Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ… (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Εμείς τα TV celebrities ζούμε και πεθαίνουμε για τα νούμερα της AGB. Ενα δέκατο συν, της μονάδας, είναι ικανό να μας στείλει στο «Baltazar». Με μισή μονάδα μείον κλοτσάμε τη μάνα μας. Με μία μονάδα μείον την κλοτσάμε σαν τον Μπόρχα. Γνωρίζοντας λοιπόν πόσο σημαντικές είναι οι τηλεθεάσεις, με το που έφτασα στο γραφείο χθες πήρα στο χέρι μου τις μετρήσεις της AGB. Για να κοιτάξω τι έκαναν οι ειδήσεις της ΝΕΤ τη Δευτέρα το μεσημέρι, το μόνο δελτίο που κάλυψε όσο και όπως έπρεπε τη δεξίωση του σώματος των αξιωματικών προς τιμήν του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το απόλυτο hardcore της εφετινής γιορταστικής σεζόν.

Γιατί όχι μόνο όλοι οι αρχηγοί ήταν ντυμένοι με τη στολή υπ. αριθμ. 1, που από ύφασμα έχει λιγότερο από ό,τι κόντρα πλακέ, όχι μόνο έμοιαζαν να τρώνε τα λουλούδια της διακόσμησης, αφού κάθονταν σε τραπέζι χωρίς πιάτα, αλλά έπρεπε να παρακολουθούν το πιο X-treme θέαμα του κόσμου του θεάματος. Τον Γιώργο Κατσαρό να κάνει καντάδα με σαξόφωνο στον Χριστόδουλο.

Λουσμένος από έναν μενεξεδί προβολέα, ο Κατσαρός είχε σπάσει μέση μπροστά από τον Χριστόδουλο και άφηνε τους λυγμούς του σαξοφώνου να μιλήσουν στην καρδιά του προκαθήμενου της Εκκλησίας. Ο μοβ από το φως και την προσπάθεια Κατσαρός είχε καγκελώσει στο σπάσιμο. Οι τηλεθεατές κρατούσαν την αναπνοή τους. Ο Κατσαρός είχε φτάσει στη γωνία κλίσης χωρίς επιστροφή. Θα επανερχόταν; Θα κατέρρεε; Ο Χριστόδουλος έμοιαζε να κινείται με τη συγκρατημένη αμηχανία της Χλόης Λιάσκου σε ταινία του Δαλιανίδη. Θα συγκρατιόταν; Θα παρασυρόταν στη δίνη της μουσικής και θα ανέβαινε στην πίστα; Στην επόμενη σκηνή οι πιστοί της δεύτερης εκδοχής έμοιαζαν να δικαιώνονται. Ο Χριστόδουλος όρθιος με δύο διάκους ετοιμαζόταν να τραγουδήσει επιτυχίες της Diana Ross και των Supremes. Δυστυχώς όμως το σαξόφωνο είχε σταματήσει τους λυγμούς του, ο Κατσαρός πρέπει να είχε πέσει και ο προκαθήμενος περιορίστηκε σε μία σεμνή εορταστική παρλάτα.

Ασορτί με τη μοναδικότητα του γεγονότος το ρεπορτάζ έκανε η Αθηνά Ραπίτου, ενώ μοναδική εικαστική παραφωνία ήταν ο Βαγγέλης Βουλγαράκης. Κοίταζες το αμήχανο βλέμμα του να περιστρέφεται στην αίθουσα και καταλάβαινες ότι ψάχνει να δει πού έχει πάει η λουλουδού. Οσο για τις μετρήσεις, οι τηλεθεατές τίμησαν με το παραπάνω το δελτίο της ΝΕΤ, δείχνοντας ότι κάπου ανάμεσά μας υπάρχει ένα κοινό έτοιμο να δοκιμάσει τα πάντα.

Το ίδιο κοινό που το προηγούμενο βράδυ είχε σνομπάρει τον ΑΝΤ1 με τον Feredino Who?, είχε αδιαφορήσει για τον Αρναούτογλου, είχε ζαπάρει en passant στον Παπαδόπουλο στη ΝΕΤ, για να βρει το αισθητικό του αγκυροβόλι στο Alter, που παρουσίαζε τη μοναδική αυθεντική λαϊκή διασκέδαση της βραδιάς. Εκτός από μία αυθεντική ξανθιά που είχε βάψει μαύρα τα φρύδια της και τραγουδούσε νησιώτικα «Στην αμμουδιά, στην αμμουδιά, πηδούσε μπάρμπας μου τη θεια», εκτός του ότι εμφανίστηκε η ποντιακή εκδοχή των Bonney M, εκτός του ότι ο Λευτέρης Πανταζής έδειξε ότι η κάσια είναι ο καλύτερος φίλος των μαλλιών του άνδρα που περνάει τα 50, το Alter είχε την ωραιότερη αυθεντική χοντρή της βραδιάς. Ντυμένη με μαύρη φουφούλα, με διχτυωτή κάλτσα, έτοιμη να ανέβει στην πίστα και να κατέβει μόνο αν την τσουβαλιάσουν οι μπράβοι του μαγαζιού, η χοντρή του Alter εντυπωσίαζε με την ικανότητά της να φοράει κατσαριδοκτόνες γόβες και να μπορεί να πετυχαίνει με το εξωτερικό τις γαρδένιες.

