Απλά μαθήματα πρωταθλητισμού (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ήθελα να το γράψω καιρό τώρα: κάθε φετινό ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι ένα πραγματικό μάθημα για το τι σημαίνει υγιής πρωταθλητισμός και πώς αυτός γίνεται. Συνιστώ σε όλους όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο να παρακολουθούν την πορεία της εξαιρετικής αυτής ομάδας για να καταλάβουν το σπορ καλύτερα. Και για να παρακολουθήσουν μερικά απλά, αλλά υπέροχα μαθήματα πρωταθλητισμού.

Tον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον πιο ποιοτικό παίκτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο σερ Αλεξ τον απέκτησε όταν ήταν 20 χρόνων και τον έκανε ηγέτη, βοηθώντας τον να κατανοήσει το μέγεθος και την ιστορία του συλλόγου. Ο χαρισματικός πιτσιρίκος, που κυκλοφορούσε με δύο σκουλαρίκια, ωρίμασε ποδοσφαιρικά σε χρόνο ρεκόρ, εμφανίζοντας στο γήπεδο και ηγετικά προσόντα. Φέτος αποδεικνύει ότι είναι μακράν ο πιο βελτιωμένος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής. Μάθημα πρώτο: οι ηγέτες γεννιούνται, αλλά και πλάθονται. Αρκεί να ξέρεις το πώς.

Οικογένεια

Πέρυσι το καλοκαίρι, όταν το νησί είχε ξεσηκωθεί εναντίον του Πορτογάλου, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την αποβολή του Ρούνεϊ και τον συνακόλουθο αποκλεισμό της εθνικής Αγγλίας από το Μουντιάλ, ο προπονητής στήριξε τον ποδοσφαιριστή του, λέγοντας ότι αυτό που συνέβη ανάμεσα στους δύο είναι μια παρεξήγηση που θα λυθεί στην πρώτη προπόνηση της ομάδας. Ετσι κι έγινε. Ο Ρονάλντο κάνει φέτος ένα εντυπωσιακό πρωτάθλημα, ανταποδίδοντας τη στήριξη του σερ Αλεξ. Μάθημα δεύτερο: για να κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να έχεις μια ομάδα–οικογένεια.

Μπάτζετ

Εχει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το μεγαλύτερο μπάτζετ στην Πρέμιερ Λιγκ; Ούτε για πλάκα. Ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον δεν διαχειρίστηκε ποτέ το μπάτζετ που είχε η Τσέλσι για μεταγραφές πέρυσι το καλοκαίρι. Ομως ο σερ Αλεξ με προσεκτικές κινήσεις έχει δημιουργήσει ένα ρόστερ 25 ποδοσφαιριστών στο οποίο βλέπει κανείς και παλιούς (Γκιγκς, Σκόουλς, Φαν ντερ Σαρ, Φέρντιναντ, Λάρσον, Νέβιλ –όλοι πάνω από τα 30) και νέους (Βίντιτς, Ρονάλντο, Ρόσι, Σμιθ, Κάριγκ, Ρούνεϊ -όλοι κάτω από τα 25). Οι ηλικίες δεν παίζουν κανένα ρόλο –σημασία έχει ότι όλοι χρησιμοποιούνται στη βάση ενός πλάνου που ο προπονητής τηρεί πιστά. Δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι. Ακόμα και εκείνοι που είναι εμφανώς καλύτεροι κάθονται στον πάγκο: παίζουν πάντα οι πιο φορμαρισμένοι. Η Τσέλσι, που κοστίζει δύο φορές περισσότερο, δεν έχει αναπληρωματικό αριστερό μπακ πίσω από τον Ασλεϊ Κόουλ και μόλις χτύπησε ο Τζον Τέρι η άμυνά της διαλύθηκε: τα χρήματα του Αμπράμοβιτς δεν την έσωσαν. Μάθημα τρίτο: οι ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό πρέπει να στηρίζονται όχι σε πέντε μονάδες, αλλά σε είκοσι και βάλε παίκτες.

