λένε ότι αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα, οι ΠΑΕ ότι οι ίδιες δεν έχουν καμία ευθύνη και οι λοιποί φίλαθλοι κόβουν το γήπεδο πριν τους συμβεί τίποτα κακό. Όμως το θέμα δεν είναι τι λέμε όλοι εμείς, οι άσχετοι, αλλά τι λένε αυτοί που τα προκαλούν: στην προκειμένη περίπτωση, να είστε βέβαιοι ότι οι χουλιγκάνοι του ΠΑΟΚ είναι τρισευτυχισμένοι: κάψανε τη μισή πόλη και πήραν το «διπλό»! Ο,τι καλύτερο!
Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε μια σοβαρή προσπάθεια να καταλάβει κάποιος πώς σκέφτονται όλοι αυτοί και πώς ενεργούν. Φυσικά, δεν έχει κανείς προσπαθήσει να βρει τρόπους για να τους κρατήσει μακριά από το γήπεδο: η πεποίθηση που έχει καλλιεργηθεί είναι ότι όλοι αυτοί αποτελούν μέρος του γηπεδικού κοινού, ότι καλώς υπάρχουν. Οι ΠΑΕ τρέχουν να τους εξυπηρετήσουν για μια σειρά από λόγους –ο σημαντικότερος των οποίων είναι ότι οι ΠΑΕ είναι απολύτως συμβιβασμένες με την αλητεία. Οι χουλιγκάνοι στην Ελλάδα είναι αφεντικά: οι πρόεδροι έχουν υπαλλήλους που τους εξυπηρετούν, υπάρχουν στις ομάδες δικηγόροι που τρέχουν στα δικαστήρια για να τους σώσουν από καταδίκες και δεν λείπουν ποδοσφαιριστές που τους χαρτζιλικώνουν και δημοσιογράφοι που τους γλείφουν: όλοι αυτοί, όταν τα παιδιά παρεκτρέπονται, έχουν μόνιμο άλλοθι το κράτος, που φταίει για όλα.

Το περασμένο καλοκαίρι οι ΠΑΕ αποφάσισαν να συστήσουν τη Σούπερ Λίγκα. Αντί να αξιολογήσουν ως μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου τη βία και να προβληματιστούν για το τι τη γεννά και τι τη γιγαντώνει (αιτίες είναι και η ατιμωρησία, η κακή αστυνόμευση και τα παλιά γήπεδα, αλλά και η θεσμική αναξιοπιστία του πρωταθλήματος), φρόντισαν να πιέσουν το κράτος να πάει στην άκρη και να αφήσει το ποδόσφαιρο στα χέρια τους –μόνο που αυτά τα χέρια είναι μαχαίρια! Πιστεύει κανείς σοβαρά ότι στη Λάρισα, αν δεν υπήρχε Αστυνομία, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα στην πόλη και στο γήπεδο; Μόνο τρελός μπορεί να το πιστεύει!

Η πολιτεία μπορεί να παρακολουθεί το σημερινό χάλι: δεν μπορεί όμως να χαμογελά ειρωνικά μπροστά σε τόση βαρβαρότητα. Το «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου» θα πληρωθεί στο τέλος με αίμα, αν δεν υπάρξει μια σοβαρή κυβερνητική παρέμβαση. Αυτή τη στιγμή ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου δεν υπάρχει: υπάρχει ένας απολύτως προβληματικός αθλητικός θεσμός, ιδιαιτέρως επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Στη Λάρισα δεν είχαμε νεκρούς κατά τύχη –την Κυριακή υπάρχει το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό, στο οποίο πραγματικά μπορεί να εκτυλιχθούν σκηνές φρίκης. Αναρωτιέμαι τι περιμένει η πολιτεία για να φωνάξει όλους αυτούς που δηλώνουν ιδιοκτήτες και να τους εξηγήσει ότι δεν μπορεί να γίνεται άλλο ανεκτή αυτή η κατάσταση…