Εύφημος μνεία των τηλεοπτικών προγραμμάτων «Με τσάκισε η ίωση και έβλεπα μόνο μαλακίες» στο ντουέτο Μπεχράκη-Κακλαμάνη στη σκηνή της πλατείας Συντάγματος, που πίσω τους ο ντράμερ του συγκροτήματος άκουγε αυτά που έλεγαν και συγκρατιόταν να μη χεστεί από τα γέλια, και στον Τόλη Βοσκόπουλο, που προσπαθεί να σε κάνει να συγκινηθείς για μια χαμένη αγάπη μεσημέρι Πρωτοχρονιάς προσπαθώντας να ρευτείς ταντρικά από μέσα σου.

Επειδή το ψέμα έχει κοντύτερα πόδια και από της πεθεράς, να καταθέσω την άποψη που διατύπωσε βαθύς γνώστης της FIFA για το θέμα της εισαγγελικής δίωξης εναντίον του Βασίλη Γκαγκάτση για την περίπτωση της πλαστογραφίας. Η FIFA δεν θα επέμβει, εκτός αν ο Βασίλης Γκαγκάτσης αποδείξει ότι η δίωξη έχει στόχο την αυτονομία της ομοσπονδίας.

Πριν από μερικούς μήνες, όταν η FIFA είχε ανακοινώσει ότι μας αποβάλλει, συζητώντας με παράγοντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τον είχα ρωτήσει τι θα γίνει. «Θα προχωρήσουν στην αποβολή και θα επιμείνουν όσο ο Ορφανός επιμένει να φτιάχνει νόμους που επεμβαίνουν στον τρόπο της εκλογής των μελών της διοίκησης της ΕΠΟ, στη διαιτησία ή ό,τι άλλο έχει να κάνει με τον τρόπο που η ελληνική ομοσπονδία θέλει να διοικεί το ποδόσφαιρο», μου είχε πει. «Καλά, το ίδιο δεν θα συμβεί αν υπάρξει δίωξη εναντίον του προέδρου της ομοσπονδίας;», είχα κάνει την επόμενη ερώτηση. «Χέστηκαν στη FIFA για τον Γκαγκάτση και τον όποιο Γκαγκάτση του ποδοσφαίρου», μου είχε απαντήσει. «Το αντίθετο μάλιστα. Δεν θα ήθελαν να φαίνεται ότι υπερασπίζονται κάποιον που είναι αξιωματούχος του ποδοσφαίρου και έχει πρόβλημα με τη Δικαιοσύνη. Θέλει να στείλει το κράτος τον Γκαγκάτση ισόβια αλλά το καταστατικό της ΕΠΟ να είναι συμβατό με τις αρχές της FIFA; Δεν θα κουνηθεί κανένας. Θέλει ο Ορφανός, που κάθεται και ακούει τους συμβούλους του, που είναι βλάκες, να αλλάξει το σύστημα εκλογής ή τον έλεγχο της διαιτησίας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της ΕΠΟ; Θα μας βγάλουν την άλλη μέρα, χωρίς δεύτερη σκέψη». Επειτα από λίγες μέρες τα λόγια του παράγοντα έβγαιναν αληθινά, η Ελλάδα αποβαλλόταν από τη FIFA και ο Ορφανός έβαζε την ουρά στα σκέλια και άλλαζε τον νόμο.

