Πλατινί: Πανέτοιμος για την πρόκληση (Συνέντευξη στην SportDay)

Συνέντευξη στον Δημήτρη Ευαγγελάτο

Από τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής η κατάσταση ήταν «αμφιλεγόμενη». Ολοι έδιναν προβάδισμα στον Μισέλ Πλατινί, αλλά παράλληλα εκτιμούσαν ότι έξι-επτά ομοσπονδίες ήταν ακόμα «στον αέρα» και «έπαιζαν σε διπλό ταμπλό».
Ακόμα και άνθρωποι που ήταν σίγουροι για την επιτυχία είτε της μιας πλευράς είτε της άλλης, λίγο πριν από τις εκλογές, απαντώντας σε of the record ερωτήσεις για το «τι βλέπετε;» το έκαναν μονολεκτικά: «confusion». Σύγχυση, μπέρδεμα, σε απλά ελληνικά.

Το γεγονός ότι υπήρχαν αναποφάσιστοι που περίμεναν την επιρροή της ύστατης ώρας για να πειστούν φαινόταν όχι μόνο στις σουίτες του «Hilton», όπου γίνονταν οι τελικές μαζώξεις για επαφές και ζυμώσεις, αλλά ακόμα και στο ίδιο το «λόμπι» του ξενοδοχείου. Μερικά «ψηστήρια», δε, ήταν άκρως εμφανή, μπροστά σε όλους. Το μεγαλύτερο... μπαμ απ' όλα έκανε η πολύωρη συνύπαρξη του προέδρου της αλβανικής ομοσπονδίας με τους συμβούλους του Γιόχανσον στο ίδιο τραπέζι μέχρι τα ξημερώματα. Στο πλέον κεντρικό σημείο του ξενοδοχείου, απέναντι από τη ρεσεψιόν. Ακρως αναμενόμενα όλα αυτά. Ο καθένας πάλευε για μία ψήφο παραπάνω.

Πολλοί έμειναν άυπνοι, οι αναποφάσιστοι εν τέλει κάπου κατέληξαν και στις 8:30 το συνεδριακό κέντρο του Ντισελντορφ άρχισε να κατακλύζεται από παράγοντες και δημοσιογράφους. Οι μεγάλες εφημερίδες της Ευρώπης έκαναν λόγο, στο φύλλο προαναγγελίας, για τη μεγαλύτερη μάχη στην ιστορία των εκλογών της ΟΥΕΦΑ. Ηταν πράγματι ντέρμπι με τα όλα του. Στην αρχή ήταν οι ομιλίες, έπειτα κάποια άλλα θέματα ατζέντας και προτελευταίο αυτό των εκλογών. Είχε προηγηθεί ψυχρή χειραψία ανάμεσα στον Ζεπ Μπλάτερ και τον Λέναρτ Γιόχανσον.

Η μεγάλη στιγμή

Η ψηφοφορία ξεκίνησε λίγο μετά τις 13:00 (ώρα Ελλάδας) και κοντά στις 14:00 το αποτέλεσμα ήταν έτοιμο: Πλατινί 27 ψήφοι, Γιόχανσον 23, δύο άκυρα ψηφοδέλτια. Ηταν η μεγάλη στιγμή του Γάλλου, που στα 51 του χρόνια το πέτυχε και αυτό! Επειτα από μία τεράστια ποδοσφαιρική καριέρα και μία σύντομη προπονητική (στον πάγκο της εθνικής Γαλλίας στις αρχές της δεκαετίας του ’90), το μόνο που είχε μείνει ήταν να διαπρέψει σε παραγοντικό επίπεδο. Το κατάφερε. Για την ακρίβεια κατόρθωσε να φθάσει ψηλά. Το αν θα πετύχει σε αυτό το πόστο θα το δούμε στην πράξη. Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο περιμένει πάρα πολλά από αυτόν, διότι ναι μεν του λείπει η πείρα σε διοικητικό επίπεδο, αλλά ξέρει τα μυστικά της μπάλας «από μέσα». Δηλαδή από τους αγωνιστικούς χώρους.

