Ηττημένος, αλλά σχεδόν νικητής (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Aποστολή εξετελέσθη -σχεδόν! Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στη Μόσχα με στόχο όχι απαραίτητα τη νίκη (αφού έπρεπε αυτή να συνδυαστεί με «διπλό» της Παρτίζαν στην Μπανταλόνα για να τον ωφελήσει άμεσα), αλλά την ψυχολογική τόνωση εν όψει της εκστρατείας του στη Βιτόρια.

Εφόσον καταφέρει να προκριθεί στα πλέι οφ, θα υποχρεωθεί να ψάξει την πρόκρισή του στο φάιναλ φορ μέσα στο λημέρι της Τάου. Μία ομάδα, που θεωρεί εαυτήν αγωνιστική απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης και μάλιστα εκτός έδρας, έχει δικαίωμα να κοιτάξει την Τάου με βλέμμα αισιόδοξο. Αντίθετα, μία ομάδα που προέρχεται από απανωτές συντριβές από την ΤΣΣΚΑ κυκλοφορεί με σκυμμένο κεφάλι στα σαλόνια.

Γι' αυτό σας λέω ότι η αποστολή του εξετελέσθη, μολονότι ηττήθηκε. Εφόσον έχασε τη νίκη στις λεπτομέρειες, αισθάνεται ικανός να αλώσει έδρα όπως της Μόσχας. Μέσα στη φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός έχει πετύχει πέντε εκτός έδρας νίκες: Μπολόνια, Λεμάν, Κολωνία, Πολωνία, Βελιγράδι. Καμία από τις ομάδες που του υποκλίθηκαν δεν έχει δόντια σαν της Τάου ή της ΤΣΣΚΑ, ούτε προπονητή σαν τον Μάλκοβιτς! Το 74-89 της κανονικής περιόδου στη Βιτόρια βαραίνει τους «ερυθρόλευκους» σαν πέτρα δεμένη στο στήθος τους. Από χθες, όμως, αναπνέουν λίγο πιο ελεύθερα. Πιστεύουν ότι η θέση τους είναι στην ελίτ. Κι ας έλθουν ο Σκόλα με την παρέα του να αποδείξουν το αντίθετο...

Ας μην προτρέχουμε, όμως. Πριν έλθει η ώρα του ταξιδιού στη Χώρα των Βάσκων, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ρίξει στο καναβάτσο την εξίσου επικίνδυνη (αν και όχι ανάλογης κλάσης με την Τάου) Γιοβεντούτ Μπανταλόνα. Για την ομάδα του Πειραιά αυτή θα είναι η πιο μεγάλη μέρα του πολέμου. Με νίκη προκρίνεται στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, είτε βρέξει έξω από το ΣΕΦ είτε χιονίσει. Χωρίς «εάν», χωρίς «εφόσον», χωρίς κομπιουτεράκια. Με ήττα μένει εκτός νυμφώνος, μελαγχολικός και καταδικασμένος να θυμάται στο μέλλον τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία και να σιχτιρίζει τη βραδιά του τραυματισμού του Ματσιγιάουσκας.

Συνεπώς, από σήμερα κηρύσσει πανστρατιά. Ο κόσμος του καλείται να γεμίσει το στάδιο μέχρι σκασμού, η δε ομάδα να αξιοποιήσει τα διδάγματα του πρώτου αγώνα (56-58) και να βρει τρόπους για να ξεκλειδώσει την καλοστημένη α λα Λιμόζ άμυνα των Καταλανών. Αλήθεια, ποιος το περίμενε ότι εν έτει 2007 θα αναφέραμε στην ίδια παράγραφο, στην ίδια φράση, τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς με τον Αϊτο Ρενέσες;

Το θετικό για τον Ολυμπιακό είναι ότι συνεχίζει την πορεία του δίχως απώλειες σε έμψυχο υλικό, αφού οι τραυματίες επέστρεψαν, πλην του Στακ που αντικαταστάθηκε, τα δε προβλήματα με τον Σχορτσιανίτη ανήκουν (μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου) στο παρελθόν. Ο Χόσκιν δείχνει ικανός να προσφέρει περισσότερα και σημαντικότερα πράγματα απ' ό,τι ο Στακ, οπότε κερδίζει την εμπιστοσύνη του προπονητή, ενώ ο Μπουρούσης έπιασε από τα μαλλιά την ευκαιρία που βρήκε μπροστά του και επέβαλε εαυτόν στη λειτουργία της ομάδας. Αν αποτύχει ο Πίνι Γκέρσον, αυτός που μας ζητάει επίμονα να τον κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και όχι πρόωρα, θα δυσκολευτεί να βρει άλλοθι.
Α, ναι, ξέχασα, ο Ματσιγιάουσκας...