Εκείνη λοιπόν την εποχή ο ίδιος παράγοντας μου είχε πει: «Τώρα μετά τη νίκη του ο Γκαγκάτσης θα θέλει να περάσει την εντύπωση ότι λύνει και δένει στη FIFA και το εάν είμαστε μέσα ή μας αποβάλλουν εξαρτάται από τη γνώμη του». Το θυμήθηκα διαβάζοντας τα χθεσινά ρεπορτάζ, στα οποία από πλευράς ΕΠΟ κρούεται ο κώδωνας του κινδύνου ότι υπάρχει ξανά ο κίνδυνος του καλοκαιριού, μπλα, μπλα, μπλα... Ανεξάρτητα από το αν για προσωπικό όφελος παρανόμησε ο Γκαγκάτσης -και νομίζω πως όχι- η FIFA δεν θα εμφανιστεί να μπλέκεται σε μια ποινική υπόθεση μιας δημοκρατικής χώρας. Θα το αφήσουν στην κρίση των δικαστηρίων. Γιατί καλή είναι η ανεξαρτησία του ποδοσφαίρου, αλλά όχι και να έχουμε τη FIFA να αποφασίζει για ποινικές διώξεις. Μπορεί η δίωξη εναντίον του Γκαγκάτση να είναι άδικη, αλλά αυτό θα το αποφασίσουν μόνο τα αρμόδια ποινικά δικαστήρια και όχι οι επιτροπές της FIFA.

Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι ιερά. Είναι ιερά για τους υπαλλήλους, τους εργάτες, τους δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, που περιμένουν τα Χριστούγεννα για να διασκεδάσουν με τις οικογένειές τους. Πηγαίνοντας στο θέατρο, στο λούνα παρκ, στο νυκτερινό κέντρο, στο γήπεδο... Συγγνώμη, τι αηδίες γράφω; Ποιο γήπεδο; Τουλάχιστον στην Ελλάδα, που κόβουμε το πρωτάθλημα για δύο εβδομάδες, χάνουμε κάθε ρυθμό για να αφήσουμε τους παίκτες «να κάνουν Χριστούγεννα με τις οικογένειές τους». Οι ηθοποιοί, οι τραγουδιστές, τα γκαρσόνια, οι μηχανικοί προβολής του σινεμά δεν έχουν οικογένειες ή έκαναν πιπί στο πηγάδι και πρέπει να δουλεύουν τα Χριστούγεννα; Είναι κανόνας της βιομηχανίας του θεάματος ότι δουλεύεις όταν οι υπόλοιποι έχουν αργίες. Το 20ήμερο της αργίας από αγώνες για τους ποδοσφαιριστές είχε νόημα πριν από πενήντα χρόνια, όταν το βασικό μεροκάματο του Υφαντή ήταν η ΔΕΗ και του Σταφυλίδη τα ηλεκτρικά, αλλά σήμερα, με τις μέσες αμοιβές που έχει ο παίκτης της Α' Εθνικής, είναι ύβρις στην κοινωνία.

Το 20ήμερο της αποχής από το ελληνικό πρωτάθλημα δίνει επίσης την ευκαιρία σε πολύ κόσμο να παρακολουθήσει περισσότερο τα ξένα πρωταθλήματα και ιδιαίτερα το αγγλικό, που έχει την τιμητική του κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Και ο κόσμος καταλαβαίνει ότι αυτό που βλέπει του αρέσει, χωρίς τις περισσότερες φορές να μπορεί να καταλάβει γιατί του άρεσε. Κοιτάζοντας λοιπόν τα αγγλικά ματς για μία ακόμα φορά εντυπωσιάστηκα από τη μεγαλύτερη αρετή του αγγλικού ποδοσφαίρου, που περνάει από γενιά σε γενιά. Τη διάθεση των ποδοσφαιριστών και διαιτητών να παίζουν χωρίς το ματς να διακόπτεται από καραγκιοζιλίκια. Βλέπεις αγγλικό ματς και η φάση που ένας παίκτης πέφτει κάτω και πρέπει να μαζευτούν δέκα παίκτες σαν τις μοιρολογίστρες και τον διαιτητή σαν τον διευθυντή του γραφείου κηδειών για να σηκωθεί είναι μία στα 10 ματς. Βλέπεις ελληνικό πρωτάθλημα και, έτσι και μια μικρή ομάδα προηγηθεί, ξέρεις ότι 10 φορές παίκτες της θα ξαπλώσουν μέχρι να μπει στο γήπεδο ο γιατρός και ο τερματοφύλακας θα στρώνει την μπάλα στη γωνία της μικρής περιοχής τόσες φορές μέχρι ο διαιτητής να του βγάλει την κίτρινη κάρτα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι βαρετό και άχαρο και η χειρότερη δημοσιογραφική υπηρεσία που του παρέχεται είναι η κάλυψη στις μικρές ομάδες «καλά και τι ήθελες να κάνουν οι άνθρωποι;». Η απάντηση είναι «να παίξουν μπάλα». Ας μην είναι καλή. Ας είναι τουλάχιστον τίμια.