Αντίο Έρωτα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ποια είναι η αληθινή ικανότητα του καλλιτέχνη; Ο Αντρέι Ταρκόφσκι, που υπηρέτησε την καλλιτεχνία χωρίς συμβιβασμούς προτιμώντας εστέτ - έκφραση από τη σύμβαση του mainstream, λέει ότι ο καλλιτέχνης υπάρχει για να σμιλεύει τον χρόνο. Αυτό έκανε χθες κι ο αγαπημένος μου ποιητής Διονύσης «Νιόνιος» Τσακασιάνος στο «Derby». Ταίριαξε λογοτεχνικά δύο ιστορικές μέρες. Την επάρατη «Τρίτη και 13» και τη χυδαία –τολμώ να την αποκαλέσω– γιορτή του Βαλεντίνου. Θαυμάστε το πόνημα:

«Τρίτη και 13, ευχάριστη ημέρα, κορίτσια στα κρεβάτια σας, μην πάτε παραπέρα. Προληπτικοί και αδερφές που ρέπετε σε μάγια, κουνήστε τα κορμάκια σας και πάρετε κουράγια. Ημέρα είναι του Θεού, αφήστε τις αηδίες και μάλιστα καρναβαλιού, αστείες ιστορίες. Κι ετοιμαστείτε αύριο που οι ερωτευμένοι, στο φουλ θα το γιορτάσουνε μέχρι και οι μοιχευμένοι. Και θα γιορτάσουνε στο φουλ όλοι οι λουλουδάδες, τα κέντρα τα 'χα τα ερωτικά κι οι κάθε λαγομάδες».

Ολοι τραγουδάμε:

«(…) Μα τα ΄θελε κι ο κώλος μου και πήγα στο Μπογιάτι, μέχρι μποτιναμούσκεψα, μα… γέλασα με κάτι. Στην τουαλέτα είχε μπει μια φίνα ιατρίνα, μα κατά λάθος ο άρχοντας άνοιξε φουλ βιτρίνα. Μια στριγκλιά ακούστηκε και αυτό ήτανε όλο, μα ο ρέφερι ορκίστηκε πως δεν είδε τον… πόλο. Γελάσαμε καρναβαλέ όλοι κι η ντοκτορίνα, τα μπανιστρέ ξεπέρασε και ήταν όλα φίνα».

Μα τι κάνει ο Νίκος Καρβέλας; Πότε θα βάλει την πρέπουσα μελωδία ώστε μετά τους «Δαίμονες» να απολαύσουμε μια ακόμη ελληνική όπερα;

(Κανονικά, μέρα που είναι, θα 'πρεπε στο σκίτσο να βλέπετε κάποιον έρωτα. Oμως από την Κυριακή το βράδυ ξέρω ότι στην Κέρκυρα, στο «στρατόπεδο» του Εργοτέλη, στο Αιγάλεω και στην Καλαμαριά πανηγυρίζουν για την κατάκτηση του Ολυμπιακού και βλέπουν τον Λεμονή σαν Αγιο Βασίλη που θα 'ρθει να μοιράσει βαθμούς. Ο πειρασμός για ένα σκίτσο απολύτως σουρεάλ με έκανε να βάλω στην άκρη σκίτσα με αναφορές στον Ερωτα. Aλλωστε, εγώ τον γιορτάζω κάθε μέρα…).

Αν ο Τσακασιάνος έχει εύκολους τους στίχους, ένας άλλος Ελληνας διανοητής, ο ΠΕΦΟτισμένος Κώστας Μπαρμπής έχει ως στόχο την ανανέωση της ελληνικής επιθεώρησης. Το τελευταίο του έργο με τίτλο «Γκράτσιε, σενιόρε Μαλεζάνι!» σπάει καρδιές:

