Σαν «αιώνια», κακομαθημένα μαθητούδια (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Tο σλόγκαν του punk rock ήταν: «Δεν ξέρω τι θέλω, ξέρω όμως πώς θα το πάρω». Η ΠΑΕ Ολυμπιακός δείχνει να λανσάρει ανάλογη κοσμοαντίληψη: δεν λέμε τι ακριβώς διαψεύδουμε, αλλά το διαψεύδουμε κατηγορηματικά! Αξίζει τον κόπο, όντως, να αναλυθεί η πρόσφατη ανακοίνωση της διοίκησης του συλλόγου για τη «μεταγραφολογία».

Αν μία ΠΑΕ επιθυμεί να διαψεύσει οποιοδήποτε συγκεκριμένο σενάριο ή δημοσίευμα την αφορά, ασφαλώς και δικαιούται να το κάνει. Ο άτιμος (όπως πάντα) χρόνος θα δείξει κατά πόσο η διάψευση ήταν ειλικρινής ή κίνηση τακτικής. Βλέπετε, η πολιτική και ο αθλητισμός έχουν κοινούς κώδικες, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά «κινήσεις κορυφών»: στην πολιτική κάποια μελλούμενα δεν προαναγγέλλονται ποτέ -θυμηθείτε τις πρόωρες εκλογές και, στην προ Euro εποχή, τις υποτιμήσεις της δραχμής. Αντιθέτως, συχνά συντελούνται στον απόηχο «κατηγορηματικών διαψεύσεων».

Στο ποδΟσφαιρο είθισται οι απομακρύνσεις προπονητών να διαδέχονται τις δηλώσεις «αμέριστης εμπιστοσύνης» εκ μέρους των διοικούντων. Ειδικά στον Ολυμπιακό, η σχετική παράδοση είναι «πλούσια». Έστω κι έτσι όμως, ουδείς μπορεί να απαγορεύσει σε μία ΠΑΕ να είναι κρυψίνους, εάν το κρίνει σκόπιμο. Άλλο όμως να θολώνεις τα νερά κι άλλο να κηρύσσεις ολόκληρο το... ποτάμι άβατο για τον Τύπο. Όπως ακριβώς άλλο είναι να λες «δεν θα γίνει κυβερνητικός ανασχηματισμός» -είτε αληθεύει αυτό είτε όχι- και άλλο να αξιώνεις να μην ασχολείται κανείς (άλλος) με το αν θα πραγματοποιηθεί ο ανασχηματισμός. Τεράστια διαφορά.

Τι διαψεύδει λοιπόν η ΠΑΕ Ολυμπιακός; Γενικώς και αορίστως όσα γράφονται και ακούγονται «για μεταγραφές συγκεκριμένων παικτών και προπονητών». Αφού τα πρόσωπα είναι συγκεκριμένα, προς τι η τόσο αφηρημένη διάψευση; Να υποθέσουμε, άραγε, ότι ήσαν αποκυήματα φαντασίας και όσα ρεπορτάζ έκαναν μνεία, προ καιρού, στο ενδιαφέρον του Ολυμπιακού για τον Τοροσίδη;

Εικασία του γράφοντος: πιθανότατα η ΠΑΕ εξέδωσε την ανακοίνωση διότι κάπως έπρεπε να «καλυφθεί» ο Σόλιντ μετά τη συνάντηση Κόκκαλη-Ριβάλντο. Για λόγους που εύκολα μπορούμε να κατανοήσουμε, η διοίκηση δεν είχε καμία διάθεση να παράσχει ουσιαστική κάλυψη. Τι έκανε λοιπόν; Τα έβαλε όλα στο μίξερ, παίκτες και προπονητή, διαψεύδοντας τα πάντα και τίποτε. Είναι και αυτή μία μέθοδος. Πάει πολύ, όμως, έπειτα από κοτζάμ συνάντηση Κόκκαλη-Ριβάλντο να στηλιτεύεται ο Τύπος επειδή... ασχολείται. Είναι σαν να έχει «πάρει φωτιά» το στερεοφωνικό σου, με το volume στο ζενίθ, με τα παράθυρα ανοικτά κι εσύ να κάνεις παρατήρηση στους περαστικούς: «Ρε σεις, γιατί ακούτε;».

Θα ήταν προτιμότερο η ΠΑΕ Ολυμπιακός να διατεινόταν ότι οι δύο άνδρες συνομίλησαν για την τιμή του καφέ στη Βραζιλία και για το επικείμενο καρναβάλι στο Ρίο, χωρίς να πουν κουβέντα για μεταγραφές ή για τον Λουξεμπούργκο. Το είπαμε ήδη: και η απόπειρα παραπλάνησης είναι μέρος του παιχνιδιού. Αντιθέτως, δύσκολα γίνεται αποδεκτός ο υπολανθάνων (στην καλύτερη περίπτωση) αυταρχισμός, τον οποίο αποπνέει η αξίωση «μην ασχολείστε με τα δικά μου θέματα, παρά μόνο όταν και όπως κρίνω εγώ ότι με εξυπηρετεί».

