Ο Γιάγια Τουρέ κατακτά και τη Γαλλία (Sportday / Γιώργος Μαζιάς)

Την αξία του Γιάγια Τουρέ τη γνωρίζουμε. Τη μάθαμε καλά από το περσινό πέρασμά του από τον Ολυμπιακό. Το σκαλοπάτι του, όπως αποδείχθηκε, για να περάσει στο ανώτερο ευρωπαϊκό επίπεδο και να ικανοποιήσει το πρώτο μέρος των υψηλών φιλοδοξιών του. Την ποιότητά του την ανακαλύπτουν πια και οι Γάλλοι, οι οποίοι τον αναδεικνύουν σε παίκτη της αγωνιστικής.

Όπως ήταν φυσικό, άργησε να προσαρμοστεί. Μην ξεχνάτε πως με την αποχή του από τις αγωνιστικές δραστηριότητες του Ολυμπιακού μετά το Μουντιάλ έχασε ένα δίμηνο δράσης και φυσικά όλη την προετοιμασία της Μονακό. Με τα καψώνια που έκανε στους Πειραιώτες πέτυχε στο έπακρο αυτό που ήθελε εκείνος και ο διαβόητος πια μάνατζέρ του: λίγο πριν από το φινάλε των μεταγραφών, με το μαχαίρι στον λαιμό των «ερυθρολεύκων», παραχωρήθηκε στους Μονεγάσκους. Η τιμή δεν ήταν κακή (4,5 εκατ. ευρώ), αλλά το κενό που άφησε στην ομάδα του λιμανιού ήταν τεράστιο. Η «τρύπα» στα χαφ γίνεται, παιχνίδι με το παιχνίδι, όλο μεγαλύτερη και οι περισσότεροι αναπολούν τα περσινά ματς, στα οποία το πληθωρικό και ποιοτικό του στυλ τον έκαναν να φαίνεται μια ομάδα μόνος του. Αντι-Τουρέ δεν αποκτήθηκε ποτέ και η απουσία του «φωνάζει» σε κάθε αγώνα του Ολυμπιακού, την ώρα που ο ίδιος πλουτίζει την καριέρα του. Πλέον, μέσα Νοεμβρίου, κατάφερε να του αφιερώνονται διθύραμβοι από τον πάντα δύσκολο γαλλικό Τύπο.

