Ο φιλόσοφος και η τακουνιά (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο φιλόσοφος του «ερυθρόλευκου» πάγκου άφησε δύο δευτερόλεπτα να περάσουν για να πάρει η απάντησή του βάρος. «Ο ρόμβος είναι καλό σύστημα. Δώσε μας τον Μακελελέ, τον Εσιέν, τον Τζέραρντ και τον Λαμπάρντ, να δουν τι ρόμβο θα παίζουμε». Με την κίνηση που έχει το κέντρο του Ολυμπιακού είτε ρόμβο παίξει είτε τραπέζιο είτε κόλουρο κώνο, το αποτέλεσμα θα είναι ένα και το αυτό. Ενα σημείο του θα κουνιέται και τα υπόλοιπα τρία θα κοιτάνε. Το πρόβλημα μεγαλώνει όταν σκάει ή μουλαρώνει ο Στολτίδης και σταματάει να τρέχει. Και το αποτέλεσμα φαίνεται στην άμυνα, που τα μπακ πρέπει να κόβουν χωρίς βοήθειες από τα χαφ. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα όταν τα μπακ, αντί να κρατάνε την μπάλα, την αποκρούουν. Με τα χαφ να μη μαρκάρουν η μπάλα περνάει αυτόματα στην κατοχή των αντιπάλων και επιστρέφει στην περιοχή. Ηταν το σημείο που στο ματς με τον Πανιώνιο φάνηκε η απουσία του Ζούλιο Σέζαρ. Ο Βασίλης Τοροσίδης μπορεί λόγω πρώτης εμφάνισης να ψηφίστηκε MVP –τίτλος που κανονικά ανήκε στον Αντώνη Νικοπολίδη–, αλλά δοκίμασε να κατεβάσει την μπάλα μόνο δύο φορές προς την αντίπαλη περιοχή. Ο Σέζαρ με την μπάλα στα πόδια παίζει τον ρόλο που έχει ο Ζήκος στην ΑΕΚ. Θα πασάρει αμέσως αν υπάρχει πιθανότητα αντεπίθεσης ή θα καθυστερήσει την μπάλα καλύπτοντάς την ή πασάροντάς την σε άλλο αμυντικό μέχρι να αναπτυχθεί το δυσκίνητο κέντρο του Ολυμπιακού. Το θέμα στον Ολυμπιακό είναι της κίνησης και δεν θα το λύσει η Ευκλείδειος γεωμετρία.

Ο φιλόσοφος του πάγκου άφησε τρία δευτερόλεπτα να περάσουν και προχώρησε στο επόμενο θέμα. «Εάν στην ευκαιρία που χάνει στο δεύτερο ημίχρονο στη θέση του Μπόρχα βρισκόταν ο Γιώργος Ανατολάκης, θα είχε σκοράρει με τακουνιά». Πάμε, λοιπόν, στο επόμενο προπονητικό πρόβλημα. Αντίθετα με τους δύο αντιπάλους του για τον τίτλο, ο Ολυμπιακός κυνηγάει το πρωτάθλημα με μόνο φορ τον Μιχάλη Κωνσταντίνου, με τον Γιάννη Οκκά να είναι δεύτερος επιθετικός και τον Νέρι Καστίγιο να είναι πλάγιος που μπορεί να σκοράρει αν πάρει καλή βαθιά μπαλιά σε αντεπίθεση. Οκκάς και Καστίγιο μπορούν να αποδώσουν αν έχουν επιθετικό με τον οποίο θα συνδυάζονται ή θα τους ανοίγει διαδρόμους. Το πρώτο με τον Μπόρχα είναι αδύνατον, τουλάχιστον μέχρι να βάλουν σπόντες στο γήπεδο, και όσον αφορά το δεύτερο μετά τα πρώτα πέντε λεπτά το στόπερ σταματάει να ασχολείται με τον Μπόρχα. Οσο για το αν το πρόβλημα του Μπόρχα είναι ότι αγχώνεται στη διάρκεια του ματς και χάνει τις ευκαιρίες, ο φιλόσοφος ήταν κατηγορηματικός. «Στα ματς είναι καλύτερος επειδή είναι συγκεντρωμένος. Στις προπονήσεις, που είναι πιο χαλαρός, χάνει τα γκολ ευκολότερα».