Ο γύρος του θριάμβου

«Οταν ήμουν ποδοσφαιριστής, έπειτα από κάθε μεγάλη νίκη έκανα τον γύρο του θριάμβου. Τώρα δεν μπορώ να το κάνω αυτό, αλλά είμαι συγκινημένος», είπε με το που πήρε τον λόγο. Πράγματι: είχε βουρκώσει στο άκουσμα του ονόματός του ως νέου προέδρου της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας. Εσπευσε αμέσως προς τον Γιόχανσον, τον αγκάλιασε και μετά... αφέθηκε στα φώτα της δημοσιότητας. Συνέντευξη Τύπου, δηλώσεις στις τηλεοράσεις, δηλώσεις στα ραδιόφωνα, δηλώσεις στις εφημερίδες, λαλίστατος. Και πώς να μην είναι ύστερα από τέτοια χαρά. Μόλις χαλάρωσε λίγο από το πρέσινγκ των δημοσιογράφων αποχώρησε με ταχύ βήμα από το συνεδριακό κέντρο και μετέβη στο «Hilton», όπου είχε την παρθενική συνεδρίαση στην Εκτελεστική Επιτροπή με την ιδιότητα του προέδρου της ΟΥΕΦΑ.

Εκεί, στον διάδρομο του πολυτελούς ξενοδοχείου, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε λίγη ώρα μαζί του. «Είναι τεράστια τιμή για εμένα αυτό που συνέβη», είπε και πρόσθεσε: «Είναι μεγάλη η πρόκληση και νιώθω απόλυτα έτοιμος για να φέρω σε πέρας όλα όσα περιλαμβάνει το πρόγραμμά μου. Ευχαριστώ τις ομοσπονδίες για τη στήριξη και εγώ θα έχω από δω και πέρα πολλή δουλειά. Μόνο με αυτή μπορείς να καταφέρεις πράγματα. Αισθάνομαι δυνατός και αποφασισμένος».

Μετωπική με τον Μπλάτερ

«Δεν μου άρεσε η ανάμειξή του», δηλώνει ο Λέναρτ Γιόχανσον
και ο Ελβετός τονίζει: «Δεν πρόκειται να του απαντήσω»
«Υπάρχουν πράγματα που εκτίμησα και πράγματα που δεν εκτίμησα σε αυτές τις εκλογές. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει η ανάμειξη του κ. Μπλάτερ σε αυτές».
Τα λόγια του Λέναρτ Γιόχανσον στην ομιλία του στο συνέδριο, πριν ακόμα γίνουν γνωστές οι αποφάσεις, δεν ήταν αιχμές: ήταν ευθείες βολές προς τον πρόεδρο της ΦΙΦΑ και είχαν να κάνουν τόσο με τη δημόσια στήριξη που προσέφερε στον Μισέλ Πλατινί όσο και στη μάχη του παρασκηνίου και τον προεκλογικό αγώνα που έκανε η ΦΙΦΑ στο πλευρό του Γάλλου. Μετά τη λήξη της εκλογικής διαδικασίας πλησιάσαμε τον Ζεπ Μπλάτερ και τον ρωτήσαμε σχετικά. Ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ μάς δήλωσε: «Δεν πρόκειται να απαντήσω. Εγώ θα ήμουν ευχαριστημένος, όποιος κι αν κέρδιζε. Θέλω να πιστεύω ότι αυτά είναι περασμένα με τον Γιόχανσον. Κερδισμένο βγήκε το ποδόσφαιρο και αυτό θα το έλεγα ακόμα και αν κέρδιζε ο Γιόχανσον».

