Kάποτε υπήρχε μία... ΕΦΙ (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Μετά την πενταετή στέρηση της φιλάθλου ιδιότητας από την ΕΦΙΠ, η φράση του Λάμπρου Παπακώστα «με χαροποιεί το γεγονός ότι τιμωρήθηκα με λιγότερα χρόνια από αυτά που είχαν επιβληθεί στον πρόεδρο της συγκεκριμένης επιτροπής», δείχνει την κατάσταση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Ενα πομπώδες κέλυφος αντιστοίχου ηθικού διαμετρήματος με τη μητρική εταιρεία της Λωζάννης.

Το ότι η ΕΦΙΠ έχει σήμερα ως πρόεδρό της κάποιον που καταδικάστηκε από την ΕΦΙΠ και απαλλάχθηκε από το ΑΣΕΑΔ, όπως πιθανόν να απαλλαγεί και ο Παπακώστας, δείχνει πόσο έχει κατρακυλήσει η ΕΟΕ. Η ΕΦΙΠ, πρώην ΕΦΙ, ήταν μια πανίσχυρη επιτροπή την προπολεμική εποχή και μέχρι τη δεκαετία του '70. Στην εποχή του πραγματικού ερασιτεχνικού αθλητισμού, οι αποφάσεις της ήταν κοινωνικά καθοριστικές. «Αφαιρέθηκε η φίλαθλος ιδιότητα από τον Αλέξανδρο». «Τι μου λες, Κωνσταντίνε; Για ποιο αδίκημα;». «Μετά τη νίκη του στο άλμα άνευ φοράς τού εδόθη δώρο μία φόρμα Palco, Ιωάννη». «Και το επάνω και το κάτω μέρος της φόρμας, Κωνσταντίνε;». «Το επάνω σίγουρα. Το κάτω διερευνά ακόμα αν του εδόθη η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Ιωάννη. Αλλά, καλού κακού, μέχρι η Επιτροπή να τελεσιδικήσει, απόφευγε να τρως μετ’ αυτού πουτίγκα στη Λυκόβρυση, διότι επληροφορήθην ότι και δι’ ημάς τους ερασιτέχνας αθλητάς ο συνεγελασμός μετά των επαγγελματιών τοιούτων είναι λόγος τιμωρίας, Ιωάννη». «Δηλαδή, εκτός από επαγγελματίας, ο Αλέξανδρος είναι και τοιούτος, Κωνσταντίνε;».

Η Επιτροπή Φιλάθλου Ιδιότητος ήταν καλή για εκείνες τις εποχές. Οταν το «επαγγελματίας αθλητής» σήμαινε ανυπόληπτος διασκεδαστής, οι πραγματικοί αθλητές ήταν οι ερασιτέχνες και η ΕΦΙ επιτηρούσε τον χώρο του Αθλητισμού από τους κινδύνους της εισχώρησης του μιάσματος του επαγγελματισμού.

Ηταν η εποχή που οι προπονητές του τένις δεν επιτρεπόταν να μπαίνουν στο club house της αντισφαίρισης και ο Παπούλιας έπαιζε βόλεϊ στο προαύλιο του Εθνικού Γ.Σ. με τον Γιαταγάνα. Η εποχή που ο αθλητισμός ήταν προνόμιο της αστικής τάξης, που είχε τον χρόνο και το χρήμα για να ασχοληθεί, και το «πρωταθλητής» σήμαινε κάτι το φοβερά συμπαθές, αλλά και κοινωνικά υποδεέστερο. Κάτι σαν τον γιο του κηπουρού, που είναι αρκετά επιμελής για να μπει στο πανεπιστήμιο και να τελειώσει, αλλά ακόμα και ο βαθμός του ποτέ δεν θα τον εξομοιώσει με τον κύκλο μας. Σε μια τέτοια εποχή πρόεδρος της ΕΦΙ δεν θα μπορούσε να είναι ένας που καταδικάστηκε από αυτή, έστω και αν εφέσιμα απαλλάχθηκε, αλλά ούτε ένας που θα ήξερε κάποιον που είχε καταδικαστεί από την ΕΦΙ.

