Βαθύ κόκκινο για τον Θρύλο, στο βάθος πράσινο για το «τριφύλλι» (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Για τον Ολυμπιακό το ξέραμε από πριν? λόγω προϋποθέσεων και ιδιαιτεροτήτων θα πήγαινε στον όμιλο της ΤΣΣΚΑ, πράγμα που δεν θα του επέτρεπε ούτε καν να ονειρευτεί την προνομιούχο πρώτη θέση. Εκείνα που παίζονταν στην περίπτωσή του ήταν, πρώτα, ποια ομάδα θα συμπεριλαμβανόταν ως τρίτη στον όμιλό του και κατόπιν με ποιον όμιλο θα διασταυρωνόταν ο δικός του στα πλέι οφ. Ε, λοιπόν, εδώ ακριβώς έπαθε τη μεγαλύτερη ζημιά, η οποία δεν του επιτρέπει να έχει σοβαρές πιθανότητες για να φτάσει στο φάιναλ φορ της Αθήνας. Και αυτό γιατί, κατ' αρχάς, η τρίτη του ομίλου του Μπανταλόνα είναι μία ομάδα με στυλ παραπλήσιο με το δικό του, η οποία έχει τις προϋποθέσεις να του αποσπάσει τη δεύτερη θέση. Αλλά και γιατί, ακόμα και αν ο Ολυμπιακός υπερισχύσει της Μπανταλόνα, τα λογικά προγνωστικά τον οδηγούν απέναντι σε ένα άλλο θηρίο της διοργάνωσης, την Τάου, την οποία θα αντιμετωπίσει με μειονέκτημα έδρας στα πλέι οφ.
Ο Παναθηναϊκός, από την πλευρά του, μπορεί να στάθηκε με μια πρώτη ματιά άτυχος, αφού στον όμιλό του κατέληξε η Μπαρτσελόνα αντί της Μπενετόν, ενώ η Εφές Πίλσεν, ίσως η πιο υπολογίσιμη από τις ομάδες του τρίτου γκρουπ, δεν εξοστρακίστηκε κάπου αλλού, αλλά επί της ουσίας δεν έχει σοβαρά προβλήματα. Γιατί στα πλέι οφ ο όμιλός του διασταυρώνεται με εκείνον των Ντιναμό, Μπενετόν και Μάλαγα, ο οποίος είναι ο ασθενέστερος των τεσσάρων και του παρέχει τη δυνατότητα να είναι φαβορί για πρόκριση στο φάιναλ φορ, ακόμα και χωρίς πλεονέκτημα έδρας!

Ο τυχερός της υπόθεσης από ελληνικής πλευράς είναι ο Αρης. Γιατί κληρώθηκε σε έναν όμιλο στον οποίο δεν υπάρχει ομάδα-φόβητρο, γεγονός που του επιτρέπει να φιλοδοξεί για τρεις εντός έδρας νίκες και ό,τι άλλο προκύψει από κει και πέρα... Καθόλου άσχημα, δηλαδή, για μια ομάδα που μπήκε στον όμιλό της από το τέταρτο γκρουπ δυναμικότητας. Ετσι δεν είναι;
Ενα θεωρητικό πλεονέκτημα που προέκυψε για το ελληνικό μπάσκετ από τη χθεσινή κλήρωση-ορισμό του Τοp 16 της Ευρωλίγκας είναι το γεγονός ότι με βάση τη διασταύρωση των ομίλων στη φάση των πλέι οφ, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός έχουν την τυπική δυνατότητα να προκριθούν και οι δύο στο φάιναλ φορ της Αθήνας, αφού αποκλείεται να βρεθούν αντιμέτωποι πριν από αυτό.

Ανεξάρτητα πάντως από τα τερτίπια της «κλήρωσης» και τη σύνθεση των ομίλων ή τις διασταυρώσεις στα πλέι οφ, εκείνο που θα παίξει τον σημαντικότερο ρόλο σε σχέση με τις ομάδες που θα παίξουν στις 4 και 6 Μαΐου στην Αθήνα είναι η γενικότερη δυναμικότητά τους και η ετοιμότητα που θα επιδείξουν από εδώ και μπρος.

Και σ' αυτούς ακριβώς τους τομείς είναι που τα χαλάει ο Ολυμπιακός, ο οποίος, αν και ξεκίνησε δυναμικά και με όνειρα χίλια, κατάντησε εσχάτως μια προβληματική ομάδα χωρίς σταθερή ταυτότητα και προοπτική. Οι αιτίες είναι πολλές. Με πρώτη και καλύτερη τη φιλοσοφία του προπονητή, που περιλαμβάνει πολύ τρέξιμο, πολλά σουτ, συνεχή πικ εντ ρολ, αλλά σχεδόν καθόλου άμυνα, γεγονός που, όσο τα ματς αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα, αποδεικνύεται όλο και πιο καθοριστικό.

