Οι φίλοι που έγιναν εχθροί (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Oι αυστηροί θα πουν ότι ο Πίνι Γκέρσον το παραξήλωσε. Οτι παρέδωσε τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη βορά στις ορέξεις της κοινής γνώμης με τις προ μηνός αποκαλύψεις και μετά τον κρέμασε στο σχοινί της μπουγάδας. Οτι καταχράται τη στήριξη της διοίκησης και προσβάλλει με τρόπο ακραίο έναν αθλητή καταξιωμένο στη συνείδηση των φιλάθλων και των οπαδών. Οτι υπερβαίνει συστηματικά τα εσκαμμένα με τις δηλώσεις του. Οτι αχρηστεύει με την τακτική του ένα σημαντικό για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό μπάσκετ κεφάλαιο. Οτι βγάζει στην επιφάνεια πράξεις και λόγια που θα 'πρεπε να μένουν επτασφράγιστα στα αποδυτήρια. Οτι διαχειρίζεται με μεθόδους αυταρχικές και χοντροκομμένες μία κρίση, η οποία χρειάζεται λεπτούς χειρισμούς.

Οι επιεικείς θα επισημάνουν ότι ο Γκέρσον ανέχθηκε πολύ νερό στο κρασί του προτού το χύσει. Οτι χρησιμοποίησε κατά κόρον το βαμβάκι πριν πιάσει το σπαθί. Οτι σαρκάζει και ειρωνεύεται προσπαθώντας να κεντρίσει το φιλότιμο του Σχορτσιανίτη. Οτι η ράβδος πίπτει όπου δεν πίπτει λόγος. Οτι ο προπονητής είναι θέσει ο άρχων των αποδυτηρίων, οπότε καθορίζει και τους κανόνες. Οτι έχει στο παλμαρέ του θριάμβους οι οποίοι δικαιώνουν κάθε του ιδιοτροπία ή μέθοδο (όπως λέμε... Ιωαννίδης). Οτι, στο κάτω κάτω, για όλα φταίει ο ίδιος ο Σοφοκλής.

Οι φίλοι θα πουν λευκό, οι εχθροί θα απαντήσουν μαύρο (μεταφορικά και κυριολεκτικά). Το πρόβλημα για τον Γκέρσον είναι ότι στην αρχή της περιόδου είχε μόνο φίλους στο λιμάνι. Τώρα έχει μόνο εχθρούς.

Ή μήπως δεν είναι έτσι; Πέρα από την υπερβολή της διατύπωσης, οι αμφισβητίες αυξάνονται και πληθύνονται όχι μόνο εξαιτίας των χειρισμών του στο θέμα «Σόφο», αλλά και γενικότερα. Ο Ολυμπιακός ούτε ωραίο μπάσκετ παίζει ούτε τα αποτελέσματα που χρειάζεται παίρνει. Μέχρι τα μέσα του Γενάρη, ο Ισραηλινός απαντούσε με αριθμούς. Εχουμε 9 νίκες στην Ευρωλίγκα, έλεγε. Θα βγούμε «καλύτεροι δεύτεροι» και θα μπούμε στην κληρωτίδα με προνόμια «πρώτου».
Τρεις εβδομάδες και δύο συντριβές αργότερα, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στον λάκκο με τα θηρία και είναι αουτσάιντερ πια για το φάιναλ φορ, όχι φαβορί. Στο πρωτάθλημα ξέμεινε τρίτος πίσω από Παναθηναϊκό και Αρη και το «τρένο» του Κυπέλλου έχει ήδη χαθεί. Ο Γκέρσον δεν μπορεί πια να επιστρατεύσει τα αποτελέσματα ως επιχείρημα. Οι κινήσεις τις οποίες επέβαλε στη διοίκηση για να μπαλώσει τις απουσίες των Ματσιγιάουσκας, Σχορτσιανίτη αφήνουν πολλά ερωτήματα (Μακναμάρα, Μουλαομέροβιτς, τώρα Στεφάνοφ και Χόσκινς), ενώ ο προσωρινός παροπλισμός παικτών που αποδεικνύονται ικανοί να προσφέρουν (με κορυφαίο παράδειγμα τον Μπουρούση) τον εκθέτει ακόμα περισσότερο.
Η τρομερή κόντρα με τον Σχορτσιανίτη δημιούργησε στις κερκίδες δυσαρέσκεια, η οποία πλέον διορθώνεται μόνο με τίτλους. Αν γυαλίσει το μάτι του Σοφοκλή, ποιος αλήθεια θα σπεύσει να προστατεύσει τον Γκέρσον; Οι πολλοί στο ΣΕΦ θα ξεσπάσουν σε... χειροκροτήματα, άσχετα αν ο Ισραηλινός έχει δίκιο ή άδικο στην πολύκροτη διαμάχη. Η διαχείριση μιας κρίσης είναι ένα πρόβλημα πολύ διαφορετικό από την ίδια την ουσία της.

Ο επίσημος Ολυμπιακός μοιάζει εγκλωβισμένος. Δεν πρόκειται βέβαια να προχωρήσουν σε δραστικά μέτρα οι Αγγελόπουλοι. Είναι υποχρεωμένοι να στηρίξουν την επιλογή Γκέρσον έως το τέλος. Ο προπονητής θα κριθεί στο τέλος της περιόδου, περισσότερο από την πορεία της ομάδας στην Ευρωλίγκα (όπου έχει ρίξει όλο του το -όχι αμελητέο- βάρος), παρά στο πρωτάθλημα. «Αρκεί να μην αφήσει πίσω του καμένη γη», θα πει ο αυστηρός της πρώτης παραγράφου. Οτι ο μισός Ολυμπιακός αναπολεί τον Καζλάουσκας και τον Εντνι είναι βγαλμένο από τ' άγραφα.