Απαραίτητοι

Το ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ξοδεύει λιγότερα από άλλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ δεν σημαίνει ότι όταν χρειάζεται να ξοδέψει κάνει τσιγκουνιές. Ξόδεψε πάρα πολλά για τον Φέρντιναντ παλιότερα, για τον Ρούνεϊ αργότερα αλλά και για τον Μάικλ Κάριγκ, τον οποίο απέκτησε την τελευταία μέρα των καλοκαιρινών μεταγραφών από την Τότεναμ τον Αύγουστο. Ο Κάριγκ δεν ήταν ο καλύτερος αμυντικός χαφ του κόσμου, αλλά στη συγκεκριμένη θέση δεν υπήρχαν πολλές λύσεις και κρίθηκε απαραίτητος και γι' αυτό πληρώθηκε 30 εκατομμύρια ευρώ. Μάθημα τέταρτο: μια ομάδα πρέπει για τους παίκτες που είναι απαραίτητοι να ξοδεύει όσο πιο πολλά μπορεί. Μόνο γι' αυτούς.

Χάρισμα

Η μεγάλη ικανότητα του σερ Αλεξ είναι να βάζει στοιχήματα με τον εαυτό του ώστε να βρίσκει συνεχώς κίνητρα. Ο μάνατζερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην κηδεία του Τζορτζ Μπεστ είχε ανακοινώσει σχεδόν το αντίο του στον σύλλογο -στις εφημερίδες δημοσιεύονταν ονόματα διαδόχων του ή γκάλοπ με προτιμήσεις οπαδών. Ο σερ Αλεξ βρήκε μια νέα αποστολή: έβαλε στόχο να φτιάξει μια ομάδα που θα αναδείξει νέες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Δεν είναι μόνο ο Ρονάλντο που κάνει τη διαφορά: φέτος βλέπουμε την ωριμότητα του Ρούνεϊ, τη χρησιμότητα του Σαχά, του Παρκ, του Σμιθ, του Φλέτσερ κι ανακαλύπτουμε παίκτες που τα επόμενα χρόνια θα μας απασχολήσουν σοβαρά, όπως ο Βίντιτς, ο Ρίτσαρντσον, ο Ρόσι. Κυρίως όμως βλέπουμε σημαντικά πράγματα από τον Σκόουλς, τον Σόλσκιερ, τον Λάρσον, που ξεκουράστηκε και επέστρεψε, και φυσικά παρακολουθούμε σπάνιες περφόρμανς του μεγάλου Ράιαν Γκιγκς, ο οποίος, παίζοντας, όπως και οι άλλοι μεγάλοι, λιγότερο από τα προηγούμενα χρόνια, προσφέρει τη σπάνια κλάση του τη στιγμή που χρειάζεται. Μάθημα πέμπτο: ο προπονητής πρέπει να έχει ένα σχέδιο που να ξεπερνά τα ματς του Σαββατοκύριακου. Αυτό που κάνει ο σερ Αλεξ φέτος είναι άριστη διαχείριση, έχοντας όμως προηγουμένως προετοιμαστεί γι' αυτό.

Νοοτροπία

Ο πραγματικός λόγος, ωστόσο, που η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι πρώτη έχει να κάνει με τη νοοτροπία της. Αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετά από διάφορες πριμαντόνες που βρήκε στο διάβα του (Βερόν, Μπέκαμ, Φαν Νιστελρόι, Κιν –παίκτες που έδωσαν πολλά αλλά που άθελά τους ίσως βρέθηκαν να είναι πιο πάνω από την ομάδα), ο σερ Αλεξ γύρισε στις παλιές αξίες: πόνταρε πάλι στη δύναμη του γκρουπ και στο περίφημο βάρος της φανέλας. Σε κάθε ματς του αγγλικού πρωταθλήματος η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατεβαίνει με την απόλυτη πεποίθηση ότι είναι καλύτερη ομάδα από τον αντίπαλό της γιατί είναι η Γιουνάιτεντ. Με όποιον κι αν παίζει, όπου κι αν παίζει, η φετινή ομάδα του σερ Αλεξ προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, χωρίς να περιμένει μαγικές ενέργειες από τις όποιες χαρισματικές μονάδες της. Αν αυτές υπάρξουν, ακόμα καλύτερα, αλλά το βασικό είναι να γίνεται πολλή και κοινή δουλειά: δεν είναι τυχαίο ότι σκοράρει συνεχώς εδώ και δέκα αγώνες, ούτε ότι έχει μακράν την καλύτερη επίθεση του αγγλικού πρωταθλήματος. Στο παιχνίδι της υπάρχει μόνο η σιγουριά της υπεροχής, χωρίς καμία απολύτως δόση αλαζονείας. Κι αυτό είναι το πιο μεγάλο μάθημα πρωταθλητισμού που μπορεί κάποιος να πάρει από αυτή την υπέροχη ομάδα.

