Διπλό μέτωπο για τη νέα διοίκηση στον ΠAOK (Sportday / Γ. Ζαχαριάδης)

Υπό άλλες συνθήκες θα πανηγύριζαν. Θα υπήρχε ενθουσιασμός και θα θεωρούσαμε δεδομένη την αντιστροφή του κλίματος στις τάξεις των ΠΑΟΚτσήδων. Πλατιά χαμόγελα και καζούρα για την αποχώρηση ενός παράγοντα που όσα είχε να προσφέρει, τα προσέφερε. Εδώ και αρκετό καιρό συγκεντρώνει τα πυρά των ΠΑΟΚτσήδων από όλες τις πλευρές και τα χτυπήματα που –εξακολουθεί να– δέχεται είναι οδυνηρά.

Για τον Γιάννη Γούμενο –χωρίς να υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να μας πείσουν ότι αποτελεί οριστικά παρελθόν ή θα αποτελέσει μετά τις 29 του μήνα ή τέλος πάντων όποτε τον απομακρύνουν από τη θέση του μεγαλομετόχου, ακυρώνοντας το μεγάλο ποσοστό του στην ΠΑΕ– ο κύκλος έχει κλείσει εδώ και μερικούς μήνες.
Η θητεία του στον ΠΑΟΚ ολοκληρώθηκε από τη στιγμή που έχασε το παιχνίδι της επικοινωνίας, κάτι το οποίο πλήρωσαν αρκετοί από τους προκατόχους του, ακόμα και ο επικεφαλής της διοίκησης που θα προκύψει από το πρωτοδικείο.

Ολοι τους, είτε έπειτα από καιρό είτε συντομότερα, όλοι αυτοί οι ηγέτες που «κλέβουν» από τη λάμψη –όση έχει απομείνει...– της χιλιοταλαιπωρημένης ομάδας, έκαναν το ίδιο λάθος: χειρίστηκαν πολιτικάντικα πολλά από τα θέματα που ανησυχούσαν τον απλό ΠΑΟΚτσή. Με δυο λέξεις, τον κορόιδεψαν κανονικά και με τον νόμο. Αυτό έκαναν και αυτό εισπράττουν όλοι όσοι –σε καθημερινή βάση– ακούμε στα ραδιόφωνα να αμφισβητούν όλους του παλιούς σωτήρες, όλους τους επόμενους και να εναποθέτουν κάθε ελπίδα τους στους αποκαλούμενους «άφθαρτους». Τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό τον υιοθετήσαμε τις τελευταίες μέρες και τον αποδώσαμε σε ορισμένους από όλους όσοι βρέθηκαν στο πλευρό του Νίκου Βεζυρτζή.

Μιλήσαμε για καθημερινούς ανθρώπους. Για ανθρώπους της αγοράς στη Θεσσαλονίκη. ΠΑΟΚτσήδες με νέα… τεχνολογία. Με διαφορετική φιλοσοφία.
Τη σποΥδασαν στην κερκίδα, είτε στην «4» είτε στην επισήμων, και συνδυάζεται με το ενδιαφέρον τους να γίνουν έστω η αφετηρία (ίσως και…) ιστορικών εξελίξεων, γυρίζοντας σελίδα για ομάδα που φλερτάρει με την καταστροφή. Συνέθεσαν μια ισχυρή βάση για να σχηματιστεί νέα κυβέρνηση. Τελικά αποχώρησαν. Τα νέα μυαλά άφησαν και πάλι τη θέση τους στους παλιότερους σωτήρες, με όσες δυνάμεις διαθέτουν, με όποια παραγοντική νοοτροπία κι αν τους χαρακτηρίζει στο πέρασμα του χρόνου και με βάση την προϋπηρεσία τους.

Τα ιδια ονόματα, τα ίδια πρόσωπα. Οσα αντικρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια. «Ημουνα νιος και γέρασα», όπως αναφέρει εύστοχα μια λαϊκή ρήση. Και αναρωτιέται κανείς... μα δεν υπάρχει κανείς; Δεν υπάρχει καμία απολύτως «παραγωγή» παραγόντων που να συμβαδίζουν με τα δεδομένα της εποχής μας και να αποφεύγουν οποιαδήποτε «μπακαλίστική» προσέγγιση των προβλημάτων; Απαραίτητη και η μπακαλική, αλλά και μία πιο προσεκτική προσέγγιση από ανθρώπους που είναι πραγματικά άφθαρτοι, νέοι στον χώρο. Νέας τεχνολογίας. Λείπουν. Κι αυτοί που βρέθηκαν ξαφνικά, αποχώρησαν. Δεν μας ενδιαφέρουν οι λόγοι της αποχώρησης. Αλλωστε, έχει γίνει συνήθεια στον ΠΑΟΚ, σε διοικητικό επίπεδο, να αποχωρούν κι αυτοί που δεν ήρθαν ποτέ… Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι φθαρμένοι, αυτοί που θέλουν να δοκιμαστούν και να… τραβήξουν το λούκι, έχουν διπλή αποστολή, που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το έργο τους. Υπάρχουν όλοι αυτοί που τους αμφισβητούν για τις δυνάμεις τους, για τις ικανότητές τους. Εχουν απέναντί τους τα προβλήματα του ΠΑΟΚ, έχουν κι αυτούς που τους υποθάλπουν. Η διαχείριση της κρίσης γίνεται πιο περιπετειώδης. Εκτός κι αν καταφέρουν να φερθούν τόσο ειλικρινά όσο περιμένουν οι ΠΑΟΚτσήδες. Κάπου εκεί θα κερδίσουν το παιχνίδι.