Μάχη για τα κουκούτσια (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Εάν οι διαμαρτυρίες της ΑΕΚ δεν μεταφραστούν σε πράξεις, θα μείνουν σαν λεονταρισμοί που γρήγορα θα ξεχαστούν. Εάν σαν πράξη η ΑΕΚ αντιλαμβάνεται τις μηνύσεις σε διαιτητές, το πολύ να κονομήσει κάποιο κουκούτσι από μερικούς που θα φοβηθούν και δεν θα έχουν κέφι να τραβιούνται στα δικαστήρια. Κουκούτσια, όμως, κονομάει και σήμερα, τα κουκούτσια που δικαιούται κάθε μεγάλη ομάδα, που η ΑΕΚ τα πήρε, για παράδειγμα, στα ματς με την Καλαμαριά και την Κέρκυρα. Πριν αυτή η κίνηση ξεφτιλιστεί.
Για παράδειγμα, ο Ντέμης Νικολαΐδης είπε ότι ο Ολυμπιακός είναι ο ευνοημένος από τα σφυρίγματα, γεγονός που επανέλαβε ο βαθύτατος γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας «Δον Λορένσο» Σέρα Φερέρ. Πολύ ωραία. Και τώρα τι; Να αποχωρήσει η ΑΕΚ από τη Σούπερ Λίγκα θα ήταν μια σημαντική κίνηση επικοινωνίας, αλλά θα άφηνε το γήπεδο στον Ολυμπιακό. Αρα η ΑΕΚ θα πρέπει να προχωρήσει σε κινήσεις μέσα στη Λίγκα. Και, υποθέτω, με τον Ολυμπιακό να επηρεάζει τους διαιτητές και τις άλλες ομάδες να αδικούνται, η συμμαχία θα είναι εύκολη. Τα πράγματα, όμως, μπλέκονται όταν ακούγεται η επάρατη λέξη «ΕΠΟ».

Η ΕΠΟ ορίζει τους διαιτητές, ο Βασίλης Γκαγκάτσης κάνει κουμάντο στην ΕΠΟ, είναι λοιπόν δυνατόν ο Ολυμπιακός για να κάνει κουμάντο στη διαιτησία να μη συνεργάζεται με τον πρόεδρο της ΕΠΟ; Δεν είναι. Γιατί, λοιπόν, ο Ντέμης Νικολαΐδης δεν βγαίνει να καταγγείλει τον πρόεδρο της ΕΠΟ ότι συνεργάζεται με τον Ολυμπιακό στον έλεγχο της διαιτησίας; Στο φινάλε, δεν θα έχει παρά να επαναλάβει τα λόγια που είχε πει στην αποχώρηση από την Εθνική. Οτι νιώθει αηδιασμένος από αυτά που συμβαίνουν. Τι έγινε εν τω μεταξύ; Βοήθησε σε κάτι ο Γκαγκάτσης που να είναι τόσο σημαντικό ώστε δεν επιτρέπεται να τον στενοχωρούμε;
Για μία ακόμα φορά μια κίνηση ξεκινάει δυναμικά για να ξεφουσκώσει στη διαδρομή. Οταν εκτός από τους εχθρούς χρειάζεται να συγκρουστούμε και με φίλους. Οπως στην περίπτωση του Ντέμη με τον Βασίλη Γκαγκάτση. Οπως στις περιπτώσεις που μπλέκεται ο Παναθηναϊκός, όταν η προσωπική φιλία του Τάκη Κανελλόπουλου με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη δεν αφήνει περιθώρια συγκρούσεων. Οταν γίνει η πρώτη σύγκρουση με τους ηθικούς αυτουργούς του νταραβεριού στην ελληνική διαιτησία, η κίνηση της ΑΕΚ θα μπορεί να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Οσο περιορίζεται σε απειλές μηνύσεων κατά διαιτητών, θα είναι μια ακόμα μάχη για τα κουκούτσια. Από τέτοιες έχουμε δει πολλές.


Εάν το μπουκάλι είχε πάει στο κεφάλι του γυμναστή φιλοξενούμενης ελληνικής ομάδας, δεν θα είχε καν γραφτεί στο κατηγορητήριο. Αν είχε γραφτεί, θα έπρεπε να βρίσκεται μαζί με άλλα δέκα αδικήματα, ώστε να τιμωρηθεί το Καραϊσκάκη με πρόστιμο που δεν θα ξεπερνούσε τις 100 χιλιάδες ευρώ. Σημειωτέον ότι τα λεφτά του προστίμου μαζί με τα υπόλοιπα από τις τιμωρίες των ομάδων θα έμπαιναν σε κοινό ταμείο και αφού αφαιρείτο το ποσοστό της ΕΠΟ, θα μοιράζονταν στο τέλος σε όλες τις ομάδες. Περιλαμβανομένου και του Ολυμπιακού. Αντίθετα, το ένα μπουκάλι που έπεσε στο κεφάλι του γυμναστή της Σαχτάρ στοίχισε στον Ολυμπιακό πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, μια και τόσο περίπου υπολογίζονται τα έσοδα από ένα ευρωπαϊκό ματς χωρίς θεατές, εκτός της ζημιάς στο πρεστίζ της ομάδας και του ελληνικού ποδοσφαίρου, που δίνει την εντύπωση ότι υποδεχόμαστε τους φιλοξενούμενους σαν κάφροι. Τώρα η ερώτηση του εκατομμυρίου: η τιμωρία της μιας αγωνιστικής θα κάνει τον κόσμο του Ολυμπιακού να μαζευτεί; Και η απάντηση είναι «φυσικά όχι». Διότι ζητάμε από τα ίδια άτομα να έχουν δύο ειδών συμπεριφορές, που, εκτός του ότι είναι παράλογο, είναι και συγκλονιστικά ανήθικο.

Με τις διαφορετικές ποινές γίνεται μια διατίμηση σύμφωνα με την οποία το κεφάλι ενός ντόπιου γυμναστή είναι πολύ φθηνότερο από το αντίστοιχο ενός ξένου. Επίσης, ο μόνος τρόπος καταστολής της βίας είναι η απαγόρευση προσέλευσης στα γήπεδα σε όσους τη δημιουργούν. Μπορεί η ομάδα να ελέγξει τον κόσμο και να εγγυηθεί ότι αυτοί που μπαίνουν στο γήπεδο δεν θα επιτεθούν κατά του διαιτητή ή των αντίπαλων παικτών και οπαδών; Εχει καλώς. Δεν μπορεί; Δεν πειράζει. Λύνει το πρόβλημα η UEFA, απαγορεύοντας σε όλους να μπουν στο γήπεδο. Με το γήπεδο άδειο επεισόδια δεν γίνονται. Τι κάνουμε εμείς στο ελληνικό πρωτάθλημα, ελάχιστα ενδιαφέρει την UEFA. Πάμε, λοιπόν, στην κίνηση της «Ενωσης 1924» να στείλει DVD και διαμαρτυρία στην UEFA.
Πριν από τρία χρόνια παρά εννέα μέρες είχε ανακοινωθεί η επενδυτική ομάδα που αγόραζε την ΠΑΕ ΑΕΚ. Αποτελείτο από τους Ντέμη Νικολαΐδη, Λάκη Νικολάου, Στέφανο Μαματζή, Νίκο Κούλη, Κώστα Λουτσίδη, Ακη Κοσώνα, Γιώργο Κιντή, Νάσο Θανόπουλο, Νικόλα Ζυγουρόπουλο, Τάκη Κανελλόπουλο, Γιώργο Κουμπάρο και Λοΐζο Παπαδόπουλο. Από αυτούς σήμερα έχουν μείνει, εκτός του Νικολαΐδη, ο Κιντής, ο Θανόπουλος, ο Κανελλόπουλος και ο Κοσώνας. Ο λόγος που έφυγε ο καθένας ξεχάστηκε, όπως ξεχάστηκε και η αρχική δέσμευση της ομάδας ότι θα βάλει κεφάλαιο 5 εκατ. ευρώ, με τη δέσμευση ότι στο μέλλον κανένας δεν θα έχει το δικαίωμα να κατέχει πάνω από το 30% του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ. Πρώτη ομάδα μαζικής στήριξης, το σωματείο «Ενωση 1924», με πρόεδρο τον Νίκο Κιάο και υπεύθυνο Τύπου τον σημερινό πρόεδρο και μέλος του Δ.Σ. της ΠΑΕ ΑΕΚ Ακη Κοσώνα. Ο Κοσώνας πιθανόν να είναι ο μοναδικός ΑΕΚτσής που στα επόμενα τρία χρόνια θα παρέμενε ενεργό μέλος στο Δ.Σ. αλλά και στην ΠΑΕ. Τις φορές που μιλάει απλώς αλλάζει το καπέλο της ιδιότητας. Και μόνο υπό αυτό το πρίσμα η ανακοίνωση της «Ενωσης 1924» έχει νόημα. Ως ανακοίνωση ενός σωματείου που συνεργάζεται στενά με τη διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ, της οποίας είναι μέλος ο πρόεδρός του.

