Σ’ έστησαν σε μια γωνιά (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Η θεία Λουκρητία βάδιζε νευρικά στο διαμέρισμά μου. Κυριολεκτικά δεν τη χωρούσε ο τόπος. Στα χέρια της κρατούσε την αγαπημένη της εφημερίδα, που δεν είναι άλλη από το «ΦΩΣ», την οποία κουνούσε νευρικά πέρα-δώθε δίνοντας την εντύπωση ότι κρατάει ξίφος.

«Αίσχος - αίσχος! Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτό. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε να συνεχιστεί», ήταν η φράση που επαναλάμβανε χωρίς σταματημό, θυμίζοντας έντονα μανιοκαταθλιπτική σε κατάσταση κρίσης. Βασικά -όπως θα ξεκινούσε τη φράση του κάθε ποδοσφαιριστής που σέβεται το ψωμί που τρώει στην Ελλάδα- τα είχε με τον διαιτητή Τεροβίτσα.

Στην αρχή τουλάχιστον έτσι πίστευα. Σύντομα κατάλαβα ότι τα είχε με όλους τους μαυροφόρους με τις σφυρίχτρες. Απίθανο, αλλά η καλή μου θεία άρχισε να μου διηγείται με απόλυτη ακρίβεια όλες τις περιπτώσεις στις οποίες αδικήθηκε κατάφωρα (την τελευταία λέξη την τόνιζε ιδιαίτερα) ο Ολυμπιακός.

«Τίμιο και αξιόπιστο πρωτάθλημα για όλους αυτούς τους αλήτες υφίσταται μόνο όταν ο Ολυμπιακός απαγορεύεται να σουτάρει από τα ένδεκα βήματα. Και το απαγορεύεται, νεαρέ μου, δεν αποτελεί σχήμα λόγου, αλλά πραγματικότητα. Υπάρχει πλέον νόμος που το απαγορεύει», φώναζε έχοντας κολλήσει το πρόσωπό της στο δικό μου. Και μετά χαιρέκακα συμπλήρωνε: «Φαντάζομαι ότι ο "δικός" σου ο Ντέμης θα είναι πολύ ευχαριστημένος με αυτόν τον νόμο αλλά και με τις φετινές επιδόσεις των ρέφερις».

Νόμος; Ποιος νόμος; Σε αυτό το σημείο όμως και πριν περάσουμε στη σύγχρονη ποδοσφαιρική νομολογία, καλό είναι να διευκρινίσω δύο σημεία. Πρώτον, ότι η θεία Λουκρητία δεν μου συγχώρεσε ποτέ της το γεγονός ότι εγώ, γόνος ξακουστής μεγαλοαστικής εφοπλιστικής οικογενείας, σπουδαγμένος στο Λονδίνο, τη Φλωρεντία και το Πολυδένδρι, πρόδωσα την ταξική μου προέλευση και επέλεξα να υποστηρίζω ως ΑΕΚτσής την ομάδα των προσφύγων και, δεύτερον, ότι η θεία αναφέρεται πάντα στους άρχοντες των γηπέδων με την αγγλική τους ονομασία. Ρέφερις και λάινσμαν.

Το ίδιο ισχύει και για τα πλάγια άουτ. Το σωστό είναι αράουτ, αφού, όπως φανατικά υποστηρίζει, το σπορ είναι αγγλικό, αλλά εμείς, χωριάτες στην εσχατιά της γηραιάς ηπείρου, το εξελληνίσαμε και το κάναμε σαν τα μούτρα μας.

Δεν έχει και πολύ άδικο εδώ που τα λέμε. Εμένα, πάντως, με έτρωγε η περιέργεια να δω για ποιον νόμο μιλούσε. Τι έγραφε το χθεσινό «ΦΩΣ» στο πρωτοσέλιδό του που έκανε τη θεία Λουκρητία να αγανακτήσει; Οταν κάποια στιγμή ξεχάστηκε στο τηλέφωνο, επωφελήθηκα της ευκαιρίας και το βούτηξα. Τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα από όσο περίμενα.

Ο τίτλος στην πρώτη σελίδα μιλούσε όντως για νόμο: «Απαγορεύεται διά... νόμου να δοθεί πέναλτι στον Ολυμπιακό». Και με μικρότερα γράμματα συμπλήρωνε: «Ο διαιτητής Τεροβίτσας δεν είδε(!) την κραυγαλέα παράβαση του Αντζα πάνω στον Καστίγιο και δεν σφύριξε το ξεκάθαρο και αναμφισβήτητο πέναλτι στερώντας έτσι τους "ερυθρόλευκους" από το "τρίποντο", που θα τους εκτόξευε στους +8 βαθμούς! Από την... 25η Μαρτίου έχουν να πάρουν πέναλτι οι πρωταθλητές».

