Θαυμάσιες οι επινοήσεις του Γκιγέρμο Ογιος. Προκειμένου να νιώσει πιο άνετα με τους παίκτες του και να διαμορφώσει κλίμα «ακαδημίας», όπως άλλωστε έχει μάθει πολλά χρόνια τώρα, τους υποχρέωσε να ανταλλάξουν δώρα σε ένα γεύμα που θα πλήρωναν ρεφενέ.
Το σκηνικό στήθηκε το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Στο άκουσμα της επινόησης του Γκιγέρμο Ογιος, η πρώτη μας αντίδραση ήταν απόλυτα θετική. Δεν προβληματιστήκαμε. Ούτε το ειρωνικό σχόλιο προέκυψε, όπως ίσως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικότερα από αντίπαλους οπαδούς.
Οι παίκτες αγόρασαν δώρα. Και όπως μάθαμε, παίκτες που στο πρόσφατο παρελθόν ήρθαν στα χέρια στη διάρκεια των προπονήσεων ή τέλος πάντων είπαν μια κουβέντα παραπάνω, έγιναν «ζευγάρια» και αντάλλαξαν δώρα για να έρθουν πιο κοντά. Ο Ογιος δείχνει ότι χειρίζεται ακόμα κι αυτές τις μικρές, αλλά σημαντικές για το κλίμα των αποδυτηρίων, κρίσεις με έναν ιδιαίτερο τρόπο και πάνω απ' όλα δεν τις αφήνει να περάσουν στο «ντούκου». Αντιθέτως, με έναν λεπτεπίλεπτο χειρισμό, χαριτωμένο και ταυτόχρονα συγκινητικό, προσπαθεί να καλύψει οποιοδήποτε κενό παρουσιάζεται κατά καιρούς στις σχέσεις μεταξύ των παικτών του.
Η αλήθεια είναι ότι έχει να αντιμετωπίσει τον πύργο της Βαβέλ με τόσους ξένους και Ελληνες που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα και είναι άγνωστο πόσο καλά μπορούν να συνεννοηθούν. Έχουν περάσει πέντε μήνες από την «πρώτη» τους στην ομάδα και αν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να συνεννοούνται έστω και με νοήματα, έστω και με χειρονομίες, χωρίς να παρεξηγούνται, θα πρέπει να μιλάμε για ένα μικρό θαύμα.
Ο ίδιος ο Όγιος είναι άνθρωπος που κλείνεται στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου στο σπίτι του στη Θέρμη και ξημεροβραδιάζεται μπροστά στο βίντεο, παρέα με τους συμπατριώτες συνεργάτες του. Είναι λογικό να μην έχει εντρυφήσει στην ελληνική νοοτροπία, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνεται κάτι περισσότερο πέρα απ' όσα βλέπει στην προπόνηση. Αυτό, βέβαια δεν τον βοηθά. Αντιθέτως, τον εμποδίζει στην προσαρμογή του και στο να αποκτήσει τα εφόδια για να «αντιμετωπίσει» όσους Ελληνες συναντά καθημερινά.
Ωστόσο, φαίνεται ότι κερδίζει ένα παιχνίδι που είναι ιδιαίτερα δύσκολο, από τη στιγμή που έχει μπροστά ένα σχέδιο και πολλά κομμάτια ενός παζλ, το οποίο θα πρέπει να «συναρμολογήσει» και να το παρουσιάσει στον κόσμο ως βιτρίνα του Αρη.
Ο συμπαθέστατος Γκιγέρμο μόνον οφέλη έχει από οποιαδήποτε παρόμοια επιλογή, όπως αυτή με το πρόωρο χριστουγεννιάτικο γεύμα και τα δώρα που το συνόδευσαν. Σύμφωνα με πολλούς, ο Αργεντινός μπορεί να... ζει στον κόσμο του.
Ενδεχομένως όταν φύγει, ορισμένοι να θυμούνται την ευγενική και πρόσχαρη φυσιογνωμία του, να θυμούνται τους παίκτες που έφερε και να αποτελεί μία ευχάριστη ανάμνηση. Αλλά θα έχει αφήσει το στίγμα του και ως εκπρόσωπος της σύγχρονης διδασκαλίας, η οποία θέλει την αρμονία να επικρατεί στις σχέσεις των μαθητών του και να αναπτύσσονται στενές και υγιείς σχέσεις.