O Ρόμαν Αμπράμοβιτς, στην πρώτη μεγάλη συνέντευξή του, προανήγγειλε το τέλος των «χρυσών» μεταγραφών και προειδοποίησε πως δεν θα αποχωρήσει σύντομα.
Επιμέλεια: Εύη Μάνου
Κατά καιρούς τον έχουν περιγράψει με διάφορους τρόπους. Ομως για πρώτη φορά κάποιος του έδωσε τον χαρακτηρισμό «ντροπαλός».
Στην πρώτη μεγάλη συνέντευξή του στην Ευρώπη από την ημέρα που βγήκε στο προσκήνιο και αγόρασε την Τσέλσι, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς ξάφνιασε. Ο Ντέιβιντ Σμιθ της εφημερίδας «Observer» κατάφερε αυτό που κανείς άλλος στον πλανήτη δεν μπόρεσε από τη στιγμή που το όνομα του Ρώσου πολυεκατομμυριούχου έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό. Και η αίσθηση που εισέπραξε ο Αγγλος δημοσιογράφος ήταν πως απέναντί του είχε έναν πολύ χαμηλών τόνων άνθρωπο, στα όρια της συστολής!
Το κυριότερο που βγαίνει από αυτή την κουβέντα είναι η διαπίστωση του ανθρώπου που ξόδευε τα τελευταία χρόνια τα χρήματα σαν... μαρουλόφυλλα πως «τα πολλά λεφτά τελείωσαν στο ποδόσφαιρο»! Φυσικά, είναι εύκολο να το λες όταν έχεις ξοδέψει τόσα πολλά μέσα σε μια τριετία, αλλά η λογική του έχει βάση. «Επιθυμία είναι να βγάζουμε δικούς μας παίκτες από τις ακαδημίες τα επόμενα χρόνια και να μην ξοδεύουμε τρελά ποσά για μεταγραφές», ήταν τα λόγια του. Στην ερώτηση αν η Τσέλσι θα ήταν σύμφωνη στη δημιουργία μιας κλειστής σούπερ λίγκας με μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους, η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη. «Οχι, διότι δεν βλέπω το νόημα. Μου αρέσει το αγγλικό ποδόσφαιρο διότι έχει στυλ και κλάση και, από την άλλη, ο κόσμος αγαπά τις ομάδες. Βλέπω πόσο σημαντικό είναι όταν μια ομάδα μικρής κατηγορίας παίζει με την Τσέλσι στο Κύπελλο και στο Λιγκ Καπ και αυτό το συναίσθημα δεν πρέπει να το νιώθουν μόνο οι οπαδοί των μεγάλω αλλά όλοι», λέει.
«Μας ζηλεύουν»
Σχετικά με την ολοένα και μεγαλύτερη αντιπάθεια που δημιουργεί η Τσέλσι τα τελευταία χρόνια, ο Ρομάν Αμπράμοβιτς δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία πως είναι εξαιτίας της ζήλιας που προκαλεί πάντα ο νικητής. «Για καθέναν που μας μισεί, υπάρχει άλλος ένας που γίνεται οπαδός μας. Οπότε, από το να είναι η ομάδα στη μιζέρια και τη μετριότητα, καλύτερα έτσι», υποστηρίζει. «Το ότι είδα τόσα πρόσωπα χαρούμενα στη φιέστα του πρώτου μας πρωταθλήματος, πριν από δύο χρόνια, ήταν η επιβράβευση του κόπου για ό,τι κάνω. Είναι σπουδαίο να βλέπεις ευτυχισμένους ανθρώπους από τις πράξεις σου», τονίζει.
Πόσο οπαδός της Τσέλσι έχει γίνει; «Πολλοί λένε πως βλέπω την ομάδα ως επιχείρηση. Αυτό είναι λάθος. Αρρωσταίνω και μόνο όταν χάνουμε ένα ματς. Δεν αντέχω την ήττα», λέει ο 40χρονος Ρώσος. Κάποιος στενός συνεργάτης του είχε προειδοποιήσει όταν ανέλαβε την Τσέλσι πως βαριέται εύκολα στη ζωή του. «Για να μην κάνουν όνειρα οι αντίπαλοι, λέω πως είμαι πιο ενθουσιασμένος τώρα με την ομάδα από τότε που ανέλαβα. Πήραμε δύο πρωταθλήματα και η φετινή χρονιά είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Αλλωστε, σημασία δεν έχει ο τίτλος στο τέλος της διαδρομής, αλλά το ταξίδι», λέει, σίγουρα επηρεασμένος από τον Καβάφη.
