Χωρίς φανέλα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Η καριέρα του Βασίλη Τσιάρτα φτάνει στο τέλος της μέσα σε εκκωφαντική σιωπή. Οταν ο άνθρωπος φεύγει από τη ζωή, χρειάζεται συγγενείς και φίλους για να τον κλάψουν. Οταν η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή τελειώνει, χρειάζονται οπαδοί. Και ο Βασίλης Τσιάρτας τελειώνει την καριέρα του ως ένας ποδοσφαιριστής χωρίς ομάδα.
Με την εξαίρεση του Φρατζέσκου, ο Βασίλης Τσιάρτας είχε τα πιο τεχνικά «στημένα» από κάθε Ελληνα παίκτη. Το στυλ του με το τρέξιμο, έχοντας τα χέρια σηκωμένα στο πλάι, έδειχνε και τον χαρακτήρα του. «Μην ενοχλείτε τον μάστορα». Ο Βασίλης Τσιάρτας, όπως και οι περισσότεροι βιρτουόζοι, έβλεπε το ποδόσφαιρο σαν ατομικό σπορ. Και λάτρευε τις στιγμές που το ποδόσφαιρο γίνεται πραγματικά ατομικό. Τα φάουλ. Οταν ο Τσιάρτας ρολάριζε την μπάλα, σαν να έψαχνε να βρει τη σωστή «φέτα» που έπρεπε να έρθει σε επαφή με το πόδι του. Με την μπάλα να καταλήγει εκατοστά κάτω από το οριζόντιο δοκάρι ή, στον ελεύθερο χρόνο, χρονισμένη να πέσει στην κίνηση ακριβώς στο κεφάλι του Κοντού. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι γιατί ο Ντέμης Νικολαΐδης πέρασε στην ΑΕΚτσήδικη συνείδηση ως ο πραγματικός ΑΕΚτσής, ενώ ο Τσιάρτας ως μισθοφόρος. Ο Τσιάρτας είχε πουληθεί από την ΑΕΚ στη Σεβίλη, φέρνοντας χρήματα στο ταμείο της. Ο Τσιάρτας στην τελευταία και δυσκολότερη σεζόν της ΑΕΚ, πριν αναλάβει η ομάδα του Νικολαΐδη, είχε μείνει στην Ελλάδα να παίζει στα Λιόσια, όταν ο Κοντός ταξίδευε στη Μαδρίτη για να συνεχίσει στην Ατλέτικο. Εν κενώ οι οπαδοί της ΑΕΚ θα έπρεπε να αγαπούν τον Βασίλη Τσιάρτα το ίδιο ή περισσότερο από τον Ντέμη Νικολαΐδη.

Η σύγκριση όμως στο θέμα της αγάπης των οπαδών είναι συντριπτική υπέρ του Νικολαΐδη. Η Ertha Kitt είχε πριν από 50 χρόνια τραγουδήσει «What Lola wants, Lola gets». Το ίδιο ίσχυε ακριβώς και για τον Τσιάρτα. «Αυτό που ήθελε ο Βασίλης, αυτό έπαιρνε». Οταν πριν από τέσσερα χρόνια ο ΠΣΑΤ βράβευε την Εθνική, ο Βασίλης Τσιάρτας είχε πει ότι αυτό που θα ήθελε ήταν ένα ελικόπτερο για να βομβαρδίσει το κτίριο. Η αντιπάθεια της πλειονότητας των αθλητικογράφων στον Τσιάρτα δεν βοηθήθηκε από τη φράση. Οταν η ομάδα του Νικολαΐδη αναλάμβανε την ΑΕΚ και ζητούσε 30% έκπτωση στα δεδουλευμένα, ο Τσιάρτας απάντησε «όχι». Η κακή γνώμη των ΑΕΚτσήδων για τον Τσιάρτα έγινε χειρότερη.
Εγωιστής; Ναι. Οπως σχεδόν κάθε βιρτουόζος του ποδοσφαίρου που νιώθει ότι αναγκάζεται να παίζει με ξυλοκόπους. Με τη μόνη διαφορά ότι οι περισσότεροι ξέρουν να το κρύβουν. Ο Βασίλης Τσιάρτας δεν ένιωθε την ανάγκη να το κάνει. Χθες τελείωσε την καριέρα του με μικρότερες τυμπανοκρουσίες από όσες άξιζε. Ενας ποδοσφαιριστής χωρίς φανέλα.

Το νυκτερινό ραδιοφωνικό ντέρμπι ξεκίνησε από το βράδυ της Δευτέρας. Μαύρα μεσάνυχτα στον SuperΣΠΟΡ FM, με τον Διονύση Ελευθεράτο να ξεκινάει αισιόδοξα ότι κάποιος, στο διάολο, θα ασχοληθεί με κάτι άλλο. Με την κρατική βία, το Αρθρο 16, το δικαίωμα των κολεοπτέρων στην ομοφυλοφιλία. Με ό,τι να 'ναι. Εκτός από τη διαιτησία.