«Σαρμπέλ, Δάντης, Τάμτα». Η front line των Toronto Raptors; Εταιρεία μεταφορών; Αμφότερα έμοιαζαν πιθανά, αλλά ήταν δύσκολο να διαλέξω. Η Νίκη επανέλαβε τα τρία ονόματα, προσθέτοντας το «προκρίθηκαν». Τώρα το ερώτημα ήταν πού. Στο μπάντμινγκτον; Στο μοντέρνο πένταθλο; «Στον τελικό για το τραγούδι που πάει στη Eurovision», ολοκλήρωσε η Νίκη και τώρα το θέμα ήταν άλλο. Ποιοι στο διάολο είναι ο Σαρμπέλ, ο Δάντης και η Τάμτα; Εντάξει, τον Δάντη τον ξέρω. Εχει κάνει καμιά δεκατριαριά άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένου του «Ολα Σούπερ» εμβατηρίου του SuperSport, και ελπίζω να συνεχίσει την καριέρα του φτιάχνοντας και το «Ολα Σκάνε» και το «Ολα Αντένα». Του άλλους δύο, όμως, πρώτη φορά τους άκουγα. Οπότε βούτηξα στο χωνευτήρι τέχνης που ονομάζεται Ιντερνετ.

Την ενημέρωση για τη ζωή και τη σκέψη της Τάμτα την οφείλω σε φόρουμ στο Διαδίκτυο, στο οποίο δημοσιεύτηκαν αποσπάσματα συνέντευξής της στο σάιτ musiccorner.gr. Οσοι δεν θέλουν να ρουφήξουν όλη τη σκέψη της Τάμτα μπορούν να πηδήξουν κεφάλαιο. Οσοι, όμως, θέλουν να απολαύσουν μια συμπυκνωμένη Τάμτα, παραθέτω κάποιες επιλογές. Οπως την άποψη της Τάμτα για το θέμα της ελληνικής προφοράς. Ο επισκέπτης του φόρουμ, Αλέξανδρος, αναφέρεται και στο πρόβλημα στην προφορά των ελληνικών της καλλιτέχνιδας. Και η Τάμτα εξηγεί: «Αμα δεν είμαι σίγουρη ότι ξέρω κάτι σωστά, τότε δεν το λέω. Εννοώ γραμματικά σωστά. Γιατί διαφορετικά μπερδεύομαι. Οταν διαβάζω η προφορά μου είναι πολύ καλύτερη». Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με μένα. Ενώ όταν διαβάζω αγγλικά μπορώ να κάνω την προφορά μου να ακούγεται queen's english, american hillbilly χωρίς κανένας να καταλαβαίνει τη διαφορά, με το που τα λέω η προφορά γίνεται βιντάζ «Καλλίπολη 1948». Οσο κι αν φανεί περίεργο, ελάχιστοι άνθρωποι έχουν πρόβλημα στην προφορά όταν διαβάζουν.

Το επόμενο φλέγον θέμα που θίγεται στη συνέντευξη που βρήκα στο forum είναι το ότι η Τάμτα έχει παιδί 10 ετών ενώ η ίδια είναι 24. Η Τάμτα δεν φοβάται να απαντήσει. «Ο κάθε άνθρωπος που ακούει ότι έκανα ένα παιδί στα δεκατέσσερα σκέφτεται "πώς το έκανε;". Ομως το ότι το μεγάλωσα δεν ήταν κάτι φοβερό. Εμένα, πάντως, δεν μου φάνηκε ούτε τώρα μου φαίνεται». Να προσθέσω ότι ενώ η απάντηση ξεκινάει σωστά, με τον προβληματισμό «τι έκανε η Τάμτα και έκανε το παιδί», η συζήτηση δυστυχώς καταλήγει στο ότι το μεγάλωσε εύκολα, που «ούτε της φαινόταν ούτε τώρα της φαίνεται». Μπορεί αν το διάβαζε να το καταλαβαίναμε καλύτερα...

Μετά το θέμα πηγαίνει στο πώς η Τάμτα αναδείχθηκε στο «Super Idol». Ούτε κι αυτό ήξερα ότι υπήρχε και ελπίζω να μην το είχε το Mega, από το οποίο τρώμε και ψωμί, αλλά η ανάδειξη της Τάμτα έχει ενδιαφέρον. Κατ' αρχάς η Τάμτα ξεκαθαρίζει ένα θέμα που συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Οχι. Αντίθετα από ό,τι μέχρι σήμερα νομίζαμε, δεν ξεκίνησε την καριέρα της σε χορωδία. Το επόμενο απόσπασμα μας το ξεκαθαρίζει, όπως και το ότι τα γεωργιανά συγκροτήματα δεν έχουν κρουστά.

«Στη Γεωργία τραγουδούσα από πολύ μικρή ηλικία, από πέντε χρόνων ήμουν σε σκηνή, σε παιδικό συγκρότημα. Οχι σε χορωδία, όπως καταλαβαίνουν μερικοί. Ημασταν παιδιά από πέντε έως επτά χρόνων κι εγώ ήμουν παρουσιάστρια και σολίστρια. Τραγουδούσα και οι υπόλοιποι έπαιζαν κιθάρα, πιάνο. Ημασταν γκρουπ. Ημουν σε αυτό το συγκρότημα περίπου έξι χρόνια. Από τα έντεκα μέχρι τα δεκατέσσερά μου ήμουν σε μουσικό θέατρο». Δυστυχώς η Τάμτα δεν προσθέτει περισσότερες λεπτομέρειες για το τι ακριβώς συνέβη στα δεκατέσσερά της και προχωράει στο επόμενο θέμα. Η Τάμτα έρχεται στη φαιδρή πατρίδα μας.

