Πρώτα ήταν ο πιτσιρικάς οπαδός του Αρη, που συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι για επεισόδια έξω από το γήπεδο της Πυλαίας. Είναι προφυλακιστέος εδώ και μήνες, με μόνη ένδειξη ενοχής τη μαρτυρία του αστυνομικού. Τώρα είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ, που προφυλακίστηκαν με βάση τα βίντεο. Η εφαρμογή του νόμου για την καταπολέμηση της βίας, χωρίς να λύνει το πρόβλημα, δημιουργεί απλώς νέα θύματα. Και δεν οδηγεί σε λύσεις. Ήδη φέτος έγιναν μεγάλα επεισόδια στο μπάσκετ και στο πόλο –εκεί που τα μέτρα καταστολής ήταν πιο χαλαρά.
Περίμενα μια ήρεμη αγωνιστική για να γράψω δύο πράγματα για τη φετινή έξαρση της βίας στα γήπεδα. Ενα πρόβλημα αντιμετωπίζεται όταν υπάρχει ηρεμία και δυνατότητα να το σκεφτείς, αλλά αυτό στην Ελλάδα το ξεχνάμε.
Θέληση
Θα 'λεγα ότι σε σύγκριση με άλλες εποχές υπάρχει κάτι καινούργιο στο θέμα της γηπεδικής βίας: μια ειλικρινής θέληση όλων να λυθεί το πρόβλημα. Η πολιτεία –αντίθετα από τις κατά καιρούς δημοσιογραφικές απλοποιήσεις– δεν θέλει να υπάρχουν στα γήπεδα κρούσματα βίας: οι εικόνες αυτές πλήττουν επικοινωνιακά σοβαρά την κυβέρνηση, κυρίως γιατί μαρτυρούν μια κρατική αδυναμία. Η Ελλάδα δεν έχει γκέτο, ούτε γειτονιές εξεγερμένων που πλακώνονται συστηματικά με την Αστυνομία. Δεν έχει σοβαρά προβλήματα ξενοφοβίας σε σύγκριση με τη Δυτική Ευρώπη: είναι ένας ήρεμος τόπος. Το επιχείρημα ότι το κράτος θέλει να δέρνονται στα γήπεδα και όχι στους δρόμους δεν στέκει, γιατί στους δρόμους έχουν σταματήσει να δέρνονται χρόνια τώρα. Ακόμα και τα επεισόδια της πορείας του Πολυτεχνείου, που κάνουν εκατό ανάρχες, δεν είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι συνέβαινε είκοσι χρόνια πριν και δεν συγκρίνονται τα δικά μας με όσα συμβαίνουν π.χ. στη Γαλλία, όπου η Αστυνομία πέρυσι δεν δίσταζε να πυροβολεί στα τυφλά το πλήθος.
Συμφέρον
Οι ΠΑΕ δεν έχουν επίσης κανένα συμφέρον. Έχουν βαρεθεί να πληρώνουν πρόστιμα και να χάνουν κοινό. Μην ξεχνάτε και ότι μετά την τρομερή λόγω ευρώ αύξηση του εισιτηρίου, οι γηπεδικές εισπράξεις έγιναν ξαφνικά υπολογίσιμο έσοδο: κάποτε 3.000 θεατές έφερναν στο ταμείο 3.000.000 δραχμές, που δεν έφταναν για τίποτα. Τώρα, που το εισιτήριο έχει 20 ευρώ, οι αντίστοιχοι θεατές φέρνουν στο ταμείο τετραπλάσια χρήματα! Οι ΠΑΕ θέλουν και τον τελευταίο πελάτη–καταναλωτή στο γήπεδο, τουλάχιστον οι περισσότερες.
Οργανωμένοι
Διάθεση συνεργασίας δείχνουν για πρώτη φορά και οι οργανωμένοι: όχι φυσικά όλοι, αλλά οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι αν δεν διώξουν τη ρετσινιά του ταραξία που τους συνοδεύει, οι μέρες τους θα είναι μετρημένες. Την επόμενη φορά που θα υπάρξουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις, το αίτημα για κατάργηση των συνδέσμων –δίκαια ή άδικα– θα αρχίσει να γίνεται κυρίαρχο θέμα συζήτησης. Δεν τους συμφέρει.