Με τον Γιάγια να πετυχαίνει ένα πανέμορφο γκολ και να δημιουργεί άλλο ένα, η Μονακό (η οποία αγνοούσε επί ενάμιση μήνα τη νίκη) κέρδισε 4-0 μέσα στο Τρουά. Δεν κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ήταν μια επιτυχία που τόνωσε το ηθικό των Μονεγάσκων, οι οποίοι ακόμα και τώρα παλεύουν στη ζώνη του υποβιβασμού. Όπως έγραψαν οι Γάλλοι, ο πρώην μέσος του Ολυμπιακού έπαιξε και για τον αποβληθέντα από το 32' (!) Πέρες και φυσιολογικά η «Equipe» χαρακτήρισε καταπληκτική την εμφάνισή του και του έδωσε τον υψηλότερο βαθμό (7). Την ίδια βαθμολόγηση πήρε ο μέσος από την Ακτή Ελεφαντοστού και από την ιστοσελίδα football365.fr. Σημειωτέον ότι το ίδιο σάιτ χαρακτηρίζει σε ένα σημείο της περιγραφής του αγώνα τη Μονακό ως την ομάδα του Τουρέ. Το να διακριθεί ένας παίκτης σαν τον Γιάγια δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Το σχέδιό του έπιασε από την αρχή έως το τέλος. Χρησιμοποίησε την ομάδα του Πειραιά στο έπακρο. Της έκανε τη ζωή δύσκολη και την παραχώρησή του να φαίνεται ως μοναδική λύση. Με την «αυτοεξορία» του στο Αμπιτζάν δεν υπήρχε άλλη λύση από την πώλησή του όπου και όπως αυτός ήθελε. Η Μονακό, μία ομάδα σε μεταβατικό στάδιο και κυρίως ένας σύλλογος που ανήκει στην ελίτ της Γαλλίας, δεν ήταν τυχαία επιλογή. Δεν έχει όμως την πίεση που θα συναντούσε σε μια Λιόν, σε μια Μαρσέιγ ή στην πάντα δύσκολη Παρί Σεν Ζερμέν. Ο κόσμος στο Πριγκιπάτο έχει μάθει να βλέπει τη Μονακό σε πρωταγωνιστικό ρόλο τόσο στο Λε Σαμπιονά όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ασκεί πίεση. Οι κακές συνήθειες βέβαια δεν κόβονται εύκολα για τον Τουρέ (και τον μάνατζέρ του). Στην Κυανή Ακτή δεν υπάρχουν οι δέκα αθλητικές εφημερίδες και οι διπλάσιες πολιτικές για να κάνει το κομμάτι του ο Σέλουκ. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Γιάγια κράτησε κλειστό το στόμα του. Στη δύσκολη γι' αυτόν αρχή, με την απόδοσή του να μην είναι καλή λόγω της πολύμηνης απουσίας, βρήκε τον τρόπο για να καλύψει τις ανορθογραφίες του. Η Μονακό δεν είχε κάνει καλό ξεκίνημα και για όλα έφταιγε ο Λάσλο Μπόλονι. Ο Ρουμάνος τεχνικός δεν άρεσε στον Αφρικανό. Τον πίεζε. Μαζί με τον Ζεράρ όμως έκαναν τις «απαραίτητες» δηλώσεις για το σύστημα και τα λάθη του Μπόλονι. Τα αποτελέσματα βοήθησαν και ο Βαλκάνιος κόουτς απολύθηκε. Ο Γιάγια φρόντισε την αμέσως επόμενη μέρα να δηλώσει «ικανοποιημένος και απόλυτα ανακουφισμένος από την απόφαση της διοίκησης» και να υποσχεθεί πως τώρα η Μονακό θα πάει καλύτερα. Ο ίδιος (γνωρίζει καλά τις δυνάμεις του) ανέβαινε αγώνα με τον αγώνα και το δίκαιο των λόγων του για την «αγωνιστική του απελευθέρωση με την απομάκρυνση του Μπόλονι» έβγαινε στο γήπεδο. Κριτική για τα σχόλιά του στην «ανάλαφρη» Γαλλία δεν άκουσε ποτέ. Τώρα που οι «Πρίγκιπες» άρχισαν να κερδίζουν, ο Τουρέ κλέβει την παράσταση. Είναι πολύ καλός παίκτης και σε μια κακή ομάδα (σ.σ. παικταράδες έχει, όπως ο Καλόν, ο Μπερνάρντι, ο Ντι Βάιο, ο Κόλερ και ο Μεριέμ) μπορεί να φαίνεται πιο εύκολα η ατομική αξία του. Ο νέος προπονητής δεν είναι ηχηρό όνομα. Είναι o 38χρονος Λοράν Μπανίντ. Πρώην παίκτης της Μονακό και με ελάχιστη εμπειρία, δεν είναι ο σταρ της ομάδας. Ο Γιάγια παίρνει αυτόν τον ρόλο. Οχι τυχαία. Απόλυτα φυσιολογικά, τώρα που ανέκτησε τη φυσική του κατάσταση και ξέρει πού παίζει και τι χρειάζεται να κάνει. Εχει παίξει ήδη σε εννέα αγώνες και το σημαντικότερο είναι ότι έχει σκοράρει δύο φορές. Πάει δηλαδή και για προσωπικό ρεκόρ στα γκολ (τρία έχει πετύχει σε μία χρονιά με Μπέβερεν και Ολυμπιακό) και συνάμα φροντίζει να δίνει και ασίστ. Οσο για τα ταξίδια με την εθνική; Δεν τα χάνει. Η μόνη διαφορά είναι ότι στο ματς με την Γκαμπόν πήγε κανονικά στο Αμπιτζάν. Επαιξε στο 5-0 της Ακτής, αλλά γύρισε στην ώρα του. Τώρα δεν έχει κανένα πρόβλημα με τη βίζα του, ούτε με την οικογένειά του. Ο μικρός του αδελφός, ο Ιμπραήμ, είναι στη γειτονική Νίκαια και όλα προχωρούν βάσει σχεδίου. Η γλώσσα είναι η μητρική του, το «Λουί Ντε» δεν είναι Καραϊσκάκη, αλλά ένα μικρό ποδοσφαιρικό θέατρο όπου όλα επιτρέπονται. Η Μονακό βέβαια δεν θα είναι η ομάδα του για πάντα. Είναι αυτή που θα του δώσει τη νέα μεταγραφή, είτε στην πανίσχυρη Λιόν είτε στην Αγγλία. Είπαμε, το πλάνο που προ διετίας στο παγωμένο Ντόνετσκ εκπόνησε ο Ντμίτρι Σέλουκ αγγίζει την τελειότητα.