Δυστυχώς, το ΠΑΣΟΚ, όταν «άλωσε» τις αθλητικές ομοσπονδίες και την ΕΟΕ τη δεκαετία του '80, δεν προχώρησε σε κατάργηση ενός θεσμού που ο χρόνος τον είχε ξεπεράσει. Ενός θεσμού που τελευταίος πρόεδρός του θα μπορούσε μόνο να είναι ο Σερπιέρης της ιππασίας. Και οι θεσμοί που διατηρούνται τεχνητά αποδίδουν τη δικαιοσύνη που επιθυμεί αυτός που τεχνητά τους διατηρεί. Το «χαίρομαι που τιμωρούμαι με λιγότερα χρόνια από τον πρόεδρο της επιτροπής που με τιμώρησε» είναι ο επικήδειος για μία επιτροπή που θα έπρεπε να πάψει να υπάρχει.

Ενα απλό σενάριο. Ας πούμε ότι ο Ιωνικός την 1η Δεκεμβρίου τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο από τη Σούπερ Λίγκα. Στο τέλος Ιανουαρίου θα ειδοποιηθεί εγγράφως από τη Σουλί ότι σε 20 μέρες πρέπει να τακτοποιήσει το πρόστιμο. Την 21η Φεβρουαρίου ο εκπρόσωπος του Ιωνικού καταθέτει, ως έχει δικαίωμα, επιταγή με ημερομηνία πληρωμής έως και ενός μήνα μπροστά. Την 21η Μαρτίου η Σούπερ Λίγκα ανακαλύπτει ότι η επιταγή δεν καλύπτεται. Παραπέμπει τότε τον Ιωνικό στο πειθαρχικό όργανο της επιτροπής, το οποίο αποφασίζει τον Απρίλιο. Ενα αδίκημα λοιπόν που έγινε τον Δεκέμβριο τιμωρείται τον Απρίλιο. Ετσι προβλέπει η εγκύκλιος της Σούπερ Λίγκας, η οποία εκδόθηκε μετά τις ενστάσεις του Ιωνικού ότι ομάδες όπως ο Πανιώνιος καθυστερούν να πληρώσουν τα πρόστιμα. Με την εγκύκλιό της η Σούπερ Λίγκα αντί να καταπολεμήσει τις καθυστερήσεις, τις έκανε νόμιμες και ησύχασε. Οπως και νομιμοποίησε τη μεταχρονολογημένη επιταγή, που θα ήθελα να δω πώς θα τη μεταφράσουν στην Deloitte & Touche, που υποτίθεται ότι είχαν πρόβλημα να τους εξηγήσουν πώς δουλεύουν οι συμψηφισμοί.

Μια και η κουβέντα ήρθε στην Deloitte & Touche, μερικές πληροφορίες για την εταιρεία. Πρώτη φορά είχε κάνει την εμφάνισή της στο ποδόσφαιρο την εποχή της ΕΠΑΕ και του Βίκτωρα, μελέτησε το ελληνικό πρωτάθλημα και έκανε πρόταση για λίγκα των 12 ομάδων, που στην αρχή, αν είναι δυνατόν, να είναι κλειστή για να σταθεροποιηθούν οικονομικά οι ομάδες. Είτε συμπτωματικά είτε ύστερα από σπρώξιμο, η κλειστή λίγκα που είχαν προτείνει οι σύμβουλοι της εταιρείας ήταν το αγαπημένο σχέδιο του Κοκαλιάρη. Το χρηματοοικονομικό πλάνο του Κοκαλιάρη ήταν απλοποιημένο για τα στάνταρ της Deloitte & Touche. «Να ξέρουμε ότι κανένας δεν πέφτει ώστε να μη χρειάζεται να ξοδεύουμε ένα κάρο λεφτά για να σώνουμε την κατηγορία», ήταν η θέση του Θωμά, η οποία, αν είχε ακολουθηθεί, σήμερα στο Αιγάλεω ακόμα θα έπαιζαν ο Μεϊντάνης και ο Αντονετί.