Λάθος
Από τη στιγμή που θέλουν να λύσουν το πρόβλημα, μπορούν και να το καταφέρουν. Το λάθος που κάνουν είναι ότι δεν κάθονται στο ίδιο τραπέζι και προσπαθούν να παρέμβουν αποσπασματικά. Θα φέρω το παράδειγμα της ΑΕΚ για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα. Το κράτος έφτιαξε ένα πολύ σκληρό νόμο. Ο Ντέμης συνεργάστηκε με την Αστυνομία και έδωσε DVD με τις φάτσες κάποιων, η Αστυνομία έκανε συλλήψεις και δέκα τύποι έχουν μπλέξει άσχημα. Όλα φαίνονται σωστά, αλλά δεν είναι: η αποσπασματική παρέμβαση (στην προκειμένη περίπτωση την πληρώνουν μόνο κάποιοι ταραξίες -;- της ΑΕΚ και ουδείς άλλος) θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη βία. Αν οι οργανωμένοι της ΑΕΚ φτάσουν να πιστεύουν ότι τελούν υπό διωγμό, ενώ κάποιοι άλλοι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν, είναι θέμα χρόνου να ζήσουμε νέες εντάσεις. Πριν από δύο εβδομάδες άγνωστοι επιτέθηκαν σε κλαμπ οργανωμένων της ΑΕΚ στα Πατήσια. Οι παρόντες μιλάνε για στρατό εκατό ατόμων που έκαψαν και έσπασαν πάνω από δέκα αυτοκίνητα και έβαλαν φωτιά σε ένα κατάστημα. Η Αστυνομία απλώς κατέγραψε το συμβάν.
Επέτρεψαν
Και τι να κάνει ο Ντέμης, να μη συνεργαστεί με την Αστυνομία; Αυτό θα αναρωτηθεί κάποιος. Σε αυτό ακριβώς το σημείο θέλω να καταλήξω: ποτέ στην Ελλάδα το πρόβλημα της βίας δεν λύθηκε με μια μεμονωμένη κίνηση. Οταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έδιωξε τους οργανωμένους που δεν συνεργάζονταν μαζί του από το ΟΑΚΑ, αυτοί βρήκαν καταφύγιο στο μπάσκετ –έκαναν υπομονή και επέστρεψαν δριμύτεροι.
Εντάσεις
Υπάρχει λύση. Λέγεται κοινή πρωτοβουλία. Αν δεν καθίσουν όλοι σε ένα τραπέζι να βάλουν σειρά στις προτεραιότητες και να δουν το πρόβλημα στο βάθος του, το μόνο που θα καταφέρουν με αποσπασματικές κινήσεις είναι να δημιουργούν μεγαλύτερες εντάσεις. Ακούω συχνά ότι άμα πήγαιναν πέντε–δέκα στη φυλακή, θα συμμορφώνονταν και οι άλλοι: παραμύθια της Χαλιμάς! Πέρυσι μπήκαν στη φυλακή 120 άτομα και γύρω στους 30 τιμωρήθηκαν με ποινές που ξεπερνούσαν τους έξι μήνες φυλάκισης. Ολοι αυτοί θα βγουν από τη φυλακή με το μίσος στα μάτια και χωρίς να έχουν μετανιώσει για τίποτα. Και θα είναι πολλαπλά επικίνδυνοι.
Πρωτοβουλίες
Οι αποσπασματικές κινήσεις είναι επικίνδυνες χωρίς αμοιβαίες δεσμεύσεις των υπευθύνων για κοινές πρωτοβουλίες. Δεν γίνεται κάποιοι να πηγαίνουν φυλακή για χουλιγκανισμό και κάποιοι χούλιγκαν να γίνονται τηλεστάρ. Δεν μπορείς να λες «είμαι κατά των μετακινήσεων, αλλά επιτρέπω το γήπεδο να γίνεται κόλαση, μπας και μασήσει ο αντίπαλος». Δεν μπορείς να χειροκροτείς όσους οδήγησαν το ποδόσφαιρο στη σημερινή θεσμική αναξιοπιστία του και να στέλνεις φυλακή πιτσιρικάδες που πλακώνονται με τα ΜΑΤ. Δεν γίνεται να υποστηρίζεις ότι ως ΠΑΕ δεν έχεις την παραμικρή ευθύνη και να πουλάς εισιτήρια σε όποιον γουστάρει να δείρει τον απέναντι, επειδή φοράει άλλο κασκόλ. Δεν επιτρέπεται να ανέχεσαι τις καφρίλες και τα πρωτοσέλιδα των οπαδικών εντύπων αδιαμαρτύρητα και να λες ότι για τη βία φταίει η Αστυνομία. Δεν είναι δυνατόν να μην ερευνάς τα αίτια ενός φαινομένου και να πιστεύεις ότι αυτό θα λυθεί επειδή κάποιοι θα φοβηθούν από τις τιμωρίες.
Δράση
Υπάρχουν ειλικρινείς προθέσεις, δεν υπάρχει όμως κοινή δράση. Χωρίς κάτι τέτοιο, κάθε αστυνομικό μέτρο παραπέμπει σε λογικές ολοκληρωτισμού. Και κάνει συμπαθέστατα ακόμα και τα χειρότερα χουλιγκάνια.