Εξαγγελίες στο παραπέντε

Αιχμές για παρασκηνιακή δράση της αντίπερα όχθης δεν άφησε μόνο ο Γιόχανσον, αλλά και ο εκτελεστικός διευθυντής της ΟΥΕΦΑ Λαρς Κρίστερ Ολσον, ο οποίος αναμένεται να αποτελέσει σύντομα παρελθόν (ο Πλατινί φέρεται να έχει ήδη βρει τον αντικαταστάτη του). Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των οικονομικών δεδομένων (τόσο απερχόμενων όσο και προσεχών) ανακοινώθηκε ότι από τη νέα σεζόν οι ομοσπονδίες θα παίρνουν από 600.000 ελβετικά φράγκα περισσότερα για τις ανάγκες τους, αλλά και μπόνους 250.000 ευρώ από συμφωνία με την Adidas. Την ώρα που ανακοινώθηκαν οι «προσφορές» της τελευταίας στιγμής ο Μισέλ Πλατινί «έσκασε» ειρωνικό χαμόγελο. Να σημειωθεί ότι ο νέος πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ καθόταν δίπλα στον Κύπριο Μάριο Λευκαρίτη, με τον οποίο έχει πολύ καλές σχέσεις και αναμένεται με τα νέα δεδομένα να αναβαθμιστεί.

Ο Γιόχανσον, πέρα από τα «καρφιά» κατά του Μπλάτερ, δεν είχε διαθέσεις αντιπαλότητας. Το αντίθετο: δήλωσε πριν από τις εκλογές ότι ακόμα και αν τις χάσει (όπως κι έγινε) είναι πρόθυμος να βοηθήσει την ΟΥΕΦΑ όποτε μπορεί να φανεί χρήσιμος.


Γκαγκάτσης: «Ναι, θέλαμε τον Πλατινί»

Ο Βασίλης Γκαγκάτσης επιβεβαίωσε χθες και επίσημα την ψήφο της Ελλάδας στον Πλατινί, αλλά υποστήριξε ότι αυτή η αλλαγή δεν θα επηρεάσει τη χώρα μας: «Συνέπειες δεν θα υπάρξουν ιδιαίτερες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο γενικά θα έχει μια σειρά από αλλαγές στην επόμενη τετραετία και δεν το συνδέω με την εκλογή του Γάλλου. Απλώς εκτίμηση κάνω. Δεν θα έχουμε συνέπειες τέτοιες που φαντάζεται κανείς. Είναι ένας νέος άνθρωπος, περιμένουμε τις ιδέες, τις σκέψεις του και τα οράματά του. Ο καθένας κρίνεται από τα αποτελέσματά του. Ως εκ τούτου, ο απερχόμενος πρόεδρος είναι από τους πιο επιτυχημένους που πέρασαν από την ΟΥΕΦΑ. Η Ελλάδα ήταν με τον νικητή, αλλά αυτό δεν είναι ένα θέμα το οποίο πρέπει να το κάνουμε “σημαία”. Χρειάζεται δουλειά κι εμείς θα συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση σε συνεργασία με την ΟΥΕΦΑ. Οπως μας δήλωσε χθες, ο κ. Πλατινί, θα βρίσκεται στις 4 και 5 Φεβρουαρίου στην Αθήνα για την παρουσίαση του εισιτηρίου του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ και οπωσδήποτε είναι τιμή για την Ελλάδα το γεγονός ότι η πρώτη του επίσκεψη θα γίνει στη χώρα μας».


Πολιτικός; Μπα...

