Χορεύοντας βαλς με την μπάλα (SportDay / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Αν σταματούσε αυτή τη στιγμή το Τσάμπιονς Λιγκ εξαιτίας μιας συμφοράς, αν ο Μισέλ Πλατινί αποφάσιζε να το διακόψει για να δικαιολογήσει τον τίτλο του προέδρου της ΟΥΕΦΑ κάνοντας μαγκιές, αν οι ομάδες συμφωνούσαν από κοινού να μη συνεχίσουν και να μη βγει κανένας πρωταθλητής Ευρώπης, και πάλι το γόητρο της φετινής διοργάνωσης θα είχε σωθεί από ένα και μόνο απίστευτο γκολ: αυτό που πέτυχε ο Βραζιλιάνος Μαντσίνι κόντρα στη Λιόν φορώντας τη φανέλα της Ρόμα.

Στη Λιόν άξιζε ένα καλύτερο ευρωπαϊκό φινάλε. Η πρωταθλήτρια Γαλλίας παίζει ωραία μπάλα, η διοίκησή της ξόδεψε πέρυσι το καλοκαίρι τα τριπλά από την αντίστοιχη της Ρόμα, το κοινό της είναι πολιτισμένο κι αγαπάει το ποδόσφαιρο. Μόνη παρηγοριά για τον αποκλεισμό είναι ότι αυτός ήρθε έπειτα από ένα γκολ που δύσκολα θα το ξεχάσει όποιος το είδε. Οταν σκόραρε ο Μαντσίνι, το απαιτητικό κοινό του «Ζερλάν» αρχικά πάγωσε. Μετά, όμως, από τη γαλλική εξέδρα ακούστηκαν κάποια χειροκροτήματα. Η σπανιότητα της στιγμής αναγνωρίστηκε.

Αλφαβήτα

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι είδατε τη φάση προσέχοντας την ολοκλήρωσή της. Αξίζει τον κόπο να σας την ξαναθυμίσω, τεμαχίζοντάς τη στα δύο –όχι τυχαία. Πρόκειται, πιστεύω, για ένα είδος Αλφαβήτας του ποδοσφαίρου: όποιος την καταλάβει έχει δει όλο το ποδόσφαιρο, την εξέλιξη, την ιστορία και κυρίως την ομορφιά του σε είκοσι μόνο δευτερόλεπτα.

Κολύμπι

Το πρώτο μέρος αυτού του αριστουργήματος ξεκινά όταν ο Πιζάρο γίνεται κάτοχος της μπάλας στην αριστερή πλευρά της άμυνας της Ρόμα. Ο Χιλιανός μέσος έχει επιστρέψει για να βοηθήσει και, παρά το σπριντ, έχει το καθαρό μυαλό που η περίσταση απαιτεί. Δεν προσπαθεί να κερδίσει χρόνο ή να παίξει την μπάλα με τους αμυντικούς για να παγώσει τον ρυθμό του ματς (η Ρόμα προηγείται ήδη 0-1), αλλά αλλάζει παιχνίδι για τον Ταντέι, που έχει κάνει κίνηση από δεξιά. Ο Ταντέι, με τη σειρά του, παίζει κάθετα και γρήγορα για τον Τότι, που με τη μία φέρνει ξανά αριστερά την μπάλα για τον Μαντσίνι, ο οποίος έχει απέναντί του τον Ρεβεϊγέρ, λίγο πριν επιχειρήσει να μπει στην περιοχή του Κουπέ. Με τρία αγγίγματα της μπάλας οι παίκτες της Ρόμα έχουν μεταφέρει το ματς από αριστερά δεξιά και ξανά αριστερά, αναγκάζοντας τους αντίπαλους μέσους της Λιόν να «κολυμπάνε» χαμένοι στο γήπεδο. Τέλος του πρώτου μέρους.

Αιφνιδιασμός

Η προετοιμασία και η εξέλιξη της φάσης θυμίζουν οργανωμένο αιφνιδιασμό ομάδας μπάσκετ. Ο Πιζάρο παίρνει το ριμπάουντ και ανοίγει στον γκαρντ. Ο Ταντέι αλλάζει παιχνίδι για τον πλέι μέικερ Τότι κι αυτός πασάρει στο γρήγορο «τριάρι», που ακολουθεί για να καρφώσει, παίρνοντας ίσως και το φάουλ από τον άτυχο αντίπαλο που έχει προλάβει να επιστρέψει. Μόνο που στο μπάσκετ η ζωγραφιά της επίθεσης κλείνει όμορφα, όταν ο αποδέκτης της τελικής πάσας κάνει κάτι σίγουρο: λέι απ ή κάρφωμα, δεν έχει σημασία. Στο ποδόσφαιρο η σίγουρη επιλογή είναι κάτι συζητήσιμο –το «ένας εναντίον ενός» είναι μια άλλη, δεύτερη φάση.