Μαϊμουδιές
Διάβασα την ένσταση του Ιωνικού για το ματς με τον Πανιώνιο και την επερώτηση που υπέβαλε στη Σούπερ Λίγκα σχετικά με τις καταβολές των προστίμων από τις λοιπές ΠΑΕ. Μου φάνηκε ομολογώ λίγο unfair πρώτα να κάνεις ένσταση και μετά να ρωτάς: το λογικό θα ήταν το αντίθετο, να ρωτήσεις και να ζητήσεις από τη Σούπερ Λίγκα (δηλαδή τους συνεταίρους σου) να επιληφθούν του θέματος. Από διαστροφή έριξα μια ματιά στον ΚΑΠ για να δω τι προβλέπει σχετικά. Υπάρχει όντως το άρθρο 95 στο οποίο προβλέπεται η σχετική ποινή –προβλέπεται δηλαδή ότι αν μια ομάδα δεν πληρώνει εντός είκοσι ημερών τα πρόστιμα που τις έχουν επιβληθεί, χάνει ένα ματς. Το αστείο είναι ότι δεν υπάρχει πουθενά στον ΚΑΠ διάταξη που να θεμελιώνει το δικαίωμα καταγγελίας του αντιπάλου της ομάδας που χρωστάει! Τι σημαίνει αυτό; Οτι θεωρητικά εναντίον αυτού που δεν πλήρωσε μπορεί να ασκήσει καταγγελία η ίδια η Σούπερ Λίγκα, όχι όμως ο αντίπαλος του οφειλέτη υπέρ του οποίου κατακυρώνεται ο αγώνας! Αυτό σημαίνει ότι στο επόμενο Δ.Σ. της Σούπερ Λίγκας μπορεί το ίδιο το Δ.Σ. να «παραγράψει» οποιοδήποτε τέτοιο αδίκημα. Ηξεις αφήξεις πασαλιπσατέρ, δηλαδή, που λέει και ο Μάνος.
Γιατί υπάρχει τέτοια ασάφεια στον κανονισμό; Γιατί είναι προφανές ότι αυτοί οι κατάπτυστοι που τον έφτιαξαν ήθελαν να μπορεί να ασκείται πίεση στις ομάδες για τις καταβολές των προστίμων, αλλά μέχρις εκεί: ενστάσεις αντιπάλων δεν προβλέπονται. Αντίθετα, υπάρχει περιθώριο για νταραβέρι! Πείτε μου ειλικρινά αν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο με τέτοιους κανονισμούς!
Η Σούπερ Λίγκα θα κάνει, λέει, μια επιτροπή δικηγόρων ειδικών επί των αθλητικών για να διορθώσει τον ΚΑΠ. Πολύ ωραία. Αναρωτιέμαι όμως πότε η Σούπερ Λίγκα θα ζητήσει να φύγουν όλοι αυτοί που έφτιαξαν έναν ΚΑΠ-σουρωτήρι, που προσβάλλει κάθε έννοια λογικής και κάθε έννοια δικαίου. Αναρωτιέμαι κυρίως μέχρι πότε η Σούπερ Λίγκα θα είναι ο φερετζές των αθλίων, αδυνατώντας να πείσει και να διαφοροποιηθεί.
Κάνω μια απλή ερώτηση στον Πέτρο Κόκκαλη και στους συν αυτώ: έχουν κανένα κέρδος να καλύπτουν τους ανίκανους ή το κάνουν γιατί προτιμούν αντί για ανθρώπους κύρους, «μαϊμούδες» με τις οποίες γελάει ο κόσμος;
Πατάτα...
Είδα την είδηση γραμμένη στο πρωτοσέλιδο της δευτεριάτικης «SportDay» και μου φάνηκε ως η είδηση της χρονιάς: «Ο πρόεδρος της Λάρισας Κωστής Πηλαδάκης», έγραφε η εφημερίδα, «πήγε στο ΟΑΚΑ φορώντας γούνα βιζόν»! Μου φάνηκε η είδηση της χρονιάς, κυρίως γιατί είχα δει τον Πηλαδάκη στη Γλυφάδα δύο ώρες πριν από το ματς να κυκλοφορεί με ένα χακί μπουφάν στρατιωτικού χρώματος με γούνινη επένδυση – βαρύ, στυλάτο και ό,τι πρέπει για όσους οδηγούν μηχανή. Η ιδέα ότι πήγε κι άλλαξε για να εμφανιστεί με γούνα στο ΟΑΚΑ με οδήγησε στο να του τηλεφωνήσω για να ξεδιαλύνω το μυστήριο της επιλογής. «Στη "SportDay" γράψαμε ότι κυκλοφορείς με βιζόν», του είπα, «θα 'θελα να μου πεις τι χρώμα είναι». Μου εξήγησε ότι φορούσε το χακί μπουφάν με το οποίο τον είχα δει. «Και γιατί έγραψαν ότι φοράς γούνα;», επέμεινα. «Δεν ξέρω», μου είπε, «μάλλον θα με μπέρδεψαν με τον Μπότο, που ενδυματολογικά είναι πιο extreme από μένα…».