Στο Οχι μακρινό παρελθόν, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός είχε διαμηνύσει ότι θα φρόντιζε η ίδια ώστε το ρεπορτάζ της ομάδας να γίνεται «όπως πρέπει». Σήμερα η ΠΑΕ Ολυμπιακός -με ύφος περισσότερο «πικάντικο»- νουθετεί: ασχοληθείτε με τις μεταγραφές που θα κάνουν όσοι βιώνουν «ιδιαίτερα δυσάρεστες καταστάσεις» και όχι με τους πρωταθλητές χειμώνα.

Συγγνώμη, αλλά το επιχείρημα-αντιπερισπασμός της «ερυθρόλευκης» ΠΑΕ είναι μάλλον παιδικό επί της διαδικασίας και παράδοξο επί της ουσίας. Παιδικό: θυμίζει μαθητή που παραπονιέται ότι ο διπλανός του είναι περισσότερο άτακτος, χωρίς ο δάσκαλος να του κάνει ποτέ παρατήρηση. Παράδοξο: συγγνώμη, αλλά δεν βρήκαμε πουθενά διατυπωμένο τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για μία ομάδα οφείλει να είναι ευθέως ανάλογο της... δυστυχίας της.
Εάν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε τα πρωτοσέλιδα των ελληνικών αθλητικών εφημερίδων θα ήταν μονίμως αφιερωμένα στον Ιωνικό. Στη δε Ιταλία, ουδείς θα ενδιαφερόταν για τους μελλοντικούς σχεδιασμούς της ασταμάτητης Ιντερ. Ετσι πάει, βρε παιδιά; Από πότε;

Στην περίπτωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, ο γκρινιάρης μαθητής διαμαρτύρεται για κάτι ακόμα πιο ασυνήθιστο: ότι, την ώρα του μαθήματος, τον ενοχλούν μαθητές... άλλης τάξης! Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης μίλησε για δημοσιογράφους «υποβολείς των ενεργειών», όσων οπαδών του ΠΑΟ έσπευσαν στο αεροδρόμιο για να αποδοκιμάσουν την ομάδα. Κλήθηκε να πει περισσότερα και απάντησε: «Δείτε τις τελευταίες ημέρες ποιοι προβλέπουν τι θα γίνει στο παιχνίδι με την Καλαμαριά. Ακόμα και δημοσιογράφοι άλλων ομάδων».

Μάλιστα. Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι. Πέρυσι μάθαμε, διά στόματος Γιάννη Γκούμα, ότι ο ΠΑΟ υπέφερε από πολλά ανακριβή και κακόβουλα ρεπορτάζ. Μια είδηση, όντως, μπορεί να είναι αληθινή ή ψεύτικη, εξακριβωμένη ή προερχόμενη από «ράδιο αρβύλα». Φέτος, όμως, το «κακό» επεκτείνεται: η ομάδα υπονομεύεται και από κρίσεις, προβλέψεις, εκτιμήσεις. Πώς στην ευχή, όμως, υπονομεύουν αποτελεσματικά «αλλότριοι» δημοσιογράφοι ή «εχθρικά» ΜΜΕ; Έχουν κάποια απήχηση στους οπαδούς του «τριφυλλιού» -και μάλιστα τους πιο θερμόαιμους, αυτούς που θα έτρεχαν μέχρι την Παιανία ή το αεροδρόμιο; Άτοπο...

Ισα ίσα, αν για κάτι θα είχαν λόγους να προσεύχονται οι ιδιοκτήτες των δύο μεγάλων ΠΑΕ, έπειτα από οδυνηρές αποτυχίες των αντίστοιχων ομάδων, αυτό θα ήταν να «κινδυνολογήσουν» χαιρέκακα οι... απέναντι. Ετσι ώστε να υπερισχύσει ο «συλλογικός πατριωτισμός» των οπαδών. Ποιος αναψοκοκκινισμένος γαύρος θα διατηρούσε στο ακέραιο τη διάθεσή του να «λούσει» την ομάδα, εάν επί μία εβδομάδα η «Αθλητική Ηχώ» είχε πρωτοσέλιδα του τύπου: «Μετά το κάζο από τη Σαχτάρ, το Καραϊσκάκη θα γίνει Κανταχάρ»; Ποιος φανατικός βάζελος, μετά το 4-0 του Παρισιού και το 3-1 της Κέρκυρας, θα μπορούσε να πεισθεί να «κάνει ντου» χάρη σε σειρά πρωτοσέλιδων του «Πρωταθλητή», του τύπου «ξύλο θα ρίξουν στην Παιανία για να σπάσουν την ανία»;

Ο Τύπος μπορεί να φταίει για πολλά -και πολύ σοβαρότερα του ποδοσφαίρου. Αγγίζει όμως τα όρια του ανεκδότου ο ισχυρισμός ότι τα ΜΜΕ ευθύνονται για τα πρόσφατα ξεσπάσματα οργής των οπαδών των δύο «αιωνίων». Οι δύο ισχυρότερες ΠΑΕ ενίοτε συμπεριφέρονται σαν «αιώνια», κακομαθημένα μαθητούδια. Είναι να αναρωτιέσαι μήπως, εκτός από την ProZone, η Σούπερ Λίγκα θα πρέπει να συνεργαστεί με κάποια διεθνή ομάδα παιδαγωγών...