Το άσυλο της σκέψης (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Η αγαπημένη φράση του Θωμά Μητρόπουλου είναι «μονά, ζυγά, μονόζυγα». Σημαίνει ότι όπως και να έρθουν τα ζάρια, εμείς θα είμαστε οι κερδισμένοι. Και παρά το ότι ο Θωμάς είναι καραδεξιάρα, το «μονά, ζυγά, μονόζυγα» είναι ο τρόπος που η Αριστερά αντιμετωπίζει το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Κατ' αρχάς, ας ξεκαθαριστεί ότι το πανεπιστημιακό άσυλο δημιουργήθηκε για να διαφυλάττει την ελευθερία της σκέψης και όχι της πράξης. Το άσυλο δόθηκε από το ίδιο το κράτος, όταν αναγνώρισε την ανάγκη της ελεύθερης σκέψης σε θέματα θεολογίας και πολιτικής, που σε άλλες εποχές μπορούσαν να γίνουν αντικείμενα δίωξης, με κατηγορίες για πρόθεση ανατροπής του πολιτεύματος ή βλασφημίας. Σε καμία περίπτωση το πανεπιστημιακό άσυλο δεν εξομοιώθηκε με το εκκλησιαστικό, που στις δυτικές κοινωνίες και όχι στην Ελλάδα ο ποινικός παραβάτης είχε δικαίωμα να επικαλεστεί τον Θείο οίκτο, μένοντας στην εκκλησία δύο συνήθως 24ωρα και μετά έχοντας την υποχρέωση να αυτοεξοριστεί. Οποιος καταλαβαίνει τη διαφορά, την καταλαβαίνει. Στο πανεπιστήμιο κάποιος είχε δικαίωμα να πει ότι ο Χριστός γίνεται και puzzle χωρίς να καταδιωχτεί. Ακόμα όμως και στο πανεπιστήμιο, από τη στιγμή που περνούσε από τη θεωρία στην πράξη και έκοβε ένα άγαλμα του Χριστού σε κομμάτια, διωκόταν ποινικά. Τώρα, αν κάποιος θέλει να θεωρήσει το πανεπιστήμιο σαν μικρό ανεξάρτητο κράτος, κάτι σαν την Ανδόρα ή το Σαν Μαρίνο, θα πρέπει να απαντήσει στο επόμενο ερώτημα. Με ποιους θεσμούς λειτουργεί και ποιος τους ενεργοποιεί; Σήμερα έχουμε πάει στη θεωρία ότι ο πρύτανης και οι φοιτητές, σε περίπτωση που θεωρήσουν ότι το πανεπιστημιακό άσυλο παραβιάζεται, μπορούν να καλέσουν την Αστυνομία. Θα ίσχυε αν πρύτανης και φοιτητές μπορούσαν να αποφασίσουν ανεπηρέαστοι. Επειδή τα παιδιά που καταλαμβάνουν τις σχολές δεν έχουν πρόβλημα να επιστρέψουν, η απόφαση είναι σχεδόν πάντα προδιαγεγραμμένη. «Μακριά η Αστυνομία, να μην τραβιόμαστε».

Για το επιχείρημα ότι αυτοί που καταλαμβάνουν τα πανεπιστήμια είναι προβοκάτορες αστυνομικοί, να ρωτήσω: «Αυτοί που πλακώνονται στα γήπεδα και τις ροκ συναυλίες πάλι αστυνομικοί είναι;». Και μην πει κάποιος ότι δεν είναι όλοι αστυνομικοί, αλλά μπαίνουν αστυνομικοί ανάμεσά τους και κάνουν επεισόδια. Ας δοκιμάσει κάποιος να μπει σφήνα σε τσαμπουκαλεμένη ομάδα. Αν δεν πάθει ό,τι ο αστυνομικός με τα πολιτικά έξω από τη ΓΣΣΕ, που του είχαν πάρει το περίστροφο και τον έκαναν μαύρο στο ξύλο, πάει να πει ότι έχει άγιο. Οσο για τη δήλωση του πανεπιστημιακού καθηγητή ότι στα τελευταία επεισόδια είδε κλούβα της αστυνομίας από την οποία έβγαιναν κουκουλοφόροι, να πω ότι είναι ενδιαφέρουσα. Τόσο σατανική είναι η Αστυνομία, που βγάζει τους κουκουλοφόρους με τα υπηρεσιακά λεωφορεία έξω από τα πανεπιστήμια και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει...

