Γελάει μέσα απ' το μούσι του (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ακόμα κουδουνίζει στ' αυτιά μου η πολυσυζητημένη δήλωση του Αντρέα Ματσόν στο SuperSport την ημέρα της κλήρωσης της Ευρωλίγκας: «Ιt is almost impossible for us to qualify» («είναι σχεδόν αδύνατο να προκριθούμε»). Στη Θεσσαλονίκη είχε ξεσπάσει σάλος. Πώς τόλμησε να δείξει ηττοπάθεια και μεμψιμοιρία ο προπονητής ολόκληρου Αρη; Δεν ξέρει σε ποια ομάδα δουλεύει αυτός ο κύριος;

Εάν η διοίκηση του Αρη έδινε σημασία στα οργίλα κελεύσματα των φανατικών οπαδών, θα απέλυε τον Ματσόν αυτομάτως. Εν τέλει, κάτι ψέλλισαν προπονητής και παράγοντες για «ατυχή μετάφραση» και γύρισαν σελίδα. Η μετάφραση ήταν ακριβέστατη, αλλά δεν υπήρχε λόγος να συνεχιστεί το θέμα.

Από χθες ο Αρης πατάει με το ένα πόδι στους «16» της Ευρωλίγκας. Με το μεγάλο «διπλό» του στην Κωνσταντινούπολη άφησε πολύ πίσω τρεις ομάδες: τη Φενερμπαχτσέ (επί της οποίας υπερτερεί σε τυχόν ισοβαθμία), την Ελντο Νάπολι (έχει να την υποδεχθεί στη Θεσσαλονίκη) και την ουραγό Ζαλγκίρις.

Οι νίκες του Αρη, σε 8 αγώνες, είναι τέσσερις. «Χρειαζόμαστε άλλες τρεις για να περάσουμε», τόνισε χθες ο Ματσόν. Εγώ υποψιάζομαι ότι αρκεί μία, επί της Ελντο στη Θεσσαλονίκη. Υποψιάζομαι, επίσης, ότι ο Αρης θα νικήσει και την Μπενετόν μπροστά στο παθιασμένο κοινό του. Πλέον ξεχειλίζει από αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ακόμα και οι ήττες του (Βαρκελώνη, Πυλαία) έμοιαζαν με νίκες και άφησαν στην ομάδα θετικό vibe.

Η εκτίμηση του Κώστα Πιλαφίδη, ότι ο Αρης είναι ένα συγκρότημα με σπάνια επικοινωνία ανάμεσα στους παίκτες του στο παρκέ, αποδίδει εύσημα όχι τόσο στους παίκτες όσο στον προπονητή, ο οποίος μετουσίωσε σε ομάδα ένα παράξενο ελληνοαμερικανικό κράμα, παρά τις σημαντικές απώλειες των πρώτων εβδομάδων (Σκέιλς, Καλαϊτζής, Ηλιάδης, Γιαννούλης).

Η κριτική, άλλων αλλά και δική μου, έχει αδικήσει τον Αντρέα Ματσόν. Ο Ιταλός γελάει καλύτερα επειδή γελάει μέσα από τα γένια του τελευταίος. Ο Αρης του αποδείχθηκε ικανός να καταπλήξει ακόμα και τον ίδιο.

Στη Βιτόρια, το δημιούργημα του Πίνι Γκέρσον αποδείχθηκε υπερβολικά εύθραυστο για να μείνει αρραγές σε βραδιά ηφαιστείου. Η Τάου, 23 μήνες αήττητη πια στη «Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα», γνώριζε ότι ο αντίπαλός της είναι «λάιτ» και επιστράτευσε νύχια και δόντια. Από τη στιγμή που η διαιτησία ανέχθηκε το ξύλο (επηρεασμένη, ίσως, από την καυτή ατμόσφαιρα), ο Ολυμπιακός καταδικάστηκε σε ρόλο τρομαγμένου γατιού.

Εν τέλει κράτησε μόνο το +19 του πρώτου αγώνα και αναφώνησε «πάλι καλά». Ομως η πρωτιά του ομίλου πέρασε στα χέρια των Βάσκων. Για να την κερδίσει ο Ολυμπιακός θα πρέπει να περιμένει κάποιο δώρο από τους προσεχείς αντιπάλους της Τάου και παράλληλα να κερδίζει ο ίδιος τα δικά του παιχνίδια.

«Δεν μπορούμε να κερδίσουμε τέτοια παιχνίδια μόνο με τρίποντα», έβαλε το χέρι του επί τον τύπον των ήλων ο Αρβιντας Μασιγιάουσκας μετά τον αγώνα. «Χρειαζόμαστε και καρδιά». Τον ακούει κανείς;

Η ολιγόλεπτη συμμετοχή του Σχορτσιανίτη άφησε εκτεθειμένο περισσότερο τον ίδιο (ο οποίος εμφανίστηκε ανέτοιμος και υπέρβαρος) και λιγότερο τον Γκέρσον. Ο Μπουρούσης δεν μπορεί να παίξει τον ίδιο ρόλο με αυτόν του Σοφοκλή στον Ολυμπιακό, αλλά καλύπτει το κενό με διάθεση και φλόγα. Αυτός είναι που εκθέτει τον Ισραηλινό, όχι ο Σχορτσιανίτης.