Πάλι καλά που ήρθαν η αφραγκία και η μόδα (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

Τωρα ειναι η ευκαιρία να γίνει το θαύμα και να παρασυρθούν οι ελληνικές ομάδες, για να δώσουν τόπο στα νιάτα. Τώρα, όσο ο Νίνης δεν είναι «παιδί με στέκα» και ο Φερέρ δεν έχει γίνει «ο καρπουζάς της Μαγιόρκα». Τώρα που η αφραγκία υποχρεώνει τον ΠΑΟΚ, τον Ηρακλή, την Καλαμαριά στην προώθηση των πιτσιρικάδων. Τώρα που υπάρχει το όραμα του Τσακίρη και η τρέλα του Θωμά...

H διοικηση του Ιωνικού ανακοίνωσε χθες ότι προσέφερε επαγγελματικό συμβόλαιο σε τρεις ποδοσφαιριστές που είχε στη δεύτερη ομάδα. Ο 18χρονος Σταμπούλογλου, ο 19χρονος Γκριφίσιας και ο 20χρονος Κάτσαρης μόλις έγιναν επαγγελματίες. Μια ομάδα χωρίς πολύ κόσμο, η οποία έχει βάλει ταβάνι στις φιλοδοξίες της τα τελευταία χρόνια, είχε δώσει μέχρι τώρα μόλις σ' έναν 20χρονο, τον Κοτίτσα, την ευκαιρία να ξεπεταχθεί στο τρέχον πρωτάθλημα. Και σε αυτόν δεν την έδωσε την ευκαιρία με την πρώτη. Τον έψησε στα δύο προηγούμενα πρωταθλήματα, προτού αρχίσει να τον εμπιστεύεται στο φετινό... Στη διάρκεια του πρώτου γύρου δεν προώθησε κανέναν άλλον από τους «πιτσιρικάδες» (μόνο εδώ τους αποκαλούμε έτσι) που είχε στο ρόστερ της. Τους δάνεισε μάλιστα σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών για να... ψηθούν. Επρεπε να φτάσει στη 16η αγωνιστική και να χωνέψει ότι η παραμονή στην κατηγορία θα έρθει μόνο με θαύμα, για να φτάσει στην απόφαση να προωθήσει ελληνικά νιάτα στον κορμό της 11άδας. Και ακόμα δεν είναι βέβαιο ότι η διοίκηση και ο προπονητής έχουν συνειδητά επιλέξει να φτιάξουν ομάδα μακράς διαρκείας, της οποίας η σύνθεση να επιτρέπει την αισιοδοξία ότι ο Ιωνικός θα αναδείξει ταλέντα, τα οποία θα εκμεταλλευτεί παντοιοτρόπως. Επρεπε να πειστεί ότι πέφτει για να σκεφτεί να βάλει στόχο αυτόν που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είναι ο πρωταρχικός: να φτιάξει νεανική ελληνική ομάδα, με παιδιά που θα έχουν το ταλέντο και τη φιλοδοξία να οδηγήσουν τον Ιωνικό στην υπέρβαση, προτού του βάλουν μερικά εκατομμύρια ευρώ στο ταμείο από την πώλησή τους.

Ο Ιωνικοσ είναι κλασικό παράδειγμα της μέσης ελληνικής ομάδας. Αυτής που φέρνει έναν προπονητή που δεν έχει κανένα σχέδιο και το όραμά του εξαντλείται στην αγορά μιας κατοικίας με τα χρήματα του συμβολαίου του. Αυτής που πλαισιώνει τον προπονητή με μια καραβιά ξένους, μέσης ποδοσφαιρικής ηλικίας, των οποίων τα βιογραφικά εγγυώνται ότι έχουν πιάσει το ταβάνι τους πολύ πριν έρθουν στην Ελλάδα και κατά συνέπεια δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουν ξαφνικά σημαντική μεταπωλητική αξία ή να οδηγήσουν την ομάδα σε υπέρβαση. Αποκτούν και δύο-τρεις «ψημένους» Ελληνες μεσήλικες ποδοσφαιριστές, των οποίων το όραμα είναι λίγο μεγαλύτερο από του προπονητή, μια και θέλουν, εκτός από σπίτι, να εξασφαλίσουν και ένα γρήγορο αυτοκίνητο ή να συντηρήσουν την περιουσία που δημιούργησαν στα χρόνια της ποδοσφαιρικής ακμής, δηλαδή να μην τρώνε από τα έτοιμα. Η μοίρα των περισσότερων ομάδων είναι προδιαγεγραμμένη προτού ξεκινήσει η θερινή προετοιμασία. Στην καλύτερη θα σωθούν νωρίς και θα κάνουν δημόσιες σχέσεις στα τελευταία παιχνίδια. Κι αν γίνει κανένα λάθος, θα βγουν και στην Ευρώπη, θα εισπράξουν δύο «τεσσάρες» και θα δηλώσουν περήφανες για την εμπειρία.

