Το πιο δίκαιο αποτέλεσμα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Λένε ότι ο γνήσιος βλάκας παίκτης κοιτάζει στο πέναλτι εκεί που θα στείλει την μπάλα. Ο απλός βλάκας κοιτάζει προς τη μία, σκέφτεται ότι εκεί θα νομίσει ο τερματοφύλακας ότι θα χτυπήσει το πέναλτι και κλοτσάει την μπάλα στην άλλη. Ο μέσης ευφυΐας παίκτης κοιτάζει προς τη μία, σκέφτεται ότι ο τερματοφύλακας θα τον περάσει για βλάκα και θα νομίσει ότι θα το χτυπήσει από την άλλη και στέλνει την μπάλα εκεί που κοίταγε. Ο υψηλής ευφυΐας παίκτης κοιτάζει στη μία, σκέφτεται ότι ο τερματοφύλακας νομίζει ότι κάνει τον έξυπνο και προσπαθεί να τον πείσει ότι θα χτύπαγε την μπάλα από την άλλη, ενώ στην πραγματικότητα… Για να το τελειώνουμε, Αϊνστάιν να είσαι, όταν χτυπάς το πέναλτι, στη μία από τις δύο γωνίες θα το στείλεις. Στο πέναλτι όμως που χτυπάει ο Τότι, η ευφυία δεν καθρεφτίζεται στα μάτια του. Κοιτάζει στην αριστερή γωνία του Νικοπολίδη αρκετή ώρα για να καταλάβουμε όλοι ότι του δείχνει ότι εκεί θέλει να του το σουτάρει. Και αφού βεβαιώνεται ότι ο Νικοπολίδης έπιασε το υπονοούμενο, αφού περιμένει την πρώτη κίνηση του τερματοφύλακα προς τα αριστερά, σουτάρει την μπάλα στη δεξιά γωνία. Με τόση δύναμη που στην κάμερα φαίνεται ότι ο Νικοπολίδης κλείνει τα μάτια. Ακόμα και το χέρι που αποκρούει την μπάλα μοιάζει περισσότερο ενστικτωδώς να προστατεύει το πρόσωπό του παρά το τέρμα. Η μπάλα χτυπώντας στο χέρι του εξοστρακίζεται στα περιστέρια και αν υπάρχει μια καθοριστική φάση στο πρώτο ημίχρονο, είναι το ψώνισμα του Νικοπολίδη στον Τότι. Αν υπάρχει όμως βαθύτερος λόγος από μία φάση, είναι τα πρώτα 20 λεπτά του ημιχρόνου. Οταν ο Ολυμπιακός, κόβοντας μία σελίδα από την ιστορία του Παναθηναϊκού στην ευρωπαϊκή πορεία του Κυράστα, παίζει το τσούκου τσούκου μπολ με τέτοια μαεστρία που και οι Παναθηναϊκοί θα ζήλευαν.
Το πρώτο ημίχρονο, με τον προβλεπόμενο φόβο αλλά όχι ανεξέλεγκτο πανικό στην άμυνα, ήταν αυτό που έδωσε την ισοπαλία στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να νικήσει αν στο γκολ της Ρόμα δεν μάρκαρε τον Τότι ο κρύος από τον πάγκο Ανατολάκης. Θα μπορούσε να χάσει όταν ο Βούτσινιτς εκμεταλλεύεται προς το τέλος την εξάντληση του Ζεβλάκοφ. Ο Ολυμπιακός όμως τελικά πήρε το δικαιότερο αποτέλεσμα από την εικόνα του στο ματς. Την ισοπαλία, που ψυχολογικά, μετά τις τελευταίες απογοητευτικές εμφανίσεις του, ισοδυναμεί με νίκη.