Κίνηση

Ο Μαντσίνι κάνει πέντε προσποιήσεις σε φουλ ταχύτητα. Μπορεί κάποιος να τις μετρήσει μόνο στο ριπλέι –στην κανονική προβολή του ματς αυτό δεν γίνεται, διότι το μυαλό αδυνατεί από την έκπληξη να επεξεργαστεί τις πληροφορίες που του στέλνουν τα μάτια. Δεν γίνεται να υπάρξει ανάλυση –μόνο έκπληξη και θαυμασμός για την αρτιότητα και την ταχύτητα της κίνησης. Ο Ρεβεϊγέρ, κομπάρσος και μάρτυρας σε ένα αριστούργημα ποδοσφαιρικής αθανασίας, κάνει για έξι δευτερόλεπτα πισωπεταλιές, σαν να παρασύρεται από το ωστικό κύμα που δημιουργεί η πέρα από κάθε λογική κίνηση του Βραζιλιάνου. Ο Μαντσίνι περνάει εναλλάξ τα πόδια του πάνω από την μπάλα και ταυτόχρονα κερδίζει μέτρα: ο τρόπος που σπρώχνει την μπάλα μπροστά, λίγο με το δεξί, λίγο με το αριστερό, δεν εξηγείται από καμία μηχανική: θυμάμαι βιρτουόζους της ντρίμπλας να κάνουν κάτι ανάλογο, αλλά μόνο με την μπάλα ακίνητη, καρφωμένη στο χορτάρι ενός τετραγωνικού μέτρου. Ο Βραζιλιάνος την κουβαλάει με την ταχύτητα του φωτός, ενώ τα πόδια του χορεύουν πάνω της.

Γκολ

Μια τέτοια όμορφη ενέργεια ήταν λογικό να τελειώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: το γκολ έρχεται σαν επιβράβευση. Το φινάλε είναι προβλέψιμο, αλλά κι αυτό έχει τη χάρη του. Ο Μαντσίνι σκοράρει με ένα αριστερό σουτ στην κλειστή γωνία. Για έναν καλό τερματοφύλακα αυτό μοιάζει ανεπίτρεπτο. Ομως στη συγκεκριμένη φάση ο Κουπέ έχει όλα τα ελαφρυντικά του κόσμου. Αυτό το βαλς με την μπάλα που επιχειρεί ο Βραζιλιάνος είναι τόσο εκτός λογικής, που ο τερματοφύλακας σταματά για να το παρακολουθήσει, όπως άλλωστε όλοι μας. Ο Κουπέ έχει μείνει τρία δευτερόλεπτα πίσω σε σχέση με τον παίκτη της Ρόμα, ο οποίος έχει πετάξει στον χρόνο. Ο δε Ρεβεϊγέρ μένει μετέωρος κάπου ανάμεσα στο πριν και το μετά, αλλά πάντα εκτός πραγματικότητας.

Αξέχαστο

Είναι το πρώτο γκολ του Μαντσίνι στο Τσάμπιονς Λιγκ –και ποτέ ένα πρώτο γκολ δεν θα μείνει τόσο αξέχαστο. Η φάση θα ήταν βγαλμένη από κόμικ, αν στα κόμικ ο σκιτσογράφος μπορούσε να αποδώσει την ταχύτητα του φωτός. Θα μπορούσε να είναι σπέσιαλ κινηματογραφικό εφέ, όμως τα εφέ δεν έχουν ψυχή, ενώ στην προκειμένη περίπτωση αυτό που ο θεατής παρακολουθεί είναι κάτι παράφορα εμπνευσμένο. Θα μπορούσε, επίσης, να είναι ένα δάνειο του χορού στο ποδόσφαιρο, όμως με τα όσα προηγήθηκαν του «ένας εναντίον ενός» ο χορός δεν έχει σχέση. Ας μην αποπειραθεί κανείς να ψάξει ομοιότητες ή αναφορές σε άλλες τέχνες: η τέχνη του ποδοσφαίρου την Τρίτη το βράδυ στο στάδιο του «Ζερλάν» γνώρισε μια ιστορική στιγμή δόξας.

