Απορίες μιας συνέντευξης (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Δεν είμαι ο μόνος που θεωρεί τον Ντέμη Νικολαΐδη έναν από τους πιο προικισμένους επικοινωνιακά Ελληνες. Δεν έχει την ξύλινη γλώσσα του Πέτρου Κόκκαλη, την αγαρμποσύνη στις αναφορές σε άλλες ομάδες του Σωκράτη ή το μουτρωμένο ύφος που έχει όταν μιλάει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Ο Ντέμης Νικολαΐδης μπορεί να μιλάει σε μια κοινή, καταληπτή γλώσσα, δεν προσβάλλει τους συνομιλητές του και έχει τη μοναδική ικανότητα, ό,τι και να λέει, να δείχνει ότι το πιστεύει. Πολλές φορές, όταν τον ακούω, συμφωνώ με ότι λέει. Μέχρι να διαβάσω τις δηλώσεις του και να αρχίσω να αμφιβάλλω. Μερικά σημεία που αφήνουν απορίες από τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου.

1) «Τα χρήματα που έχουμε βάλει στην ομάδα είναι 13 εκατ. ευρώ και από τη στιγμή που έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, καμία διοίκηση στην ΑΕΚ δεν έβαλε τόσα χρήματα». Αμφιβάλλω. Η ENIC, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, είχε βάλει περισσότερα χρήματα σε ποσόν εξαγοράς της ΑΕΚ και σε συμβόλαια από κάθε άλλη διοίκηση. Στα χρέη της ΠΑΕ προς την ENIC και τη NETMED είχε βασιστεί η ομάδα των επενδυτών του Νικολαΐδη για να διαγράψει τα χρέη προς το Δημόσιο και να περάσει η ΠΑΕ στο Αρθρο 44. Εκτός αν παραδεχθούμε ότι τα χρέη ήταν παραμύθι. Αλλά, ακόμα και έτσι, η ENIC είχε πληρώσει για να πάρει τις μετοχές και έκανε, όπως και ο ίδιος ο Νικολαΐδης ξέρει, πλουσιοπάροχα συμβόλαια στους παίκτες.

2) «Η συνέντευξη Τύπου δεν έγινε τώρα, επειδή υπήρχαν αποδοκιμασίες. Για να συγκεντρωθούν τα στοιχεία που σας παρουσιάζουμε σήμερα, χρειάζεται καιρός». Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν ήταν χονδρικά τα έσοδα και έξοδα της ΑΕΚ. Σε ένα σημείο της συνέντευξης που κάποιος δημοσιογράφος ανέφερε ότι η πρόσθεση ήταν λάθος, ο Νικολαΐδης απάντησε ότι δεν χρειάζονται να ασχολούνται με τις λεπτομέρειες. Επίσης, προσέθεσε: «Για την ανάλυση, τον Ιούνιο θα τα πούμε, θα υπάρχει και ένας οικονομολόγος, να του υποβάλλετε τις ερωτήσεις που θέλετε». Αν η ομάδα Νικολαΐδη, η οποία περιλαμβάνει οικονομολόγους σε μία προγραμματισμένη συνέντευξη, σε ερώτηση για τα οικονομικά παραπέμπει στον Ιούνιο, είτε πολύ πρόχειρα την ετοίμασαν είτε πολύ βιαστικά, και ας μου επιτραπεί να πιστεύω το δεύτερο.

3) «Προτιμώ ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ από δέκα πρωταθλήματα». Ωραίο και πιασάρικο, αλλά ποτέ δεν τέθηκε τέτοιο θέμα. Το ερώτημα μετά το ματς με την Παρί ήταν αν προτιμήθηκε η δεύτερη θέση από ένα καλύτερο αποτέλεσμα στο πρώτο ματς του γύρου των «16» για το Κύπελλο ΟΥΕΦA. Οσο για την πρόκληση στον Βασίλη Γκαγκάτση: «Ρωτήστε τον ίδιο γιατί με είπε αχάριστο. Τον προκαλώ να βγει δημοσίως και να με εκθέσει. Να πει δημοσίως τι χάρη έχει κάνει στην ΑΕΚ και σε μένα». Πράγματι χθες έβρεχε, αλλά όχι και για όλους. Το θέμα είναι αν έχεις την ευαισθησία να απαντάς όταν σε φτύνουν. Ας περιμένουμε την απάντηση του προέδρου της ΕΠΟ.

