Το ντέρμπι του μπάσκετ δεν έβγαλε κυβέρνηση (SportDay / Φίλιππος Συρίγος)

Τέσσερις μέρες μετά τη μεταξύ τους σκληρή μονομαχία, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός επιστρέφουν στην τόσο διαφορετική ευρωπαϊκή πραγματικότητα, γνωρίζοντας ότι το ταχύτερο που ίσως ξανασυναντηθούν θα είναι τον Μάιο, στο φάιναλ φορ της Αθήνας. Αλλιώς, καλό Ιούνιο, στον τελικό των πλέι οφ του πρωταθλήματος...

Ομως, ανεξάρτητα απ' όλα αυτά, τα συμπεράσματα που έβγαλαν στο ντέρμπι του Σαββάτου θα τα κρατήσουν ως μια πολύ χρήσιμη παρακαταθήκη, την οποία είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιήσουν πολύ πριν έλθει η ώρα να ξαναδιασταυρώσουν τα ξίφη τους. Γιατί, εκτός όλων των άλλων, το κλασικό ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος ήταν και για τους δύο ένα πολύ δυνατό «κρας τεστ», από το οποίο αναδείχθηκαν πλεονεκτήματα και αδυναμίες που θα παίξουν ρόλο στην πορεία τους προς το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας.

Για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός, μέσα από μια ουσιαστικά ανώδυνη ήττα, είχε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει ότι, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και συνθήκες, η αποτελεσματικότητά του δεν είναι ανάλογη των εντυπώσεων που έχει δημιουργήσει μέχρι σήμερα. Πολλοί πίστευαν, ή και πιστεύουν ακόμα, ότι οι «πράσινοι» δεν είναι απλώς μια πολύ καλή ομάδα, αλλά ένα ακαταμάχητο σύνολο, «καταδικασμένο» να θριαμβεύσει τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα. Δεν είναι όμως έτσι. Οχι γιατί δεν υπάρχουν ακαταμάχητες ομάδες, αλλά διότι ο Παναθηναϊκός έχει πολύ συγκεκριμένες και ορατές, διά γυμνού οφθαλμού, αδυναμίες, οι οποίες την κατάλληλη στιγμή τον καθιστούν ευάλωτο. Ποιες είναι αυτές, ιδού:

1. Πιο προβλέψιμος και πιο αργός τρόπος ανάπτυξης των επιθέσεων, διότι, σε αντίθεση με πέρυσι, δημιουργούν μόνο δύο παίκτες (Διαμαντίδης, Σισκάουσκας), οι οποίοι όμως δεν έχουν την εκρηκτικότητα ούτε του Λάκοβιτς ούτε του Σπανούλη.
2. Αδυναμία αποτελεσματικής πίεσης πάνω στην μπάλα, γεγονός που αναγκαστικά οδήγησε τον Ομπράντοβιτς σε μερική αναθεώρηση της αμυντικής φιλοσοφίας του.
3. Αποτυχία στην επιλογή του Τόνι Ντελκ στη θέση του δεύτερου Αμερικανού της ομάδας, μια και ο παίκτης αυτός δεν διαθέτει τα απαιτούμενα εφόδια για να ανταποκριθεί στον τρόπο παιχνιδιού που έχει καθιερώσει ο Ομπράντοβιτς.
4. Στην περιφέρεια, μετά τους Διαμαντίδη, Σισκάουσκας, Χατζηβρέττα, τα ερωτηματικά είναι πολύ περισσότερα από τα «στάνταρ», διότι ο Μπετσίροβιτς έχει μεν ποιότητα, αλλά όχι και σταθερότητα και γιατί ο Βούγιανιτς δείχνει ακόμα πολύ επηρεασμένος από τις δύο εγχειρήσεις στους χιαστούς.

Στα υπέρ του Παναθηναϊκού, σε σχέση με πέρυσι, είναι η πληρότητά του στη φροντ λάιν, ανεξάρτητα από το ότι ο Γιαβτόκας αποδεικνύεται πολύ κατώτερος του αναμενομένου. Γιατί πέρυσι δεν υπήρχε Ντικούδης και γιατί ο Τομάσεβιτς τον τελευταίο καιρό δείχνει σωματικά αναγεννημένος, γεγονός που (δεν ξέρω για πόσο...) του επιτρέπει να κυριαρχεί μέσα στις ρακέτες.

Με βάση όλα τα παραπάνω, ο Παναθηναϊκός θα κληθεί να πάρει δύο αποφάσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με τον Ντελκ. Τον χρειάζεται; Δεν τον χρειάζεται; Αν ναι, σε ποιον ρόλο; Κι αν όχι, θα φέρει άλλον ξένο και ποιον;

Στο ντέρμπι, ο Αμερικανός ήταν σκέτη καταστροφή. Αλλά και γενικά δεν δίνει ελπίδες ότι μπορεί να κάνει αυτά που προσδοκούσε ο Παναθηναϊκός όταν τον έπαιρνε. Τώρα, ο Ομπράντοβιτς ξέρει καλά τι μπορεί να περιμένει από αυτόν, αλλά είναι τόσο λίγα, που δεν δείχνουν να τον συγκινούν ιδιαίτερα. Επίσης ξέρει πού δεν πρέπει να μπερδεύεται ο Αμερικανός και αυτά είναι τόσα πολλά, που τον οδηγούν σε μαύρη απελπισία...

Κακά τα ψέματα, οι «πράσινοι» τόσο καιρό ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να φέρουν πίσω τον Σπανούλη για να λύσουν το πρόβλημά τους, αλλά το μεγάλο κόλπο δεν τους βγήκε. Τώρα εναλλακτική λύση δεν έχουν. Οχι τόσο γιατί δεν υπάρχουν παίκτες, όσο γιατί κανείς από τους υποψήφιους δεν ξέρει τον τρόπο παιχνιδιού του Ομπράντοβιτς ή, έστω, δεν μπορεί να προσαρμοσθεί γρήγορα σ' αυτόν.

Η δεύτερη απόφαση αφορά το αν ο Τομάσεβιτς θα μείνει μέχρι τέλους έξω από το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν φύγει ο Ντελκ, θα πάρει τη θέση του. Αν μείνει ο Αμερικανός, τότε κάποιος άλλος θα πρέπει να του κάνει χώρο, μια και στο ντέρμπι η απουσία του Σέρβου σέντερ ήταν καθοριστική.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Ο Ολυμπιακός είναι βέβαια ο μεγάλος νικητής του ντέρμπι, αλλά επί της ουσίας η επιτυχία του αυτή δεν του πρόσφερε και πολλά πράγματα, πέραν της ψυχολογικής τόνωσης και της αναμενόμενης συσπείρωσης των οπαδών του. Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός έχει πάντα το πάνω χέρι στο πρωτάθλημα, ενώ η ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού θα κριθεί απέναντι σε αντιπάλους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε θέση υπεροχής.

Οι «ερυθρόλευκοι» θα μπορέσουν να αποκομίσουν ουσιαστικά κέρδη από τη νίκη τους στο ντέρμπι, αν θεωρήσουν ότι αυτή αποτελεί μόνο ένα δείγμα των δυνατοτήτων τους και όχι ότι τους καθιερώνει ανάμεσα στους πατρίκιους του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Εκείνο που χρειάζονται, δηλαδή, είναι να παραμείνουν προσγειωμένοι και να δουλέψουν σκληρά για να καλύψουν τις αδυναμίες τους, οι οποίες δεν είναι και λίγες.

