Η μέρα του πολεμιστή (Sportday / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Τον συνηθίσαμε σε ανείπωτες αντιπαραθέσεις με το ποδοσφαιρικό κατεστημένο, σε εποχές που ο Αρης αγκομαχούσε. Ακόμα και όταν η ομάδα του καταποντιζόταν από την Α' Εθνική για να επισκεφτεί -για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια- υποδεέστερη κατηγορία, τον άκουγες να μιλάει για όραμα ανασύνταξης, μεγαλεπήβολα σχέδια, οργάνωση που θυμίζει τα πιο μεγάλα σωματεία στον ευρωπαϊκό χώρο και να επιτίθεται στην πολιτική και ποδοσφαιρική ηγεσία, χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Στο πλευρό του και οι υπόλοιποι ορκισμένοι Αρειανοί παράγοντες που, όπως κι ο ίδιος, προέρχονται από τη μερίδα των οργανωμένων οπαδών, κάτι το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις δικαιολογεί τον υπέρμετρο ενθουσιασμό για όσα καταφέρνει η ομάδα του. Ταυτόχρονα, «διαφημίζοντας» τη μεγάλη ανταπόκριση της οποίας τυγχάνει ο Αρης, την εμπορικότητα και την αναγνωρισιμότητα των «κιτρίνων», απαιτεί ό,τι καλύτερο μπορεί να προκύψει μέσα από διαπραγματεύσεις για να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερα ευρώ για ένα οριστικό «συμμάζεμα» των οικονομικών.

Ο λόγος για τον πρόεδρο του Αρη Λάμπρο Σκόρδα και τους συν αυτώ, που επέλεξαν τη χθεσινή ημέρα για να «επιτεθούν» στον Γιώργο Ορφανό, τη Σούπερ Λίγκα (με μεγαλύτερη διακριτικότητα) και έφτασαν μέχρι τις ΔΕΚΟ και τα δημοτικά τέλη που καλείται να πληρώσει η ΠΑΕ Αρης, σε αντίθεση με άλλους συλλόγους, που ουσιαστικά –και πραγματικά– «ευνοούνται».
Η «γκρίνια» του κ. Σκόρδα δείχνει δικαιολογημένη. Έχουν συμβεί πολλά, και πρόσφατα και παλιότερα, με:

• κρατικούς οργανισμούς να προσφέρουν χορηγίες σε ομάδες (και μάλιστα εις διπλούν, «φορώντας» διπλή διαφήμιση στη φανέλα),
• διοικήσεις να πριμοδοτούνται αυθαιρέτως από νομαρχία για να καλυφθούν δημοτικά τέλη αρκετών χιλιάδων ευρώ,
• τις έκτακτες επιδοτήσεις που κατά καιρούς συνεισφέρουν για να αποφευχθούν «κραχ»,
• ή ακόμα και –το χειρότερο όλων- να νοικιάζονται από κρατικούς φορείς τα ακίνητα παραγόντων που παραπαίουν οικονομικά προκειμένου να μην καταρρεύσουν.

Εφόσον μένει μακριά από όλα αυτά, εφόσον έχει επιλέξει το μονοπάτι του άμεμπτου που δεν θα εμπλακεί σε πολιτικές λοβιτούρες, αλλά θα τις παρακολουθήσει διακριτικά από απόσταση διατηρώντας το ηθικό στοιχείο σε υψηλό επίπεδο και ταυτόχρονα θα διαθέτει τη δυνατότητα να τις καταγγείλει, χωρίς να τον συμπαρασύρει οποιαδήποτε πλημμυρίδα αποκαλύψεων, είναι λογικό να φτάσει σε ένα σημείο που θα παίξει τον ρόλο του καταγγέλλοντος.
Ο Αρησ εκλεισε μία εξαιρετική συμφωνία με την ΕΡΤ για τα φετινά «τηλεοπτικά». Στο 1,8 εκατ. ευρώ έφτασε το συμβόλαιο. Για πολλούς ήταν προκλητικό. Για όσους τα υπολόγισαν διαφορετικά, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ήδη είχε στη διάθεσή του μία πρόταση 1,5 εκατ. του «συνδρομητικού» και εφόσον η ΕΡΤ μπήκε στο παιχνίδι για να διεκδικήσει ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε, δεν θα μπορούσε να προσφέρει λιγότερα. Το «νούμερο» που προκάλεσε (έγκαιρα είχαμε τοποθετηθεί) ήταν απλώς «επίκαιρο» και όχι «εξωπραγματικό». Και γι' αυτό μόνο να κατηγορήσουμε δεν μπορούμε τον Αρη, από τη στιγμή που κατάφερε να πετύχει την καλύτερη τιμή.