Φυλακή για βλασφημία, στη χώρα της «χριστοπαναγίας»! (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Εδώ και μία εβδομάδα είμαστε όλοι σοφότεροι: μάθαμε ότι μπορούν να θεωρηθούν «πρωταγωνιστές επεισοδίων», όπως εκείνα που προηγήθηκαν του αγώνα ΠΑΟ-ΑΕΚ, δύο άνθρωποι στους οποίους δεν καταλογίστηκε τίποτα περισσότερο από «βλασφημία, εξύβριση και απειλή». Οταν ανακοινώθηκε η δικαστική ετυμηγορία, η φράση «πρωταγωνιστές των επεισοδίων» έγινε κλισέ των ΜΜΕ -κυρίως των ηλεκτρονικών. Κι ας έδειχνε άλλα το κατηγορητήριο...

Είναι σαν να γίνεται σε ένα σαλούν της Αγριας Δύσης καβγάς, με καταστροφές, σουγιάδες και σπασμένες μποτίλιες, αλλά ο σερίφης και οι βοηθοί του να συλλαμβάνουν δύο τύπους που απλώς εκστομίζουν: «fuck you». Ο σερίφης ξεσκονίζει καμαρωτός το άστρο του κι ο δικαστής αναλαμβάνει τα περαιτέρω.

Από την Αγρια Δύση στο Αγριο Μαρούσι (ΟΑΚΑ): δίπλα διεξάγονταν μάχες, στις οποίες χρησιμοποιούνταν ακόμα και τα λεγόμενα «φονικά στυλό», αλλά τελικά συνελήφθησαν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που... έβρισαν, λέει, τα ΜΑΤ! Εικάζω ότι αυτούς βρήκαν «πρόχειρους» και «βολικούς» -ίσως επειδή οι άλλοι ήσαν «ζόρικοι». Το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο απεφάνθη: δέκα μήνες και κάτι μέρες φυλάκιση, δίχως δικαίωμα εξαγοράς. Χωρίς η έφεση να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.

Φυλακή για «βλασφημία» στη χώρα της απέραντης «χριστοπαναγίας». Φυλακή για «εξύβριση» στη χώρα στην οποία η γνωστή λέξη με τα τρία «άλφα» ακούγεται ασυγκρίτως περισσότερες φορές από όσες όλα τα μικρά ονόματα των κατοίκων ηλικίας 12-72 ετών. Α, όσο για την «απειλή», ας περιοριστούμε στο αθλητικό στερέωμα. Ετσι, για να θυμηθούμε ότι το έρεισμα της επιβολής δεκάμηνης φυλάκισης βρέθηκε στον νόμο περί εξωσχολικού αθλητισμού.

Η παράδοση, «ένδοξη»: πρόεδροι ΠΑΕ απέκτησαν -για πασίγνωστους λόγους- παρατσούκλια συνώνυμα διάσημων πιστολάδων, άλλοι «επόπτευαν» ξυλοδαρμούς διαιτητών ή «έκαναν ντου». Καταξιωμένοι δημοσιογράφοι εκτόξευαν μπουκάλια σε αγώνες μπάσκετ. Αθλητικές εφημερίδες στις ημέρες μας δημοσιεύουν «μηνύματα» οπαδών, οι οποίοι χλευάζουν τον «εχθρό» ότι κιότεψε και δεν παρουσιάστηκε στο ραντεβού για το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Αλλά, μην ανησυχείτε...