Τηλέφωνο. «Ελα, Διονύση. Ολυμπιακός είμαι. Εβλεπα το ματς με την ΑΕΚ και θέλω να ζητήσω η ομάδα μας να αλλάξει χρώματα και να φοράει μαύρα, γιατί ντρέπομαι που κερδίζουμε τα πρωταθλήματα με τη διαιτησία». Ο Ελευθεράτος με ένα γρήγορο «Ευχαριστώ, φίλε. Πάμε στην επόμενη γραμμή» σπατσάρισε με τον Ολυμπιακό. Ο επόμενος ξεκίνησε γκαζωμένος: «Ελα, Διονύση. Ολυμπιακός δεν ήταν ο προηγούμενος; Εγώ τότε είμαι Παναθηναϊκός και λέω να φοράμε ροζ, γιατί όλα τα πρωταθλήματα τα έχουμε πάρει αδελφίστικα».

Δύο μέρες αργότερα, έπειτα από κάποιους «Ολυμπιακούς» που έβγαιναν να ζητήσουν συγγνώμη για τα διαιτητικά εγκλήματα και «Παναθηναϊκούς» που ζητούσαν συγγνώμη για την εποχή του Βαρδινογιάννη, εμφανίστηκε και ο πρώτος Ατρόμητος. «Ελα, Διονύση. Ατρόμητος είμαι εγώ. Φενταγίν. Αλλά είχα πάει συμπτωματικά στο ΟΑΚΑ κι έφριξα με όσα έγιναν. Κόλαση ήταν το ΟΑΚΑ και είναι ντροπή αυτά που έκαναν οι ΑΕΚτσήδες στον Ολυμπιακό. Σου το είπα ότι είμαι Ατρόμητος, αλλά δεν μπορώ να μην πω αυτά που είδα». Ο Ελευθεράτος συγκρατήθηκε να μην πει «Ευχαριστώ, Σάββα» και είπε «Πάμε στο επόμενο τηλέφωνο».

Αυτή τη φορά η φωνή ήταν ώριμη... έως και πέφτω από το δέντρο. «Διονύση, εγώ είμαι φίλαθλος του Παναθηναϊκού. Θέλω να πω ότι κανένα από τα πρωταθλήματα που έχει πάρει ο Ολυμπιακός δεν έπρεπε να το είχε πάρει». Ακόμα και ο Ελευθεράτος ήταν δύσκολο να το καταπιεί. «Δηλαδή εννοείς ότι ούτε ένα από τα εννέα πρωταθλήματα που έχει πάρει ο Ολυμπιακός δεν ήταν άξιος να το πάρει;». «Φυσικά δεν εννοούσα αυτό, Διονύση». Ενας πνιγμένος στεναγμός ανακούφισης ακούστηκε από το μικρόφωνο. Ο άνθρωπος δεν ήταν εντελώς τρελός. Ο ακροατής συνέχισε: «Εννοούσα ότι κανένα από τα πρωταθλήματα που έχει πάρει ο Ολυμπιακός στην ιστορία του δεν άξιζε να το πάρει». «Σε όλη την ιστορία του; Ούτε ένα;». «Ούτε ένα, Διονύση. Ολα ήταν κάλπικα. Σε ευχαριστώ». Η γραμμή έκλεισε και η σιωπή απλώθηκε ξανά. Τώρα ο επόμενος που θα έβγαινε θα έπρεπε να απονείμει όλα τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού σε άλλες ομάδες, ώστε η ιστορία να ξαναγραφτεί. «Ελα, Διονύση. Θέλω να μιλήσω γι' αυτά που είπε ο προηγούμενος ακροατής...». «Ο κύριος προηγουμένως;». «Ναι, αυτός ο κωλόγερος». «Σε ευχαριστώ, φίλε». Ο Ελευθεράτος τού έκλεινε το τηλέφωνο, ο ακροατής -σίγουρα οπαδός του Ατρομήτου- έχανε τα πέντε λεπτά στη δημοσιότητα και η τελευταία σκέψη μου πριν κλείσω το ράδιο ήταν: «Τώρα που μπαίνουμε στον κόπο να πάμε για αναθεωρητική Βουλή και αναθεώρηση άρθρων του Συντάγματος, μήπως θα μπορούσαμε να περάσουμε και ένα που θα ανέστειλε τα δικαιώματα στο εκλέγειν και το εκλέγεσθαι σε όποιον έχει βγει σε ραδιοφωνική εκπομπή τα τελευταία τρία χρόνια;».

