Εγώ θα πάρω Καπετάνο (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Είμαστε μια χώρα σε κρίση. Τίποτα δεν πάει καλά. Σαν κάποιος να μας έχει μουντζώσει. Η Εθνική Τράπεζα αδυνατεί να ρίξει τα επιτόκια και την κράζει ο Σουφλιάς επειδή «ξεφλουδίζει» τον κοσμάκη. Η οικονομία μας πάει κατά διαόλου και μας τη «λένε» οι Αμερικανοί μέσω CNN, η ανεργία στα όρια του συναγερμού. Τελευταίο θύμα της ο Νίκος Χατζηνικολάου, που παραμένει για τρίτη συνεχή εβδομάδα άνεργος και προδομένος, επειδή από το δράμα του δεν ευαισθητοποιήθηκε ούτε ένας συνάδελφός του να ξεκινήσει μια απεργία πείνας για συμπαράσταση στον αδελφό Νίκο.

Η παιδεία έχει τα χάλια της. Τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά, το κέντρο της πόλης αποκλεισμένο, οι φοιτητές στους δρόμους, οι καταστηματάρχες αγανακτισμένοι, ο Πολύδωρας κρατιέται να μην τους δείρει όλους κι ο Πάγκαλος περνάει πολιτική κλιμακτήριο. Μέχρι και ο Αλέξης Παπαχελάς υποστηρίζει ότι έχει δίκιο ο δελφίνος του ΠΑΣΟΚ. Καλύτερα να τον στήριζε η ίδια η Ολμπράιτ.

Ο γλυκούλης μου και ευτραφής Θόδωρος ανακάλυψε ξαφνικά ότι είναι μια πολιτική μπαμπούσκα. Μέσα του κρύβονται πολλοί Πάγκαλοι, οι οποίοι μάλιστα είναι όλοι τους δεξιοί. Πιστός στις δημοκρατικές αρχές ο Πάγκαλος αποφάσισε να ακολουθήσει την πλειοψηφία.

Αλλά και στο ποδόσφαιρο, φίλε αναγνώστη, τα πράματα δεν είναι πάνε καθόλου καλά.
Κάθε φορά που είναι να παίξουμε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση πλακώνει το γκρίζο σύννεφο.

Σαν αυτό που σκέπασε χθες το ΟΑΚΑ. Από νωρίς ανηφορίσαμε στο Μαρούσι για να απολαύσουμε την αγαπημένη μου ΑΕΚ ο Θόδωρος ο οδηγός μου και εγώ, φορώντας ένα μαύρο σουέτ κοστούμι με κίτρινες εξώραφες ανταύγιες και από πάνω τη στενή κατακίτρινη κοντή καμπαρντίνα μου, την οποία παρήγγειλα από το Λονδίνο. Πήγαμε λοιπόν να δούμε την ΑΕΚ να συμμετέχει σε μια γιορτή. Τώρα από πότε έγιναν οι κηδείες γιορτές αδυνατώ να το ερμηνεύσω, φίλε αναγνώστη.

Περίμενα και εγώ να δω τον λυγερόκορμο Λυμπερόπουλο, αυτόν τον Λόρδο, τον μόνο ποδοσφαιριστή παγκοσμίως, που καταφέρνει να διακρίνεται στους ευρωπαϊκούς αγώνες χωρίς να χαλάσει την τσάκιση από την καλοσιδερωμένη του φανέλα. Με την ίδια φορεσιά μάλιστα μετά το ματς μπορεί να πάει σε δεξίωση. Δίπλα του περίμενα να καμαρώσω τον ξανθό άγγελο που ακούει στο όνομα Καμπάνταης.

Και αντί γι' αυτούς είδα τον Κυριακίδη και το σουξέ της Μαρινέλας «Εγώ θα πάρω Καπετάνο θα παντρευτώ ταξιδευτή». Οχι ότι δεν μου αρέσουν ο Παντελής και ο Ηλίας, αλλά για τον Ηλία ειδικά έχω βαρεθεί να τον παρατηρώ στο κέντρο του γηπέδου να στριφογυρίζει γύρω από τον άξονά του σαν την πόρτα του «HILTON».

Το ματς έμοιαζε να έχει λήξει πριν καλά καλά αρχίσει. Ολα κύλησαν σε αβάσταχτo ρυθμό ανίας. Ακόμα κι όταν η «Ενωση» δέχθηκε το δεύτερο γκολ, οι επαναστατημένοι Οριτζιναλίστες του κομαντάντε Χατζηχρήστου δεν είχαν κάτι πρωτότυπο να φωνάξουν, κάτι πρωτότυπο να πουν.

