Εχει μέλλον, δεν είχε γκολ (SportDay / Μιχάλης Τσόχος)

Καλά λοιπόν τα «πολύ καλός ο Παναθηναϊκός», μόνο που το μέγεθός του δεν είναι τέτοιο που μπορείς να στέκεσαι στο... πολύ καλός. Στο ματς-ορόσημο στην Ευρώπη έλειψε και πάλι το γκολ. Οπως ακριβώς είχε λείψει στο ματς-μισή χρονιά στο πρωτάθλημα με την Ξάνθη. Και τότε ο Παναθηναϊκός ήρθε 0-0 και χθες ο Παναθηναϊκός ήρθε 0-0. Διότι καλά είναι να ανοίγεις το σκορ με κεφαλιά του στόπερ σου στο 3', αλλά δεν μπορεί να είναι κάθε μέρα του Αϊ-Γιαννιού.

Ο Παναθηναϊκός πιθανότατα έχασε την πρόκριση στο πρώτο ματς και στον τρόπο με τον οποίο είχε χάσει 3-1, αλλά χθες δεν μπόρεσε να τη διεκδικήσει γιατί δεν είχε το εύκολο γκολ. Και ας με συγχωρέσει ο Κώστας Γκόντζος, του οποίου το ΥΓ. διάβασα προχθές μετά το 4-1 με την ΑΕΚ, αλλά να του θυμίσω ότι στο ντέρμπι τα τρία από τα τέσσερα γκολ του Παναθηναϊκού τα έβαλαν στόπερ, χαφ και σίγουρα όχι επιθετικοί. Οπως λοιπόν αναρωτιόταν αυτός προχθές κάνοντας πλάκα «Πού είναι ο Σάλβα;», έτσι θα αναρωτηθώ και εγώ σήμερα απολύτως σοβαρά. «Πού είναι ο Σάλβα;». Και όχι ο συγκεκριμένος επιθετικός, αλλά ένας οποιοσδήποτε που να έχει το εύκολο γκολ. Και δεν το λέω τόσο ως μομφή προς τη διοίκηση του Παναθηναϊκού, διότι ασφαλώς και το πρόβλημά της δεν ήταν να πληρώσει για τον Σάλβα, αλλά ως επιβεβαίωση της διαπίστωσης του Μουνιόθ τον περασμένο Δεκέμβριο. Διότι τότε όλοι αναρωτιόμασταν: «Μα καλά, αυτός ο τύπος αντί να ζητάει έναν πλάγιο μπακ, ζητάει επιθετικό;». τώρα λοιπόν οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι πιθανότατα είχε δίκιο.

Διότι όλοι σήμερα θα συμφωνήσουμε, όπως είχαμε συμφωνήσει και μετά την Ξάνθη, ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλά. Γιατί λοιπόν στα δύο πιο κρίσιμα ματς των τελευταίων δύο μηνών, ενώ έπαιξε πολύ καλά, άρα έβγαλε και φάσεις, ήρθε 0-0; Προφανώς γιατί του έλειψε το γκολ... Πολύ καλός στην Ξάνθη, λοιπόν, αλλά 0-0 και γιοκ πρωτάθλημα. Πολύ καλός και με τη Λανς, αλλά 0-0 και γιοκ Ευρώπη. Καλά λοιπόν τα «πολύ καλός ο Παναθηναϊκός», μόνο που το μέγεθός του δεν είναι τέτοιο που μπορείς να στέκεσαι στο... πολύ καλός και να ξεπερνάς τους στόχους που χάνονται...

Και επειδή κάποιοι -και δικαίως- θα αναρωτηθούν «Μα καλά, αν το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι οι επιθετικοί, τότε τι να πουν Ολυμπιακός και ΑΕΚ;», η απάντηση είναι απλή. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Επίσης, επειδή κάποιοι άλλοι θα αναρωτηθούν «Μα καλά, ο Παναθηναϊκός θέλει επιθετικό με εύκολο γκολ, όταν έχει τον Σαλπιγγίδη που σκοράρει κατά βούληση;», και εδώ η απάντηση είναι προφανής. Πρώτον, ένας δεν φτάνει και στον Παναθηναϊκό φέτος άλλος δεν σκοράρει και, δεύτερον, με αυτή τη λογική, ο Μπόρχα, που είναι ο πρώτος σκόρερ από τους επιθετικούς του Ολυμπιακού, είναι καλύτερος του Κωνσταντίνου και του Οκκά, άρα και ο Ολυμπιακός δεν θέλει επιθετικό...

Κατά τα άλλα, στον χθεσινό Παναθηναϊκό τόσο οι παίκτες όσο και ο Μουνιόθ (λίγο λιγότερο αυτός) εξάντλησαν τα περιθώρια για πρόκριση. Γι' αυτό και στο τέλος του χθεσινού αγώνα οι περίπου 50.000 θεατές χειροκρότησαν. Και δικαίως χειροκρότησαν, διότι αυτή η ομάδα προφανώς έχει μέλλον και χθες πιστοποίησε, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, ότι αξίζει κανείς και να επενδύσει πάνω της και να περιμένει πολύ καλύτερα πράγματα από αυτήν στο μέλλον. Βεβαίως θέλει ποιοτικές ενέσεις. Και στα άκρα της άμυνάς της και στη θέση του αμυντικού χαφ και στην επίθεση με το εύκολο γκολ. Αλλά ενίσχυση θέλει -και μάλιστα σημαντική, όπως λέει ο Μουρίνιο- η Τσέλσι, δεν θα θέλει ο Παναθηναϊκός;

ΥΓ.: Είδα για προφανείς λόγους ελάχιστα πράγματα από το ματς της Παρί με την ΑΕΚ, ανεξάρτητα όμως από την εικόνα του ματς, νομίζω ότι ο Φερέρ αρχίζει και συμπεριφέρεται στην ομάδα του όπως ένας επιστήμονας στα πειραματόζωα. Μα, τρεις αλλαγές στο ημίχρονο, σενιόρ;