Απεχθάνεται την ξύλινη γλώσσα, σιχαίνεται τις γραβάτες και θέλει να αλλάξει τον κόσμο
αντί να αλλάξει ο ίδιος. Ο Μισέλ Πλατινί μοιάζει πολύ καλός για να είναι αληθινός...
Οι Γάλλοι έχουν μια περίεργη εμμονή με τους ανθρώπους που λατρεύουν παράφορα. Τους βγάζουν υποκοριστικά. Τα πιο πολλά με περίεργη μέχρι αστεία προφορά. Για να τους νιώθουν πιο οικείους. Ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ο «Ζιζού», ο Τιερί Ανρί είναι ο «Τιτί». Ο Μισέλ Πλατινί ήταν πάντα ο «Πλατός». Το παιδί της διπλανής πόρτας που ήξερε καλή μπάλα και έγινε μεγάλος και τρανός. Σαν τα παραμύθια.

Οταν έπαιζε μπάλα, ήξερε απλά να παίζει μπάλα. Φοβισμένος, ντροπαλός, βεντέτα (κατ' ανάγκη κι όχι κατ' επιλογή), απέφευγε τα φλας και τα μικρόφωνα όπως ο διάολος το λιβάνι. Δεν αισθανόταν βολικά με όλα αυτά. Αν ζούσε ποδοσφαιρικά στη σημερινή εποχή, το σταρ σίστεμ θα τον είχε καταπιεί: «Οταν ήμουν ποδοσφαιριστής ένιωθα ότι δεν είχα να δώσω λογαριασμό πουθενά, ειδικά στους δημοσιογράφους».

Κάτι άρχισε να αλλάζει όταν έγινε εκλέκτορας των «τρικολόρ». Αναγκαστικά «εκπολιτίστηκε», προσαρμόστηκε στην πραγματικότητα: «Ως προπονητής ένιωθα ότι έπρεπε να εξηγώ το σκεπτικό μου, τις επιλογές, την τακτική της ομάδας. Μέχρις εκεί όμως. Δεν διαπραγματευόμουν τίποτα. Απλά εξηγούσα».

Ακολούθησε η θέση του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής το 1998. Εκεί πήρε το «διδακτορικό» του στο μάθημα των δημόσιων σχέσεων. Εκεί του μπήκε το μικρόβιο που ονομάζεται «παραγοντιλίκι». Με την καλή έννοια όμως. Αν μπλέχτηκε με τα της ΟΥΕΦΑ, το οφείλει εν πολλοίς στον τότε πρόεδρο της γαλλικής ομοσπονδίας Κλοντ Σιμονέ, που το 2002 προτίμησε να αποσυρθεί από τη διεκδίκηση θέσης στην εκτελεστική επιτροπή (δεν επιτρέπονταν δύο μέλη από την ίδια χώρα) για να του ανοίξει τον δρόμο. Αυτός (ο Σιμονέ) ήταν ο πρώτος που είδε τον ογκώδη φάκελο του Πλατινί, όταν ο Μισέλ μια ωραία πρωία του ανακοίνωσε σε παγκόσμια αποκλειστικότητα ότι κατεβαίνει για την προεδρία της ΟΥΕΦΑ.

Από χθες ο «Πλατός» έγινε κ. Μισέλ Πλατινί (πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ). Τι δουλειά έχει ένας τέτοιος άνθρωπος με την πολιτική; Ελα ντε... Λέει ότι ο ίδιος θα αλλάξει τον κόσμο κι όχι ο κόσμος αυτόν. Ακούγεται υπερβολικά ρομαντικό για την εποχή μας. Σχεδόν σουρεαλιστικό. Μετά την εκλογή του έλεγε ότι το να μαζέψει τις 27 χρυσές ψήφους ήταν πιο δύσκολο από τα 9 γκολ που πέτυχε στο Euro 1984, το οποίο πήρε σχεδόν μόνος του. Κι ότι (έχοντας 26 γκαραντί ψήφους) έψαχνε με περιέργεια ποιος ήταν αυτός ο 27ος! Κι αναρωτιόταν ρητορικά; «Για να δούμε αν είναι καλό για το ποδόσφαιρο που ένας ποδοσφαιριστής (κι όχι ένας πολιτικός καρεκλοκένταυρος) γίνεται πρόεδρος». Για να δούμε...