Ο Ισπανός που κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Φαντάζομαι ότι πολλοί Ισπανοί θα κάθονται αυτόν τον καιρό σε αναμμένα κάρβουνα, αλλά ο Ισπανός που έχω στο νου μου βρίσκεται στην Αγγλία και ιδιαίτερα στο μεγάλο λιμάνι. Ο Ράφα Μπενίτεθ, ο προπονητής της Λίβερπουλ, που βλέπει τη φετινή χρονιά να εξελίσσεται, αγωνιστικά, χειρότερα από την περσινή, περιμένει πώς και πώς την κατάληξη της διαδικασίας πώλησης της ομάδας του «Ανφιλντ». Και αυτό γιατί, μετά την πώληση θα έχει στη διάθεσή του ένα μεγάλο ποσό για μεταγραφές και ίσως να προλάβει να ψωνίσει, ακόμη και μέσα στην περίοδο του Ιανουαρίου.

Ο εκτελεστικός διευθυντής της Λίβερπουλ, ο Ρικ Πάρι, δήλωσε ότι μέχρι το τέλος της εβδομάδας η διαδικασία οικονομικού ελέγχου και η νομική προετοιμασία της πώλησης της αγγλικής ομάδας θα έχουν ολοκληρωθεί, έτσι η κρατική εταιρεία DIC του Ντουμπάι θα μπορεί να αποκτήσει το 51,6% των μετοχών που ανήκουν στον πρόεδρο της Λίβερπουλ, τον Ντέιβιντ Μουρς. Για να μετατραπεί η Λίβερπουλ σε αμιγώς ιδιωτική εταιρεία, θα πρέπει οι νέοι ιδιοκτήτες να κάνουν προσφορά και στους υπόλοιπους μετόχους, με στόχο να αποκτήσουν τουλάχιστον το 90% του συνόλου των μετοχών. Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά τον τελευταίο μήνα, όταν και το ενδεχόμενο εξαγοράς της Λίβερπουλ ήρθε στην επιφάνεια, οι νέοι ιδιοκτήτες φέρονται διατεθειμένοι να ξοδέψουν μέχρι και 150 εκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της ομάδας.
Παράλληλα, θα επιτρέψουν στον Μουρς να διατηρήσει τη θέση του επίτιμου προέδρου και θα κρατήσουν επίσης τον Μπενίτεθ στον πάγκο. Ο Πάρι μάλιστα αποκάλυψε ότι το περασμένο καλοκαίρι ο Μπενίτεθ απέρριψε πρόταση της Ρεάλ να αναλάβει την τεχνική ηγεσία των «μερένγκες». Και ίσως να το έχει μετανιώσει. Ο Μπενίτεθ δέχθηκε σκληρή κριτική για τον τρόπο που κοουτσάρει την ομάδα μετά την ήττα με 6-3 από την Αρσεναλ. Κριτική που του έγινε για πρώτη φορά μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Λίβερπουλ από τον Ζεράρ Ουγιέ. Από τις δηλώσεις που έκανε μετά το παιχνίδι ο Μπενίτεθ, συγκράτησα μία φράση του στην οποία ανέφερε ότι «... αν η Αρσεναλ παίζοντας με 9 αναπληρωματικούς μπορεί να βάζει 6 γκολ στη Λίβερπουλ μέσα στο "Ανφιλντ", τότε οι φίλαθλοι πρέπει να αναρωτηθούν για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό...».

