Κλήρωση που δημιουργεί ανακούφιση και αισιοδοξία (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

«Ασε να νικήσουμε τον Πανιώνιο και έχουμε χρόνο, πολύ χρόνο για την Παρί», ήταν η ατάκα-σλόγκαν του χθεσινού απογεύματος στα χείλη των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ. Αν αυτό αποδειχθεί αύριο στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ, ότι δηλαδή οι «κιτρινόμαυροι» έχουν συγκεντρωθεί πλήρως στο παιχνίδι του πρωταθλήματος και έχουν αφήσει για την ώρα στην άκρη τα ευρωπαϊκά όνειρα, ο Λορένσο Σέρα Φερέρ θα έχει έναν καλό λόγο για να καμαρώνει τις ημέρες των Χριστουγέννων, όταν θα διηγείται στους οικείους του στη Σεβίλλη ή τη Μαγιόρκα τι έχει πετύχει στο πεντάμηνο που βρίσκεται στην ΑΕΚ. Διότι θα έχει καταφέρει να κάνει ένα σημαντικό βήμα στην οικοδόμηση της επιθυμητής νοοτροπίας των ποδοσφαιριστών του.

Ο προπονητής και οι παίκτες θέλουν να ξεχάσουν για την ώρα το αποτέλεσμα της χθεσινής κλήρωσης. Ηταν όμως φανερό στις χθεσινές αντιδράσεις τους ότι αισθάνθηκαν ανακούφιση και αισιοδοξία. Η λάμψη, η οποία έφυγε από τα πρόσωπά τους το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου μετά το 2-2 στις Βρυξέλλες, το οποίο σήμανε τον αποκλεισμό της ΑΕΚ από το Τσάμπιονς Λιγκ, επέστρεψε. Αντλείται από τη σκέψη ότι η Παρί δεν είναι Σεβίλλη, δεν είναι ισπανική (Θέλτα, Οσασούνα), δεν είναι στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα η Ντιναμό Βουκουρεστίου. Από εκεί αναβλύζει η ανακούφιση. Η αισιοδοξία πηγάζει από την εκτίμηση ότι η Παρί που είδαν οι «κιτρινόμαυροι» στο ματς με τον Παναθηναϊκό «παίζεται». Οι παίκτες της ΑΕΚ ξέρουν καλά ότι το παιχνίδι στο «Παρκ ντε Πρενς» θα είχε κυλήσει πολύ διαφορετικά, αν ο Παναθηναϊκός νοιαζόταν να πάρει αποτέλεσμα για να προκριθεί.

Κάπου εκεί όμως η σκέψη σταματά. Διότι οι περισσότεροι στην ΑΕΚ γνωρίζουν καλά ότι το δίμηνο που τους χωρίζει από το πρώτο ματς με τους Γάλλους στο ΟΑΚΑ είναι πολύ μεγάλο διάστημα στο ποδόσφαιρο. Αν έπαιζαν αύριο, οι παίκτες θα μπορούσαν να μπουν στη διαδικασία να κάνουν εκτιμήσεις. Τώρα που ξέρουν ότι θα παίξουν τον Φεβρουάριο και ότι στο μεσοδιάστημα οι ομάδες θα κάνουν μεταγραφές, δεν βιάζονται να κάνουν προγραμματικές δηλώσεις. Και καλά κάνουν.

Ο Κώστας Κατσουράνης δεν δέχθηκε χθες πολλές τηλεφωνικές κλήσεις από τους πρώην συμπαίκτες του για πειράγματα του τύπου «περάστε τους Ρουμάνους και μετά ελάτε στο ΟΑΚΑ να σας νικήσουμε και να σας αποκλείσουμε». Διότι τα παιχνίδια της φάσης των «16» είναι σήμερα πολύ μακρινά. Και η ΑΕΚ έχει πολύ και δύσκολο δρόμο μέχρι τότε. Πρέπει να πάει βήμα βήμα. Μπορεί να νίκησε τη Μίλαν και τη Λιλ και να έχει πάρει λίγο αέρα, αλλά τα όνειρα για το τι θα γίνει στη φάση των «16» πρέπει να βρουν θέση μόνο στο μυαλό των οπαδών, όχι σε αυτά των ποδοσφαιριστών.

Δέκα χρόνια πριν, τότε που η ΑΕΚ ταξίδευε στο Παρίσι για να αντιμετωπίσει την Παρί, παίκτες του βεληνεκούς των Μανωλά, Κασάπη, Μπορμπόκη, Κετσπάγια, Σαβέβσκι, Μπατίστα, Νικολαΐδη είχαν μπει γεμάτοι άγχος στο αεροπλάνο. Τούτη τη φορά τα πράγματα πιθανόν να είναι καλύτερα. Λίγο η λάμψη που λείπει σε σύγκριση με τότε από τη γαλλική 11άδα, λίγο ο αέρας που πήρε η φετινή ΑΕΚ από τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, λίγο η μεγάλη εμπειρία του Φερέρ, όλα βοηθούν στη δημιουργία ενός ασφαλέστερου περιβάλλοντος διεξαγωγής αυτών των αγώνων για την «Ενωση».
Κοντολογίς, η κλήρωση για την ΑΕΚ είναι καλή. Πολύ καλύτερη, αν αναλογιστεί κανείς ότι η ομάδα του Φερέρ θα μπορούσε να βρει στον δρόμο της τώρα τη Σεβίλλη ή τις άλλες ισπανικές ομάδες. Της δίνει δικαίωμα να αισιοδοξεί. Και έχει το πλεονέκτημα της εγρήγορσης που προκαλεί η σκέψη ότι αυτή η ομάδα νίκησε 4-0 τον Παναθηναϊκό. Αυτά για την ώρα. Και πολλά λέμε. Διότι ο Φεβρουάριος είναι πολύ μακριά.