Δεν τρέμει κανέναν (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Ο Αμπράμοβιτς μπορεί να μην τρέμει τον Ντέμη, αλλά δεν τρέμει ούτε τον Σωκράτη ούτε τον Γιάννη. Αντε, να έχει ένα μικρό σύγκρυο με το Αιγάλεω και έναν καλό διαιτητή, αλλά είναι άδικο να κατηγορηθεί η ομάδα των επενδυτών του Ντέμη Νικολαΐδη για κάτι που ποτέ δεν υποσχέθηκε. Να οικοδομήσει την Αγια-Σοφιά σε πάροδο της Δεκελείας και να φέρει παίκτες που θα πέσουν τα τσιμέντα και θα χασισώσουν τους οπαδούς. Η διοίκηση του Νικολαΐδη δεν έκανε την ΑΕΚ μικρή. Πήρε μια ομάδα χρεοκοπημένη, με τους οπαδούς να κυνηγάνε και να δέρνουν τους παίκτες μετά τις προπονήσεις, της έβαλε τάξη και την εξανθρώπισε.

Να προστεθεί ότι οι άνθρωποι της ομάδας του Νικολαΐδη ποτέ δεν είπαν ότι θα βάλουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να κάνουν την ΑΕΚ μεγάλη. Το «αυτά που βάζουμε δεν μας νοιάζει ακόμα και να τα χάσουμε», που μου έλεγε πριν από μία εβδομάδα στέλεχος της διοίκησης, είναι μια υγιής προσέγγιση στο ποδόσφαιρο. Διότι αν με αυτά που βάζεις διακινδυνεύεις την επιβίωσή σου, εύκολα συμβιβάζεσαι για να μην καταστραφείς. Επίσης, η διοίκηση της ΑΕΚ δεν πήρε την ΠΑΕ δηλώνοντας ότι θα τη χρησιμοποιήσει σαν όχημα για την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είπαν ότι θα παίζουν το παιχνίδι καθαρά, χωρίς τρομοκρατία από την κερκίδα και χωρίς μπλεξίματα στον χώρο της διαιτησίας και αυτό κάνουν. Ο,τι είπαν οι άνθρωποι το κάνουν και ο καθένας μπορεί να το βρίσκει λίγο ή πολύ, αλλά επίσης δεν είπαν ότι θα ικανοποιήσουν τις επιθυμίες κάθε ΑΕΚτσή. Το ερώτημα, όμως, είναι «αυτά που κάνει η διοίκηση της ΑΕΚ είναι αρκετά για να την κάνουν μεγάλη για τα ελληνικά μέτρα ομάδα;». Κατηγορηματικά και για το άμεσο μέλλον «όχι».

Οταν θέλεις να αγοράσεις τον Τοροσίδη και περιορίζεσαι να παίρνεις ελεύθερο τον παίκτη που άφησε η ομάδα που αγόρασε τον Τοροσίδη, έχεις αφήσει το γήπεδο ελεύθερο στον αντίπαλό σου να κάνει κινήσεις και ελπίζεις να εκμεταλλευτείς το λάθος του. Οπως εκμεταλλεύτηκες τα λάθη στην επιλογή προπονητή και τις μεταγραφές του φετινού Παναθηναϊκού για να διεκδικείς τη δεύτερη θέση. Εάν στο πρωτάθλημα υπήρχε μόνο ο Παναθηναϊκός ή μόνο ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ θα είχε ελπίδες για τον τίτλο, αλλά με τους δύο γίνεται απίθανο. Στο μέλλον όσοι οπαδοί της ΑΕΚ νιώθουν ικανοποιημένοι να υποστηρίζουν μια ομάδα αξιοπρεπών ανθρώπων, που δημιούργησαν πολιτισμένο κλίμα στην κερκίδα και αγωνίζονται να βρουν κάποιους φθηνούς έτοιμους ποδοσφαιριστές στο καλάθι και κάποιους νέους που θα ξεπεταχτούν από τους Θρακομακεδόνες, δεν θα έχουν πρόβλημα. Οσοι, όμως, θέλουν την ΑΕΚ να ανταγωνίζεται τους αντιπάλους της όχι μόνο στο γήπεδο αλλά και στο πορτοφόλι, ο μόνος λόγος που θα έχουν για να πηγαίνουν στο γήπεδο είναι για να χαλαστούν και να τραγουδάνε συνθήματα για τον Ντέμη και τον Αμπράμοβιτς.