Το θέμα του ραδιοφώνου, όμως, ξαναφούντωνε χθες το πρωί. Ο Γιάννης Καραλής έσπαγε τη σιωπή του στη δεύτερη σελίδα του «Goal» και ξεκινούσε μία κατά μέτωπον επίθεση. Ακολουθεί το κείμενο. «Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να ασχοληθώ με τον... ρουφιανάκο του "θιγμένου αφεντικού"». Σε αυτό το σημείο όλοι οι φίλοι των κειμένων του Γιάννη είχαν πέσει γονατιστοί παρακαλώντας. «Γιάννη, ασχολήσου». Ο Γιάννης θα ασχολιόταν: «...που μέσα στην άγνοιά του μπερδεύει τον... Αντώνη-"Χάρη" με τον... Μιχάλη-"Χάρη" και τον -ενίοτε- Γιώργο-"Χάρη" και κάνει χαρακτηρισμούς ο ΔΟΥΛΟΣ του έμμισθου του... Γιώργου-"Χάρη"! Ούτως ή άλλως, κάνοντας την ΨΕΥΤΙΑ και τη ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ σημαία και βάζοντάς τη σε... εισαγωγικά έχει... πείσει τον εαυτό του ότι είπα εγώ αυτά που ο ίδιος φαντασιώνεται, οπότε... δώρον άδωρον. Εξάλλου, ΑΥΤΟΙ πάντα θα ζουν ανάμεσά μας. Το θέμα είναι να αφήνονται, έως ότου "ψοφήσουν ανάμεσά μας", αποφεύγοντας αυτό που μου έλεγε ο γίγαντας, ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης. "Το πρόβλημα θα ξεκινήσει όταν αρχίσουν να ζουν... ΜΕΣΑ ΜΑΣ"!».

Και τώρα βγάλτε τα τετράδια, γιατί έχει πρόχειρο διαγώνισμα.
α) Ολοι ξέρουμε ότι ο γίγαντας Δημήτρης Κωνσταντινίδης μας προειδοποίησε ότι καλύτερα είναι να ψοφήσει έξω παρά να ζει μέσα σου. Πόσο συχνά πρέπει να κάνουμε εξετάσεις για να βλέπουμε αν έχουμε έναν «Ανάμεσα Μας» μέσα μας; Και αν έχουμε έναν, αυτό μας κάνει φίλο ή εχθρό του έμμισθου του Γιώργου-«Χάρη»; Εχετε πέντε λεπτά για να απαντήσετε.

β) Στη χθεσινή εκπομπή του Μιχάλη Λεάνη ακούστηκε ακροατής να επιτίθεται στον Γιάννη Καραλή με το αιτιολογικό ότι την εποχή που η NetΜed είχε την ιδιοκτησία της ΑΕΚ δεν έβγαινε να φωνάξει για την ενίσχυσή της. Αυτό κάνει τον ακροατή εχθρό του Μιχάλη-«Χάρη» και του Αντώνη-«Χάρη», αλλά φίλο του δούλου, παρ’ ότι ο αφέντης του δουλεύει για τον Γιώργο-«Χάρη», που ταυτόχρονα είναι αφεντικό όλων των «Χάρηδων»; Αν τίποτα από αυτά δεν ισχύει, ο ακροατής είναι βαλτός, από αυτούς που θέλουν να βγάλουν τον άλλον από το παιχνίδι, αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλουν να φανούν, γιατί τότε οι άλλοι θα καταλάβαιναν ότι είναι αυτοί. Πρώτη ερώτηση. Αν αυτοί που είναι σήμερα αυτοί, αύριο γίνουν άλλοι, οι άλλοι θα γίνουν αυτοί ή θα παραμείνουν άλλοι; Δεύτερη ερώτηση. Ο γίγαντας Κωνσταντινίδης έχει άποψη για το θέμα; Εχετε μια βδομάδα για να το απαντήσετε.

Ελάχιστα λιγότερο μπλεγμένη είναι η υπόθεση του Παναγιώτη Κονέ. Προχθές το μεσημέρι ο Κώστας Μπότος κυκλοφορούσε στη Βαλαωρίτου μονολογώντας ότι ο πελάτης του δεν είχε πει ποτέ ότι ο Τάκης Λεμονής τον αποκάλεσε «παλιοαλβανάκι». Το τελευταίο που θα ήθελε ο Μπότος είναι να δημιουργήσει προηγούμενα με τον Ολυμπιακό και τους οπαδούς του. Εκτός του ότι ο Μπότος θέλει να μη χαλάσει τις σχέσεις του με τον Ολυμπιακό, δεν θέλει να έχει κάθε κάφρο να την πέφτει στον πιτσιρικά όπου εμφανίζεται. Σε αυτή τη γραμμή ήταν και η δήλωση του Κονέ, χωρίς «πρωτίστως» και «μολονότι», ότι δεν έπρεπε να είχε δοθεί τόση έκταση στο γεγονός. Από την άλλη, για το ότι δόθηκε μόνος υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο παίκτης, ο οποίος είπε την ιστορία στους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια.