Το brand Μπέκαμ και ο μονόδρομος προς την Καλιφόρνια (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Από εκείνο το γκολ που είχε βάλει σουτάροντας πίσω από τη σέντρα, κι έκανε αιώνιο χαϊλάιτ τον τερματοφύλακα της Ουίμπλντον Σάλιβαν, κύλησαν 15 χρόνια. Εμμεση ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε πόσο (γρήγορα) μεγαλώνουμε...

Ηταν η στιγμή που αναγγέλθηκε η έλευση του Ντέιβιντ Μπέκαμ στο παγκόσμιο προσκήνιο. Μεσοβδόμαδα, ήλθε η στιγμή να αναγγελθεί η αντίστροφη μέτρηση προς την έξοδο του Ντέιβιντ Μπέκαμ από το παγκόσμιο προσκήνιο. Η διαδικασία, βάσει συμβολαίου, θα κρατήσει πέντε χρόνια. Από τα 32 του έως τα 37 του. Αυτή την πενταετία θα παίρνει ένα εκατομμύριο δολάρια την εβδομάδα!

Ο Μπέκαμ, με κάποιον «μαγικό» τρόπο, πάντοτε έπαιζε εκεί που στ' αλήθεια ανήκε. Εκεί που του αντιστοιχούσε. Ο γιος της κομμώτριας από τη συνοικία του Λονδίνου, εσώκλειστος στο Μάντσεστερ στο σπίτι των φιλόξενων Νέβιλ, ανήκε στο κλίμα Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, και το icon Μπέκαμ υπερέβη τον ποδοσφαιριστή Μπέκαμ, τότε ανήκε στο κλίμα Ρεάλ Μαδρίτης.
Το αλησμόνητο 4-3, Γιουνάιτεντ-Ρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ, υπήρξε το κατ' ουσίαν κύκνειο άσμα του στο «Ολντ Τράφορντ». Ηλθε από τον πάγκο, πράγμα σπάνιο. Πρόλαβε να βάλει δύο γκολ, πράγμα επίσης σπάνιο. Στο φινάλε, μονάχος στον κύκλο της μεσαίας γραμμής, γύρισε στις τέσσερις πλευρές των κερκίδων. Χειροκρότησε, σαν να αποχαιρετούσε.

Το επόμενο πρωινό οι βρετανικές εφημερίδες έγραφαν «χθες η Ρεάλ στο Μάντσεστερ πήρε την πρόκριση. Την επόμενη φορά θα πάρει τον Μπέκαμ». Τον πήρε. Ο τετραετής κύκλος στη Μαδρίτη κλείνει τον Μάιο. Τις προηγούμενες τρεις περιόδους η Ρεάλ δεν κέρδισε το παραμικρό σε ασημικά και τρόπαια. Και την τέταρτη, τώρα, δεν είναι καν φαβορί για το Κύπελλο Ισπανίας. Πολύ περισσότερο για το πρωτάθλημα ή για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Αλλά ο Μπέκαμ ήταν συνεπέστατος, απέναντι στη σκοπιμότητα της πρόσληψης. Ο,τι προϊόν ήταν να πωλήσει, το πώλησε. Κι όπου ανά τον κόσμο ήταν να περιοδεύσει, περιόδευσε. Πλέον, ανήκει στην Καλιφόρνια. Το φιζίκ του Μπέκαμ άλλωστε, όπως και του Κλίνσμαν, που διόλου συμπτωματικά εκεί βρήκε την Ιθάκη του και δεν την αλλάζει, περισσότερο παραπέμπει σε sunny boy του Μαλιμπού παρά σε αγόρι του συνοικιακού Λονδίνου.