Στη χώρα του «δήθεν», ο νόμος «τσίμπησε» δύο παιδιά που «βλασφήμησαν, έβρισαν κι απείλησαν» και η... κάθαρση αρχίζει! Ποιον κοροϊδεύουμε; Ασφαλώς, ο «χουλιγκανισμός της γραβάτας» ούτε άλλοθι δίνει στον «κοινό» χουλιγκανισμό ούτε καν τον αιτιολογεί επαρκώς: οπαδοί συγκρούονται -μακριά από τα γήπεδα- και στην Αγγλία, όπου δεν ανθούν παράγοντες της δικής μας «κοπής» ούτε οι σύλλογοι κατηγορούνται για ανοχή ή υπόθαλψη. Εάν όμως ως απαρχή αντιμετώπισης του χουλιγκανισμού νοείται ο «τυφλός παραδειγματισμός», τότε, συμπαθάτε με, η ταπεινότητά μου επιλέγει να βρίσκεται μακριά. Για την ακρίβεια: απέναντι.

Ξέρετε γιατί; Διότι, απλούστατα, τα «τυφλά κτυπήματα» ανήκουν στους «κώδικες» του ίδιου του χουλιγκανισμού. Οταν επιστρατεύονται -έστω και με «θεσμική μορφή»- για την αντιμετώπισή του, τότε αντί να τον παραλύσουν, τείνουν να τον ενδυναμώσουν! Να του προσφέρουν ηθική νομιμοποίηση, «ιδεολογική» αίγλη, νέες εφεδρείες.

Ας υποθέσουμε ότι το αξίωμα «δέρνω, άρα υπάρχω» ηχεί ενδιαφέρον στα αυτιά πενήντα πιτσιρικάδων. Η ιδέα ότι κάποιο μισο-διαλυμένο γήπεδο μπορεί να αποτελέσει (θεαματική, άρα επιτυχή) απάντηση σε ένα ολάκερο κράτος που συλλαμβάνει και φυλακίζει νεαρούς για... λεκτικές παρεκτροπές, θα γοητεύσει τουλάχιστον τους δεκαπλάσιους.

Είναι προφανές: τα δύο παιδιά ήσαν λιγότερο «ένοχα» για βιαιοπραγίες απ’ όσο ήσαν ένοχοι για «λιποψυχία» οι φαντάροι που επελέγησαν στην τύχη κι εκτελέστηκαν στο αριστούργημα του Κιούμπρικ «Σταυροί στο Μέτωπο». Τον ισχυρισμό «ας γίνει, μωρέ, μια αρχή κι ας ξεκινήσει με λάθη» δεν τον ακούω βερεσέ. Τον ακούω με βδελυγμία. Αν στην αφετηρία το τρένο τοποθετηθεί σε λάθος ράγες, δύσκολα τα πράγματα διορθώνονται στη συνέχεια. Το ρητό «πνίξε την κότα για να φοβηθεί ο πίθηκος», το ξεφούρνισε κάποτε ο πρώην ηγέτης της Κίνας Ντενγκ Χσιάο Πινγκ, για να δικαιολογήσει τις εκτελέσεις που γίνονται, εκεί, ακόμα και για φορολογικά παραπτώματα. Ζηλέψαμε, μήπως, μια μικρογραφία αυτής της «λογικής»;
Κατανοώ ότι στις πλάτες δύο παιδιών, που καλούνται τώρα να θητεύσουν στο καλύτερο σχολείο εγκληματικότητας (ελληνικές φυλακές) επειδή... έβρισαν, βολεύονται τώρα όλοι. Ο Β. Πολύδωρας επιδεικνύει «έργο» στον απόηχο των δηλώσεων Π. Κόκκαλη: «η Σούπερ Λίγκα πληρώνει την Αστυνομία με 5-6 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο». Η Λίγκα κερδίζει χρόνο έως ότου διαμορφώσει τη δική της πολιτική: αφού ήδη μπαίνουν άνθρωποι φυλακή, μη βιάζεστε. Ο Γ. Ορφανός παριστάνει τον Αϊ-Γιώργη που με το νομοθετικό του δόρυ σκότωσε το τέρας. Συγγνώμη, το «βόλεμα» όλων αυτών είναι το ζητούμενο;

ΥΓ.: Θα επανέλθουμε στο θέμα. Επιβάλλεται!