Oι αληθινοί νικητές του Φέιμ Στόρι (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ρώτησαν τον Στηβ Γιατζόγλου το καλοκαίρι πώς κατόρθωσε να φέρει στο Αιγάλεω δύο τόσο καλούς Αμερικανούς με αμοιβή μόλις 45.000 δολάρια έκαστος. Ο αμίμητος Στηβ φανέρωσε το μυστικό της επιτυχίας προς ώτα ακουόντων και μη: «Πώς να στο πω, το 'παιξα λίγο Φέιμ Στόρι. "Θα σας βγάλω στο πάλκο", τους είπα. "Θα σας δώσω μικρόφωνο. Θα πείτε τραγούδια. Θα μαζευτεί κόσμος για να σας χειροκροτήσει. Θα αρέσετε. Και του χρόνου, θα βγάλετε χρυσό δίσκο"»!

«Οπως έβγαλαν χρυσό δίσκο μετά τη θητεία τους στο σκληροτράχηλο ελληνικό πρωτάθλημα ουκ ολίγοι Αμερικανοί της ίδιας ηλικίας», θα μπορούσε να συμπληρώσει ο Γιατζόγλου. Η λίστα είναι μακριά και ξεκινάει από τις αρχές της δεκαετίας του '90 με τον Πι Τζέι Μπράουν: από τον ταπεινό Πανιώνιο, απευθείας στο ΝΒΑ. Ακόμα πιο παλιά συναντάμε την περίπτωση του Αντόνιο Ντέιβις, αλλά αυτός πέρασε κι από το Μιλάνο μεταξύ Παναθηναϊκού και παλιννόστησης.

Το Αιγάλεω ξεκίνησε την παρθενική του σεζόν στην Α1 με προϋπολογισμό γύρω στα 600 χιλιάρικα, σχεδόν 900, αν λάβουμε υπόψη την αδηφάγο εφορία. Από την πρώτη στιγμή οι άνθρωποί του γνώριζαν ότι «κλειδί» για την επιβίωση ήταν η επιλογή αξιόλογων Αμερικανών παικτών. Η παρουσία του Γιατζόγλου δίπλα στον παλιό του φίλο Δημήτρη Καρβέλα αποδείχθηκε ευλογία για τη νεοφώτιστη ομάδα. Οσο φιλότιμο κι αν έχουν οι άνθρωποί της, τα κατατόπια της Α1 δεν τα γνωρίζουν ούτε από την τηλεόραση, που λέει ο λόγος. Ο Στηβ όμως είναι η πιο παλιά καραβάνα. Το βιογραφικό του περιλαμβάνει θητεία σε όλες (πλην Παναθηναϊκού) τις μεγάλες και τις μεσαίες ομάδες της κατηγορίας, με σχεδόν αδιάλειπτη παρουσία στα 20 επαγγελματικά πρωταθλήματα. Την αμερικανική πιάτσα τη γνωρίζει τόσο καλά, όσο γνωρίζει την κρεβατοκάμαρα του σπιτιού του.

Το ταμείον όμως ήταν μείον. Εκατό χιλιάρικα... σκάρτα είχε στη διάθεσή του για να δελεάσει δύο παίκτες της προκοπής. Γκαρντ, εννοείται. Ψηλούς με τόσο λίγα λεφτά δεν παίρνεις ούτε από τη Σκανδιναβία. Το Φέιμ Στόρι τού έδωσε έμπνευση. Να που χρησίμευσε σε κάτι το ριαλιταριό της τηλεόρασης...

Ο Κίκι Κλαρκ και ο Ρασάντ Αντερσον πήραν από το χεράκι μια παρέα πρωτόπειρων Ελλήνων και δευτεροκλασάτων Ανατολικοευρωπαίων και τους έκαναν ομάδα. Το «ταβάνι» του Αιγάλεω τις πρώτες έξι εβδομάδες της σεζόν ήταν οι τρεις νίκες. Οπερ και εγένετο. Τρεις φιλοξενούμενοι στο παλαιικό γηπεδάκι της δυτικής όχθης, τρεις ηττημένοι: Λάρισα, Απόλλων, Μαρούσι. Μετά τις έξι εναρκτήριες αγωνιστικές, ο Κλαρκ είναι πρώτος σκόρερ της Α1 (με χαϊλάιτ τους 51 πόντους του αγώνα με την ΑΕΛ), ο δε Αντερσον δεύτερος (μετά τους 36 του Σαββάτου). Είναι και καλά παλικάρια, φιλαράκια μεταξύ τους, ιδανικοί για τη «χημεία» των αποδυτηρίων.
Πού τους βρήκες, ρε Στηβ;

«Μα, είστε τρελοί; Είστε τυφλοί; Μπροστά στα μάτια όλων των ομάδων ήταν και οι δύο. Ο ένας πρώτος σκόρερ και ο άλλος πρωταθλητής».

Και πράγματι, ο κοντοπίθαρος Κλαρκ είναι 6ος σκόρερ στην ιστορία ολόκληρου του NCAA, ενώ ο Αντερσον κατέκτησε κολεγιακό τίτλο το 2004 με το Κονέτικατ σε πλέι οφ γεμάτα με προσωπικά του κατορθώματα. Ελα μωρέ, ποιος βλέπει NCAA στις μέρες μας...