Αλλος σημαντικός παράγων, το πρόβλημα με τον Σχορτσιανίτη, το οποίο έχει προς το παρόν θέσει τον ακατανίκητο σέντερ εκτός ομάδας, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να έχει χάσει το βασικότερο σημείο στήριξής του τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα. Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς τη συνεχιζόμενη απουσία του τραυματία Μασιγιάουσκας και τη βήμα βήμα απομυθοποίηση του Σκούνι Πεν, ενός ουσιαστικά μέτριου πλέι μέικερ που ελέω Ολυμπιακού βρέθηκε με κασέ 900.000 δολαρίων τον χρόνο, τότε μπορεί να έχει ολοκληρωμένη τη σημερινή εικόνα μιας ομάδας που με τις κινήσεις της το περασμένο καλοκαίρι κατάφερε να τρομάξει ακόμα και τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αν θελήσουμε να μιλήσουμε πιο ουσιαστικά και για τον Παναθηναϊκό, θα πρέπει σε σχέση με τους αντιπάλους του πρώτα να επισημάνουμε τα εξής: εντάξει, η Μπαρτσελόνα έχει μεγάλο όνομα, είναι η αγαπημένη ομάδα της Ευρωλίγκας, διαθέτει αστέρες πρώτης γραμμής, αλλά από αποτελεσματικότητα υστερεί, και μάλιστα πολύ. Γιατί δεν παίζει άμυνα κι επειδή δεν έχει υπομονή και σταθερές συνεργασίες στην επίθεση. Γιατί -με δυο λόγια- ο πολυδιαφημισμένος προπονητής της, Ντούσκο Ιβάνοβιτς, στάθηκε αδύνατον να πείσει τις βεντέτες της ομάδας να θέσουν το «εγώ» τους στην υπηρεσία του «εμείς». Ετσι, λοιπόν, η σημερινή Μπάρτσα μπορεί υπό προϋποθέσεις να αποδειχτεί ο εφιάλτης της μιας βραδιάς και τίποτα περισσότερο, αλλά ακόμα και αυτό σε άμεση εξάρτηση με τη συγκέντρωση και τη σοβαρότητα του αντιπάλου που θα έχει απέναντί της. Οσο για την Εφές Πίλσεν, μέχρι στιγμής έχει πορευθεί με τρομερά σκαμπανεβάσματα, τα οποία την τοποθετούν περίπου σε ίση μοίρα με την Μπαρτσελόνα. Πράγμα που σημαίνει ότι το τι θα γίνει τελικά στον όμιλο αυτόν θα εξαρτηθεί κατά κύριο λόγο από τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έχει την πολυτέλεια να ξεκουράζεται εδώ και 20 μέρες για να επανέλθει δριμύτερος, όταν θα αρχίσουν τα ματς με το ουσιαστικό περιεχόμενο.

Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, οι «πράσινοι» δεν θα συναντήσουν σοβαρές δυσκολίες ούτε στο Τοp 16 ούτε στα πλέι οφ. Εκεί που θα γνωρίσουν σοβαρότερη δοκιμασία θα είναι το φάιναλ φορ της Αθήνας. Και αυτό όχι μόνο γιατί απέναντί τους θα βρουν τις πραγματικά μεγάλες ομάδες (ΤΣΣΚΑ, Τάου) της διοργάνωσης, ούτε γιατί θα κληθούν να ανταποκριθούν (λόγω έδρας) στο βάρος του λογικού φαβορί, αλλά κυρίως γιατί τότε θα τον φτάσουν στα όριά του οι αδυναμίες που κουβαλάει, κυρίως στα πρόσωπα παικτών που είτε δεν προσαρμόστηκαν στις απαιτήσεις του είτε αποδείχτηκαν κατώτεροι του αναμενομένου.

Αν χρειάζεται να ξαναπούμε λίγες κουβέντες για τον Αρη, αυτές έχουν να κάνουν με τα εξής: 1. Η Ντιναμό, εκτός του ότι δεν έχει έδρα, έχασε και τον Χάνσεν που ήταν το βαρύ πυροβολικό της στην περιφέρεια. Διαθέτει όμως πάντα την «εταιρεία δολοφόνων» που την καθιστά πανίσχυρη στο παρασκήνιο. 2. Η Μπενετόν βρίσκεται σε φάση μικρής ανάκαμψης, αλλά η δυναμικότητά της δεν μπορεί να ξεπεράσει κάποιο ελεγχόμενο επίπεδο, το οποίο δεν απέχει πολύ από εκείνο του Αρη. 3. Η ομάδα-έκπληξη του ομίλου μπορεί να είναι η Μάλαγα -ιδίως αν επιστρέψει έτοιμος ο Μπράουν. 4. Ο ίδιος ο Αρης έχει υπερβεί ήδη τις δυνατότητές του, οπότε το τι θα κάνει από δω και μπρος εξαρτάται περισσότερο από τους άλλους και λιγότερο από τον ίδιον.