Μπάλα

Δείτε τη φάση από την αρχή. Αμυνα, οργάνωση, κίνηση στον χώρο, ομαδικότητα, απλότητα, ταχύτητα, έμπνευση, ιδιοφυΐα, άγια δημιουργία. Αν ο θεός όντως έφτιαξε τον άνθρωπο, πρέπει να έπαιζε κι αυτός λίγη μπάλα.

Κατά παραγγελίαν

Παραδόξως, και οι οκτώ φιναλίστ πρέπει να νιώθουν ευχαριστημένοι για την κλήρωση που τους έτυχε χθες στην Αθήνα:
•Η Τσέλσι βρήκε απέναντί της τη Βαλένθια. Οι Λονδρέζοι τα δύο τελευταία χρόνια έχουν αποκλειστεί μόνο από ομάδες με «βαριά» φανέλα, όπως η Λίβερπουλ και η Μπαρτσελόνα –η Βαλένθια δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Επιπλέον, η Τσέλσι μπορεί να βρει στα ημιτελικά τη Λίβερπουλ ή την PSV, ομάδες για τις οποίες ο Μουρίνιο δεν μοιάζει να προβληματίζεται.
•Η Βαλένθια έχει μπροστά της ένα θηρίο, αλλά τέτοιο ήταν και η Ιντερ και τη σκότωσε. Η Τσέλσι υποφέρει με το ποδόσφαιρο των Νοτιοευρωπαίων, απόδειξη ότι πέρυσι αποκλείστηκε από την Μπάρτσα και φέτος απέκλεισε δύσκολα την Πόρτο. Επιπλέον, οι «νυχτερίδες» έχουν τη σιγουριά ότι ο αντίπαλος στα ημιτελικά θα είναι ευκολότερος.
•Η Λίβερπουλ βρήκε την πιο αδύναμη ομάδα που μπορούσε να της τύχει, την PSV Αϊντχόφεν, και αν προκριθεί δεν τρομάζει, ούτε έχοντας αντίπαλο την Τσέλσι ούτε τη Βαλένθια. Και με τις δύο μπορεί να παίξει κλειστά και στην κόντρα –όπως, δηλαδή, γουστάρει.
•Η Μίλαν έχει απέναντί της την Μπάγερν, της οποίας έχει πάρει τον αέρα. Οι γεράκλες της Μίλαν θα είχαν πρόβλημα με ομάδες που τρέχουν πολύ. Η πρωταθλήτρια Γερμανίας, με τα πολλά αμυντικά κενά, δεν ανήκει σε αυτές. Τέτοια είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που μπορεί να προκύψει στα ημιτελικά, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι «κόκκινοι» θα αποκλείσουν τη Ρόμα του Σπαλέτι, που τρέχει περισσότερο! Η Μίλαν το εύχεται: ιταλικό ντέρμπι στην Ευρώπη δεν χάνει ποτέ.
•Η Μπάγερν έχει τη ρεβάνς στην έδρα της και, όπως απέδειξε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, μπορεί να την εκμεταλλευτεί. Επιπλέον, μολονότι με τη Μίλαν έχει όντως κάποια άσχημα αποτελέσματα, το «Σαν Σίρο» της φέρνει γούρι, μια και εκεί έκανε φέτος κόντρα στην Ιντερ ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της.
•Η Ρόμα, από τη στιγμή που απέκλεισε τη Λιόν, δεν φοβάται τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που άλλωστε μοιάζει αρκετά με την πρωταθλήτρια Γαλλίας. Είναι πρώτη στο πρωτάθλημα, παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, ποντάρει στο τρέξιμο και δεν είναι η τακτική το φόρτε της: για τον Σπαλέτι ό,τι καλύτερο!
•Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τέλος, βρίσκει την πιο αδύναμη Ρόμα που έχει πάρει μέρος σε Τσάμπιονς Λιγκ και στα ημιτελικά μπορεί να βρει ή τον Αντσελότι (τη Γιουβέντους του οποίου είχε στραπατσάρει τη χρονιά του τρεμπλ) ή την Μπάγερν Μονάχου, που επίσης ξυπνάει μνήμες θριάμβων.