Το ελληνικο ποδοσφαιρο έφτασε στο κατάντημα να χαίρεται που δεν υπάρχουν ματσωμένοι μεγαλομέτοχοι στις ομάδες της Α' Εθνικής. Διότι χάρη στην αφραγκία, δηλαδή από σπόντα, ο ΠΑΟΚ έχει γίνει βιοτεχνία παραγωγής ποδοσφαιριστών (κάποια μέρα θα πρέπει όλοι στον ΠΑΟΚ να περάσουν για χειροφίλημα από τον Γιώργο Κωστίκο). Χάρη στην αφραγκία ο Ηρακλής αναγκάζεται να δίνει ευκαιρίες σε αρκετούς σχετικά νεαρούς Ελληνες ποδοσφαιριστές. Η αφραγκία έχει υποχρεώσει την Καλαμαριά να έχει στο ρόστερ της οκτώ Ελληνες ποδοσφαιριστές κάτω των 20 ετών.

Ευτυχωσ κοντά στην αφραγκία έρχεται εσχάτως και το ρεύμα της μόδας, αυτό που ελπίζουμε ότι θα παρασύρει τις μεγάλες και -κυρίως- τις μεσαίες, μικρομεσαίες και μικρές ομάδες για να δώσουν χώρο στο ρόστερ και θέση στην 11άδα στους πιτσιρικάδες.

Η συνειδητη επιλογή της ΑΕΚ, ο Φερέρ και ο Μουνιόθ που κάνουν αυτό που, ευτυχώς για τους ίδιους, είναι αυτονόητο, το όραμα του Τσακίρη για τον Πανιώνιο και η τρέλα του Θωμά για το Αιγάλεω είναι η ελπίδα μας. Και μακάρι να παρασύρουν τους υπόλοιπους. Τώρα, που είναι μόδα και η εξέδρα ανταποκρίνεται θετικά, όχι επειδή συνειδητοποιεί ότι αυτός είναι μονόδρομος ανάπτυξης και προόδου για τις ελληνικές ομάδες, αλλά απλά και μόνο επειδή είναι της μόδας να σου αρέσουν οι πιτσιρικάδες. Τώρα, προτού σπάσουν τα μούτρα τους οι ομάδες και οι προπονητές που δίνουν τόπο στα νιάτα και εμφανιστούν τα μυαλά της κοινωνίας των διανοούμενων της μπάλας και ρίξουν στην πυρά τους «λαοπλάνους» και τους «απατεώνες» που παρουσιάζουν τη λύση της προώθησης των πιτσιρικάδων ως ιδανική επιλογή. Τώρα που πουλάει ο Νίνης και ο Φερέρ αποκαλείται νέος Φάντροκ, προτού ο Νίνης γίνει «παιδί με τη στέκα» και ο Φερέρ «καρπουζάς της Μαγιόρκα».

Στισ προηγμενεσ ποδοσφαιρικά χώρες γελούν μαζί μας που έφτασε το 2007 για να πάρουμε χαμπάρι τον δρόμο. Θα αρχίσουν να ανησυχούν ότι ξυπνήσαμε μόνο αν οι ελληνικές ομάδες αρχίσουν μαζικά να βαδίζουν σε αυτόν τον δρόμο, αν φτιάξουν προπονητικά κέντρα, ακαδημίες ποδοσφαίρου και οργώσουν την επαρχία για συστηματικό παιδομάζωμα. Πριν από λίγες ημέρες έτυχε να γίνω μάρτυρας μιας συζήτησης ανάμεσα σε δύο αλλοδαπούς ατζέντηδες που έχουν κάνει focus στη συνεργασία με ιταλικούς και αγγλικούς συλλόγους για να προωθούν ποδοσφαιριστές ηλικίας μέχρι 17 ετών. «Λες να ξυπνήσουν οι Ελληνες και να αρχίσουν να δένουν τους πιτσιρικάδες με ακριβές ρήτρες;», με ρώτησε ο ένας. «Είσαι τρελός; Θα φτάσει 2017 για να ξυπνήσουν οι Ελληνες», ήταν η απάντηση του δεύτερου, ο οποίος έχει καλύτερη αντίληψη της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας. Κι εμείς πανηγυρίζουμε...