«Εδώ ήρθα για να ηρεμήσω. Καλώς ή κακώς, η μητέρα μου δεν με άφηνε να δουλεύω, γιατί όταν δεν ξέρεις τη γλώσσα και είσαι ξένη ξέρεις τι δουλειές κάνεις εδώ... Καμία μαμά δεν θέλει να δουλέψει έτσι το παιδί της. Οπότε με καμάρωνε και ήμουν στο σπίτι κλεισμένη με τηλεόραση. Ετρωγα και έγινα εβδομήντα κιλά! Αυτό πριν από δύο χρόνια. Πριν από το παιχνίδι.

Πριν από το παιχνίδι είχα πει "επιτέλους, μαμά, δεν μπορώ να κάθομαι, βρες μου κάτι να κάνω, να δουλέψω". Μου βρήκε μια δουλειά, η οποία ήταν να πηγαίνω στο σπίτι που ήταν ο μικρός Παναγιώτης και έπρεπε να του μιλάω στα αγγλικά. Δεν ήταν baby sitting. Ερχόταν από το νηπιαγωγείο και για δύο ώρες έπρεπε να κάθομαι και να παίζω μαζί του μιλώντας του αγγλικά. Μετά προέκυψε το "Super Idol", για το οποίο...». Ακόμα μία αποκάλυψη. Ως συνήθως, στην Ελλάδα όταν θέλουμε το παιδί μας να μάθει αγγλικά τι κάνουμε; Παίρνουμε μια Γεωργιανή, μετά παίρνουμε και μια Αγγλίδα να μας το κρατάει και βολευόμαστε.

Μετά ακολουθούν διευκρινίσεις του στυλ «το “Super Idol” δεν ήταν reality. Μέναμε δύο εβδομάδες σε ξενοδοχείο για να γίνουν φωτογραφήσεις» –κάτι που δείχνει τι κοπρίτες είναι οι φωτογράφοι– και λεπτομέρειες για την καριέρα της Τάμτα, που έχει τραγουδήσει μαζί με τον Ρέμο, τον Καραφώτη, την Αποστολία Ζώη και την «κυρία Στανίση», που αν εγώ ήμουν στη θέση της Στανίση θα την πλάκωνα στις γρήγορες επειδή με λέει «κυρία», που ακόμα και στο διάβασμα ακούγεται «μουστόγρια». Προσθέτει μερικά λόγια για το άλμπουμ της: «Για την Ελλάδα είναι ένα καθαρά pop cd. Δεν υπάρχει ούτε λαϊκή μπαλάντα ούτε ζεϊμπέκικο ούτε χασάπικο ούτε και έντεχνο, οπότε τι άλλο μένει; Εχει πάντως και λίγα στοιχεία ροκ, κάτι που μου αρέσει πολύ». Δημιουργώντας ένα νέο ερώτημα. Αν πάρεις ένα soul cd του Στίβι Ουόντερ και το πας στον Δομοκό, τι μουσική γίνεται; Και αν πάρεις το αριστούργημα του Παναγιώτη Μπαρμπούδα «Η Θράκη μου η όμορφη» (Vasipap, more details in the near future) και το πας στο Ντιτρόιτ, ακούγεται motown; Και η Τάμτα καταλήγει με το πώς αποφάσισε να ηχογραφήσει τραγούδι στα αγγλικά.

«Αγγλικά ακούω από πολύ μικρή, ενώ τα ελληνικά μόλις έχουν μπει στη ζωή μου και δεν είναι τόσο εύκολο να εκφραστώ. Πρώτα έκανα demo στα αγγλικά και μου άρεσε πάρα πολύ. Μόλις μου έβαλαν ελληνικούς στίχους φοβήθηκα λίγο, γιατί δεν ήμουν από τον εαυτό μου τόσο ευχαριστημένη. Συμφωνήσαμε ότι θα το κάνουμε και ο παραγωγός μου, ο Σωκράτης Σουμέλας, μίλησε με τον Ποσειδώνα. Ξέρω από τον Ποσειδώνα ότι και ο ίδιος φοβήθηκε, γιατί μουσικά έχει ένα συγκεκριμένο μπιτ και στο ρεφρέν λέει "Faraway ay, ay, ay, ay, ay". Δεν βγάζεις νόημα και ο Ποσειδώνας έβαλε λόγια και μου άρεσε». Μετά την Εφη Θώδη και το «I cant' take my eyes of of you», η Τάμτα... Και μετά, όταν μας βομβαρδίσουν, θα κάθονται και θα γράφουν οι Ευαγγελάτοι «Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών». Ay, ay, ay, ay, ρε, που θα έλεγε κι ο Ποσειδώνας...