Αν ο Παναθηναϊκός πάρει το φετινό πρωτάθλημα, θα είναι η μεγαλύτερη έκπληξη από καταβολής Α' Εθνικής. Πρώτον, γιατί έχει να περάσει όχι μία αλλά δύο ομάδες που βρίσκονται μπροστά του, οπότε δεν μπορεί να βασίζεται στην κατάρρευση και των δύο και, δεύτερον, επειδή ιστορικά καμία ελληνική ομάδα δεν μπόρεσε να ανατρέψει διαφορά οκτώ βαθμών από τον πρώτο στον δεύτερο γύρο, από την εποχή που η βαθμολογία έγινε 3-1-0 ή πέντε βαθμών, από την εποχή που η βαθμολογία ήταν 2-1-0. Φυσικά τα πάντα γίνονται και καθήκον μιας ομάδας είναι να προσπαθεί. Αλλά για να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα πρέπει να συμβούν πράγματα που θα θυμόμαστε την υπόλοιπη ζωή μας, μεταξύ των οποίων ότι θα πρέπει να κερδίσει μίνιμουμ τα 11 από τα 12 εναπομείναντα ματς. Τα θαύματα δεν επιδέχονται ανάλυσης, και πάμε σε κάτι πιο λογικό. Στην και πάλι δύσκολη περίπτωση να καλύψει η ΑΕΚ τη διαφορά των έξι βαθμών.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο και η ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα, χωρίς να χρειαστεί να πάει σε μπαράζ λόγω ισοβαθμιών, ο Ολυμπιακός χρειάζεται να φέρει μίνιμουμ δύο ισοπαλίες και μία ήττα στα 12 ματς που απομένουν και η ΑΕΚ να τα κερδίσει όλα. Επίσης, σε περίπτωση που ο Ολυμπιακός κάνει περισσότερες από τρεις αποτυχίες και η ΑΕΚ έχει τη δυνατότητα να χάσει ένα ματς, αυτό δεν μπορεί να είναι το μεταξύ τους. Το συμπέρασμα είναι ότι το πρωτάθλημα μπορεί να κριθεί αυτή την αγωνιστική. Αν ο Ολυμπιακός νικήσει τον ΟΦΗ και η ΑΕΚ χάσει στη Θεσσαλονίκη από τον Ηρακλή, αρχίζουμε να μιλάμε για μαθηματικές πιθανότητες, οι οποίες στη γλώσσα του ποδοσφαίρου σημαίνουν δημοσιογραφική παπαρολογία, για να μη δεχτούμε ότι το πρωτάθλημα τέλειωσε και ο κόσμος πρέπει, πριν τελειώσουν οι μεταγραφές, να ασχολείται με τους παίκτες που θα έρθουν το καλοκαίρι. Κακό για τη Σούπερ Λίγκα, για τις εφημερίδες και το ποδόσφαιρο, αλλά αυτή θα είναι η πραγματικότητα.

Αντίθετα, αν ο Ολυμπιακός χάσει από τον ΟΦΗ και η ΑΕΚ κερδίσει, το πρωτάθλημα παίρνει (αφήστε με να το γράψω, το ξέρω ότι είναι μαλακία, αλλά το λατρεύω ως έκφραση) κυριολεκτικά φωτιά, αλλά ο Ολυμπιακός έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα. Ο λόγος είναι η διαφορά στη νοοτροπία των δύο ομάδων. Μία διαφορά που φάνηκε ακόμα μια φορά στα ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών.
Στο χθεσινό ρεπορτάζ του Ολυμπιακού στη «SportDay», στο τέλος του βασικού κειμένου, υπάρχει μια δήλωση παίκτη του Ολυμπιακού, η οποία από τη διατύπωση μοιάζει να ανήκει στην ιστορική ηγεσία. «Πέρυσι για να είχε ενδιαφέρον το πρωτάθλημα για εμάς, από ένα σημείο και μετά είχαμε βάλει στόχο να καταρρίψουμε το ρεκόρ με τις συνεχείς νίκες. Τώρα θα βάλουμε στόχο το "έξι στα έξι" για να δούμε πού μπορεί να φτάσει η διαφορά και να πανηγυρίσουμε τον τίτλο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνεται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υποτιμούμε τα παιχνίδια. Τα κοιτάζουμε ένα ένα, αρχής γενόμενης με τον ΟΦΗ».
Διαβάστε αυτό το κείμενο σε κάποιον από τους «ερυθρόλευκους» μελετητές, από τον Σάββα και τον πραγματικό γιο μέχρι τον φερόμενο και τον «ερυθρόλευκο» ροφό, και θα τους δείτε να χάνουν το χρώμα τους. Κανένας φυσικά δεν θα έδινε σημασία στο «δεν υποτιμούμε τα παιχνίδια». Απλώς είναι μια footbally correct φράση, που πιθανότατα να δείχνει πόσο οι παίκτες του Ολυμπιακού υποτιμούν το ματς με τον ΟΦΗ. Είναι αναλόγου αξίας με το «ξέρουμε ότι παίζουμε την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ στο ματς με τον Αγιαξ στο Αμστερνταμ, αλλά το μυαλό μας βρίσκεται στο ματς της Βέροιας». Στην καλύτερη περίπτωση, το ματς είναι νίκη στο γκολ, στη χειρότερη ισοπαλία ή ήττα και οι αναπόφευκτες δηλώσεις «το μυαλό μας βρισκόταν στο Αμστερνταμ». Αυτές είναι στάνταρ φράσεις, όπως το «να χαίρεστε την εορτή σας». Το κωδικό όμως σημείο ολόκληρης της φράσης ήταν στο «και να πανηγυρίσουμε τον τίτλο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γίνεται».