Η Deloitte & Touche, πάντως, είναι από τους μεγαλύτερους χρηματοοικονομικούς συμβούλους παγκοσμίως. O William Welch Deloitte γεννήθηκε το 1820 στο Λονδίνο, ήταν λογιστής σε υποθέσεις χρεοκοπιών, έκανε όνομα ελέγχοντας τις εταιρείες σιδηροδρόμων για λογαριασμό των μετόχων και στα τέλη του αιώνα άνοιξε γραφείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο George Touche ήταν Σκωτσέζος και έδειξε την ικανότητά του στην προσαρμογή, όταν άρχισε την καριέρα του το 1883 στο Εδιμβούργο. Το κανονικό όνομά του ήταν Touch, αλλά προφερόταν με «χ» στο τέλος. Οι Αγγλοι το πρόφεραν «τατς». Από το να κάθεται να διορθώνει μια ζωή, ο Touch κόλλησε ένα «e» στο τέλος και έλυσε το πρόβλημα. Η ειδικότητα του Touche ήταν να σώνει επιχειρήσεις από την καταστροφή και να επαναπροσδιορίζει το αντικείμενό τους. Τα ανωτέρω, για να φανεί ότι η Deloitte & Touche είναι παραδοσιακός και με υπόληψη χρηματοοικονομικός οργανισμός και όχι καμιά εταιρεία μαϊμουδέξ, σαν κάποιες που έκαναν την εμφάνισή τους στις μεγάλες μέρες του Βίκτωρα στην ΕΠΑΕ, τις είχε κατονομάσει με δελτίο Τύπου ο Θανάσης Κανελλόπουλος, αλλά μετά το θέμα θάφτηκε σαν τα κακά της γάτας.

Δεν ξέρω τι θα πρότεινε σήμερα η Deloitte & Touche, αλλά, αν για μένα υπάρχει πρόβλημα στη Σούπερ Λίγκα, αυτό είναι το επίπεδο συμπεριφοράς και η προϊστορία των ιδιοκτητών των ομάδων. Τη μέρα που ο Ντέμης Νικολαΐδης εγκάλεσε τον Βασίλη Γκαγκάτση για το θέμα της διαιτησίας, με το που τελείωσε τη φράση του ο Κατάπτυστος: «Κάποια ομάδα προσπάθησε να επηρεάσει διαιτητή», το ένα τρίτο της αίθουσας κοίταξε τον Κανελλάκη, το άλλο τον Καλογιάννη και το τελευταίο τον Βατσινά. Ο μόνος που ήταν υπεράνω υποψίας ήταν ο Θωμάς Μητρόπουλος, που δεν ήταν στην αίθουσα και όπως είπε κάποιος: «Ο Θωμάς είναι αδύνατον να έχει ασχοληθεί με τη διαιτησία».

Σε ποια άλλη χώρα ο πρόεδρος της ομοσπονδίας θα είχε πει «υπάρχει μια ομάδα που πλησίασε διαιτητή» και -εκτός του Ντέμη Νικολαΐδη και του Βαρδινογιάννη- κανένας δεν θα τον πίεζε να πει το όνομα; Εκτός αν όλοι φοβούνταν ότι το «μία» μπορεί να σημαίνει τη δική τους ή δεν πήραν τον Γκαγκάτση στα σοβαρά. Γιατί υπάρχει και η άλλη άποψη, ότι ο Γκαγκάτσης αναφερόταν με αυτό στο φαξ με τους ορισμούς των διαιτητών που κλάπηκε από την ΕΠΟ και οδήγησε σε αλλαγές. Αλλά ο Κατάπτυστος πέταξε την παπαριά και μετά δεν είχε να προσθέσει τίποτα. Δεν θα γράψω «πρόεδρος ομοσπονδίας». Θα γράψω: «δύο μέτρα άντρας, με πεθερά με τζιπ» είναι σωστό να γράφει και να λέει τέτοια πράγματα και να κάνει όλο τον κόσμο να τρέχει;

