Δεν μπορώ να πω ότι ο Παναθηναϊκός με άφησε ικανοποιημένο. Τουλάχιστον πέτυχε το γκολ και πήρε το αβαντάζ για την πρόκριση. Αν έμενε το 2-0, τότε τα πράγματα στο ΟΑΚΑ θα ήταν πολύ δύσκολα.
Ο ΠΑΟΚ μετά την αποχώρηση του Ζαγοράκη κατέρρευσε και ο ΠΑΟ ανέβηκε σημαντικά. Δεν πίεσε ιδιαίτερα, αλλά θα μπορούσε να ισοφαρίσει, αφού είχε τις ευκαιρίες για να το κάνει. Το γκολ του Μάντζιου άλλαξε τις ισορροπίες, μα αυτό δεν σημαίνει πως οι «πράσινοι» έχουν πάρει ήδη την πρόκριση. Στο Κύπελλο όλα αλλάζουν μέσα σε μία φάση. Η ψυχολογία είναι διαφορετική και φέτος το «τριφύλλι», ειδικά εντός έδρας, δεν έχει κερδίσει εύκολα καμία ομάδα. Οι «πράσινοι» για μία ακόμα φορά σπατάλησαν ένα ολόκληρο ημίχρονο και στο φινάλε έτρεχαν για να προλάβουν. Αλλες φορές είναι τυχεροί, άλλες όχι. Ποιοτικά πάντως δεν περιμένω κάτι διαφορετικό στη συνέχεια. Για φέτος δεν φαίνεται ότι θα προκύψει κάποια αλλαγή στην εμφάνιση της ομάδας. Τo καλό είναι ότι παραμένει μέσα στους στόχους της και δεν αποκλείεται να τα πετύχει παντού. Με εμφανίσεις όπως αυτή του πρώτου ημιχρόνου, κάποια στιγμή το χαρτί θα γυρίσει εις βάρος του Παναθηναϊκού. Στην Τούμπα έγιναν τα ίδια λάθη, αλλά κρατάω ότι στην επανάληψη η ομάδα δεν το παράτησε το παιχνίδι και διόρθωσε την εικόνα της. Από αριστερά με τον Λεοντίου υπήρχε πρόβλημα, μα δεν φταίει το παιδί, αφού δεν είναι αυτή η θέση του. Ξαναλέω ότι δεν είναι αυτός ο Παναθηναϊκός που θέλω να βλέπω. Απλώς προσαρμοζόμαστε στις τωρινές συνθήκες και αρκούμαστε στα εκάστοτε θετικά αποτελέσματα. Ξέρω ότι στο φινάλε αυτό που μετράει είναι το ποιος πήρε τους τίτλους, δίχως να θυμάται κανείς τι μπάλα έπαιξες. Ο ΠΑΟ δεν με πείθει αγωνιστικά, αλλά, έστω κι έτσι, μακάρι στο τέλος να τα καταφέρει.