Τα δύο ευρωπαϊκά ματς του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ στο μόνο που χρησίμευσαν είναι για να βγουν συμπεράσματα για το μεταξύ τους ματς. Οχι μόνο για να φανεί η αγωνιστική κατάσταση των δύο ομάδων, στην οποία ο Παναθηναϊκός έδειξε καλύτερος, αλλά για να αποδειχθούν τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα των δύο ομάδων, με τον χαρακτήρα τους να έχει καθορισθεί μετά τα δύο τρίτα του πρωταθλήματος.
Για μια ακόμα φορά ο Παναθηναϊκός του Βίκτορ Μουνιόθ έδειξε ότι το καλύτερό του παιχνίδι το κάνει όταν περιμένει στην άμυνα. Μία τακτική που είχε αποδειχθεί στο παρελθόν αποτελεσματική, στην εποχή του αυθεντικού tsoukou tsoukou ball. Μόνο που την εποχή που λανσαρίστηκε το tsoukou tsoukou ball, την εποχή που η ομάδα του Γιάννη Κυράστα κατέβαινε σε φιλικό εναντίον του Αγιαξ στο «Gotham Cup» της Νέας Υόρκης και άλλαζε 25 πάσες στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου, είχε επιλέξει το σύστημα λόγω της καλής άμυνάς του. Ο σημερινός Παναθηναϊκός μένει πίσω από ανασφάλεια ότι η άμυνα θα τον προδώσει.

Το χαρακτηριστικό κάποιων παικτών της άμυνας του Παναθηναϊκού είναι ότι μοιάζουν με τις άπιστες γκόμενες. Μπορεί να απίστησαν, να ζήτησαν συγγνώμη, να τις δέχθηκες και να γύρισαν πίσω, μπορεί όλα εκ πρώτης όψεως να μοιάζουν νορμάλ, αλλά κάτω από την επιφάνεια υπάρχει πάντα η αίσθηση ότι αυτό που έκαναν θα το ξανακάνουν.
Βλέπεις για παράδειγμα τον Γκαλίνοβιτς. Τερματοφύλακας ράτσας, που έχει κληθεί στην εθνική Κροατίας. Γεμίζει το τέρμα, για το ύψος του έχει καλά ρεφλέξ, είναι ανίκητος στα σουτ μέσου ύψους, αξιοπρεπέστατος στα συρτά... αλλά. Αλλά όταν ο Γκαλίνοβιτς κάνει το λάθος, πέφτουν σαγόνια. Το να χτυπήσεις την μπάλα στην πλάτη παίκτη που περνάει, να σου φύγει από τα χέρια και ο παίκτης να πλασάρει την μπάλα σε κενή εστία μόνο στον Γκαλίνοβιτς θα μπορούσε να συμβεί, στο ματς με τον ΠΑΟΚ και στη φάση του γκολ του Γουχού Γεωργιάδη. Κάποιος θα πει: «Και στους άλλους τερματοφύλακες δεν συμβαίνουν τέτοια χουνέρια; Ο Νικοπολίδης ανάλογη φάβα γκολ δεν έφαγε στο ματς με την ΑΕΚ;». Και φυσικά θα έχει δίκιο. Μόνο που στην περίπτωση του Γκαλίνοβιτς, όταν βρέχει, γίνεται κατακλυσμός. Οσο παίζει καλά, είναι Θεός. Αλλά όταν αρχίσει το σερί με τις γκέλες, δεν ξέρεις σε ποιο ματς θα το σταματήσει.

Με τον Λουκά Βύντρα συμβαίνει κάτι άλλο. Ο Βύντρα παίζει σαν να μην έχει αποφασίσει τι ποδοσφαιρικό χαρακτήρα έχει και σαν να προσπαθεί να τον ανακαλύψει μέσα στο γήπεδο. Είναι και ο λόγος που τα λάθη του Βύντρα δεν έχουν ένα συγκεκριμένο λόγο και αφορμή. Υπάρχουν αμυντικοί αργοί, αμυντικοί κακοί στο ψηλό παιχνίδι, αμυντικοί λουλούδες στα μαρκαρίσματα, αμυντικοί που νομίζουν ότι είναι οι διάδοχοι του Μπεκενμπάουερ. Ο Βύντρα δεν έχει κανένα από τα παραπάνω ελαττώματα και ταυτόχρονα τα έχει όλα. Για την ακρίβεια, εμφανίζει κάποιο στην πιο αναπάντεχη στιγμή.
Οσο για τον Νασίφ Μορίς, πάσχει από το επάρατο αλλά συνηθισμένο στους αμυντικούς σύνδρομο Μπεκενμπάουερ. Οταν η ομάδα πιέζεται, είναι ισάξιος ή καλύτερος του Ρενέ Χένρικσεν. Μη έχοντας πολλούς χώρους για μαγκιές, όταν η φάση είναι δύσκολη, ο Μόρις δίνει μία και τη διώχνει την μπάλα. Το πρόβλημα το έχει όταν ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην επίθεση και οι αντίπαλοι αντεπιτίθενται. Ιδιαίτερα, όταν ο Μόρις έχει ελαφρύ αβαντάζ.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ο Μόρις νιώθει προσωπικά θιγμένος για να επιλέξει λαϊκές λύσεις, όπως να δώσει μία και να βγάλει την μπάλα πλάγιο άουτ ή να τη γυρίσει στον τερματοφύλακα. Είναι οι περιπτώσεις που βλέπεις τον Μόρις να δοκιμάζει τα μαγικά, με κοντρόλ, ντρίμπλα στον επιθετικό, ελευθέρωμα και τρέξιμο περήφανο και σόλο, σαν τον Ναμπούκοφ στην όπερα. Εννέα στις δέκα φορές ο Μόρις ξηγιέται Ναμπούκοφ. Μία όμως στις δέκα καταλήγει να γίνεται ο ελέφαντας του Ναμπούκοφ. Να χάνει την μπάλα από τον επιθετικό και να τρέχει για να προλάβει.
Από το ματς της ΑΕΚ με την Παρί περισσότερα συμπεράσματα μπορούν να βγουν από τι έγινε στον πάγκο και την εξέδρα, παρά από το τι έγινε μέσα στο γήπεδο. Αγωνιστικά για τον Παναθηναϊκό το ματς της Τετάρτης δεν μπορεί να αποτελέσει μπούσουλα, αλλά μερικά συμπεράσματα έχουν βγει εδώ και χρόνια, ενώ άλλα είναι φετινά.

