Κι όμως ο Γκέρσον νίκησε με την άμυνα! (Sportday / Φίλιππος Συρίγος)

Ασφαλώς το πρώτο πράγμα που εντυπωσίασε στο χθεσινό ντέρμπι του μπάσκετ ήταν η νίκη του Ολυμπιακού. Οχι μόνο γιατί ήρθε έπειτα από δύο εντός έδρας ήττες από τον «αιώνιο» αντίπαλό του Παναθηναϊκό σε Κύπελλο και πρωτάθλημα, αλλά και γιατί επετεύχθη σε μια στιγμή κατά την οποία σχεδόν όλοι είχαν πιστέψει ότι ο μεν πρωταθλητής Παναθηναϊκός ήταν ασυναγώνιστος, ο δε Ολυμπιακός καταδικασμένος να αποτύχει γενικώς...

Το δεύτερο εντυπωσιακό στοιχείο του χθεσινού αγώνα ήταν η επιμονή των ανεγκέφαλων της εξέδρας να επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες σε ό,τι αφορά το κλίμα μέσα στο οποίο διεξάγονται ματς σαν αυτό -σε πλήρη αντίθεση με τις διαθέσεις παικτών, προπονητών και παραγόντων των ομάδων.

Το τρίτο πράγμα που έμεινε από το χθεσινό μεγάλο ντέρμπι ήταν το φερ πλέι μεταξύ των πρωταγωνιστών με αποκορύφωμα την σκηνή της αποχώρησης όταν ο Ομπράντοβιτς συνόδευσε τον Γκέρσον, προστατεύοντάς τον από τις διαθέσεις των αγρίων. Και η καλή εικόνα ολοκληρώθηκε με την ανάλογη συμπεριφορά όλου του πάγκου του Παναθηναϊκού, αλλά και των αφεντικών Παύλου και Θανάση Γιαννακόπουλου.

Με λίγα λόγια μπορεί να πει κανείς ότι το μπάσκετ (και ως θέαμα και ως συναγωνισμός και ως παρατεταμένη συγκίνηση), αλλά και το φερ πλέι υπερίσχυσαν των αμετανόητων φανατικών της εξέδρας. Και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό αποτέλεσμα για το μέλλον του αθλήματος, αλλά και για τις μονομαχίες Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού που θα ακολουθήσουν. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν, όχι απλά οι νικητές, αλλά οι απόλυτοι κυρίαρχοι του ντέρμπι από την άποψη ότι κράτησαν σταθερά το προβάδισμα από την αρχή μέχρι το τέλος. Και επί της ουσίας δεν γνώρισαν καμία άμεση απειλή για να χάσουν τη νίκη. Μια νίκη που ήταν αποτέλεσμα όχι μιας γενικώς και αορίστως μεγάλης εμφάνισης, αλλά ενός συνδυασμού στρατηγικής ευφυίας και θέλησης.

Ολα ξεκίνησαν από τον Γκέρσον, που αντίθετα απ' ό,τι διατείνεται ο ίδιος, έσπασε το κεφάλι του και βρήκε λύσεις στην άμυνα. Λύσεις όπως αυτή του Βασιλόπουλου πάνω στον Διαμαντίδη, η οποία καθόρισε σε τεράστιο βαθμό το αποτέλεσμα επειδή, πέραν όλων των άλλων, διαμόρφωσε μια ειδική ψυχολογία με βάση το ότι ο διεθνής άσος του Ολυμπιακού έκανε σαφές στον σούπερ σταρ των «πρασίνων» ότι δεν θα είναι το αφεντικό του αγώνα.

Αλλο κόλπο (με τεράστιο βέβαια ρίσκο, που όμως βγήκε...) του τρεις φορές πρωταθλητή Ευρώπης προπονητή του Ολυμπιακού η άμυνα-ταμπούρι που δεν επέτρεψε στους ψηλούς του Παναθηναϊκού να δράσουν μέσα στη ρακέτα. Μια άμυνα που στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα απέτρεψε και τις διεισδύσεις των περιφερειακών, με συνέπεια να οδηγήσει όλο τον Παναθηναϊκό σε απόγνωση, αφού τα σουτ τριών πόντων δεν έβρισκαν στόχο. Kαι τον Ολυμπιακό σε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, όποτε οι αντίπαλοι τράκερναν πάνω στο αμυντικό οδόφραγμα. Θα πει κανείς ότι, αν έμπαιναν τα τρίποντα, το ματς θα γύριζε ανάποδα, αλλά κατόπιν εορτής ο καθένας μπορεί να υποθέτει ό,τι θέλει. Το βέβαιο είναι ότι ο Γκέρσον, που εδώ και καιρό αμφισβητείτο, βρήκε τον τρόπο να γυρίσει τα πράγματα ανάποδα. Και αυτό δεν μπορεί να μην του αναγνωρισθεί.

Βεβαίως όλα τα θαύματα δεν είναι δικά του. Γιατί εδώ έβαλε το χεράκι της και η διοίκηση, η οποία τον συγκράτησε στο θέμα Σχορτσιανίτη με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να ξανακερδίσει τον παίκτη, ο οποίος χθες, παρά την όχι μεγάλη χρονικά συμμετοχή του, αποδείχθηκε καθοριστικός στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Και ο Παναθηναϊκός; Από τη στιγμή που δεν μπόρεσε να τιθασεύσει τον αντίπαλο με την άμυνά του, ήταν ιδιαίτερα επίφοβος για ήττα. Και δεν την απέφυγε. Εκείνο που αποδείχθηκε πάντως είναι ότι χωρίς τον Διαμαντίδη ή με τον Διαμαντίδη υπό περιορισμό σαν αυτόν που του επέβαλε ο Βασιλόπουλος, οι «πράσινοι» έχουν πρόβλημα. Γιατί επί της ουσίας δεν διαθέτει άλλον δημιουργό και ηγέτη και γιατί οι πιο ακριβοπληρωμένοι (Ντελκ, Γιαβτόκας) παίκτες της ομάδας καθίστανται καθοριστικοί συνήθως με αρνητικό τρόπο όταν κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Γενικά πάντως ο χθεσινός Παναθηναϊκός, ίσως παρασυρμένος από το πάθος που είχε καλλιεργηθεί για την κατάκτηση της νίκης, εμφανίστηκε με πυρετό εν κρανίω, που μεταφράστηκε σε πουλήματα της μπάλας και λανθασμένες επιλογές. Μοναδική σταθερή εξαίρεση μεταξύ των παικτών του ήταν ο Σισκάουσκας, που σε ένα τόσο φλογισμένο ματς απέδειξε και την τεράστια κλάση του και το κρύο αίμα που διαθέτει.