Ο Ισπανός έχει πολλά παράπονα από τη διοίκηση της ομάδας, ειδικά σε ό,τι αφορά τη μεταγραφική της ενίσχυση, και δεν το κρύβει. Γνωρίζει ότι αν είσαι διατεθειμένος να πρωταγωνιστήσεις, πρέπει να μπορείς να ξοδεύεις χρήματα και ειδικά στην Πρέμιερσιπ η Λίβερπουλ έχει μείνει πολύ πίσω από την τριάδα Τσέλσι- Αρσεναλ- Γιουνάιτεντ. Πολύ συχνά, ο Μπενίτεθ ομολογεί ότι ενώ το τμήμα σκάουτινγκ της Λίβερπουλ κάνει εξαιρετική δουλειά εντοπίζοντας και παρακολουθώντας πιθανούς μεταγραφικούς στόχους, όταν έρχεται η ώρα η ομάδα να κινηθεί για να αποκτήσει κάποιον από αυτούς κινείται πολύ αργά. Βέβαια, σε αυτή τη βραδύτητα παίζει ρόλο και η συνολική οικονομική δυναμική των «κόκκινων», που έχουν μικρότερης χωρητικότητας γήπεδο από τους βασικούς τους ανταγωνιστές αλλά και ένα χρέος που ξεπέρασε τα 120 εκατομμύρια ευρώ. Φυσικά, σε αυτές τις απαιτήσεις του Μπενίτεθ από τους υπεύθυνους της Λίβερπουλ υπάρχει αντίλογος και μάλιστα πολύ σοβαρός που λέει ότι στα 2,5 χρόνια που βρίσκεται στον πάγκο των «κόκκινων», ο Ισπανός ξόδεψε για μεταγραφές 77,8 εκατομμύρια στερλίνες. Μεγαλύτερο ποσό για μεταγραφές το ίδιο διάστημα έχουν ξοδέψει μόνον η Τσέλσι και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Αν δεν κάνω λάθος, ο Μπενίτεθ έχει φέρει στη Λίβερπουλ 25 ποδοσφαιριστές, ενώ απέκτησε με δανεισμό και έναν 21χρονο Ιταλό τερματοφύλακα, τον Ντανιέλε Παντέλι της Σαμπντόρια, με οψιόν αγοράς μετά το καλοκαίρι. Ο Μπενίτεθ, όταν απαντά σε εκείνους που του ασκούν κριτική, υποστηρίζει ότι πρέπει να κάνει τις επιλογές του ανάμεσα στο Κάρλινγκ Καπ, το πρωτάθλημα και το Τσάμπιονς Λιγκ. Και αν το πρωτάθλημα είναι μία χαμένη υπόθεση και το Κάρλινγκ Καπ ένας πολύ μικρός τίτλος παρηγοριάς, τότε το μόνο που μένει είναι το Τσάμπιονς Λιγκ. Πολύ αισιόδοξος είναι ο Μπενίτεθ. Εκτός αν πρόκειται για εκείνο το είδος της αισιοδοξίας που εμφανίζεις όταν δεν έχεις κάτι άλλο να παρουσιάσεις.

Ο πρόεδρος και ο ρεαλισμός

Ανάμεσα στις πολλές διαφορετικές εκτιμήσεις και αξιολογήσεις των όσων είπε προχθές ο Σωκράτης Κόκκαλης, επιλέγω μία στην οποία συμφώνησαν οι περισσότεροι. Και οι πιο πολλοί εκτίμησαν πως αυτό που χαρακτήρισε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τα λεγόμενα του προέδρου του Ολυμπιακού, ήταν η αναπροσαρμογή των στόχων της ομάδας σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή διάκριση. Το πεδίο στο οποίο ο Ολυμπιακός θα επιδιώξει, πλέον, τη διάκριση στην Ευρώπη είναι το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, μία διοργάνωση που βρίσκεται πολύ κοντύτερα στις αγωνιστικές και οικονομικές δυνατότητες της ομάδας του Πειραιά.

Να μου επιτραπεί να είμαι κάπως καχύποπτος στον όψιμο ρεαλισμό του Σωκράτη Κόκκαλη. Κυρίως γιατί δεν μπορώ να δεχθώ ότι ένας επιχειρηματίας του μεγέθους του, που για χρόνια δραστηριοποιείται σε αγορές με πολλούς και δύσκολους παίκτες και οικονομικά δεδομένα πολύ μεγαλύτερα από αυτά του Τσάμπιονς Λιγκ, μπορούσε να κάνει σωστές εκτιμήσεις για τις δυνατότητές του σε όλους τους άλλους τομείς εκτός από το ποδόσφαιρο. Μου έρχεται δηλαδή δύσκολο να πιστέψω ότι ο Κόκκαλης νόμιζε, την τελευταία τριετία τουλάχιστον, πως θα μπορούσε με τα χρήματα που επένδυε, τα χρήματα που εισέπραττε και τον τρόπο που λειτουργούσε ο Ολυμπιακός, να καταφέρει να διακριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ ανταγωνιζόμενος μεγέθη πολύ μεγαλύτερα, αγωνιστικά και οικονομικά.

Προφανώς, και επειδή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού έχει αποφασίσει ότι η ομάδα από εδώ και πέρα πρέπει να γίνει μία επιχείρηση που πρέπει να καλύπτει η ίδια τα έξοδά της -εν όψει και του licensing της ΟΥΕΦΑ- και ότι δεν μπορούν να γίνονται πλέον «επενδύσεις», δηλαδή μεταγραφές μεγαλύτερες από το μέγεθος, τις δυνατότητες και τις φιλοδοξίες των «ερυθρολεύκων» και επειδή υπάρχει μία οροφή στα έσοδα από εισιτήρια, τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγούς και merchandising λόγω του μικρού μεγέθους της ελληνικής αγοράς, γι’ αυτούς τους λόγους πρέπει να κατέβει και ο πήχης των απαιτήσεων των οπαδών, που για άλλους λόγους, ο ίδιος ο πρόεδρος των «ερυθρολεύκων» είχε ανεβάσει. Ετσι, ο ρεαλισμός γίνεται η νέα επικοινωνιακή πλατφόρμα των «ερυθρολεύκων» που θα «πουληθεί» ως η πιο ταιριαστή για την ομάδα και την εποχή.