Η προχειρότητα, ο «αναλώσιμος» και η άμεση λύση (Sportday / Ζαχαριάδης)

Δεν ήταν λίγοι οι ΠΑΟΚτσήδες που έτριβαν τα μάτια τους βλέποντας τον Μάριαν Αλιούτα να αλωνίζει στο δεύτερο ημίχρονο του ντέρμπι στο Καυταντζόγλειο. Πολλοί μάλιστα στράφηκαν εναντίον όσων δεν τον επέλεξαν σε δύο ή και τρεις προηγούμενες μεταγραφικές περιόδους, ενώ ο μάνατζέρ του τον είχε πάρει από το χεράκι και τον πήγαινε στην Τούμπα, μήπως τους πείσει να τον πάρουν ακόμη και κοψοχρονιά… Βέβαια, ο Αλιούτα, η εξαιρετική του απόδοση και το γκολ που έκρινε το ντέρμπι, ήταν απλά μερικά από τα πολλά δείγματα της προχειρότητας με την οποία λειτουργεί ο ΠΑΟΚ σε διάφορα επίπεδα.

Μπορεί να διαφημίζουμε εκείνη τη μάζωξη του Γιώργου Κωστίκου και την εμπιστοσύνη που σταδιακά δείχνουν οι κατά καιρούς τεχνικοί στους νεότερους παίκτες του ρόστερ, αλλά αυτό αποτελεί τελικά σταγόνα στον ωκεανό. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τη σημερινή διοίκηση, που έχει να διαχειριστεί μια εταιρεία με τεράστια χρέη. Υπάρχουν, ωστόσο, ορισμένα σημεία στα οποία μπορεί να επέμβει με διορθωτικές κινήσεις που δεν θα στοιχίσουν ή τέλος πάντων το κόστος θα είναι ελάχιστο οικονομικά και ενδεχομένως θα αποφέρει πολύ μεγαλύτερο αγωνιστικό όφελος.

Οι Παοκτσήδες αντίκρισαν τον «δικό» τους Αλιούτα και σκέφτηκαν ότι τον έχασαν μέσα από τα χέρια τους. Έσπευσαν να πάρουν έναν παίκτη των 50 χιλιάδων, όπως είναι ο Βραζιλιάνος Ίντιο και αναμένονται και άλλοι της ίδιας συνομοταξίας. Πόσο χρήσιμος θα ήταν ένας Αλιούτα που θα διαμόρφωνε ένα εντελώς διαφορετικό αγωνιστικό πρόσωπο για τον ανέκφραστο, άοσμο, άχρωμο ΠΑΟΚ; Κι ας στοιχίζει τα διπλάσια (και κάτι παραπάνω) από τον Ίντιο.

Υπάρχει κάτι ακόμη, στο οποίο δεν μπορούμε να δώσουμε μια πειστική εξήγηση, γιατί γνωρίζουμε τη νοοτροπία του Νίκου Βεζυρτζή και ορισμένων ακόμη συνεργατών του που ασχολούνται με το ποδοσφαιρικό τμήμα: Δεν είναι ικανοποιημένοι από τον Μόμτσιλο Βούκοτιτς. Αυτό θα πρέπει να το θεωρήσουμε δεδομένο. Ασκείται, όχι άδικα, αυστηρή κριτική για τις επιλογές του και ειδικότερα για τις αντιδράσεις του όταν ο ΠΑΟΚ βρίσκεται πίσω στο σκορ. Θα μας πείτε ότι δεν έχει πολλές ή καλύτερες επιλογές από αυτές που του προσέφερε ο ΠΑΟΚ όταν τον φώναξε να αντικαταστήσει τον Ίλιε Ντουμιτρέσκου. Θα συμφωνήσουμε ως έναν βαθμό.

Λένε, ωστόσο, ότι αν έδινε ευκαιρίες στους παίκτες που ανήκουν σε αυτή την εξαιρετική ομάδα των νέων που κάνει περίπατο στο αντίστοιχο πρωτάθλημα, πόσο χειρότερη θα ήταν η κατάσταση; Πιθανότατα να ήταν καλύτερη από τη στιγμή που θα κέρδιζε τουλάχιστο έναν ακόμη παίκτη, κάτι που τόλμησε να κάνει ο Μουνιόθ με τον Νίνη στον Παναθηναϊκό.

Από την άλλη, εκείνο που μας ξενίζει είναι το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ προχωρά με έναν προπονητή που έχει ημερομηνία λήξεως και μάλιστα το γνωρίζει ο ίδιος και το δέχεται αδιαμαρτύρητα. Τη στιγμή που ο Γκιγέρμο Ογιος απολύεται γιατί δεν απαντούσε άμεσα στον Αρη (ήταν κι αυτό ένας λόγος) στην πρόταση επέκτασης του συμβολαίου του, ο Βούκοτιτς εμμένει στη θέση του, αμφισβητείται και όλοι γνωρίζουν πόσο «αναλώσιμος» είναι…
Και σε αυτή την περίπτωση, όσοι δεν επέλεξαν τη στείρα κριτική στο πρόσωπο του Βούκοτιτς, παρουσιάζουν ως άμεση λύση έναν αντικαταστάτη που μπορεί να μην είναι το «πρώτο όνομα», ωστόσο παράγει έργο και δεν είναι άλλος από τον Κυριάκο Αλεξανδρίδη, τον προπονητή της ομάδας νέων του ΠΑΟΚ.