Μεταξύ φθοράς και... αφασίας ή Γρανίτσα, εσύ σούπερ σταρ! (Sportday / Φ.Συρίγος)

H ΑΕΚ έδιωξε τον Βαγγέλη Αλεξανδρή. Καμιά έκπληξη. Η είδηση θα ήταν αν ο Αλεξανδρής ή οποιοσδήποτε άλλος (προπονητής, παράγων, δημοσιογράφος ή οπαδός) έδιωχνε τον Γρανίτσα ή, πολύ περισσότερο, τον Φιλίππου. Ομως αυτοί οι δύο τη θέση τους στην ΑΕΚ την έχουν αγορασμένη και επιμένουν να την κρατάνε πεισματικά, ανεξάρτητα αν, χρόνο με τον χρόνο, η ομάδα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο (και από το χειρότερο, σε καταστάσεις που δεν επιδέχονται ούτε καν περιγραφή...).

Το τέλος του Αλεξανδρή επί της ουσίας ήταν προδιαγεγραμμένο. Από τη στιγμή που έκανε το λάθος να πάει στην ΑΕΚ. Ή, μάλλον, από τη στιγμή που αποφάσισε ότι θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για την επανίδρυσή της. Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν ο Γρανίτσας ανακοίνωνε «πήραμε τον Αλεξανδρή», δεν υπήρχε ΑΕΚ. Πού τον πήρε λοιπόν; Ή μάλλον πού στον διάολο πήγε να δουλέψει ο φίλος μου ο Βαγγέλης; Μήπως στο γαλατάδικο του Φιλίππου, που κι αυτό, απ' ό,τι ακούγεται, δεν πάει και τόσο καλά;

Εν πάση περιπτώσει, η επιχείρηση ανασύστασης της ΑΕΚ ξεκίνησε από το μηδέν, περίπου δέκα μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Οποιοι παίκτες είχαν απομείνει ελεύθεροι στην αγορά δέχτηκαν πρόταση από τον Αλεξανδρή και στρατεύθηκαν σε μια προσπάθεια που κανείς δεν ήξερε γιατί γινόταν. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι η ΑΕΚ, ως σύλλογος με μεγάλο όνομα, δεν έπρεπε να πάει χαμένη για το μπάσκετ. Η όλη υπόθεση θύμιζε σταυροφορία, αλλά, μεταξύ μας, όλοι κάπου απέβλεπαν. Και πρώτος πρώτος ο Φιλίππου, ο οποίος ακόμα ελπίζει ότι μπορεί να βρεθεί κάποιο κορόιδο να αναλάβει, εκτός από την ομάδα, και ένα μέρος από το παθητικό που προκάλεσε η ΑΕΚ στην τσέπη του...

Οπως αντιλαμβάνονται, πάντως, ακόμα και οι αδαείς, δέκα μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα ομάδα δεν φτιάχνεται. Πόσω μάλλον με ανεμομαζέματα και ανεμοσκορπίσματα, με παίκτες που δεν ήξεραν αν θα πληρωθούν και πόσα λεφτά θα πάρουν. Από την άποψη αυτή, και μόνο το γεγονός ότι ο Αλεξανδρής κατάφερε να πείσει (ή καλύτερα να πάρει στον λαιμό του...) όσους παίκτες τον ακολούθησαν και να παρουσιάσει στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος κάτι που έμοιαζε με ομάδα, ήταν κατόρθωμα πρώτης γραμμής, το οποίο πρέπει να του αναγνωρισθεί μετά πολλών επαίνων! Γιατί, κακά τα ψέματα, αν ο Γρανίτσας έβγαινε εκείνη τη στιγμή στην πιάτσα χωρίς τον Βαγγέλη και προσπαθούσε να παραμυθιάσει τους «ντεσπεράντος» που ήταν διαθέσιμοι, το μόνο που θα μπορούσε να εισπράξει θα ήταν περιφρόνηση ή και χλευασμό για το ανεπανάληπτο κατόρθωμά του να γκρεμίσει το ποδοσφαιρικό γήπεδο της ΑΕΚ.