«Μην ξεχνάτε ότι η Παρί Σεν Ζερμέν έχει τριπλάσιο προϋπολογισμό από την ΑΕΚ». Το είπε μετά το ματς με την Παρί ο Λορένσο Σέρα Φερέρ και, δυστυχώς, όχι μόνο πολλοί το είχαν ξεχάσει, αλλά ακόμα περισσότεροι δεν το ήξεραν. Οσοι, λοιπόν, AEKτσήδες την Κυριακή σκοπεύουν να παρακολουθήσουν το ματς εναντίον του Παναθηναϊκού, ας μάθουν ότι και ο Παναθηναϊκός έχει τριπλάσιο μπάτζετ από την ΑΕΚ. Τώρα αν συνεχίσουν να θέλουν να το παρακολουθήσουν, δικαίωμά τους, αλλά έτσι και τύχει η στραβή, μετά μην παραπονιούνται ότι κανένας δεν τους το είπε. Τριπλάσιο και κάτι. Επίσης, προτείνεται από τούδε και στο εξής πριν από κάθε ματς να αναφέρεται το μπάτζετ δίπλα στην ονομασία των ομάδων. Πανιώνιος 2,2, Αιγάλεω 0,8 και μετά το αποτέλεσμα. Οσο για μια ιδέα που έχω οι ομάδες να ισοζυγίζονται σε σχέση με το μπάτζετ τους πριν από τα ματς, όπως ισχύει στον ιππόδρομο, σκοπεύω να την προτείνω στον πρίγκιπα του Λουξεμβούργου με το που γυρίσει από τη Νιόν. Εν τω μεταξύ -και όσο τα απαρχαιωμένα χωρίς μπάτζετ αποτελέσματα υφίστανται-, κάποιες σκέψεις μετά το προχθεσινό ματς.

Κατ' αρχάς είναι λάθος να λέμε ότι στην ΑΕΚ γίνεται rotation. To rotation είναι όρος που χρησιμοποιείται κυρίως στο μπέιζμπολ, στο οποίο οι pitchers για να μην επιβαρύνουν το χέρι τους παίζουν μία φορά στις τέσσερις ή τις πέντε μέρες. Στην ΑΕΚ χρησιμοποιήθηκαν περισσότεροι από ό,τι συνηθίζεται σε μεγάλη ομάδα παίκτες, επειδή ο Λορένσο Σέρα Φερέρ ήθελε να σχηματίσει καλύτερη εικόνα από αυτή που του έδιναν τα φιλικά προετοιμασίας. Είναι και ο λόγος για τον οποίο όχι μόνο χρησιμοποιήθηκαν πολλοί παίκτες, αλλά και παίκτες σε περίεργες θέσεις, όπως η αξέχαστη χρησιμοποίηση του Καπετάνου στη δεξιά γραμμή. Γιατί το έκανε ο Φερέρ και δεν το έκανε ο Σόλιντ, ο Μπάκε, ο Λεμονής ή ο Μουνιόθ; Διότι αν οι δύο τελευταίοι το έκαναν, θα είχαν τη μοίρα των δύο πρώτων. Αντίθετα με τους συναδέλφους του στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ο Φερέρ εμφανώς έχει αναλάβει την ΑΕΚ με μειωμένες -από τους άλλους- υποχρεώσεις. Είναι προφανές ότι ανέλαβε την ΑΕΚ γνωρίζοντας ότι το μπάτζετ της είναι χαμηλότερο των υπολοίπων, με την εντολή να βγάλει νέους παίκτες, γνωρίζοντας ότι δεν κινδυνεύει να απολυθεί και με ελευθερία κινήσεων που δεν μπορούν να τη φανταστούν οι συνάδελφοί του. Και στους πειραματισμούς στο γήπεδο και στις δηλώσεις στις συνεντεύξεις.

Επανερχόμενος στο ματς με την Παρί, ο Λορένσο Σέρα Φερέρ αν αντί της «δεύτερης ομάδας» ήθελε να χρησιμοποιήσει την «πρώτη», η μόνη διαφορά θα ήταν ότι ο Λυμπερόπουλος και ο Καμπάνταης θα ξεκίναγαν αντί να κάθονται στον πάγκο, ενώ πιθανόν να είχε ξεκινήσει και ο Παπασταθόπουλος αντί του Μόρα. Αν συνυπολογιστεί ότι ο Λυμπερόπουλος είναι ντεφορμέ και το ντεφορμάρισμά του μπορεί να οφείλεται σε κούραση, το επιχείρημα της «δεύτερης ομάδας» καταρρίπτεται. Το πρόβλημα της προχθεσινής ΑΕΚ δεν ήταν οι επιλογές του Φερέρ, αλλά η έλλειψη επιλογών. Σε αυτό το σημείο πάμε σε ένα χρόνιο και ένα φετινό πρόβλημα, τα οποία ταλαιπωρούν την ΑΕΚ. Το «σύνδρομο του κελεπουριού» και το μυστήριο των μυϊκών τραυματισμών.