Πόσοι οπαδοί του Ολυμπιακού θεωρούν το 2-1 επί της Γιουβέντους στην Ιταλία μεγάλη ευρωπαϊκή στιγμή της ομάδας; Οι περισσότεροι ούτε θα το θυμούνται πια, μια και ήταν ένα αδιάφορο ματς που παίχτηκε στο Παλέρμο, με τη Γιουβέντους να κατεβάζει τα δεύτερα ως στήριξη στον Αλφρέντο Μπιγκόν. Πόσοι οπαδοί του Παναθηναϊκού θυμούνται το 2-2 με τη Ρεάλ στη Λεωφόρο; Πολλοί περισσότεροι, αλλά κυρίως για το πανό «Amigos para siempre» που είχε σηκωθεί στην κερκίδα, στην προσπάθεια να «ψηθούν» οι παίκτες της Ρεάλ για να μη «χτυπήσουν» το ματς. Ο σκοπός πραγματοποιήθηκε, η Ρεάλ έπαιξε με τα δεύτερα, αλλά το ματς πέρασε στην ιστορία περισσότερο για τη γλωσσομάθεια των οπαδών του Παναθηναϊκού, που έδωσαν στο ποδόσφαιρο το ευρωπαϊκό αντίστοιχο της «ομορφιάς του ποδοσφαίρου». Ματς στο οποίο, αδιάφοροι και «ψημένοι» από το παρακαλετό, οι αντίπαλοι των ελληνικών ομάδων έρχονται για τουρισμό, χαρίζοντάς το. Για τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ τα δύο επόμενα ματς που δίνουν στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι η τελευταία φετινή ευκαιρία να πετύχουν αποτελέσματα που θα έχουν νόημα. Διότι τα τελευταία ματς των ομίλων προβλέπονται συγκλονιστικά «Amigos para siempre».

Για τον Ολυμπιακό το «διπλό» εκτός έδρας έχει γίνει Holy Graal. Το ασημένιο δισκοπότηρο, που για την κατάκτησή του έχουν θυσιαστεί ατέλειωτοι «ερυθρόλευκοι» παίκτες και προπονητές, που με ένα «χο, χο, χο» κάθε χρόνο ο «βασιλιάς» Κόκκαλης τους στέλνει για να του το φέρουν. Οι μεγαλύτερες ζημιές γίνονται από εμμονές. Το να υπερτιμήσεις το νόημα κάποιου γεγονότος και αντί για μέσον να γίνει αυτοσκοπός. Για τον Ολυμπιακό η εμμονή στο ευρωπαϊκό «διπλό» είναι καταστροφική. Ο Ολυμπιακός μοιάζει περισσότερο να αγωνίζεται για να πάρει το «διπλό» στην Ευρώπη, από το να προκριθεί.

Για την ΑΕΚ η πρώτη νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ για την ώρα αντέχεται. Κυρίως λόγω προηγούμενων προβλημάτων, τα οποία έδωσαν πίστωση χρόνου στη διοίκηση του Νικολαΐδη. Επίσης, η ΑΕΚ έχει καλύτερη αντίληψη της επικοινωνίας, ώστε να μην αφήνει ένα πρόβλημα να γίνει εμμονή. Είναι, λοιπόν, αμφίβολο ότι τα είκοσι ένα ματς χωρίς νίκη θα τονίζονταν εάν το θέμα δεν είχε έρθει στην επικαιρότητα από τον Λορένσο Σέρα Φερέρ. Για την ΑΕΚ το αυριανό ματς είναι η προτελευταία ευκαιρία για να πάρει την πρώτη καθαρή νίκη της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Διότι σε περίπτωση που δεν την πάρει, η τελευταία ευκαιρία θα είναι το ματς με την Αντερλεχτ. Το τελευταίο ματς εναντίον της Μίλαν, έτσι όπως εξελίσσεται ο όμιλος, προβλέπεται να παιχτεί με δεύτερη ομάδα από πλευράς Ιταλών, πόσω μάλλον όταν είχαν ξεκουράσει παίκτες και στο πρώτο ματς. Για την ΑΕΚ θα είναι εύκολο να νικήσει, αλλά μια νίκη σε ένα «Amigos para siempre» θα είναι τόσο σημαντική όσο και οι «θρίαμβοι» των εγχώριων αντιπάλων της εναντίον της Γιουβέντους και της Ρεάλ.

Το θέμα είναι πόσο θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια και να κοιτάξουμε την πραγματική θέση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σε επίπεδο συλλόγων είναι καλύτερο από το αυστριακό, λίγο καλύτερο από το νορβηγικό και λίγο κατώτερο από το βελγικό. Είναι η θέση που κατά πάσα πιθανότητα μας δίνει η Ευρώπη ανάμεσα στις δυτικές χώρες. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν θέλουμε να το δεχτούμε, οχυρωμένοι πίσω από την κατάκτηση του Euro, που με τον χρόνο πάει να εξελιχθεί από ευλογία σε ζημιά. Ενας λαός όπως ο δικός μας, που εύκολα παραμυθιάζεται ότι η ανθρωπότητα του χρωστάει τα πάντα, με το Euro «ψήθηκε» ότι η Ευρώπη υποκλίνεται στο κατόρθωμά του. Λάθος. Υποκλίνεται όσο είχε υποκλιθεί όταν οι Δανοί είχαν κατακτήσει το ίδιο τρόπαιο. Απλώς κουνάει το κεφάλι με συμπάθεια στην επιτυχία ενός αουτσάιντερ, που θα συνεχίζει να είναι τέτοιο.