Κατ' αρχάς, η περιφερειακή του άμυνα με τους Πεν, Ακερ, Ντόμερκαντ, Χαρίση δεν τρομάζει κανέναν. Γι' αυτό ο Γκέρσον έδωσε ρόλο περιφερειακού στον Βασιλόπουλο, με μεγάλη, είναι η αλήθεια, επιτυχία. Ομως ο νεαρός σούπερμαν δεν είναι δυνατό να παίζει άμυνα για τρεις, ούτε και θεωρείται πιθανό να στεφθεί με επιτυχία, και απέναντι στους βομβαρδιστές της Τάου, μια άμυνα-ταμπούρι σαν αυτή που έκανε θαύματα κατά του Παναθηναϊκού.

Με λίγα λόγια, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να παίξει άμυνες σαν αυτές με τις οποίες ο Παναθηναϊκός εξόντωσε την Εφές Πίλσεν και να τιθασεύσει έτσι τα περιφερειακά ατού των αντιπάλων. Αλλά και γενικότερα, ο Ολυμπιακός παίζει άλλο μπάσκετ, το οποίο επιθετικά στηρίζεται στον ρυθμό και τη συνεχή κίνηση και αμυντικά στον όγκο και το μπόι των ψηλών του.

Βεβαίως διαθέτει ένα υπερ-όπλο, που ακούει στο όνομα Σχορτσιανίτης, αλλά ακόμα κι αυτό, όπως σωστά επισήμανε ο Γκέρσον, σε αγώνες μεγάλου συναγωνισμού δεν μπορεί να μείνει για πολλή ώρα στο παρκέ λόγω κακής φυσικής κατάστασης. Πάλι καλά όμως... Γιατί από εκεί που όλα έδειχναν ότι οι σχέσεις του Ολυμπιακού με τον σέντερ-μπετονιέρα θα οδηγούνταν στα άκρα, ο «Σόφο» όχι μόνο επέστρεψε σε δράση, αλλά έστω και με τα παραπανίσια κιλά του μπορεί και κάνει τη διαφορά!
Ερωτήματα τα οποία ήδη απασχολούν τους «ερυθρόλευκους» είναι τα εξής:

1. Πότε και πόσο έτοιμος, ώστε να κάνει τη διαφορά, θα επιστρέψει ο Ματσιγιάουσκας; Οι απαισιόδοξοι λένε «ας είναι καλά του χρόνου το παλικάρι»... Αλλά οι αισιόδοξοι πιστεύουν ότι στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας ίσως μπορέσει να αξιοποιήσει το ειδικό του βάρος.

2. Πόσο θα επηρεασθεί η απόδοση του Σκούνι Πεν στον στατιστικά «μαύρο Μάρτη» που μέχρι στιγμής κυνηγάει την καριέρα του; Αν διαψευσθεί ο κανόνας, ο Ολυμπιακός θα έχει ευρωπαϊκό δρόμο μπροστά του. Αν όμως επιβεβαιωθεί, τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ δύσκολα γι' αυτόν, καθώς τον Μάρτη βγαίνουν οι ομάδες που θα πάνε στα πλέι οφ.

Ο Ολυμπιακός, επί της ουσίας, προσπαθεί να σώσει μια χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα χίλια, αλλά θα μπορούσε ήδη να έχει καταστραφεί κάτω από το βάρος του τραυματισμού του Ματσιγιάουσκας και των παραπανίσιων κιλών του Σχορτσιανίτη. Και μόνο το γεγονός ότι η ομάδα βρίσκεται ακόμα εν ζωή λειτουργεί ως ένα ισχυρό αγχολυτικό, το οποίο, όπως αποδείχθηκε το περασμένο Σάββατο, είναι δυνατό να κάνει θαύματα.

Πόσα όμως και μέχρι πότε; Ο Γκέρσον λένε ότι ξέρει να βγάζει λαγούς από το καπέλο, αλλά τα ταχυδακτυλουργικά συνήθως δεν τραβάνε σε μάκρος. Οπότε, εκείνος θα πρέπει να αποφασίσει αν θα παίξει τα ρέστα του στην Ευρωλίγκα ή στα πλέι οφ του πρωταθλήματος.