Το «σύνδρομο του κελεπουριού» ξεκινάει από την πρώτη χρονιά που η ομάδα του Ντέμη Νικολαΐδη ανέλαβε την ΑΕΚ. Για να αντισταθμιστεί η οικονομική ανέχεια και να ενισχυθεί το ηθικό των ΑΕΚτσήδων είχαν παρουσιαστεί σαν μεγάλες ελπίδες από την Ελλάδα ο Κρασσάς, ο Μπούρμπος, ο Τσεβάς, ο Τόσκας και ο Καμπάνταης. Στην πράξη αυτοί που είχαν βγάλει την πρώτη χρονιά ήταν οι δανεικοί παίκτες του Σάντος. Ο Αλβες και ο Ασουνσάο. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκαν ο Κουτρουμάνος, ο Κομβολίδης, τον Ιανουάριο ο Κυριακίδης και ο Παπασταθόπουλος, που είχε δοθεί δανεικός. Η διάθεση της ΑΕΚ να χρησιμοποιεί νέους παίκτες, που έγινε πράξη από τον Φερέρ, είναι αξιέπαινη. Ο παραλογισμός, όμως, που εν τω μεταξύ δημιουργήθηκε είναι ότι η ΑΕΚ μπορεί να φτιάξει μια ομάδα από «κελεπούρια». Είναι η ίδια λογική με το να πεις ότι θα γίνεις πλούσιος αγοράζοντας λαχεία που θα κερδίζουν τον πρώτο αριθμό. Και δεν είναι συμπτωματικό ότι οι παίκτες που στήριξαν την ΑΕΚ τον δεύτερο χρόνο ήταν ο Τσιρίλο και ο Σορεντίνο, ανακαλύψεις του Ιβιτς. Οπως ότι τον τρίτο η πορεία της ΑΕΚ άλλαξε όταν άρχισε να αγωνίζεται ο Ζήκος, που δεν χρειάστηκε να τον ανακαλύψει κανένας. Μπορεί να ελπίζεις σε «κελεπούρια», αλλά μπορείς να βασίζεσαι μόνο σε σταθερές αξίες. Επίσης, είτε σε κελεπούρια είτε σε αξίες θέλεις να βασιστείς, για να το κάνεις πρέπει να μπορούν να παίζουν. Η ΑΕΚ έχει αποδεκατιστεί από δεκάδες μυϊκούς τραυματισμούς που δεν μπορεί να οφείλονται σε έναν και μόνο λόγο.

Ενας λόγος που έχει βγει προς τα έξω είναι ο κακός αγωνιστικός χώρος των Θρακομακεδόνων. Αυτό που με τα χρόνια έχω μάθει είναι ότι οι κακοί αγωνιστικοί χώροι προπονήσεων μπορούν να έχουν τρία στοιχεία, που προκαλούν τρεις κατηγορίες τραυματισμών. Λακκούβες, που συνήθως είναι «υπεύθυνες» για τα διαστρέμματα, μπετόν κάτω από το χορτάρι, που προκαλεί τις θλάσεις και ορισμένες φορές τους τραυματισμούς στα γόνατα όταν κολλάνε οι τάπες, και ανυπαρξία αποχέτευσης, που και θλάσεις μπορεί να προκαλέσει όταν βρέχει και δυσκολεύει την εκγύμναση της ομάδας. Επίσης, υπάρχουν και παίκτες με έφεση στις θλάσεις, με τον Τραϊανό Δέλλα στην ΑΕΚ να είναι κάτι αντίστοιχο του Δάρλα στον Παναθηναϊκό και του Καψή στον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ, όμως, έχει και ένα βεβαρημένο μητρώο θλάσεων στη διάρκεια του αγώνα, που δείχνει πρόβλημα στην προετοιμασία για τα ματς, τομέας που, αν δεν με απατά η μνήμη μου, είναι υπευθυνότητα του Ματς Μπάνγκσμπο, που πιθανότατα όχι συμπτωματικά εμφανίστηκε στην ΑΕΚ φέτος.

Εκεί, όμως, που η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά είναι στους χρόνους επανόδου των τραυματιών στην ομάδα. Η χρησιμοποίηση του ανέτοιμου Ζήκου στο ματς με τον Ολυμπιακό δεν σόκαρε, αφού το ματς ήταν τόσο κρίσιμο που το ρίσκο δικαιολογείτο. Σόκαρε, όμως, η χρησιμοποίησή του για 90 λεπτά στο ματς με τον Εργοτέλη, που ο Ζήκος σερνόταν και έπειτα από ενοχλήσεις που αισθάνθηκε δεν μπόρεσε να παίξει στο ματς με την Παρί. Η αντιμετώπιση, όμως, του Γεωργέα ξεφεύγει από τη λογική. Υστερα από τρυπανισμό στο γόνατο, όταν η επάνοδός του έχει καθυστερήσει ένα μήνα, ο Γεωργέας μπήκε ως αλλαγή του Πλιάτσικα, τη στιγμή που θα μπορούσε να είχε μπει ο Παπασταθόπουλος και ο Μόρας να πάει δεξιά. Ολα αυτά σε ένα ματς που η ομάδα του δεν έδειχνε να καίγεται να το κερδίσει και έχανε ήδη 1-0. Παραφράζοντας τον Μέτερνιχ, η χρησιμοποίηση του Γεωργέα δεν ήταν εγκληματική, αλλά ανώφελη.