Χρειάστηκαν η τελευταία κρίση στον Ολυμπιακό και ο πυρετός από την ίωση που τον ταλαιπωρεί για να πει για δεύτερη φορά την αλήθεια ο Σόλιντ. Πέρυσι είχε πει ότι ο Ολυμπιακός έχει τον μεγαλύτερο μέσο όρο ηλικίας από όλες τις ομάδες του Τσάμπιονς Λιγκ. Ακολούθησε θύελλα. Ο Νορβηγός κατάλαβε τι νούμερα είμαστε και ότι ακόμα και οι αριθμοί μας ενοχλούν και το βούλωσε. Τώρα, στον πυρετό του, είπε τη δεύτερη αλήθεια. «Οι Ελληνες ζείτε σε έναν ονειρικό κόσμο και νομίζετε ότι οι ομάδες σας πρέπει να νικούν τις ομάδες της Πριμέρα Ντιβιζιόν». Από τρελό και Νορβηγό μαθαίνεις την αλήθεια. Αντιμέτωπες με ομάδες του Καμπιονάτο και του γαλλικού πρωταθλήματος, Ολυμπιακός και ΑΕΚ θα δείξουν πόσο μετράνε. Σε αγώνες που μετρούν για τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση, εναντίον ομάδων που θέλουν τους βαθμούς. Ελπίζουμε στο αποτέλεσμα, είναι όμως αδύνατον να το απαιτούμε. Στα ευρωπαϊκά Κύπελλα οι ομάδες μας δεν είναι τίποτα περισσότερο από αουτσάιντερ, που κυνηγούν την έκπληξη ή παρηγορούνται με την ελεημοσύνη του «Αmigos para siempre».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, μετά την ήττα από τον ΟΦΗ οπαδοί του Αρη πλησίασαν τον Τάσο Κυριάκο και του είπαν να μη στενοχωριέται και ότι αυτοί τον πιστεύουν. «Εσείς με πιστεύετε, αλλά άλλοι δεν με πιστεύουν», απάντησε ο Κυριάκος. Η απάντηση θα ήταν μόνο το παράπονο ενός παίκτη που νιώθει ότι τον αδικεί ο προπονητής του, εάν στον Αρη δεν υπήρχε το ιδιότυπο μάνατζμεντ. Οι παίκτες που παίζουν στον Αρη είναι κατά κύριο λόγο πελάτες του Ρομπερτίνιο πλαισιωμένοι από βετεράνους Ελληνες, στυλ Νεμπεγλέρα. Το ζητούμενο είναι κάποια ομάδα να ενδιαφερθεί να τους αγοράσει, ώστε ο Ρομπερτίνιο και οι συνεργάτες του –ως μάνατζερ– να πάρουν το ποσοστό τους. Αντίθετα, ο Κυριάκος δεν υπάρχει λόγος να παίζει στον Αρη, αφού ακόμα κι αν πουληθεί τα έσοδα θα πάνε στο ταμείο της ομάδας και όχι στην τσέπη του Βραζιλιάνου. Με τον Ογιος επιλογή του Ρομπερτίνιο, είναι αδύνατον ένας παίκτης να μην υποπτεύεται ότι οι επιλογές γίνονται για να προωθηθούν οι πελάτες του μάνατζερ. Ο Κυριάκος δεν έδωσε εξηγήσεις για το ποιοι είναι οι άλλοι και τους λόγους που δεν τον πιστεύουν, αλλά τα οφθαλμοφανή δεν χρειάζονται αναλύσεις.

Η ανακοίνωση της Ξάνθης, που για μία φορά ακόμα αναφέρεται στη διαιτησία, δεν μπορεί παρά να αφαιρεί αξιοπιστία από τη Σούπερ Λίγκα. Στην αρχή της σεζόν οι ιδιοκτήτες είχαν συμφωνήσει να σταματήσουν να ασχολούνται με τα σφυρίγματα και ύστερα από οκτώ αγωνιστικές μπορεί να έχουν υπάρξει περισσότερες διαμαρτυρίες και από πέρυσι. Αν η Ξάνθη πιστεύει ότι στη διαιτησία του Ζολώτα υπάρχουν ανθρώπινα λάθη, δεν υπήρχε λόγος για ανακοίνωση. Αν ο Περίεργος πιστεύει ότι ο Κοκαλιάρης τον έστησε, ας πάψουν από τώρα να ασχολούνται με το ότι με τη Σούπερ Λίγκα θα υπάρξει αλλαγή.