Ανακοινώσεις

Διαβάζω με ενδιαφέρον τις ανακοινώσεις που ανταλλάσουν το Υφυπουργείο Αθλητισμού και ο Αρης Θεσσαλονίκης. Στον Αρη πιστεύουν ότι δικαιούνται επιχορήγηση από τον ΟΠΑΠ και διαδηλώνουν. Ο Ορφανός απαντάει ότι τους έχει δώσει πολλά και ότι δεν έχει άλλα: και οι δύο σφάλλουν.

Στον Αρη δεν μπορεί να απαιτούν να πάρουν χρήματα για να βάλουν το σήμα του ΟΠΑΠ στις κάλτσες –αυτά είναι αστειότητες. Επίσης δεν βλέπω λογική στο να διαφημιστεί ο ΟΠΑΠ τώρα, ενώ υπολείπονται δέκα αγωνιστικές για το τέλος του πρωταθλήματος. Αν ο ΟΠΑΠ ήθελε να διαφημιστεί μέσω του Αρη, θα 'πρεπε να έχει κλείσει τη σχετική χορηγία καιρό τώρα. Σήμερα που ο ΟΠΑΠ είναι χορηγός της Σούπερ Λίγκας, που του εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή προβολή, γιατί να δώσει χρήματα για διαφήμιση στον Αρη;

Οι οπαδοί και οι παράγοντες του Αρη φωνάζουν ότι ο ΟΠΑΠ έχει δώσει λεφτά σε άλλους, στη Λάρισα π.χ. ή στην Κέρκυρα. Είναι αλήθεια ότι έχει δώσει, όπως είναι αλήθεια και ότι σε κάποιους (στον Παναθηναϊκό π.χ. που έχει υποβάλει το ίδιο αίτημα!) έχει αρνηθεί. Αν οι οπαδοί του Αρη ζητούν να σταματήσουν αυτού του είδους οι χορηγίες, είμαι μαζί τους. Ομως αν ισχυρίζονται ότι επειδή πήραν κάποιοι άλλοι χρήματα, πρέπει να πάρει και ο Αρης, συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω: ιστορικά δικαιώματα στα χρήματα του ΟΠΑΠ δεν έχει κανένας. Θα ήταν εξίσου κουτό να διαδηλώνουν στη Λάρισα και την Κέρκυρα κατά της ΕΡΤ επειδή προτίμησε (και χρυσοπλήρωσε) το τηλεοπτικό συμβόλαιο με τον Αρη.
Ο Ορφανός κάνει λάθος όταν στις ανακοινώσεις του υπενθυμίζει πόσο στοίχισαν οι ανακαινίσεις του Αλεξάνδρειου και του «Κλεάνθης Βικελίδης»: κανένας δεν υποχρέωσε την πολιτεία να ξοδέψει χρήματα γι' αυτά τα γήπεδα –όποιος διαβάζει τα ποσά που ξοδεύτηκαν πιο πολύ σκανδαλίζεται παρά λέει «μπράβο». Ομως, από την άλλη, και στον Αρη δεν μπορεί να μετατραπεί μια (συζητήσιμη) διεκδίκηση σε μάχη με την πολιτεία: δεν βλέπω ποιο μπορεί να είναι το συμφέρον του συλλόγου. Θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να ζητούσε ο Λάμπρος Σκόρδας π.χ. ένα ραντεβού με τους υπεύθυνους του ΟΠΑΠ, για να μάθει τι χρήματα είναι διατεθειμένοι να δώσουν και τι είδους προβολή ζητούν τη νέα σεζόν. Αλλά ο Σκόρδας -μου λένε- προτιμάει ως συνομιλητή τον Ευάγγελο Βενιζέλο: δικαίωμά του, ο Αρης όμως δεν φταίει σε τίποτα.