Το τέλος της ιστορίας Σόλιντ (SportDay/ Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει τελικά και αν ο Ολυμπιακός θα αντικαταστήσει ή όχι τον Τροντ Σόλιντ, ένα πράγμα είναι βέβαιο: ότι ο Νορβηγός δεν αξίζει αυτού του είδους την αντιμετώπιση. Ο άνθρωπος προσπάθησε από την πρώτη μέρα που ήρθε να κάνει τη δουλειά του αξιοπρεπώς. Ανέλαβε συχνά ευθύνες που δεν ήταν δικές του. Αν έκανε ένα λάθος, είναι ότι συμβιβάστηκε πολύ γρήγορα με αυτό που λέγεται «ελληνική νοοτροπία». Ομως τίποτα από όλα αυτά δεν δικαιολογεί μια πιθανή αντικατάστασή του. Απλώς το τέλος της ιστορίας Σόλιντ είναι ενδεικτικό του πώς λειτουργεί και πώς σκέφτεται ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Γιατί ο Κόκκαλης έφερε τον Σόλιντ; Δεν υπάρχει λογική απάντηση. Οταν έφυγε ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού έπρεπε, ακολουθώντας τις υποσχέσεις που είχε μοιράσει, να προσλάβει έναν «μεγάλο ξένο προπονητή». Ο Κόκκαλης μίλησε με τον Καρεμπέ και τον Ζέτερμπεργκ. Ο Καρεμπέ τού πρότεινε τον προπονητή της πρωταθλήτριας Γαλλίας Λιόν, δηλαδή τον Λε Γκουέν, και ο Ζέτερμπεργκ τον τεχνικό της πρωταθλήτριας Βελγίου, δηλαδή τον Σόλιντ. Οι δύο πρώην παίκτες τόσο ξέρουν, τόσο προτείνουν: αν ήταν Σουηδοί, μπορεί να είχαν προτείνει τον Μπάκε, όπως ο Χένρικσεν. Κανείς στον Ολυμπιακό δεν είχε ιδέα τι είναι ο Σόλιντ, ποιες είναι οι συνήθειες και τα χούγια του, τι έχει κάνει στην καριέρα του, τι μπάλα παίζουν οι ομάδες του κ.λπ. Κανείς δεν τα ήξερε αυτά, διότι στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει κανένας που να ασχολείται με τέτοιες μικρολεπτομέρειες.

Γνωστά

Τρεις μέρες μετά την ανακοίνωση της πρόσληψής του, όλα ήταν γνωστά. Τουλάχιστον τέσσερις εφημερίδες είχαν ετοιμάσει τεράστια αφιερώματα: ό,τι γράφτηκε τότε, επιβεβαιώθηκε 100%! Ο Σόλιντ είχε ένα δικό του πολυπληθέστατο τιμ ανθρώπων, δουλεύει με τρεις συγκεκριμένους μάνατζερ, παίζει πάντα 4-3-3, έχει κάποια ψιλοπροβλήματα με τις φίρμες, έχει μεγάλες φιλοδοξίες, αλλά οι ευρωπαϊκές του επιτυχίες είναι ανύπαρκτες, κυρίως επειδή δούλευε σε ομάδες χωρίς σπουδαίο όνομα στην Ευρώπη. Θα έφτανε κάποιος να δει το βιογραφικό του για να τα συμπεράνει όλα αυτά και θα ήταν αρκετό να ρωτήσει τρεις, τέσσερις ανθρώπους για να μάθει κάποια ακόμα: ότι π.χ. δεν τον ενδιαφέρουν οι γηγενείς παίκτες, ότι οι ομάδες του αλλάζουν επτά–οκτώ ξένους τον χρόνο, ότι ασχολείται ως μάνατζερ με ελάχιστες αγορές, τις οποίες ισχυρίζεται ότι γνωρίζει καλά. Αμφιβάλλω αν ο Κόκκαλης ασχολήθηκε ποτέ να μάθει κάτι από όλα αυτά.

Ξορκίζω

Ο Σόλιντ «βαφτίστηκε» μεγάλος προπονητής, για να ξορκιστεί ο Μπάγεβιτς. Η οργανωμένη εξέδρα φώναζε το όνομά του, ο πρόεδρος ορκιζόταν ότι βρήκε τον κατάλληλο άνθρωπο, οι παίκτες δεν τολμούσαν ποτέ να πουν δημόσια τα πολλά περίεργα που έβλεπαν. Στην πραγματικότητα, ο Σόλιντ ήταν ένας μέτριος κόουτς αλλά αρκετά συνεπής στην εικόνα που φαίνονταν από το βιογραφικό του: οι υποδείξεις του στις μεταγραφές στηρίζονταν σε εισηγήσεις συγκεκριμένων ανθρώπων, οι παίκτες που πρότεινε προέρχονταν ή είχαν σχέση με το Βέλγιο, ο Ολυμπιακός που ονειρευόταν ήταν μια βελτιωμένη έκδοση της Μπριζ, που ήταν η καλύτερη ομάδα που είχε φτιάξει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αν ο Κόκκαλης ήθελε αυτά, καλώς τον πήρε? αν όχι, κακώς. Ο Σόλιντ, πάντως, δεν ήταν τίποτα διαφορετικό από αυτό που φαινόταν ότι είναι. Επομένως, ο Κόκκαλης δεν μπορεί να δηλώνει απογοητευμένος: ας φρόντιζε καλύτερα να μάθει με ποιον έμπλεξε.

