Eπεσαν, αλλά δεν το λένε (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Αν δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι οι παίκτες του Ηρακλή έχουν ξεχάσει το ποδόσφαιρο, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Δηλαδή, τι πρέπει να κάνουμε; Να επιμένουμε ακόμα και σήμερα ότι εξακολουθούν να διατηρούν ελπίδες σωτηρίας; Δεν βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να διανύουν μια περίοδο τυπικής παρουσίας στη Σούπερ Λίγκα, περιμένοντας να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα για να μας αποχαιρετήσουν;

«Κλειστό λόγω έντονης επιθυμίας να υποβιβαστούμε» είναι η ταμπέλα που μπορούν να κρεμάσουν έξω από τα αποδυτήρια για να σώσουν τα προσχήματα. Για να περισώσουν την υστεροφημία τους. Πώς αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε την αλγεινή εικόνα που παρουσιάζουν; Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το πάθος που απουσιάζει από κάθε προσπάθεια; Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την απόδοση ενός συνόλου που έχει... τραβήξει χειρόφρενο και περιμένει υπομονετικά, σαν να βρίσκεται σε διαδικασία αργού θανάτου; Και ο προπονητής στο ίδιο μήκος κύματος.

Καλύτερα λοιπόν να παραδεχθούν ότι δεν είναι αυτοί που βλέπουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, για να μην τους παρεξηγήσουμε ούτε εμείς ούτε και όσοι ενδεχομένως θα τους εμπιστευθούν του χρόνου σε οποιαδήποτε ομάδα, υποστηρίζοντας ότι είναι καλύτεροι από αυτό που δείχνουν φέτος με τη φανέλα του Ηρακλή. Το δράμα για τους «κυανόλευκους» είχε μοναδικές στιγμές, με... κορυφαία αυτή του Αντι Λίλα και του Γιάννη Χλωρού: ο Αλβανός κάνει τη βλακεία με τον Βανγκέλι και ο Μπριάκος –ορθά– ετοιμάζεται να του δείξει τη δεύτερη κίτρινη. Περνά δίπλα από τον συμπαίκτη του ο Χλωρός και του ρίχνει μια μεγαλοπρεπέστατη μούντζα. Ηταν σαν να είχε πετάξει ταυτόχρονα λευκή πετσέτα, κι ας έλεγε αυτός ο δύσμοιρος Ιβάν Γιοβάνοβιτς ότι πιστεύει στους παίκτες του, πως αισιοδοξεί για τη σωτηρία και άλλα τέτοια που και ο ίδιος ίσως να μην τα εννοούσε. Και αν τα εννοούσε, δεν θα είχε εκτός ενδεκάδας τον Ερέρα... Δεν θα είχε παρατάξει σχήμα χωρίς επιθετικό, έχοντας τον φιλότιμο «πασπαρτού» Χλωρό και τον Σίσιτς μπροστά μήπως και σώσουν την παρτίδα...