Προφανώς το Bend It Like Beckham λειτούργησε σαν προπομπός, προτού ο galactico γίνει galaxico. Το, ναΐφ ως προς τα του soccer, αμερικανικό κοινό μπορεί να πιστέψει (και να καταπιεί αμάσητα) τα πάντα. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της AEG έλεγε, τον άκουγα την Πέμπτη στο CNN, ότι ο Μπέκαμ παίρνει πολλά επειδή φέρνει πολλά. Αυτό το πιστεύουμε κι εμείς. Οτι του δίνουν πολλά, υπολογίζοντας ότι θα φέρει περισσότερα.

Οτι θα ωθήσει το σπορ που, τριάντα χρόνια μετά τον Πελέ και τον Μπεκενμπάουερ, παραμένει υπόθεση της πληθυσμιακής υποδιαίρεσης των hispanics. Οτι θα φτιαχτούν στις Ηνωμένες Πολιτείες γήπεδα μόνο για soccer. Οτι θα δημιουργηθούν περισσότερες και καλύτερες ομάδες. Οι οποίες ομάδες θα επεκτείνουν το γκελ τους στην ασιατική αγορά και θα τονώσουν την υπόληψή τους στην ευρωπαϊκή.

Η AEG είναι η ιδιοκτήτρια εταιρεία της νέας ομάδας του Μπέκαμ (του L.A. Galaxy), επίσης είναι η ιδιοκτήτρια του «Staples Center», έδρας των Λέικερς στο ΝΒΑ, κι έχει υπό τον έλεγχό της και άλλες δύο ομάδες του αμερικανικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Δέκα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, σε τελείως άλλη λογική περί τη showbiz, εκεί δεν έχουν ανακαλύψει ακόμη τα (όπως τα αντιλαμβάνεται η Ευρώπη) προβλήματα... συνιδιοκτησίας.

Ο τύπος της AEG, λοιπόν, επέμενε πως «μόνον όσοι δεν γνωρίζουν καλά τον Μπέκαμ πιστεύουν πως το κάνει για τα χρήματα». Οι Αμερικανοί είναι ικανοί να πειστούν... ακόμα και γι' αυτό. Στην πραγματικότητα ο Μπέκαμ, αφότου τον παρέσυρε το ίδιο το ρεύμα της ζωής του κι από ποδοσφαιριστής Μπέκαμ έγινε πιο πολύ brand Μπέκαμ, δεν έχει επιλογές. Το κάνει, επειδή αυτό τώρα είναι το (για το brand Μπέκαμ) αναμενόμενο.

Συμβαίνει να έχω εδραιωμένο μέσα μου τον θαυμασμό για τον ποδοσφαιριστή Μπέκαμ. Πάντοτε (αυτά τα 15 χρόνια που αξιώθηκα να τον δω πάμπολλες φορές live) εκτιμούσα, στα 90 λεπτά μες στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, πόσο προδιατεθειμένος και έτοιμος ήταν να ταπεινωθεί ευχαρίστως, να γίνει ο μεγαλύτερος νεροκουβαλητής και να θυσιαστεί, για το όφελος του συνόλου. Αυτός, ο μέγκα-σταρ των μέγκα-σταρ. Υπ' αυτό το πρίσμα, θεωρώ αδικία ότι το icon σταδιακά καπέλωσε, πράγμα που δεν συνέβη π.χ. με τον Γκιγκς ή με τον Σμάικελ, τον ποδοσφαιριστή.

Το icon έγινε το χρυσό κλουβί του Μπέκαμ. Αδικία, με... ένα εκατομμύριο δολάρια την εβδομάδα, οπωσδήποτε ακούγεται οξύμωρο. Ηδη φαντάζομαι μερικά εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη να ικετεύουν προκειμένου να τους αδικήσει, κι αυτούς, έτσι η ζωή. Αλλά με τον ποδοσφαιριστή Μπέκαμ το ψήγμα της αδικίας είναι ότι σε 30 χρόνια από σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα, ουδείς θα τον συγκαταλέγει στις αναφορές για τους διαχρονικά μεγάλους του βασιλιά των αθλημάτων.