Μεταγραφές

Για ποιον άλλο λόγο θα μπορούσε να τον διώξει; Ας πούμε, επειδή έκανε κακές μεταγραφικές επιλογές. Πέρυσι ο Σόλιντ έπεισε τον Κόκκαλη να του κάνει τα χατίρια και να του αγοράσει επτά παίκτες. Σήμερα λέει ότι χρειάζονταν άλλους τρεις. Μπορεί να είναι κι έτσι, όμως δεν ξέρω καμία ομάδα στον κόσμο που να κάνει δέκα μεταγραφές ενδεκάδας! Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος, διότι υπάρχει και η άλλη: αυτά τα δύο χρόνια έγιναν και μεταγραφές τις οποίες ο προπονητής δεν τις ζήτησε. Δεν νομίζω ότι ο Σόλιντ έφερε τον Καψή, τον Ντάνι, τον Παππά, τον Κυργιάκο, και δεν μου προκύπτει πως κανένας από όλους αυτούς έχει σκίσει. Επομένως, δεν είναι ο Σόλιντ που κάνει λάθη: είναι κυρίως το σύστημα οργάνωσης(;!) του Ολυμπιακού που φταίει.

Ζημιά

Ανακεφαλαιώνοντας την ιστορία, αυτό που βλέπω είναι ότι ο Σόλιντ δεν έπρεπε να 'ρθει στον Ολυμπιακό, διότι απλούστατα δεν ήταν καλύτερος από τον προπονητή που ο Ολυμπιακός είχε. Δεν έκανε όμως και ζημιά: ο Ολυμπιακός, και πριν από τον Σόλιντ, τα τρία τελευταία χρόνια, συνήθισε να αγοράζει μέτριους και φθηνούς ξένους, πορευόταν στα τυφλά, αναζητώντας ταλέντα από εξωτικές χώρες (ο Μπόρχα δεν έχει διαφορά από τον Αλβες ή τον Μπαμπαγκίντα), συνέχισε να παίρνει τίτλους βασιζόμενος στις μονάδες του. Η μόνη διαφορά είναι ότι χάρη στον Σόλιντ ο Ολυμπιακός χτύπησε δέκα πόρτες στην Ευρώπη: πούλησε τον Τουρέ, απέκτησε τον Σέζαρ, πήρε τζάμπα τον Νε, διαπραγματεύτηκε τον Πόλγκα. Εναν προπονητή με γνώση των αγορών δεν τον διώχνεις με τέτοιο τρόπο: βασίζεσαι στον επαγγελματισμό του και κοιτάς στο εξάμηνο που απομένει μέχρι τον χωρισμό να χτίσεις μια σχέση φιλίας, που μπορεί να σου είναι μελλοντικά χρήσιμη.

Αντοχή

Ο Κόκαλης τον Σόλιντ τον διώχνει, διότι δεν τον αντέχει άλλο. Εν μέρει, τον κατανοώ? δυσκολεύομαι όμως να καταλάβω τι θα κερδίσει αντικαθιστώντας τον τη δεδομένη στιγμή. Ακόμα και αν η απόλυση του Τροντ δεν φέρει κάποια μελλοντικά μπλεξίματα, αυτό δεν σημαίνει ότι η φυγή του τη δεδομένη στιγμή είναι σωστή. Ισα ίσα που είναι τελείως λάθος, κυρίως διότι εδραιώνει μέσα στα αποδυτήρια τη λογική ότι ο προπονητής είναι αναλώσιμος κι ότι δεν μετράει, ακόμα κι αν έχει την ομάδα πρώτη στο πρωτάθλημα. Αναρωτιέμαι πραγματικά τι πιστεύουν γι’ αυτού του είδους τη μεθοδολογία οι ξένοι που παίζουν αυτή τη στιγμή και που ήρθαν πέρυσι το καλοκαίρι: το πιθανότερο είναι ότι οι παίκτες αυτοί έχουν σχηματίσει την εντύπωση ότι βρίσκονται σε μια ομάδα στην οποία δεν υπάρχει καμία λογική.

Γνωστά

Χωρίς λογική κερδίζεις ένα ακόμα πρωτάθλημα. Είναι αδύνατο να φτιάξεις μια ομάδα που θα διακριθεί στην Ευρώπη. Είμαστε πάλι στα γνωστά…