Α, όλα κι όλα όμως, ο «κυρ Γιάννης» από πλευράς στέγης την πρόσεξε την ομάδα! ΟΑΚΑ, κύριοι, ή αλλιώς το μέγαρο του μπάσκετ. Με συγκάτοικο, ποιον άλλον από τον Παναθηναϊκό της Ευρωλίγκας και των δισεκατομμυρίων! Μόνο που τα μεγαλεία του ΟΑΚΑ έγιναν πολύ γρήγορα μπούμερανγκ, αφού η ΑΕΚ, όπως ήταν αναμενόμενο, υποχρεώθηκε να παίζει προ κενών εξεδρών!

Χωρίς ομάδα, χωρίς λεφτά, χωρίς κόσμο, έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο, ο Αλεξανδρής κουτσά-στραβά τις πέτυχε τις νικούλες που του αναλογούσαν. Ομως για τον Γρανίτσα δεν φάνηκαν να είναι αρκετές. Ηθελε κι άλλες, για να προσελκύσει, όπως είπε, περισσότερους χορηγούς και να αποδείξει ότι είναι ικανός να βγάζει από τη μύγα ξίγκι.
Ο Αλεξανδρής, χρόνια στο κουρμπέτι, πήρε είδηση τι τον περίμενε και μετά την ήττα από τον Απόλλωνα προσπάθησε να αγοράσει χρόνο ή να πέσει ένδοξα. «Ο κόσμος (ποιος κόσμος...) -είπε- είναι μαζί μου, ψήφισε. Το ίδιο και οι παίκτες. Δεν μπορώ να συνεχίσω όμως αν δεν με θέλει και η διοίκηση. Γι' αυτό πρέπει να τοποθετηθεί εδώ και τώρα».

Ο Γρανίτσας είχε την ευκαιρία να δείξει τον χειρότερο εαυτό του. Και πράγματι, όχι μόνο έδιωξε τον Βαγγέλη, αλλά και τον στόλισε κατάλληλα για όλα όσα προσέφερε στην ΑΕΚ και στον ίδιο προσωπικά. Ενα όμως δεν πρόσεξε, τη φάκα που του έστησε πίσω από το δόλωμα ο Αλεξανδρής. Γιατί, ενώ η απομάκρυνση του προπονητή δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα (αντίθετα μάλιστα, μάλλον χειροτερεύει ορισμένα από αυτά), φορτώνει πια όλες τις ευθύνες στις πλάτες του Γρανίτσα, που, εκτός από χορηγούς, μίλησε και για νεαρούς παίκτες. Οι οποίοι δεν έτυχαν της εμπιστοσύνης του προπονητή! Λίγο ακόμα δηλαδή και θα έπαιρνε στα χέρια του το πινακάκι με τα συστήματα...

Ελλάς, το μεγαλείο σου! Ή μάλλον θαυμαστά τα έργα σας, κύριοι Γρανίτσα και Φιλίππου, αφού μέσα σε χρόνο ρεκόρ καταφέρατε την ομάδα που πήρε Κύπελλο Σαπόρτα και πρωτάθλημα και έπαιξε στον τελικό του ευρωπαϊκού φάιναλ φορ να τη διαλύσετε εις τα εξ ων συνετέθη.

Οπως αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς, επί της ουσίας αυτό είναι το πρόβλημα της ΑΕΚ και όχι αν ο Γρανίτσας έδιωξε τον Αλεξανδρή (ή ο Αλεξανδρής κατάφερε να βάλει τον Γρανίτσα να τον διώξει!). Οχι βέβαια ότι η αχαριστία απέναντι σ' έναν προπονητή είναι κάτι που θα πρέπει να περνάει απαρατήρητο. Οχι. Αλλά να, τέτοιες συμπεριφορές, σε προπονητές και παίκτες, συμπεριφορές που στις μέρες μας έχουν καταντήσει ρουτίνα, δεν είναι... προνόμιο της ΑΕΚ, αλλά χαρακτηρίζουν ολόκληρο το ελληνικό πρωτάθλημα. Ενα πρωτάθλημα που τελικά κινείται μεταξύ φθοράς και... αφασίας, αφού η αφθαρσία είναι λέξη άγνωστη για τους περισσότερους εκ των συντελεστών του.