Το διαβάζεις και ακούς για υπόκρουση μπουζούκια με τη φωνή της Πέγκυς Ζήνα και νταμπαντούμπα μαγαζιών της παραλίας. Πίσω από τις γραμμές βλέπεις ένα ονειρεμένο τέλος της σεζόν, με τον Ολυμπιακό να μαζεύει δυάρες όπως πέρυσι με τον Ηρακλή και να σκορπάει δώρα όπως στο τέλος με τον Λεβαδειακό και την Καλαμαριά. Οι πάλιουρες μυρίζονται ήδη το καλοκαίρι και αν έπρεπε να παίξω στοίχημα αυτό το Σαββατοκύριακο, γνωρίζοντας ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού παίζουν καλύτερα με την πλάτη στον τοίχο και το «κλειδί» του οπαδού να ακουμπάει την πόρτα του Cayenne τους, δεν θα ακουμπούσα το ματς ούτε ζωγραφιστό.


Από την άλλη, ακόμα και αν ο Ολυμπιακός χάσει από τον ΟΦΗ και η ΑΕΚ νικήσει τον Ηρακλή, ο πρώτος παραμένει για μένα το φαβορί. Οχι μόνο γιατί οι πάλιουρες του Ολυμπιακού θα ξαναβρεθούν με την πλάτη στον τοίχο και το όμορφο καλοκαιράκι θα απομακρυνθεί, αλλά για τις δηλώσεις του Λορένσο Φερέρ, όπως δημοσιεύτηκαν χθες στο Ιντερνετ. Αντιγράφω από τον SuperΣΠΟΡ FM. «Οντως όλα κυλάνε θετικά, η ομάδα έχει μια συμπεριφορά εξαιρετική, δουλεύουμε αρμονικά όλοι μαζί και είμαστε σε καλή θέση για να διεκδικήσουμε τον τίτλο. Βέβαια, εμείς δεν αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να τον κατακτήσουμε στο βαθμό που είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, οι οποίοι
έχουν προϋπολογισμούς πολύ ανώτερους από τον δικό μας, και η διοίκηση το γνωρίζει. Γι' αυτό και δέχονται σαφώς μεγαλύτερες πιέσεις. Η διοίκηση έχει γνώση αυτής της κατάστασης, όμως εμείς το παλεύουμε και δυσκολεύουμε τη ζωή των άλλων». Ολα καλά, πολιτισμένα και συμπαθητικά, αλλά πίσω από τις γραμμές το μήνυμα είναι «και να το χάσουμε, δεν τρέχει τίποτα». Η αποδοχή του ρόλου του αουτσάιντερ, που υπάρχει για να «δυσκολεύει τη ζωή των άλλων» και αν οι οιωνοί είναι αίσιοι και οι συναστρίες θετικές, παίρνει και κάποιον τίτλο. Αν η δήλωση του Φερέρ έγινε στην προσπάθεια να μην αγχωθούν οι παίκτες, νιώθοντας ότι ο τίτλος είναι υποχρέωσή τους, πρωταθληματικά ποια είναι η πρόοδος της ΑΕΚ από τότε που τη διοίκησή της ανέλαβε η ομάδα του Ντέμη Νικολαΐδη; Πριν από δύο χρόνια η φράση του Σάντος «δεν πάμε για τίτλο» κόντεψε να γίνει ανέκδοτο. Τώρα επιστρέφουμε στην εποχή του Σάντος; Στο τέλος του πρωταθλήματος, αν μία ομάδα δεν το πάρει, είναι υγιές να μην αντιμετωπίζει την απώλεια του τίτλου σαν καταστροφή. Πριν όμως το πρωτάθλημα τελειώσει, η απώλειά του πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τέτοια. Στη ζωή ευχαριστημένος μπορεί κάποιος να είναι με τα πολλά ή τα λίγα, αλλά στον πρωταθλητισμό υπάρχουν μόνο τα πολλά. Η δήλωση του Φερέρ δείχνει ότι στην ΑΕΚ μοιάζουν να βολεύονται ήδη με τη δεύτερη θέση και τα προκριματικά των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν είναι λίγα, αλλά με τέτοια νοοτροπία οι πάλιουρες του Ολυμπιακού μπορούν ήδη να κλείνουν τα τραπέζια για την Πέγκυ.