«Πληροφορηθήκαμε (άφωνοι, εμβρόντητοι, ενεοί, γιατί εμείς φιλοξενούμασταν στον πλανήτη Αρη, όταν τις τύχες του πενταετούς τριφυλικού αναπτυξιακού σχεδίου χειριζόταν ο μέγας προφεσόρε της Cazzolgia, κόντε Αλμπέρτο Μαλεζάνι) ότι στον διαπρεπή αυτόν ντοτόρε οφείλουμε ευγνωμοσύνη πολιτισμικής μορφής. Και ότι στα δικά του "cazzo, cazzo, cazzo" γονυκλινείς, ταπεινοί, κεχνηότες, οι ταλαίπωροι υπήκοοι της Ψωροκώσταινας, επιβάλλεται να απαντήσουμε για περίπου δυόμισι δισεκατομμύρια “γκράτσιε”. Για ποιο λόγο; Επειδή, όπως αποκάλυψε με μόλις… δυο αιωνίων καθυστέρηση, ο κ. Αρις Νικολάκης, οι δηλώσεις του παγκοσμίου κύρους και αίγλης πρύτανη της κατσολογικής, διδάσκουν "ήθος και λεβεντιά"! Οσοι σταυροκοπηθήκατε χιλιάκις ή εκατομυριάκις, παρακαλείστε να σταματήσετε να το πράττετε, γιατι σας ξεγελά η μνήμη. Πραγματικά, όχι μόνο στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, ο ΠΑΟ, αλλά και στο ΗΘΟΣ ο γκράντε προφεσόρε είχαν διαπρέψει. Αφού κανένας άλλος Ελληνας ή κυρίως, αλλοεθνής προπονητής δεν κατόρθωσε ποτέ στο παρελθόν να λούσει ολόκληρο τον πληθυσμό της "πόβερε Γκρέτσια" με τόσους καταιονισμούς "cazzo, cazzo, cazzo", ώστε να μη μας ξεπλύνει από το… προπατορικό αμάρτημα: επιτέλους! Δίδαξε "ΗΘΟΣ" τέτοιου επιπέδου ο διαπρεπής κατσολόγος, ώστε να θεωρείται βέβαιη η εκλογή του ως τακτικού καθηγητή στην έδρα "ΗΘΟΥΣ", την οποία προκήρυξε το διεθνούς ακτινοβολίας Πανεπιστήμιο της Παιανιάνι…».

Δεν τελειώσαμε, σου λέω δεν τελειώσαμε:

«Αλλά δεν πρόκειται μόνο για την ανάδειξη του εθνικού μας χρέους, απέναντι στον κόντε Αλμπέρτο από τον Θεσσαλονικέα σχολιαστοκριτικό. Ο ίδιος μερίμνησε, επίσης, και για της απίστευτης αξίας επίτευγμα της κρατικής ομάδας των πατρίκιων τριφυλλοφόρων, με το εθνικό ιρλανδικό σύμβολο και τους καθαροδευτεριάτικους χαρταετούς της Ραφήνας: κατά τη διαβεβαίωσή του, που αποδεχόμαστε με βαθύτατη υπόκλιση και υπάκουα, "η ΠΑΕ Παναθηναϊκός έχει καταφέρει να διαμορφώσει μια διαφορετική εικόνα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, η οποία εντυπωσιάζει και εκτός συνόρων". Αναντίρρητα, ο ισχυρισμός ισχύει και ως προς τα δυο σκέλη:

*Πραγματικά, σύμφωνα με ανταποκρίσεις του «PLASTELIN PRESS», οι Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες Μπαζουτολάνδης, Απερ Βόλτα, Τατζικιστάν, Καφριστάν, Πολυνησίας, Νεπάλ, Εξωτερικής Μογγολίας και άλλων 786 κρατών, ζήτησαν στοιχεία από την ελληνική «ΠΑΕ-υπόδειγμα», προκειμένου να την αντιγράψουν σε όλα της τα «επιτεύγματα» (παραρτήματα, μηδενικά συμβόλαια, νεκραναστάσεις ,νεγροελληνοποιήσεις, ανθοκομική, εγκαταστάσεις κορέων, φονικές απόπειρες κατά των διαιτητών, καδρονοποιήσεις οπαδών αντιπάλων ομάδων ,ισοπεδώσεις πόλεων και γηπέδων, ελεύθερη χρήση αεροβόλων όπλων και τα τοιαύτα…), αλλά κυρίως στον τομέα της διαφορετικής εικόνας διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού.

*Τω όντι, αυτή η εικόνα-υπόδειγμα, αποδεικνύεται περίτρανα και πασιφανώς από τις περιπτώσεις Λυμπερόπουλου, Νικοπολίδη, Κοτσόλη, Κυργιάκου, Μπασινά, Κωνσταντίνου, Φύσσα, Σεϊταρίδη, Καραγκούνη. Διαχείριση επιστημονικού επιπέδου!
Τελικά, ήταν… πολλά τα λεφτά, Αρι(ή Αρη)-τουλάχιστον για τον Φύσσα και τον Κοτσόλη, για τον Κωνσταντίνου και τον Νικοπολίδη, τον Μπασινά και τον Καραγκούνη και όλους τους υπόλοιπους. Αλλά αυτά έχει η διαχείριση-μοντέλο»!

Πέρα από το ντελίριο του κειμένου (το μοναδικό στην ιστορία της λογοτεχνίας όπου συνυπάρχουν οι λέξεις «τω όντι» και «κατσολόγος») θα ήθελα να σταθούμε στην τραγική ειρωνεία της ύπαρξής του: όλα αυτά γράφονται προς απάντηση σε ένα σχόλιο του Αρι Νικολάκη (ποιος θα το έλεγε…)!