Ελλάδα μετέχει με όλες τις δυνάμεις της στην προσπάθεια που γίνεται για καθαρό και με ήθος αθλητισμό», είπε ο Γιώργος Ορφανός μετά την ψήφιση της σύμβασης της UNESCO για τον έλεγχο του ντόπινγκ στη Βουλή. Οχι, δεν μετέχει με όλες της τις δυνάμεις, αλλά ούτε με τις μισές. Γιατί η Ελλάδα είναι η χώρα που υφυπουργός Αθλητισμού κατηγορήθηκε ότι δέχτηκε να μιλήσει με τον Τζέκο και «έναν άλλον προπονητή» για να τους χρηματοδοτήσει με δύο δισεκατομμύρια δραχμές για το σχέδιο Κόροιβος και ο υφυπουργός αντί να τους καταγγείλει, έκανε την υπόθεση αβαβά λόγω 2004. Και μην οχυρωθεί ο Ορφανός ότι η υπόθεση Κόροιβος έγινε την εποχή του ΠΑΣΟΚ. Εάν υπήρχε κράτος, θα ερευνούσε την υπόθεση με σκοπό να αποκαλυφθεί η αλήθεια, αντί όλοι να σταυρώνουν τα χέρια για να κουκουλωθεί η υπόθεση.

Επίσης, η Ελλάδα είναι η χώρα που δίνει τριτοκοσμικά πριμ στους αθλητές για να «σηκώνουν τη σημαία στο υψηλότερο βάθρο», με αποτέλεσμα η ντόπα να πηγαίνει σύννεφο, αφού ο αθλητής και ο προπονητής, που παίρνει επίσης πριμ, έχουν λόγο να ψαχτούν στα χημικά για να κονομήσουν. Αν η Ελλάδα δεν ήθελε το ντόπινγκ, το κράτος θα έκοβε τα πριμ και το φαινόμενο θα εξαφανιζόταν την επόμενη μέρα. Σήμερα με τα πριμ το κράτος χρηματοδοτεί το ντόπινγκ. Εκτός αν ο Γιώργος Ορφανός μπορεί να σκεφτεί έναν άλλο τρόπο που ένα φτωχό παιδί και πολλές φορές ένας οικονομικός μετανάστης μπορεί να βρίσκουν μισό χιλιάρικο ευρώ τον μήνα για ντόπα, που είναι το μίνιμουμ για να ακολουθείς την οποιαδήποτε θεραπεία.

Όπως και στην Ελλάδα πέρασε ντούκου η υπόθεση, την εποχή που ο Τζέκος είχε προσληφθεί από την ΑΕΚ και είχε διωχθεί στην προετοιμασία από τον Παθιακάκη. Η εποχή δεν είναι τόσο μακρινή, αφού το θέμα είχε έρθει στη δημοσιότητα από την καταγγελία του Βασίλη Λάκη. Οπως λέγεται ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης έδωσαν σε γιατρό της ΕΠΟ να αναλύσει τις ουσίες που τους έδινε ο Τζέκος και ανακάλυψαν ότι είναι placebo, δηλαδή ενέσιμο ύδωρ, ώστε ο αθλητής να υποβάλλεται ότι κάτι παίρνει. Μια ευαισθησία στα θέματα ντόπινγκ πιθανόν και σήμερα ο Νικολαΐδης να διατηρεί και μακάρι να την είχαν υφυπουργοί Αθλητισμού, που ο μόνος αγώνας που έδωσαν εναντίον του ντόπινγκ ήταν να καλύπτουν κάθε υπόθεση ώστε να συνεχίσει να επιβιώνει.