Ενα πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό είναι το αιώνιο των τελευταίων χρόνων. «Ποιος θα κρατάει τον Λυμπερόπουλο;». Ο «Λύμπε» μπορεί να είναι περισσότερο ντεφορμέ από μεσήλικα σύζυγο στο κρεβάτι βράδυ της Δευτέρας, αλλά έχει την αίσθηση του καθήκοντος σε τέτοια ματς. Αυτό που χρειάζεται να κάνει για να φανεί το λάθος του Παναθηναϊκού που τον άφησε να φύγει, θα το κάνει. Ξεκούραστος, αφού δεν έπαιξε στο ματς της Τετάρτης, έχοντας αντίληψη του τι θα σημαίνει στη συνέχεια του πρωταθλήματος και στη διάθεση της κερκίδας μία ήττα από τον Παναθηναϊκό, ο Λυμπερόπουλος προβλέπεται να κάνει το ανθρωπίνως δυνατόν για να κερδίσει η ΑΕΚ. Από πλευράς Παναθηναϊκού, ο Γκούμας έχει δείξει ότι έχει πρόβλημα να τον σταματήσει, αλλά αν ο Λυμπερόπουλος παίξει πιο έξω από τη μεγάλη περιοχή, πιθανότατα θα τα βρει σκούρα αν στο ματς ξεκινήσει ο Μπόβιο. Γιατί, όπως και ο Λυμπερόπουλος, ο Μπόβιο θεωρεί το ποδόσφαιρο άθλημα που φέρνει τους άνδρες πιο κοντά. Και αν το αμυντικό χαφ και ο δεύτερος επιθετικός αλληλοεξουδετερωθούν, η ανταλλαγή είναι υπέρ της άμυνας.

Από εκεί και πέρα, με τον Λάκη τραυματία, τον Σέζαρ σε μελάτη φόρμα και τον Καμπάνταη να αναλαμβάνει το βάρος της επίθεσης, ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει αυτό που του λείπει από την πρώτη περίοδο του Μουνιόθ στον πάγκο του. Το μηδέν σε δύσκολο ματς. Οσο για την άμυνα της ΑΕΚ, αν με Δέλλα, Γεωργέα και άντε να τον βάλω και αυτόν Παουτάσο τραυματίες και τον Τζιωρτζιόπουλο ντεφορμέ κατορθώσει να κρατήσει το μηδέν εναντίον του Σαλπιγγίδη, του Παπαδόπουλου ή του Μάντζιου, θα είναι επίτευγμα ψυχής απέναντι στο σώμα.
Το μεγαλύτερο αβαντάζ της ΑΕΚ είναι η επιπλέον μέρα ξεκούρασης σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, όπως και το ότι απέφυγαν το ταξίδι στο εξωτερικό. Είναι όμως το μόνο. Η κρισιμότητα του ματς για τους παίκτες της ΑΕΚ είναι αμβλυμμένη, γιατί φυσικά λένε ότι έχουν το μυαλό στο ματς με τον Παναθηναϊκό, αλλά επίσης δεν μπορούν παρά να έχουν στο μυαλό ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να παίξει με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, ένα ματς που οι πάλιουρες του Ολυμπιακού δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν καφενειακά, ένα ακόμα βήμα πριν από τους πανηγυρισμούς στην Πέγκυ.