Για τη σχέση του με τον Ζοσέ Μουρίνιο, ο Αμπράμοβιτς είναι λακωνικός. «Τον εκτιμώ απεριόριστα, αν και δεν έχουμε φιλικές σχέσεις, παρά μόνο επαγγελματικές». Θα προσπαθούσε ποτέ να τον επηρεάσει στον καταρτισμό της ενδεκάδας; «Ποτέ. Η δουλειά του προπονητή είναι πιο σημαντική από τη δική μου στην ομάδα. Και τον θαυμάζω, διότι είναι άριστος επαγελματίας. Δεν μπορώ να πω πως δεν λέω τη γνώμη μου για το ποιους παίκτες να αγοράσουμε, αλλά μέχρις εκεί», εξηγεί. Μοιραία, η επόμενη ερώτηση αφορά τον Σεβτσένκο. Είναι αλήθεια πως αποτέλεσε προσωπική επιλογή; «Ναι, αλλά δεν έχει κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση».
Το θαύμα του χωριού Τσουκότκα
Δηλαδή δεν θεωρεί πως το να ασχοληθεί με την πολιτική, αναλαμβάνοντας κυβερνήτης στην Τσουκότκα, ένα υποβαθμισμένο χωριό στη Βορειοανατολική Ρωσία, πάνω σχεδόν στον αρκτικό κύκλο, είχε να κάνει με τα παιδικά του χρόνια;
«Οχι, αλλά ήθελα να βοηθήσω μια πόλη 50.000 ανθρώπων, χωρίς σχολείο, χωρίς νοσοκομείο και στα όρια της λιμοκτονίας. Νομίζω πως τα κατάφερα», τονίζει με αρκετή μετριοφροσύνη. Στη διάρκεια της επταετούς θητείας (από το 1999) του η περιοχή απέκτησε πολλά σχολεία, πέντε τέλεια εξοπλισμένα νοσοκομεία και κανείς δεν είναι άνεργος! Η Τσουκότκα κατάφερε μέσα σε αυτό το διάστημα να μετακινηθεί από τη λίστα των δέκα χειρότερων περιοχών της Ρωσίας στη λίστα των δέκα καλύτερων. Παράλληλα ο Αμπράμοβιτς φρόντισε ώστε όλα τα παιδιά της μικρής αυτής πόλης, που έχει χειμώνα σχεδόν όλο τον χρόνο, να πηγαίνουν διακοπές κάπου που έχει ήλιο. Οταν τον κατηγορούν πως θα μπορούσε να ξοδέψει κάποια από αυτά τα εκατομμύρια ευρώ και σε άλλες περιοχές που έχουν ανάγκη, είναι κάθετος: «Η φιλανθρωπία δεν είναι σαν να ταΐζεις τα περιστέρια στις πλατείες. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη και σε ένα σημείο, για να μπορείς να διαπιστώνεις και αν πιάνει τόπο».
Τέλος, διέψευσε τις φήμες που ήθελαν τη γυναίκα του την Ιρίνα να έχει προχωρήσει σε αίτηση διαζυγίου. Και με την περιουσία του να ανέρχεται σε 11 δισ. λίρες, στην ερώτηση αν τα λεφτά αγοράζουν την ευτυχία η απάντησή του είναι αρκετά ειλικρινής: «Οχι, αλλά σου εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία σου».
Η άγνωστη πλευρά του
Η συνέντευξη έκανε αίσθηση, διότι ο Αμπράμοβιτς μίλησε και για πολλά πράγματα εκτός ποδοσφαίρου.
Για το αν θεωρεί το Λονδίνο ή τη Μόσχα ως έδρα του, απάντησε πως το σπίτι του είναι δυστυχώς το αεροπλάνο! «Αν μπορούσα να διαλέξω ένα μέρος για να ζήσω, θα ήθελα να είναι μια μίξη του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και της Μόσχας, στην οποία νιώθω πιο ασφαλής», υπογραμμίζει. Σχετικά με την πρόσφατη δολοφονία του Ρώσου πράκτορα και γνωστού αντικυβερνητικού Λιτβινένκο, ήταν πολύ... κοφτός. «Δεν γνωρίζω τι συνέβη. Πιστεύω πως η αστυνομία θα κάνει καλή δουλειά». Αλλωστε, δεν είναι καιρός να χαλάσει τις σχέσεις του με τον Πούτιν!
Γεννημένος στο Σάρατοφ, μια πόλη στον ποταμό Βόλγα στη Νότια Ρωσία στις 24 Οκτωβρίου του 1966, ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς έμεινε ορφανός από μητέρα πριν συμπληρώσει το πρώτο έτος της ηλικίας του και από πατέρα στα τρία του χρόνια! Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος αρνείται πως είχε δύσκολα παιδικά χρόνια! «Ως παιδί κάνεις συγκρίσεις μόνο με αυτά που ξέρεις. Κι εγώ πέρασα καλά, παίζοντας και διασκεδάζοντας», συμπληρώνει.