Με την τελευταία επισήμανση της εφημερίδας, πάντως, συμφωνώ. Αν ελπίζουν όμως οι φίλοι του Ολυμπιακού ότι θα ξαναπάρουν πέναλτι την προσεχή επέτειο της εθνικής εορτής, έχω να τους πληροφορήσω ότι πέφτει ημέρα Κυριακή, αλλά πρωτάθλημα δεν θα έχει. Κι αυτό γιατί μία μέρα πριν, το Σάββατο, έχουμε το ματς της Εθνικής μας στο Καραϊσκάκη για τα προκριματικά του Εuro με αντίπαλο την Τουρκία. Τώρα η δέσμευση για την εσχάτη των ποινών μπορεί να μετατεθεί βέβαια μια εβδομάδα μετά, αλλά με δεδομένο ότι η επόμενη αγωνιστική πέφτει Πρωταπριλιά, άντε να το υποσχεθείς…

Αυτό όμως που με ανακούφισε πραγματικά ήταν το γεγονός ότι δεν έπεσε στα χέρια της θείας το πρωτοσέλιδο του χθεσινού «Πρωταθλητή», γιατί τότε θα είχαμε πραγματικά δράματα. Τι έγραφε; Οτι «Εκτελούν εν ψυχρώ τον Θρύλο». Και μόνο στην ανάγνωση αυτής της είδησης η θεία θα το είχε πρόχειρο το εγκεφαλικό.

Αυτός ο τίτλος, όμως, φίλε αναγνώστη, με έκανε να φανταστώ τη φωτό, αντί για σκίτσο, που βλέπεις σήμερα στο κέντρο της σελίδας. Είναι μια παραλλαγή της περίφημης αφίσας της ταινίας του Ολιβερ Στόουν «PLATOON». Μόνο που στη θέση του Αμερικανού στρατιώτη βρίσκεται ο άγνωστος παίκτης-θύμα του Ολυμπιακού.

Ελπίζω στη θέα της να συγκινηθούν οι αρμόδιοι και το δράμα να σταματήσει κάπου εδώ...

(Πάντως ο σοφός ΠΕΦΟτισμένος Κώστας Μπαρμπής χθες το απόγευμα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους μιλώντας στο Magic: «Καλώ τους ποδοσφαιριστάς του Ολυμπιακού» είπε, «όπως κάνουν επί δέκα συναπτά έτη, να αντιπαρέλθουν με θάρρος και αγώνα, τον πόλεμο που τους γίνεται και να κάνουν κι εφέτος το νταμπλ». Από τη στιγμή που και ο Μπαρμπής βλέπει πόλεμο και μάλιστα δεκαετή στον Ολυμπιακό, η φωτογραφία του «PLATOON» κρίθηκε επιβεβλημένη…)

Είναι μια υπέροχη χώρα η Ελλάδα, αγαπητέ αναγνώστη. Μια χώρα στην οποία ο Ολυμπιακός μπορεί να διαμαρτύρεται για τη διαιτησία και να διοργανώνονται στα γήπεδα εκδηλώσεις για παιδιά, ενώ κανονικά θα έπρεπε διά ροπάλου να τους απαγορεύεται να πλησιάσουν σε εξέδρα ή αγωνιστικό χώρο.

Γιατί τα λέω αυτά; Οχι, μην ανησυχείτε, δεν με έπιασε καμία ξαφνική σιχαμάρα για όλους αυτούς που δηλώνουν ότι θέλουν οι εξέδρες να γεμίσουν από μπαμπάδες και παιδάκια. Απλώς είδα στο SuperSport ένα ρεπορτάζ για την εκδήλωση «ποδόσφαιρο χωρίς σύνορα» που έγινε στο γήπεδο της Τούμπας. Τα παιδάκια ηλικίας μέχρι 12 χρόνων έπαιξαν ποδόσφαιρο και τελείωσαν την εκδήλωση τραγουδώντας «ΠΑΟΚάρα, ΠΑΟΚάρα, σ' αγαπώ, γιατί είσαι στην Ευρώπη το καλύτερο σιρόπι (!), ΠΑΟΚάρα, ΠΑΟΚάρα σ' αγαπώ…».

Δεν ξέρω αν στην επόμενη εκδήλωση θα τραγουδήσουν «το βαπόρι απ' την Περσία». Ξέρω ότι όταν ο Γιάννης Τσαρούχης έλεγε ότι «οι νέοι είναι κατάρα», σοβαρολογούσε…

Τρέχει η επικαιρότητα και έχω πολλά. Δηλώσεις του Μουνιόθ, την ιστορία του Ελ Νίνιο, την εξαφάνιση του Ογιος που τον ψάχνει και δεν τον βρίσκει ο Κόντης στη Θεσσαλονίκη, ένα κομμάτι για τις σχέσεις Λούβαρη - Σόλιντ στο «Εθνοσπόρ», μια συνέντευξη του Λίνεν. Με όλα αυτά θα έκλεινα δύο σελίδες άλλη φορά.

Σήμερα, όμως, δεν γίνεται. Φεύγω να πάω στην Ομόνοια για να στήσω αντίσκηνο και να περιμένω να πάρω το «Derby» πρώτος για να διαβάσω τι απάντησε ο Γκόντζος στο πανό «Κωστάκη, κάνε κουμάντο στα 4.000 φύλλα που πουλάς και όχι στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός» που του έβγαλε στο ΟΑΚΑ η «Θύρα 13».

Αν, όπως μου είπαν οι κατάσκοποι που έχω στο «Derby», απαντήσει ονομαστικά στο Γιάννη Κοτσίρη αποκαλώντας τον εμπνευστή του πανό και της πρόσφατης ανακοίνωσης των οργανωμένων, η σημερινή μέρα θα αποδειχτεί ιστορική.

Αν μάλιστα ακολουθήσει ανταπάντηση στον Γκόντζο, η κρίση που πέρασε η ελληνική επιθεώρηση φτάνει στο τέλος της κι ανοίγει ένας νέος κύκλος στα θεατρικά χρονικά…