Αυτό ομολογώ ότι με ανησύχησε, φίλε αναγνώστη. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα βαθιά ότι η ΑΕΚ περνάει κρίση. Περίμενα να ακούσω κάτι έξυπνο, κάτι πρωτοποριακό, να δω ένα εντυπωσιακό πανό να ξεφυτρώνει σαν τον κισσό από το πουθενά, αλλά μάταια. Αντί για όλα αυτά άκουγα παρωχημένα και χιλιοειπωμένα τραγουδιστά συνθήματα, όπως: «έξω οι ρουφιάνοι από την ΑΕΚ», «κάνε καμιά μεταγραφή και άσε τα σεκιούριτι», για το οποίο διαφωνώ, μια και στη σύνθεσή τους διέκρινα πολλά ωραία ματσό αγοράκια, πρόθυμα να σου ξεκουράσουν μάτια και μυαλό, όταν το ποδοσφαιρικό θέαμα καταντά σκέτο μαρτύριο.

Ακόμα και αυτό το σύνθημα με τον ναργιλέ που τον ρουφάς και βλέπεις Μαραντόνα τον Καφέ μυρίζει ναφθαλίνη. Το μόνο που πραγματικά είχε κάτι να πει ήταν το: «Σε βλέπει ο Αμπράμοβιτς και τρέμει, γεια σου, Ντέμη(δις)».

Γι' αυτό και εγώ, φίλε αναγνώστη, φαντάστηκα τον Ρώσο μεγιστάνα όπως τον βλέπεις στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας. Να μην μπορεί να στηριχθεί στα πόδια του από την τρεμούλα σαν τους πιτσιρικάδες στη διαφήμιση με τον Ρομπέρτο Κάρλος. Εχω βέβαια την αίσθηση ότι ο Αμπράμοβιτς δεν φοβάται μήπως του πάρει ο Ντέμης την αγαπημένη του Τσέλσι. Αλλο είναι αυτό που τον τρομάζει.

Μην τυχόν τώρα με την ιστορία του αγωγού φυσικού αερίου Μπούργκας-Αλεξανδρούπολη (γενέτειρα του ανδρός Θεμιστοκλή) του πασάρουν τίποτα πονηροί την ΑΕΚ και αναγκαστεί ολόκληρος Κροίσος να έχει δίπλα του τον κομαντάντε Χατζηχρήστο να του λέει τι να κάνει τα λεφτά του. Μπρρρρ.

Πριν κλείσω και μια που το θέμα μας είναι η Ευρώπη, δεν μπορώ παρά να σε ενημερώσω, φίλε αναγνώστη, για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τη δικαστική περιπέτεια του Πανσερραϊκού, ομάδα του μεγάλου παράγοντα Θεοδωρίδη.

Κάνω μια σύνδεση με τα γεγονότα σε περίπτωση που έχεις χάσει κεφάλαια, φίλε αναγνώστη. Ως γνωστόν οι παίκτες της ένδοξης ομάδας των Σερρών, πριν από τον αγώνα με τον Αστέρα Τρίπολης, έπαθαν γαστρεντερίτιδα και τσιρλιπιπί, όπως το λέει κομψά η θεία μου η Λουκρητία, και δεν μπόρεσαν να αγωνιστούν.

Οι παράγοντες όμως του Αστέρα δεν τους πίστεψαν και τους έσυραν στα δικαστήρια. Πρωτοδίκως ο Πανσερραϊκός καταδικάστηκε, με αποτέλεσμα να του αφαιρεθούν 3 βαθμοί για φέτος και ένας για την επόμενη περίοδο. Οι παράγοντες του Πανσερραϊκού έκαναν έφεση, επιστρατεύοντας στην Επιτροπή Εφέσεων μέχρι και καθηγητή παθολογίας και λοιμωξιολόγο και στην ακροαματική διαδικασία φάνηκε να ανατρέπουν τις εις βάρος τους εντυπώσεις.

Οχι, φίλε αναγνώστη, δεν ήταν η συμβολή του γιατρού που άλλαξε τα δεδομένα, αλλά η ανεπανάληπτη δήλωση του νομικού συμβούλου της ομάδας που επισήμανε:

«Για ένα παράγοντα σαν τον Θεοδωρίδη με 25 χρόνια εμπειρίας δεν χρειαζόταν να στήσει μια τέτοια ιστορία και να του κοστίσει 12.000 ευρώ που πλήρωσε για τα αεροπορικά εισιτήρια. Αν ήθελε να μη γίνει το ματς, θα έκλεινε απλά τις θέσεις και η ομάδα δεν θα πέταγε».

Αυτά είναι κόλπα, φίλε Ντέμη, και όχι να κατεβάζεις τα δεύτερα. Οταν μια ομάδα πετάει, πετάει σε όλους τους τομείς.