Σαν τους Τζόνι Κας και Κερκ Ντάγκλας... (SportDay / Διονύσης Ελεύθεράτος)

Κακά τα ψέματα, η διελκυστίνδα «Μουνιόθ vs Mπάγεβιτς» άρχισε στις συζητήσεις φίλων του Παναθηναϊκού, άμα τη λήξει της συνεργασίας του Ντούσαν με τον Ερυθρό Αστέρα. Ο,τι κι αν προβλέπουν τα ρεπορτάζ, η μεταξύ τους «μονομαχία» ήδη διεξάγεται. Εγκεφαλικά και... ακαδημαϊκά.
Η υπόθεση θυμίζει κάπως την ταινία γουέστερν «A Gunfight» (1971): δύο πιστολέρο –Τζόνι Κας και Κερκ Ντάγκλας– μονομάχησαν μόνο και μόνο επειδή ο κόσμος αδημονούσε να τους δει αντιμέτωπους! Ο κόσμος του ΠΑΟ «πλάθει» ήδη τη «μονομαχία», γνωμοδοτεί, παίρνει θέση. Ας το κάνουμε κι εμείς...

Ο γράφων εξέφρασε ήδη την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να τερματίσει τη συνεργασία με τον Μουνιόθ –αν τυχόν δεν επιθυμεί ο Ισπανός να συνεχίσει στον «πράσινο» πάγκο, άλλη ιστορία. Πώς και γιατί να «αναμετρηθούν» τα θετικότατα σημερινά δείγματα γραφής (Μουνιόθ) με τα κλέη αλλοτινών εποχών (πρώιμος Μπάγεβιτς); Ακόμα κι αν κάποιος ποντάρει στο –όχι απίθανο– ενδεχόμενο να αναγεννηθεί ο εμπνευσμένος Μπάγεβιτς, κάποια στιγμή, στην επαγγελματική του «Ιθάκη» (Ελλάδα), οφείλει να απαντήσει σε ένα ερώτημα: ποια ακριβώς είναι τα αδύνατα σημεία της δουλειάς του Μουνιόθ, που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τέτοιο νοσταλγικό «ρετρό»;

Ναι, ο παλιός, καλός Μπάγεβιτς αναδείκνυε παίκτες. Μόνο που ο Μουνιόθ ήδη πρόλαβε να «βγάλει» τον Νίνη. Ναι, ο παλιός, καλός Μπάγεβιτς ήταν λογικά απαιτητικός (και) με τη διοίκηση της εκάστοτε ομάδας του. Τον Μουνιόθ δεν μπορούμε, ακόμα, να τον κρίνουμε σε αυτό το –λεπτό, όσο και νευραλγικό– πεδίο. Θυμόμαστε, όμως, τον... ύστερο Μπάγεβιτς. Ποιος ξεχνά την ατάκα του «είμαστε πλήρεις», που έγινε ανέκδοτο στις κερκίδες του Καραϊσκάκη και «τέλειο άλλοθι» της «ερυθρόλευκης» διοίκησης;
Σύμφωνοι, ο Μπάγεβιτς γνωρίζει πολύ καλά την πολυθρύλητη «ελληνική πραγματικότητα». Ο Μουνιόθ, όμως, ΠΡΙΝ αφομοιώσει πλήρως τους εγχώριους ποδοσφαιρικούς κώδικες, βελτίωσε αισθητά την εικόνα μιας ομάδας που του παραδόθηκε σε ημιάθλια κατάσταση, «δουλεμένη» από άλλους και επιλεγμένη ερήμην του: συγγνώμη, αλλά αυτό ηχεί ως ορισμός της έννοιας «ελπιδοφόρο»...

Αν ο Μουνιόθ συνεχίσει στον ΠΑΟ, θα κριθούν τα «ποσοστά ευστοχίας» του σε επιλογές παικτών. Θεωρώ όμως απίθανο να «ξηλώσει» το ταμείο της ΠΑΕ για κάποιον... Μπράτιτς (πόσοι ΠΑΟΚτσήδες, άραγε, τον θυμούνται;) ή να εναποθέσει σοβαρές ελπίδες σε παίκτες επιπέδου Ρέζιτς, Μάριτς. Ετσι, για να μην ξεχνάμε ότι ο παλιός, καλός Μπάγεβιτς ήταν όντως... παλιός.