Η γεροπαραξενιά του Ρεχάγκελ και οι εταίροι της Σούπερ Λίγκας (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

...Kαι να αρχίσει νωρίς και να τελειώσει αργά, ένα πρωτάθλημα που δεν είναι ούτε 34 ούτε 38, αλλά μόνο 30 αγωνιστικών, αντιλαμβάνεται κανείς ότι απλώς δεν γίνεται! Παρά μονάχα άμα καθιερώναμε, α λα Μπουντεσλίγκα, Winterpause. 'Η, η (εφετινή) ενδιαφέρουσα ιδέα των Πορτογάλων, άμα βάζαμε στο καλεντάρι Σαββατοκύριακα, και όχι μεσοβδόμαδα, Κύπελλο. Το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν επείγον να αρχίσει νωρίς, επειδή η Εθνική είχε 2 Σεπτεμβρίου το ματς στο Κισινάου. Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι επείγον να τελειώσει αργά, επειδή η Εθνική έχει 2 και 6 Ιουνίου τα ματς στο Καραϊσκάκη με την Ουγγαρία και τη Μολδαβία.

Τράβα από δω, άρχισε 19 Αυγούστου. Τράβα από κει, η 13η Μαΐου έμοιαζε νορμάλ ημερομηνία λήξεως. Γενικώς, το (δύσκολο) κομμάτι-πρόγραμμα είναι το νούμερο ένα που έχει να αναγνωρίσει κανείς, ως credit μεθοδικότητας και αξιοπιστίας, στη Σούπερ Λίγκα. Αν θέλετε να το προσωποποιήσουμε, στον Πατρίκ Κομνηνό.

Υστερα, ήρθε το ντόμινο. Να αδειάσει το Ολυμπιακό Στάδιο πριν από τις 13 Μαΐου, διότι 23/5 είναι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ και η ΟΥΕΦΑ το θέλει, διαθέσιμο, περισσότερες (από δέκα) μέρες. Αντε, να κλείσει. Η Σούπερ Λίγκα έβγαλε από το μανίκι την κενή ημερομηνία-καβάτζα της 4ης Φεβρουαρίου, τη γέμισε (με την αγωνιστική που έρχεται), έφερε την ημερομηνία λήξης στις 29 Απριλίου. Ο Ρεχάγκελ δεν ήξερε καμία 29η Απριλίου. Ηξερε, μονάχα, 13η Μαΐου.

Αλλά στις 13/5, υπό τις νέες συνθήκες, θα 'πρεπε να ξεσπιτωθεί ο Παναθηναϊκός (για το τελευταίο παιγνίδι με την Κέρκυρα). Το 2003 στο Μάντσεστερ δεν ξεσπιτώθηκε καμιά Γιουνάιτεντ από το «Ολντ Τράφορντ» λόγω τελικού, ούτε το 2004 στο Γκελζενκίρχεν καμιά Σάλκε από την «Αρένα». Εκεί είναι η Αγγλία και η Γερμανία. Εδώ είναι Ελλάδα και, για να κάνουμε σωστό τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, θέλουμε τον... χρόνο μας.

Ο Ρεχάγκελ, μαθαίνοντας για 29 Απριλίου, έπαθε ακριβώς ό,τι παθαίνει ο μέσος κεντροευρωπαίος που του τυχαίνει να κάνει πάσης φύσεως δουλειές μαζί μας: αποδιοργανώθηκε εντελώς! Ζήτησε, μετά την αλλαγή, επιστροφή στο αρχικό πλάνο. Αντιμετωπίστηκε όπως αντιμετωπίζουμε κάθε κεντροευρωπαίο που, εξαιτίας μας, αποδιοργανώνεται: σαν μυστήριο! Ο Γκαγκάτσης μετέφερε το αίτημα Ρεχάγκελ στο, περίπου, πνεύμα να-του-κάνουμε-το-χατίρι-να-μην-γκρινιάζει.

Επιπλέον, ο Ρεχάγκελ αντιμετωπίστηκε... σχεδόν με επιθετικότητα από τον (αμέσως ενδιαφερόμενο) Τζίγκερ. Οτι καλός, χρυσός ο Οτο, αλλά όχι και να μας αλλάζει κάθε τρεις και λίγο το πρόγραμμα. Οποία παρανόησις και στρέβλωσις! Ο Παναθηναϊκός, πράγματι, έχει κατανοητό συμφέρον να μην «τρέχει» τελευταία αγωνιστική σε κάποια Ριζούπολη. Μόνο που ο Ρεχάγκελ δεν αλλάζει κάθε τρεις και λίγο το πρόγραμμα. Ο Ρεχάγκελ ζήτησε το... αντίθετο: να μην αλλάξει το πρόγραμμα. Να παραμείνει ως είχε από το καλοκαίρι.

Η Σούπερ Λίγκα, χθες το βράδυ, αποφάσισε να υιοθετήσει τη στάση Τζίγκερ και να εμμείνει στην 29η Απριλίου για το φινάλε. Να δεχθούμε ότι δεν έχει και τόση από πρακτικό αντίκρισμα σημασία. Στο κάτω κάτω της γραφής, όπως οι ίδιοι οι εταίροι της Σούπερ Λίγκας λένε, για «έναν Νικοπολίδη» γίνεται όλη η φασαρία. Αντε και για ένα σέντερ μπακ (Ανατολάκης ή Δέλλας), άντε βαριά βαριά και για μια λύση στην επίθεση (Λυμπερόπουλος ή Σαλπιγγίδης). Ολοι οι άλλοι βασικοί της Εθνικής παίζουν έξω.

Εκείνο που απομένει συζητήσιμο, ακόμη κι αν δεν υπήρχε ο Ρεχάγκελ ή οι υποχρεώσεις της Εθνικής τον Ιούνιο, είναι εάν οι ΠΑΕ έχουν ακριβή αίσθηση του (ας το βαφτίσουμε) ευρύτερου αθλητικού συμφέροντός τους. Πιο απλά: Τι (καταλαβαίνουν ότι) θα τους... κάνουν, τους παίκτες τους, όλο τον Μάιο; Θα τους αμολήσουν, δύο μήνες, για διακοπές; Επειτα, θα θέλουν έξι (μήνες) για να τους συμμαζέψουν πάλι στα ίσα τους. Πώς σκοπεύουν ο Ατρόμητος ή ο Πανιώνιος να κυλήσει ο Μάιος; Θα παίζουν μεταξύ τους φιλικά για να περνάει η ώρα; Η δραστηριότητα δεν ακούγεται, όσο να 'ναι, επικερδής.