Bαρυχειμωνιά σε τρία μέτωπα (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

O νόμος της βαρύτητας στη βαθμολογία της Α1 μοιάζει να επηρεάζεται από τη φυσική επιλογή. Όσες πόλεις δεν αντέχουν να συντηρούν περισσότερες από μία ομάδες στη μεγάλη κατηγορία μοιάζουν καταδικασμένες να χάσουν τη μία. Tα δύο επαρχιακά ντέρμπι του Σαββατοκύριακου έβγαλαν στον αφρό τους φιλοξενούμενους και «έδειξαν» τους πιο αδύναμους κρίκους της περιφέρειας. Ετσι όπως εξελίσσεται ο χορός των μελλοθανάτων, μέχρι που θα γλιτώσει εκείνος ο Μακεδονικός...
Στη Λάρισα τα πράγματα εξελίσσονται φυσιολογικά. Από τις δύο ΚΑΕ που στριμώχνονται σαν ξεχασμένες καλαμιές στην ίδια γωνιά του κάμπου, επιβιώνει με άνεση εκείνη που δουλεύει συστηματικά και χτίζει το μέλλον της πάνω σε ισχυρό θεμέλιο. Ο πρώην Γυμναστικός προσπάθησε να αποκτήσει μούσκουλα και ευρωστία διά της πλαγίας οδού, με την πολυσυζητημένη συγχώνευσή του με την ΑΕΛ. Εν τέλει, το εγχείρημα αποδεικνύεται μπούμερανγκ. Κάποιοι «παραδοσιακοί» του συλλόγου απομακρύνθηκαν από το κλειστό της Νεάπολης, ενώ οι ποδοσφαιράκηδες αδιαφόρησαν πλήρως, με πρώτους τους φανατικούς θαμώνες του Αλκαζάρ. Μολονότι η ομάδα είναι καλούτσικη, παίζει μπροστά σε μισοάδειες κερκίδες και κουτουλάει. Η προχθεσινή ήττα της από την Ολυμπιάδα ενδέχεται να αποδειχθεί καταδικαστική.

Στην Πάτρα προέκυψε έκπληξη. Ο ιστορικός Απόλλων φαίνεται ότι πληρώνει φέτος αμαρτίες χρόνων και χρόνων, σε όλα τα επίπεδα, με πρώτο φυσικά το διοικητικό. Η ομάδα ξεκίνησε το πρωτάθλημα με ασταθή ισορροπία και με γρανάζια που αποδείχθηκαν αταίριαστα με τη χημεία της. Ο προπονητής (Μπίτμαν) αποδείχθηκε εκτός κλίματος, οι Αμερικανοί ως συνήθως αντικαταστάθηκαν, οι Ελληνες δεν διαθέτουν το ειδικό βάρος προκατόχων τους και το οικοδόμημα κατέρρευσε. Η Ολυμπιάδα, αντίθετα, μάζεψε κουκιά όπου τα βρήκε και τόλμησε να απλώσει χέρι ακόμα και στο βάζο με το γλυκό, όταν είδε τον Παναθηναϊκό να καταφτάνει στην Πάτρα μπόσικος. Μπορεί ο πυρήνας της να προέρχεται από την Α2, χαρακτηρίζεται όμως από ομοιογένεια και φιλοδοξία. Οι δε επιλογές από το εξωτερικό ήσαν εύστοχες. Η νεοφώτιστη ομάδα της Αχαΐας δεν έχει αλλάξει ούτε τους Αμερικανούς της ούτε τον (άπειρο) προπονητή Νίκο Βουρνά.

Λίγο πριν οι ομάδες φτάσουν στο νήμα του α' γύρου, η ΑΕΛ 1964 και ο Απόλλων στριμώχνονται στο υπόγειο της βαθμολογίας μαζί με τον Μακεδονικό, με 3 νίκες σε 12 αγώνες. Με εξαίρεση την Ολυμπιάδα (4-8), οι άλλες ομάδες της «τρίτης ταχύτητας» αποσπάστηκαν και δύσκολα πια θα απειληθούν: 6-6 η Ολύμπια, 5-7 το Αιγάλεω. Θα υποβιβαστούν, νομίζω, δύο από τις τρεις που τώρα μοιράζονται τις τελευταίες θέσεις.

Τα μεταξύ τους παιχνίδια κρίθηκαν όλα στους 2-4 πόντους, με την ΑΕΛ να αποκτά ελαφρύ προβάδισμα χάρη στη νίκη της επί του Μακεδονικού στη Θεσσαλονίκη. Ο χειμώνας θα είναι μακρύς και δύσκολος στα τρία μέτωπα. Ποιος από τους υποψήφιους «morituri» θα υποδεχθεί τον Μάιο με αναστεναγμούς ανακούφισης; Όποιος προφτάσει να κάνει σωστές διορθωτικές κινήσεις στις εβδομάδες που ακολουθούν.

Αν όμως οι άλλοι δύο προλαβαίνουν να σώσουν την παρτίδα, για τον Μακεδονικό η λέξη «επιβίωση» έχει διαφορετικό νόημα. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης βολοδέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας εδώ και ένα-δυο χρόνια. Οτι θα βρίσκονταν ομάδες «ικανές» να τον βάλουν στο παιχνίδι της σωτηρίας με τη μετριότητά τους είναι άνω ποταμών.