Είναι το 32' του αγώνα στο Καραϊσκάκη. Ο Μάριτς κινείται με την μπάλα έξω από την περιοχή του Εργοτέλη. Στα δεξιά του κινούνται δύο, τρεις συμπαίκτες, προσφέροντάς του ισάριθμες επιλογές. Εκείνος, όμως, αιφνιδιάζει τους πάντες: «κόβει» αριστερά άνευ λόγου και αιτίας, απομονώνεται και χαραμίζει τις όποιες καλές προοπτικές της φάσης. Δέκα λεπτά αργότερα -πάλι κάπου στα αριστερά της επίθεσης του Ολυμπιακού- σταματά ξαφνικά να διεκδικεί την μπάλα, αναθέτοντας το σχετικό καθήκον στον Ντομί, που βρίσκεται καμιά δεκαριά μέτρα μακριά. Σκηνές χαρακτηριστικές της σαββατιάτικης εμφάνισης του Μάριτς. Κάποτε ο Χελάκης είχε γράψει «είναι μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος».
Ενίοτε και πελαγωμένος.
Ανάγκα και θεοί πείθονται...
Ταχύτατη κίνηση προς την μπάλα που κατευθυνόταν «αδέσποτη» στον πάγκο. Άψογο κοντρόλ με το στέρνο -θα το ζήλευαν και εν ενεργεία ποδοσφαιριστές. Βλέπετε, ήταν οι καθυστερήσεις της αναμέτρησης στο ΟΑΚΑ. Η Καλαμαριά «κυνηγούσε» την ισοφάριση και ο κόουτς Κατσαβάκης δεν ήθελε να χαθεί δευτερόλεπτο. Τι σου είναι ο άτιμος ο χρόνος, έτσι όπως κυλά αμείλικτα! Κάποια ημέρα μετατρέπει τους παίκτες σε βετεράνους, κάποιες στιγμές κάνει τους προπονητές «παίκτες»...