Το πρώτο, κατά τη γνώμη μου, τμήμα της ανακοίνωσης που έχει σημασία είναι το «το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και της ΑΕΚ δεν είναι ο κάθε Μπριάκος ή Βασσάρας, αλλά ο τρόπος του διορισμού τους στους αγώνες, τα πρόσωπα που τους διορίζουν και η σκοπιμότητα της διατήρησής τους». Το «τρόπος» προφανώς υπονοεί τους λόγους και όχι τη μέθοδο. Οσο για τα πρόσωπα, δεν μπορεί να είναι παρά τα μέλη της επιτροπής της ΕΠΟ και οι άμεσοι προϊστάμενοί τους. Ο λόγος διατήρησής τους, προφανώς για να εκτελούν τις εντολές που παίρνουν. Ακολουθεί ένα κομμάτι για τους τρόπους που επιλέγονται και διατηρούνται στην ενεργό δράση οι διαιτητές, που καταλήγει στο ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι εύκολα μπορούν να επηρεαστούν. Το αν το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ότι έχει δημόσιους υπαλλήλους που «εύκολα επηρεάζονται» νομίζω ότι ελάχιστα αφορά τη διαιτησία του Μπριάκου, εκτός αν η «Ενωση 1924» μπορεί να παραθέσει έστω υπόνοιες ότι ο Μπριάκος επηρεάστηκε από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στο οποίο υπάγεται ως αστυφύλακας.

Στην ανακοίνωση ακολουθεί κομμάτι που αναφέρεται στην απροθυμία ελέγχου του «πόθεν έσχες» των διαιτητών, την πολύ καλύτερη κατάσταση που επικρατεί στην Αγγλία, την απορία γιατί η Σούπερ Λίγκα δεν δημοσιεύει τις βαθμολογίες της ProZone (στο παρελθόν τις δημοσίευε) και την απορία σε ποια χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης το κράτος επιχορηγεί ανώνυμες εταιρείες (που η απάντηση είναι εύκολη: σε αυτή που έχει άρθρο 44). Προχωράει στην απορία γιατί βγήκε το γήπεδο της Φιλαδέλφειας από τον φάκελο του 2004 (sorry, αλλά στον φάκελο με τον οποίο πήραμε τους Ολυμπιακούς δεν ήταν) και καταλήγει με το ζουμί. Οχι ότι θα καταγγείλει τους διεθνείς διαιτητές που αδίκησαν την ΑΕΚ στη FIFA και την UEFA, που αποκλείεται να ασχοληθούν, ούτε ότι οι εισαγγελείς και οι βουλευτές πρέπει να ασχοληθούν με τη σαπίλα στο ποδόσφαιρο, αλλά ότι έχει την πρόθεση να κατατεθούν μηνύσεις κατά των διαιτητών Βασσάρα, Μπριάκου και Ζωγράφου. Φτάσαμε στο ζουμί.

Οι ΠΑΕ τιμωρούνται αν καταφύγουν σε πολιτικά δικαστήρια για διαιτητικές αποφάσεις. Τα σωματεία, όμως; Sorry που μάλλον χαλάω την εξυπνάδα, αλλά ακόμα και σωματείο να είσαι, αν μηνύσεις διαιτητή ή ομάδα θα τραβιέσαι. Ιδιαίτερα αν ο πρόεδρος του σωματείου είναι μέλος του Δ.Σ. της ομάδας. Φυσικά, μπορεί να κάνω λάθος. Περιμένω, λοιπόν, να δω την πρώτη μήνυση της «Ενωσης 1924» ή μελών της σε πολιτικό δικαστήριο κατά διαιτητή. Μέχρι τότε η κίνηση θα είναι όπως οι παλιές στην επαρχία, που ο πρόεδρος της ομάδας που νόμιζε ότι είχε αδικηθεί έβαζε έναν οπαδό να τον μηνύσει ότι έβρισε τα θεία για να χάσει το αεροπλάνο. Κάτι περισσότερο περίμενα. Τα «θα σου κάνω μήνυση» και «θα στείλουμε την κασέτα στην UEFA» τα έχουμε ξανακούσει και αν η όλη φασαρία έγινε για να αντικατασταθεί η κασέτα με το DVD δεν άξιζε τον κόπο.